Austri - 21.12.1895, Blaðsíða 3

NR 34
A IT S T R I.
139
27. nóvember s.l.. og sont oss síðan
blaðið með p-eininni til upptöku í
Austrn, og liöfum vér orðrétt útlagt
greinina hér í blaðinu.
llitstj órinn.
,.THYRA“ hnfði lireppt óveður
og stórsjó áknflegan á leiðinni til
L’ærevjn. Hafði stórsjór tekið út
einn af hásetiun skipsins og nieitt
annan til tnuna og brotið alla skips-
bátana.
„Thyra11 kont til Juirshafnar á
Færeyjuin p. 17. nóv., ramdægurs og
,,Laura“.
ioðalegitr SKTpskaði
varð aðfaranött pess 21. f. ni. vestan
vert við Færeyjar, er atvikaðist pann-
ig:
J>ann 17. nóveinber s. 1. lagði
gufuskipið ,.Principia“ út frá Dundee
á Skotlandi og ætlaði til Kew-York.
Skijúð átti lieima í London og tðk
3000 sinálestir.
,.Principia“ lielt fyrst sem leið lá
frá Dundee n.irður fyrir Skotland og
svo vestur í Atlantsbaf, og fórst vel
leiðin.
Eu þann 19. nóv. sprakk fremri
blemmurinn á pilfarinu með voðaleg-
nm kvelli í lopt upp og gaus par upp
ákafur logi, er læsti sig í steinolíu-
tunnur, er voru á pilfarinu. Yoru 8
hásetar fram ii skipinu, sem eigi kom-
ust aptur á pað fyrír eldimmi. Og
pegar peir poldu eigi bálið fram á,
íicygðu peir sér í sjóinn, og varð að-
eins 2 bjargað uppá skipið að aptan.
Skipinu var pegar suúið aptur á leið
til Skotlands; en bráðum brann
kompásinn, og vissu skipverjar eptir
pað ógjörla um, livort peir stefndu.
pmn 21. nm nóttiua hjð skipið
voðalega á grynni’ngum, og liðaðist
pegar í sundur skipið, er að miklu
leyti var eytt af eldinum, sem skip-
verjar ltöfðu eigi getað við ráðið.
En stórsjórinn og grnunbrotin voru
svo ákafleg. að sá eim’ rnaður sem af
komst liðtst efst uppí siglu tvívegis
og niður aptur, og 13. tíma hafði liann
verið á fielca, er bonnm varð bjargað
við Kirkjubæ á Straumey á Færevj-
um, og var bann þá orðinn svo ringl-
aður, að pað varð að taka hann með
valdi af flekanum, en hrestist pó bráð-
lega víð góða aðhjúkrun og gat pá
sagt pessa voðalegu sögu.
J>að er álit manna að skipið hr¥f
strandað á vestanverðum Færevjuin,
par seui enginn viti er enn pá til að
leiðbeina skipum, sem menn telja mjög
nauðsynlegt að byggja par sem fyrst.
* :Je
*
Hvcnœr ætli vitinn verði bvggð-
ur á Seley?*
J>að virðist vera allpung ábyrgð
fyrir alþingi að draga byggingu á peim
vita lengur, svo fjölfarið sem nú er
orðið hér á vetrum til Austurlandsins,
og svo mikinn ha.gnað sem landsjóður
liefir af þeiin siglingurn.
Ritstj.
Seyðisfirðí 21. desbr. 1895.
TÍÐARFAR hefir í seinni tíð
verið blitt, en ngriingasamt mjög.
FISKIAFLI er alltaf góður
en gæftir illar.
„EGILL“ fór beðaa til Norvegs
14. p. rn. Aleð skípinu tðka sér far
verzlunarmaður Páll Jóusson frá Bildu-
dal og tveir kvennmena,
„Egill". kenmr að öllum líkindutn
bÍBgað upp aptur tímanlega í janúar-
mánuði 189(>.
„VAAGEX,, kom liingað frá
Eskifuði 14. p. m. og með skipinu
kaupmennirnir Carl Tulinius og Carl
Schiöth.
„Yaagen11 fór aptur beðan til
Eskifjarðar 18. p. m. og með henni
alfarinn héðan sýslunjaður A. V.
Tulinius með frú sinni. Sýslumaður
Tulinius, setti áður úrsmið og kaup-
manrt St. Th Jónsson bæjarfógeta og
sýslurnann í Norðurmúlasýslu, er tók
þegar við sýslunni af Tuliniusi.
Gutusk. ,.I)ido:L kom í gær með
nótafólk liins seyðfirzka síldarveiða-
félags frá Reyðarf.; lor s. d. fil útlanda.
Eg liefi fengið nýja sending af
„Primiis“,
hinum lang-bezti' steinoliuvélum, sern
W eru,
og a la lausa parta tilheyrandi.
HIÐ NYJASTANYTT
tilheyrandi eru:
straujarns-ofnar
á kr. 2,50. A þeini má liita 3 járn
í einu. Straujárn úr sæiiskú stáli á
kr. 2,25 og laus handarhöld á 1 kr.
Reynslan mun sýna, að „Primus"
með pessum strau-áhöldum verður álitin
nanðsynleg' eign,
Jyrir öll slór og góð heimili,
en allra hctzt fgrir ]>au, sem eJcki
liafci Iwl til eldsnegtis.
Seyðisfirði í desember 1895.
Magnús Einarsson.
5 0 0 K r <> n e r
tilsikkres enhver Lungelidende, som
efter Benyttelsen af det verdensbe-
römte Maltose-Præparat ikke finder
silcker Hjælp. Hoste, Hæshed, Asthma,
Lunge- og Luftrör-Katarrh, Spytuing,
o. s. v. ophörer allerede efter nogle
Dagfis Eorlöb. Hundreder og atter
Hundreder have benyttet Præparatet
med gunstigt Resultat. Maltose er
ikke et Middel, hvis Bestanddele
holdes hemmeligt, det erholdes for-
medelst Indvirkning af Malt paa
Alais. Attester fra de höjcste Au-
toriteter staa til Tjeneste. Pris 3
Flasker med Ivasse 5 Kr., 6 Flasker
9 Kr.., 12 Flasker 15 Kr., 24 Fl.
28 Kr. Albcrt Zeiikner, Opfinder-
en af Maltosa-Præparatet, Berlin S.
O. 26.
Veiztu það,
að góðir vindlar fást í
verzlan Jflagnúsar ’^Einarssonar á Yest-
dalseyri ?
BRUNAÁ B YR GD A RFÉ L AGIÐ
,Nye danske Brandforsikrings
Selskab4,
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapital 4,000,000
og Reservefond 800,000).
Tekur að sér brunaábyrgð áhús-
um, bæjum, gripum, verzlunarvörum,
innanhússmumim o. fl. fyrirfastákveðna
litla borgun (premie) án pess að
reikna nokkra borgun fyrir brunaá-
byrgðai'skjöl (Police) eða stirapilgjald,
Menn snúi sér til umboðsmanna
félagsins á Seyðisfirði
St. Th. Jónssonar.
Bókbindarar.
geta fengið ódýrt
1) ó lv- b a n d s e f n í
bjá
ST. TH. JÓNSSY'NI.
488
pótt ekkí yrkbi. Stýll lnins og hugmyndir eru livað eptir öðru, ó-
líkt annara, tröllaukið, sérviturt, fullt uf andagipt, ádeilum og kát-
lega beiskjublandið.
M. J.
Peabody.
Heimsins mestí rausnarmaður við fátæka menn er talinn Ame-
í’íkua uðmaðurinn Georg Peabody (piboddi), sem dó fyrir fáum árum,
og sýndur er á standmynd á stórtorginu við Lundúnarbankann.
Hann gaf fátækum í London yfir 2 milliónir pd st. og varði fénu
svo viturlega, að fullri furðu gegnir. J>að er nú botnlaus auður.
Peabody lióf verzluu fyrir rúimuu 60 árum og átti pá ekkert meira
skuldlaust fé eu eirin einasta dollar. En hann var spekingur að
viti, fastlyudur og kappsamur, margir kölluðu liann sinkan og sér-
lundaðan. „Eu pað sanna er“, sogir liöfundur sögu hans, ,.að hann
vildi engati eyri eiga sjálfur, heldur áleit sig pjöu nianukynsins og
einkum hinna snauðu og óupplýstu. Hann var liinn fjölfróðasti mað-
ur, listavinur með lífl og sál, skemmtinn og glaðlyndur, mælsknr,
fyudinn, fluggáfaður; enginn varð pess var að auðurinn hefði önnur
álirif á lians sál, en góð og glaðlynd kona heflr á mann siun, pví
ávalt kom Peabody lieim til sín al skrifstofunni| hressari og glaðari
en lnuin lóir. J>essi Krösus hofir pví favið líkt inoð Manmion gamla
eins og sagt er að Sæmundur fróði lnifi farið moð Kölska. Eg liofl
nioð mikilli uudrun sóð lieil stræti í Lundúuum, sem allt voru iðn-
armaniialiús, byggð og gefin af pessum mikla skörungi. Skipta liús-
in púsuudum, on að auki oru skóhir lians, söfu, sjóðir, spítalar,
lystastaðir o. s. f.iv. Sé mögulegt að kærleikur oins mauns hylji
margra syndir, liefir lians gjört jiað. Allar stéttir* oiga nokkra
spokinga og cjvvðlmga, — oinnig niilliúnaeigendauiia.
M.
485
Og víst ei- pað, að . hvorki er maðurinn mestur að vexti né
sterkastur áð hurðnm allra dýra, né lioldur heflr hann hyggjuvit
mest til stöðugrar slægvizku; hans lireyfingarafl er varla í moðallagi;
lítfæri hans eru ekki fjölbreyttust. né lieldur kaim haun bezt hóf í
gleði sinni og lífsnautn; pví fer og fjærri að liann komist kindinni
nærri í góðlyndi og raeinloysi. En hinsvegar lærði liann að taka
höndum samati við meðbróður sinn. Með sameiginlegnm pörfum eiga
peir sameiginlegt tungumál. Barátta peirra fyrir lífinu varð liaro-
ari en allra annara skepna, en peir skildu orsakir vaudræða siuna,
smátt og smátt liverja eptir aðra, og lærðu af hverri þraut og
reynslu. Hvert einasta böl peirra varð peim nýtt framfaraspor,
p>eir áttu ávalt við ofurefli að skipta, lögðu sífellt á 2 liættur, og
að lokum náðu peir yfirráðum yfir jörðunni.
Maðuriun varð voldugur af pví að vera lærisveiiin nattúrunnar:
ineð pví að laga sig eptir gangi og oðli hlutanna, Og nú gjörir
Iiann aptur uáttúruua mannúðlega. eigi moð pví að gjöra lianaónátt-
úrlega, holdur með pví að helga hana pörfum sínum. Maqnkyiiið
er hinn allra náttúrlegasti partur náttúruunar, hennar æðsti blomi
og eins og íhúð holdgan hennar gnðdómleika. THeð því að gjöra
sér náttúruna undirgefna, sýnist maðuriun að vera eigingjaruasta
skopna jarðavinnar; en eigingirni hans er ekki eintóm sj ilfselska.
Með hlýðni yið lö^mál náttúruanar varð sálin ímynd liennar laga.
Með pvi að eptirmynda í sálu sinni veraldarinnar guðdomlegu nið-
urröðim og laga eptir pví breytni sína, varð maðurinn holdgan guð-
dúmleika náttúrunnar. Á pennan hátt hafa yfirráð hans yfir sköp-
unarverk allra annara skepna náð festu og iullgildi.
Maðurinu er ekki drettinn náttúrunuar, lieldur frumburður
heiinar og sonur. Hanu er voldugur fyrir auðsyeipni og sfjórnar
jijeð hlýðni,
Matth. Joch.