Austri - 12.10.1893, Side 3

Nr. 27
A U S T R I
107
3. Að jafnframt því er par jafuan frost
vægra vegna sjávarloptsins, en pókald-
ranalegra. einkum pá er liafis liggur við
land. 4. Að í sveitunum fyrir sunn.
an Breiðdalsheiði er hlýast loptslag;
en iirkomur mestar; og 5. að á Langa-
nessströndum og Yopnafirði, kennir
einna mest hins kalda loptslags, sem
stafar af norðaustan hafstraumunum,
verða par pví snjöar miklir af NA.
og A. áttum, og allt suður með sjó að
Garpi, pó að rigni par suðurfrá og
úrkomulítið se fram til lieiðanna, og
i dölum peim sem fjœrstir eru sjön-
um. Að vísu koma einatt stórar úr-
komuskúrir í dölu'm pessum, Fljöts-
flal og efra Jðkuldal, en pær eru af
lilýjuni áttum, S. og SA. sem pó geta
á vetrum orðið að vondum sveilstork-
um. í sjávarsveitunum norðan Gerpis
eru par á mót úrkomur mestar og
langvinnastar af A. og XA. átt og
íiytja pví ineð sér kulda og snjó.
í eptirfarandi skýrslu eru Reaum-
urs hitastig táknuð með -j- en frost
með og áttanöfn með störu letri.
Hitastig hafa verið talin daglega; nál.
kl. 6 á morgna, og kl: 3 e. m.
1S87. Júuí. Meðaltal + 10,1°.
Minnstur pann 9. -f- 1—5°. grAnaði
á fjöll. Mestur 28. + 12—19°, og
liinn 24. kl. 6 f. m. + 13° ,kk 12,17°
en eptir nón 24° móti sól. J>. 25.
hevrðust prír dynkir í SSV., með litlu
millibili; síðasti mestur, svo hús skulfu.
Jiilí. Meðalt. + 7,1°. Mestur
18. + 9—15». Minnstur 4. + 2—8°
'Optast kuldaátt og perrilítið. 4. 5.
11. 24. og 27. snjóaði á fjöll, sá snjór
var ekkí upptekin í mánaðarlok. Mik-
ið vatn á fiatlendi.
Ágúst. Meðalt. + 7,5. Mestur
+ 3. 11—17°, og 28. + 9—17°. Snjó-
nði á fjöll 18. og 21. Minnstur liiti
13. +2—8°: Hafis einlægt á fjörð-
unum og fyrir landi, og slær af lion-
um glætu upp íloptið yfir XJthéraðinu
og í norðri.
Scpteuibcr. Meðalt. + 5,8°
Minnstur p. 6. og 26. — 1°. Mestur
25. + 10—13°. Snjódagar ibyggð 9.
og 10. jáaun 10. 11. og 12. rak loks
allan liafis af fjörðunum. Heyskapur
viða allgöður petta sumar, pví grasið
spratt í júní.
Október. Meðalt. + 0,4. Mest-
ur 2. + 10—13°. Miimstur 23.5—6°
Vetrartíð komin og liýst fé.
Nóvembcr. Meðaltal -f- 2.3°.
Mest 14. -f- 10—12°. Minnst 23. +
9—5°. Haglaust fyrir utan mitt Hér-
að eptir pann 26.
Beseiuber. Meðaltal h- 5,2°.
Mest 10, 10—12°. Minnst 23. og
24. -j- 3—2° og 3—4°. þoir einir
dagar frostlausir. Ekki alstaðar hag-
laust á Uthéraðiog Norðuffjörðum við
krslok, og hagsnöp nokkur á Upphér-
aði. Is á öllu Lagarfljóti.
(Framh.)
FJARÐARII III)!
ernúalgjörbyggðaí milli livað vegabót
pá snertir, cr landssjóðar lét vegabóta-
stjöra Pál Jónsson gjöra par i sum-
ar við tðlfta mann, Qg er pað allmik-
ið verk á ekki lengri tima og eptir
ekld fieiri menn. Sýnir pað yerk-
hyggni og dugnað vegabótastjöraus og
verkmannanna, enda mun áframhaldið
við verkið hafa verið hið bezta og
verkið yfir liöfuð prýðilega af hendi
leyst íi svo löngum vegi: 10;610 faðm-
ar öll leiðin og par af nær 900 upp-
hleyptur og brúaður vegur með hlið-
arræsum og lönguni brúm með ofaní-
burði, er víða purfti að sækja all-langt
að. Svo hafa verið hlaðnar i sumar
á veginum 44 vörður að nýju, en 30
endurbættar til muna, og er pað allt
mikið verk og vel af hendi leyst, og
pó er nú liver varða töluvert ódýrari
en hinar fyrri voru, enda er auðvitað,
að mönnum smámsaraan lærist betur
öll vörðulileðsla, eins og allt annað
er til vegabótavinnn heyrir, og pví
hefðum vér óskað pess, að Austlend-
ingar hefðu unnið meir að pessari
vegaböt. heldur en varð nú að pessu
sinni, pví peir miindu margt hafa get-
að lært af svo duglegum og æfðum
verkstjóra, sem Páll Jónsson er; og
svo er og eðlilegast, að pað fé, er
landsjóður leggur til vegagjörða hing-
að og pangað um landið lendi að
miklu leyti i peim héruðum er vinnan
er umiin í, og hér mundi og hafa
verið gott rúm fyrir meiri liluta til-
lagsins úr landsjöði.
En oss er kunnugt ii'm, að liér er
hvorki sýslumanni eða vegabötastjöra
um að kenna, pví verkmenn héðan að
austan höfðu ekki gefið sig fram i
tima.
Yér höflim eigi viljað undanfella
að geta pessa, pó pað eigi komi sjálfri
vegabótinni við, — til pess Austfirð-
ingar gæti pess í tíma að verða eigi
af vinnunni í vegabót peirri, er ráð-
gjörð er milli Jökulsár og Lagarfljóts
vfii* Hróarstungu á næsta sumri,
bæði vegna lærdóms, og svo líka
fyrir forpénustu sakir.
í>ó vegurinn yfir Fjarðarheiði sé
að mestu leyti að eins ruddur, pá
er að lionum mesti fararléttir, svo nú
má fara lieiðina á sumardag á nær
priðjungi styttri tíma en áður. ]x>
hefði verið mjög æskilegt, að fé og
tími hef'ði leyft að gjöra lengri og í-
burðai'betri einar 2—4 brýr norðan
tii á heiðinni. En aptur má lieita
snildarverk á veginum á sumum stöð-
um, t. d. í svo nefndu Miðhúsaklifi,
sem er svo vel sprengt og upphlaðið,
að pess verður nú ekki vart, og svo
aptur fyrir neðan svonefnda Mýrar-
brekku hérna megin, par som vegurinn
er lagður vfir all-djúpt gil, er hlaðinn
liefir verið grjótveggur í allt að 7
klná hár, sem er mjög vandað verlc.
Y E R Ð L A G.
—o—
Eptirfarandi söluverð á helztu ís-
lenzkum vörum uni 8. septhr. p. á. í
ÍYaupmaimahöfn og víðar, heíir merk-
ur kaupmaður göðíúslega sent oss með
siðustu ferð „Thyra“, sem vér evum
honum mjög pakklátir fyrir.
„Saltfiskur. J>ar eð mjög mikið
barst að af peirri vöru íjúlíog ágúst-
mánuði hefir pað alstaðar orðið til
pess að fella saltfisk mjög í verði. I
Leith hrapaði verðið niðurí 13—12
pd. Sterling fyrir smálestina af stór-
um fiski og smáum, og 11—12 pd.
Sterling á ýsu; en hér í Kaupmanna-
liöfn fékkst síðast fyrir óafhnakkaðan
porsk 34 kr. íyrir skp. og 30 kr. fyr-
ir ýsu.
]>areð eptirspurnin eptir fiski er
fremur lítil, er varla að vonast eptir
nokkurri liækkun úr pessu verði í
bráðina.
UIl er lieldur að falla, og pað er
með naumindúm að pað fáist 60 aurar
fyrir pundið af góðri hvitri austlenzkri
vorull, en fyrir mislita vorull hefir
fengizt 42—40 aura fyrir pundið.
Æöardúnn, vel vandaður, liefir
selzt fyrir 9’/2—8 kr. fyrir puiulið.
Lýsi selst fremiir dræmt, og er
lieldur að falla“.
Yið pessa verðlagsskýrslu hætir
höfundurinn pví heilræði: „Að par
sem íslenzkar vörur haíi svo lítinn
byr nú sem stendur á verzlunarmark-
aðinum, pá riði umfram allt á pví, að
200
Jæja. nú verð og að fara lieim tíl að rita skýrslu mína í blað-
ið. Verið sælir góðir lierrar-1.
Yið pessi tíðindi fréttaritans varð fjörugt á gestaskálar.um, frétt-
iu um morðið liafði og borizt fijótt út um bæinn og nú fyltist stof-
an af nýjum mönnum, er komu til pess að verða visari hins sanna
En enginn pekkti til liins vegna annað en pað, að hann var vel
eliium búinn og að liann liafði lifað einn út af fyrir sig ásamt ein-
um pjóni.
Hann hafði ekki haft samneyti við neinn annan en systurson
sinn, J6n Abery. þar eð Jón var einn af hinum stöðugu gestum,
lijuggust menn við, að hann nmndi bráðum koma, og gæti liann að
líkindum sagt greinilegar frá pessum atburði.
Jön Abery kom pó etdci, og olli pað ekki lítillar gremju bæði
gestunum og einkum logreglunni og rannsóknardómaranum. Núpótti
peim miklu skipta návist hans; pvi að peir ætluðu að hann ætti
einhvern pátt í atburðinum i Konungsgötu, sem peir gátu enn elcki
slcilið i.
Grunurinn jókst við pað, að á horði hins vegna lá hréf, og var
í pví beðið um 15,000 dollara lán. Af pví að undir bréfinu stóð J.,
voruyfirvöldin svo greind að ætla, að enginn liefði getað skrifað pað
nema Jón, systursou Ensleys, ogpegar pað fréttist-nú, að JónAbery
væri horfinn, sagði lögreglnstjóri Sandvvicz sigri hrósandi:
,.]»að er engmn efa bundið, að hann er morðinginn“.
Rannsóknardómarinn dró heldur engan efa á, að Abery væri
sakadólgurinn. Hinn gamli maður hefði að likindum ekki viljað
lána systursyni sínum féð, og pá hefði hinn ungi maður beitt valdi
og skotið frænda sinn.
]>ví næst. svo ályktaði dómarinn, helir Abery tokið féð, sem
liann bað um, eða jainvel enn meira og strokið hurtu með pað.
Reyndar var petta ekki sannað, par eð vitni vantaði; pað var ekki
heldur víst, að fé vantaðí, pví að enn var eklci húið að rannsaka
eigur Ensleys gamla. Hér var marga erfiðleika viö að eiga; en
fyrst purfti að ná í veganda. og var liinn ötuli lögreglustjóri
K o n a 1‘ 1 y t ii i* ni a 1.
—o—
Jön Ahery sat heima hjá sér einti dag í ágústmánuði og var
nð lesa i einu fréttablaði bæjarins, sat hann í rúggustöl, reykti vinclil
og hlés reyknum upp. Jón var ungur niaður grarmvaxinn, friður
sýnuin, með ljóst skegg.
Allt í einu stöðvaði hann stolinn, gleymdi vindlmum og kallaði
upp at undrun yfir einhverju sem stóð í blaðinu.
Hann las pað yfir aptur, upp hátt, og hljöðaði pað svo:
„Vér getum flutt lesendum vorum pa markverðu frétt, að ung-
fr i Grace Bisliop, ung stúlka hér í bænum, hefir fengið beata vitn-
isburð við embættispróf i löguni og ætlar sér nú að setjast hér að
til að gegna málfærslustörfum.
]>essi tiðindi pykja oss pvi gieðilegri. sem pað er í fyrsta skipti
að lcona hér úr bænum hafi feugíð leyfi til að vinna í peim verka-
liring, er enn hefir verið lokaður fyrir konum“.
Jón Abery fleygði frá sér blaðinu, stökk á fætur og tók að
ganga bratt um gólfið. ]>á var drepið snöggt á dyr og inn kom
ung stúlka ferðabúin, er bauð af sér einkar góðan pokka. Húu
hafði pykkt liár og döklct og úr angum hennar skein hjartagæzka;
einkermilegastur var pó andlitssvipurinn, hann lýsti bæði alvöru og
pungri lífsreynslu.
Abery tók pegar til orða:
„Er það pú, Grace?“
„Já, góði vin; pú hefir víst ekki ætlað. að eg væri hér í bæn-
umts,
„Nei, eg sé pað nú fyrst af blöðununi, að pá mundir korna
hingað“.
r]>ú hefir pá lesið pað? Hvernig líst pér á pað?“