Austri - 01.03.1894, Qupperneq 1

Kemnr út 3 á. mánnúi eða
36 blöð til næata nýárs, o<r
kostar hér á landi aðeins 3
krf erlendis 4 kr, Gpalddagí
1. júlí;
Kppscgn skr.fles 'bundin
•íið áramót, Ogild nemá
komin sé til ritstjór ns fyrir
]; október, Aufflýsmgar 10
aura lítian eða 60 aura hver
þutnl. dálks og hálfu dýrara
á f\r«tn síðu,
VI. A«.
SEYÐTSFIRÐI. I. MARZ. 1894.
N'b, <)
Vestur.
(laust.)
— o——
L
í liljoðum dal vib heibi’ og sjó,
þar liamranes ab vogum liggja.
hjá þarabyng og þúfnamó,
er fwtrp sem nokkrar sálir byggja.
Einn vordag seint, í vesturleib,
ji viki utldir stapa báuni,
vib festar erlend ílutningsskeib
lá farbúin meb reyk úr háfum. —
þar flut-u kíenur undir árum;
t fjöru uppi fólk meb tárum
i dokkum stóö og merkis beib.
<)g kveðjur urbu vmis^ kyns.
Svo margan svip hjá mararbárum
á mótuni gatna, þessa’ og hins,
sem iífsins mörgu kjör og kosti
þar kenua mátti
en engmn
brosti.
Einn stób þar höldur hrokkinn,
grár,.
meb hvíta kinn og þurrar brár,
iijá vöxnum syni’ er sigla vildi
og dóttur ungri’ er dvelja skyldi.—
Hann sjálfur likur var þeim vibi,
sem vex hér þó í hlíö og iilíó
og limarvr í runni feigum
ber ftnuman vott um örlög stríb,
hjá kurlagröf og klettaskribi
með kræklustofni’ (><>■ rótum sei<>-
um.
En sonurinn var eins og eik,
meb æskuþrótt í hverjum libi
og alvæpni í íífsins leik,
er laufgast undir hærri sól
og ræktarsælli svörbur ól.
Loks var hin unga daladrós
árvaxib blórn, sem gleðst og
grætist,
or geisli’ og frost á vori mætist.
Hún stób ó rnilli létt og Ijös —
senr von, er enginn veit hvort
rætist.
nEi skal þeim lengra fylgt
er Hýr
svo féllu síbast orbin karls.
t,Nú annað heimsáhvel þú snýr,
en hvorki á eg rábin dýl*
ab Ieggja á? né eyri gjalds.
.ú veizt, mér græddist aldrei
anður,
en ei ent skvaldur heyrði’ eg sízt,
alik fræbsla’ Um aðra ferstí mhv
Iízt,
ei fávitring er blindur aiiýst
i eigín íanði eins og fíaubur.
Mig beit ei skrumib hót um hifct,
minn heimur þab var kotib mitfc;
þar átti’ eg bæbi grát og gaman.
}>ar gróf eg fvrri móbur þina
og bróbur einn og systur saman,
en sá og betri daga skína;
þar lékstu seinna’ um laut og
hól
meb lífs míns drauma’ í rökkri’
og sól.
Mitt var meb fallna von ab hverfa,
f)itt var ab lifa reisa’ og erfa. —
Nú á eg framar engan son,
nú á ei kotið neina von;
þö banna’ eg ei né blessa heldur,
því bezt liver nýtur sín og geldur.
þú leitast brott í byrjun dags;
eg biba mun til sölarlags,
þótt gull mér bibir, karli karar. —
Nú kvebur merkib þig tilfarar*.
Sá ungi hugbi' á ökuim lönd,
en aldinu þegn tók meyna’ i hönd,
sitt eina barn, seni ei var grafib;
á kotbæ sinn. vib hól og livamm,
hann hugbi er hann gekk frá
strönd,
og þungt hann steig og starbi
fram.
En sfcúlkan leit um öxl — á hafib.
II.
í undursjön vib auga hlær
hib óþrot-lega reginhaubur,
|>ar Vestursléttan voldug grær,
svo vitt og breitt sem öskin nær;
en vafurloginn vakir rauður
nm akra’ og eng til hverrar
handar.
1 háum öxum sumrib andar;
þau svigna’ og risa’ í breiðum
bogum
sem bylgja gangi’á dj úpum vogum.
En allt er búib byggb í kring
meb borg og turn vib sjónarhring.
þar hlýbir fólk i frelsi’ogmenning
á fyrsfca dóm um síbstu kenning.
Af gnægb og skorti, þrótti’ og
þraut,
er þúsund véla leikin glíma,
en þjótandi um þráb og braut
fer þrumugub hins nýja tima.
Allt svibið gyllir sól að morgni.—
Á járnnm eimlest fiýgur fram
meb fermdan vagn og setinnhekk,
vib hlátur óp og hjólaglamm.
þar getur sitja gildan rekk
með glób í auga’ og fölvar brár.
Ab kinn hann stybur hiind i.hnmi,
i mergbinni’ allri einn og fár. ■ agnúi á þoim og vanti .ukib á,
Á bréf hann horfir, brotib, máb; ] ab þær séu eins heppilegar fvrir
en blabib frónsku letri’ er skráð:
„Nú er Iiið siðsta brostið band
er batt mig fyr víð þetta land;
í vor er sunna signdi fjöll,
og sóley fyrstu kveykti’ í fold,
eg fóður okkar ttutti’ í mold.
þú bróðir minn ert eign min öll
þjóðina, sem æskilegt væri.
Á ölltim þeim stöðum, sem
póstgufuskipin koma ekki á, eru
menn engu betur settir en áður
með að fá vörur eða annað er-
lendis ft*á., þv> hér vantar reglu-
lega vörugeymslustaði. þessu til
sönnunar skd eg ab eins taka
og ein eg sit við hljóðan bæinn. j ejtt dæmi: Ef pöntunar- eða
Esí rétti itönd á hálfan veginn.
þú liefnr lifað beggja megin,
kaupfélag væri t. d i Stöbvar-
I firbi, þá gæti það eklá fengið
hvort okkar á að sigla sæinn.J" j vöriu* sinot* fluttar frá útlöndum
á annan hátt en með ,>óstgufu-
skipunum, sem vitanlega legðu
A næstu stöbþarsteig af lest hann,
og stakk í kassann „bréfi’ ab
vestan“:
„Mín systir göb, mig bindur band
í bába skó vib þetta land,
rnér, útlendingnum, er svo farið.
Eg gæti’ ei viu meb verbi glatt
en vel með reyuslu þúsund satt;
og fyrst þúspyr,eg sendi svarib.—-
Að vinna gull, það er oss auðið,
þótt eins sé víst oss skorti brauðið,
en hamingjan er heimafengin
því hjarta nýtt þab vinnur enginn.
þeim, sem hér aubga landrábslaun,
er leibin höll og skjótar gengin,
að flýja dýpra,grafa’ og gleyma.
En hvern, sern fjöldans hreppir
raun,
knýr hryggb og angur fast, ab
geyma.
þó báðir eiga’ að loknum leik
þess kaupgjald, er sig sjálfan
sveik“.
Og bréfið leið um löginn víðan,
hún las það fyrir árum síðan.
Nú gengur hún með gildutn ver;
sá gyllir Imrn á því sem er.
En börn hún elur íslenzk, frið,
með upplitsmerki’ af nýrri tíð;
þau eiga’ að lifga lán og anð
af láti hins, er senn niun grafið.
Hún býr við sitt í sæld og nauð
og flytur aldrei yfir hafið.
Einar Benediktsson.
Agniii a nýju strandferðunuin.
Flestum mun nú virðast, að
strándferðirnar séu komnar í við-
unanlegfc borf, sem vel megi við
búa, og þ\í verður ekki neitað,
að þingið læfir i þetta sitm gjört
töluvert tiL að bœta samgöngurn-
( ar á sjóniun; en þó sýnist mér
þær upp á I'iskifirði, og fá þær
svo með strandferðaskipinu á
Stöðvarfjöro, sem er með öllii ó-
hugsaudi, bæði vegna þess, að
! mikill kostnaður fylgir því, að
j flytja vörurnar í lan<l og aptur
j út á skip, en þó einkum vegna
þess, ab ekkert hús er til að setja
þær uppi, þvi þó kaupmenn kynnu
uð I afa það aflögu, þá eru þeir
fjarri því að styðja sl'kan félags-
skap. þetta eina dæmi getur al-
staðar átt þar við, sem póstgufu-
skipin ekki koma,
Til þess að geta haft full
not af strandferðaskipi eða skip-
uuurn, þurfa þau jafnframt ab
ganga til annara landa, svo allur
flutniuguv frá útlöndum geti bcin-
línis komizt á alla þá stabi, sem
þau koma við á; en sUku mun
bágt ab koma 1 kring meban
landib sjálft á enga fleytu og hér
er ekkert gufuskipafélag, er taki
að sér slíkar ferbir; en því mið-
ur á það Uklega langt i land, úr
því alþing ekki vogar ab kaupa
skip eða lána fé í því augnamibi.
Eg verð þó enn sem fyrri að á-
líta það lieppilegt, að landið ætti
eitt eða tvö gufusk'p, og iniklu
heppilegra en að kasta úr lands-
sjóði Arlega 43,000 krónum í út-
lenó gufuskipafélög, með þvi Uka
að margir munu mér samdóma
um, að æskilegt væri, ab fé þetta
rynni inní landið, seni margir
mundu hafa gagn af, beinlínis og
öbeinlínis. Gætum vér þá f**emur
kallast serstæð þjób, og : * •'etib
eiga á hættu, hvort vér ;m
nokkrar strandferðir eba. engar,
eins og atti sér stað næstliðin
tvö ár.
Kostnabar.'nn er av grýla,