Austri - 10.01.1896, Síða 3

XR. 1
A U S T R I.
B
sngt nð nokkrav kindur (ura 30?) ]\aíi
farizt að Hofi í Oræfum, en par eru
niargir luuradur. Eptir pettíi var
optast kulda og snjóasarat og svo
umlilpypingasnint, og víða lmgsknrpt
fram uin iniðjan mánnðinn, pá g,jörci
hagstæða, iiliiku og hefir síðan verið
góð tíð og mild og nokkuð vactusöm.
iiráðafár Imfir gjört vart við sig á
v'msum stöðnm par seni lítið eða ekk-
ort bar á pví í fyrrn vetur: en óvíða
mun pað liafa gjört annnn eins usia,
og ] á (’pó liefir ]>að verið mjiig skœtt
í Voiaseli).
Sannspurt er pað nú. að iiörmu-
iegt slys iiefir \iija,ð t»l pegar Papós-
skrpið fór í liaust, er 3 meiin drukkn-
uðu af fjórum sem ieiðireindu pví iit,
ineð peiin atvikmn, að pegar peir fóru
frá ski|iimi og rendu aptur með pví
] :t kom sjór inní bútinn r.vo liann
fviiti. og náði nðeins einn peirrn í
í;aðn]senda og komst ipipá skijiið.
jaeir sem týiuiust vorn: Stefán Jöns-
son, trésmiður frá Papós, maður á
iiezta aldri (31 árs) og idnn efnileg-
iisti, góðnv srniður og mesti ntorku-
maður til nlira verka, Olafur Einars-
son, kvientur maður frá 1 ite p-41 árs),
eiimig mesti dugnaðar- og hagleiks-
inaður, og Sigmmidur Sii.’inundsson.
hóndi frá. Ba- (47 ára), serlega sfcillt-
pr maður og dagfaisgóður, eius og
peir vorn aliir. og er pessari sveit
hin mesta eplirsjá nð peim.
j>að lieíir orðið margra'tt nrn
íjárveitingu siðasta. alpingis til fjórð-
ungs-giiftihiita, sérstaklega í Austra,
par sem komið hafa, fram nokkuö
sundurieitar skoðanir iira iiana. ]>að
niá víst, gjarna vera útrætt urn skiln-
ing á oiðinu ..Aiistíiiðiiigafjóiðungur"
:if liitlfu Auslur-Skajitfellinga, efckki
koiiia. betri rök fram úr iiinni áttinni
cii pau er standa í grein síra R. ]}.
sem 1 ivggir skiiniug sinn á cinrti
stjórnarráðstðfun (sameining heggja
Skaptafellssýslna við Suðummh/ð —
pótt amt eða amtmamisumdæmi og
lnndsfjörðungur séu sitt iivað), en gef-
ur engan gaum að avnari (skipnn
fjórðungslrcknisdæma) par sem fjórð-
ííWi'/s-nafuimi pó er haidið, og til-
greinir pað eitt úr ræðu iandshöfð-
ingja um fjárveitinguna, að liann tel-
ur Skajitafeiissýsiu (o: nokkurn
liluta iiennar = vestursýsluna) með
Surnilendingafjórðiingi, en slepjnr pví
er kom síðar í sömu ræðu, að gnfu-
hátur Sunnlendiiiga eigi aðeins að
fara auntur að Yílí, sem útilokar
greinilega Austur-Skaptafcdlssýslu frá
gufiibátsstvrk Sunnlendinga, J>að
sannar lítið að kalia skilning and-
ma'lenda sinna „fráleitna11 og riik
peirra ,.með öliu pýðingarlaus!1, án
pess að kotna með nein betri. Hversu
sundurleit málsvenjan er iijá airaenn-
ingi í ýmsum héruðum lmidsins, má
sjá. af pví, að orðið „ Austur!and“
(sem er algengt í daglegu taii, en
Austfirðingafjórðuugur sjnldhaft) er
víða fyrir norðan og vestau haft iim
allar sveitir fyrir austan Hellislieiði
en í jNfúlasýslum munu pær
sýslur einar vera taldar til
Austurhmds. Viðvikjandi Xorðnr-
jungeyjarsyshi mun réttast að liaida
pví fram, að liún fái liiutdeild í peiin
10.000 kr. styrk. sem Xorðlendingum
anstan Húnaíióa eru ætlaðar, og
getur pað vist vel gengið. ef sætt er
tilboði Wathnes um gufuhátaferðir
við Xorður- og Austurland,' sem
„Stel’nir" (20. thl.) getur mn.
1 Annars er pað öldungis rétt
lijá R. ]).. að eígi dugar tómt aðgjörða-
ieysi í tnáli pessu, en hafi a.ðgjörðirn-
ar verið ininni en skcldi liér í pessu
sýslufélagi. kemnr pað af hinu óhent-
uga fyrirkomulagi, að pað skuli hníá
sameigink'gan sýslumaim með Yestur-
Skajitafelissýslu, og petta getur jafn-
vel haft áhrif á. fleiri framfaramál
sem sýshmefndin á, um að fjalla. liún
mun ekki enn vera liúin að ákveða
sig í búnaðarskólamá.linu, en par seni
kvennaskólamál Austfirðinga heflr
mrett hér daufiim undirtektum, kom
p-ið af pví, að menn iiafa séð litlar
iíkur til pess, að hinn nýi kvennaskólj
yrði hetur sniðinn eptir sönnum pörf-
um kvennfólks nf alpýöustétt, en
liinir sem fyrir eru, en finndist öpurft
að fjölga samkyns skólum og peim
sem vér höfum.
Holdsveikra spítala
er landi vor, sira Jón Svcínsson, sem
er kapölskur jirestur í fTjentofte á
Sjálandi, — að ieitast við að fá sa.nx-
skot til víðsvegar um lönd, og lieíir
lionmn orðið pó nokkuð ágengt i pvi
efni, og höfðu kapólskir menn, einkum
á Frakklandi, gefið nál. 10,000 kr..
HýttdagMað
ætlar cand. juris. Einar Bcnotlildsson
að stofna í Reykjavik p. 1. jinii p. á..
Rlaðið á að lieita „Ðarjshráu og koma
íit ýmist livern dag eða annan hvorn
dag virkan, 200 arldr minnst árgang-
urinn, thl. á strerð við „f>jóðólf“ og
lcostar 4 kr. hér á landi, cn 5 kr.
erlendis.
Oss er skrifað frii Eeykjavik, að
iierra Einar Renediktsson hafi keypt
iiið míkla liús í Ri'ykjavík, ,,Glasgo\ví!,
fyrir 15,000 kr. og fái í vor prent-
smiðju frá Engiandi, og að iierra
kaupm. Thordal oghansfélagar standi
að haki lierra Einhri rneð fjárframlög-
ur til pessa, milda fyiúrtækis.
Eyrirlestnr
all-einkennilegan iiefir herra Einar
Benediktsson haldið í Reykjavík í
\ etur, ef treysta m:t frásögn „Fjall-
konunnar“ af lionum, cr hér fer lítið
ágrip af á eptir.
Emhættismannaflokkurinn vreri
gagntekinn af sjúkdómi og spillingu. —
Alpýðuna vreru peir sem öðast að
draga niður í spillingardýkið. — Stjórn-
in væri iioimsk og ónýt og pingið sið-
laust. — 111 hefði einokunin verið,
en verra væri verzlunarástandið nú,
pvf m'i legðu menn sjálfir á sig ánauð-
arklafa.nn og fengju útlonda okur-
karla til að sjuiða sig„ og pökkuðu
auðmjúklega fyrir. Einu sinni iiefðu
t. d. fátækir og frónilyndir b.ændur á
Ansturl. og Xorðurl. myndað fjölmennt
verzlunarfélag ujipá 100,000 kr., en
formaður féla.gsins iiefði dregið allt
petta fé undir danskan okurkarl, en
formaðurinn iiefði svo verið fluttur á
annan hetri stað, en fátæklingarnir
sætu eptir félausir og liungraðir. —
Hann fór hörðum orðum um aðal-
umboðsmenn kaupfélaganra, peir ættu
að réttu lagi hvcrgi heima nema f
tugthúsinu, •— Og ritstjóraruír sagði
hann' að ættu allir að i’éttu húsaskjól
— i tugtlmsinu,
Menntaástand landsins áleit ræðu-
maður langt fyrir neðan alla Kritik.
]- A nýjársdagsmorgun andaðist
á Eskilirði settur sýslumaður í Suður-
múlasýslu Siffurður' Pétnrsson af i:vng-
varandi hrjóstveikí. Hann ivav maður
skarpgáfaður og vel að sér í lögfræðí
og iíklegur til góðs liéraðshöfðingja,
*]* pann 7. p. m. andaðist hér í
hænum yngismrer Olöf Kristjánsdóltir
14 ára gömnl, eptir 3 ínánaða. sjúk-
dómslegn. Olöf sá.l. var góð stúlka
ogeinkavefnileg, G uði og mönnnin pekk,
hann grátið af gleði. Komdu nú og kysstu mig, Kitty! Eg skal
aldrei ylirgefa ])ig, barnið mitt gott.“
ITL
Og svo giptust pau.
Allan skt'ifaði löður sínwm. en fékk hréfið aptur ónpphrotið.
I ngu lijónin uiiuust hugástum í iiinuin nýja iiústað peirrn, og
pó nð vonit' Allans liefdu suinar brugðizt, pá Var liann samt mjög á-
nægður. Reyndar dugði lionum ekki sá litli arfur, er Imiui hafði
fengið eptir trrendkoHu sína, til að sjá fyrir Jieiin með, og er bann
neitaði Kitty um að ieika írainar, ].á, varð liann að leita sér atvinnu
a ski'h.stolu, svo ].au liðn ekkj neyð. Hann var lika svo liepjiinii
að ia aligóða stoðu svo iiaim gat komið tengdnmóður simii fyrir
utanliúss. En Kittv gat eigi leiigur dub'zt pað, uð peir feðgar voru
ósatlir, og baun tok puð svo s:li t, að vera orsökin til ósættis ];eirra,
]ió að Allan reyndi að telja Jienni trú uin að hann hel’ði unnið í
]ieim skiptum.
pað liefði líklega getað otðið góður læknir úr Allan, en liouum
iétu eigi skrifstofustörjin. En liann bardist pó í Jæirri stöðu í 5
ár og laun lians liækkuðu dálitið á peim tíma, Einhverju sinni
stakk Ivitty uppá pví, að iuin iæri aptur að leika til pess að létta
undir með .íiuuiiii sínum. En luinn misskildi hana.
>'Tú ert orðiu leið á pessu tilbreytingarlausa lííi okkar, Kitty,
Tað lieli eg lengi vitað. En eg liétl pó að pig langaði eigi (.ptir
l'iiui torua iífi, og eg huggaði mig við pá von, að vinna n,íu
fyrir pér gjörði pig ánægða.“
fiún varð að úthella mörgum tárum, áður en hún fengi sunn-
lært lnum um að lif liennar við hans iilið væri einn langur srelu-
drauinur: en hún vildi aðeins létta á lionum noklrni ai’ skrifstofu-
störfum iians. En hann fullvissaði luina um að hami hefði skemmt-
un af freim, —en með sjalfri sér streugdi iiún heilagt heit.
Og á pcnm tíma, er Allan var á skrifstofunni, var húu að skrifa
til p.ess að létta uudir búskap peirra, en heilsa hennar poldi illa-
E p t i r
líope Merrick.
í.
Faðir og wonur hovíðu pogjtuuli iivor á nnnan, pví peir voru of
reiðir lil Jress að koma iwkkru ovði ojip. Síðan gekk hinn ungi
uiaður pegjandi til dyrarma,
„Eg iiefí eigi vttupn lokað sasntali oklcar, dreugur adan. Komda
mær!
Allan Medway sneri sbr við; hann var náfölur í framan og
átti bágt nit'ð að fala fvrir geðsiira'nngu;
„Faðir ínintfl satntal okkar er nu á euda. f>ú hefir sneitt ]>á
konu mcð orðum píuúrn, sem eg aim iiugástum, ...........- og sern eg hefi
svarið pess dýrau eið að eiga, Og pú iiefir sett mör ]iA twi kosti,
annaðhvort að segija skilið við unnustu ieina, eða fara aifarimi burt
héðan úr föðurhúsura. Eg hefi kosið uin pessa kosti.“
„Tú ert brjálaður. Farðu pá til leikarasteipiHtnar piöun.r. Eu
bölvuð veri bún, imdlau sú aríia, sem liefir töfrað ]n'g — snáfaðu
burtu! F:u’ðuí“
Dyrnar vom nú opnaðar og látnar fast aptur, en doktor
Medway imeig ófan á stólinn.
„O guð iuiiiB,! livuð hefi eg gjör'tV" sfcuádi. haan. „Hanu kemu*