Austri - 23.04.1896, Blaðsíða 4

A U S. T 11 I,
44
K K, 11
hvovki or scndibrófsfær eða kann einu
sinni pann reikning til hlítar, er heimt-
aður er af fermingarböruum.
En vér höfum kennt sárt i brjósti
um Stefán í pessum embrettissessi, er
lia'nn hefir gjört svo mörg axarskö])tin
í, og var auðvitað eigi fœrari til, en
vér eruin til úrsmiðis. S<'in úrsmiður
inunduin vér geta ga*tt pó 'pess eins, að
giinsteHiarnir úr úrunum blnnduðust
eigi saman við glerbrot.
Oss hefir eigí langað meira til
að komast hér í bajarstjórnina, en
á fábjánaspítala, og yfirlæknir við pvi-
líka stofnun finnum vór enga köllun
)ijá oss til að verða. En til bæjar-
fógeta- og sýslumannsstarfa liöfum vér
engan tíma, og hcfðum ldotið að neita
peirri tign, pó boði/.t hefði,
En að Stefán beri skylduga lotn-
ingu fyrir oss sem ,.jurista“ og ,,pro-
curator", það sýnir O. W's. málið, og
að Htefán liefir eigi þorað að halda
fram máli kaupmanns Rjiirns Kristjáns-
sonar gegn oss, sem hann liafði pó
tekið að sér og málsöknin auglýst hér
i Austra með svo miklum dunum og
dynkjum. En pá einu sinni er við
Stefán höfum, auk O. AV's. málsins,
átt í málaferlum, fór hann, góðnrinn.svo
greinilega á kúpuna, að hún mun hon-
nm ennpá num, og hefir hann vist
eigi langað til að ýfa pau kaun upp
aptur.
En eitt er pað pó, sem Stefáni
hefir ratazt satt af munni í ilugriti
sínu, par sem hann talar um pá hlýju
velvild, er vér höfum jafnan sýnt hon-
um, svo mörgum umkvörtunargreinum
iim úrsmíði hans, úraðgjörðir og al-
pekkta glirigurvarningssölu, sem vér
höfum neitað um upptöku í Austra af
ranglátu meðhaldi með Stefáni, og
höfum vér sýnt lionum sjálfum sumar
af pessum greinum. Skuluin vér hér
játa pað, að pessi hlutdrægni vor var
pví ófyrirgefanlegri, sem nefndnr groin-
ir tóku vanalega fram annan iirsmið
og kaupmann hér i grenndinni, Sem
dæmi uppá hreinskiptni, áreiðanleg-
leika og ódýrleika, er alpýðu lá svo
miklu betra orð til heldur en vors
kæra skjölstæðings, Stefáns.
jnykir oss pað leiðast, að út lítur
fyrir að meðhald vort ætli eigi að
duga, ef pað er satt, að heilar sveitir
ætli sér að gjöra pað nð opinoerum
sampykktum, að verzla eigi framar við
Stefán skjiilstæðing \orn, og < r víst mál
komið til pess fyrir hann að fá nýja
Idaðið til pess að mæla nieð úr-,og
glingursölu hans og áreiðanlegheitiinum
lians Sig. Johansens, sem kvað eiga
að vera blaðsius aðal ínark og mið jafu-
liliða deilu- og trúleysisgreinunum.
Svo skiljumst vér pá við þetta
„patent“ dellusmíði Stefáns skjólstæð-
ings vors oglmns ,,hákarlsinaga“-fyndni;
en pað getum vér iullvissað hiiin þakk-
láta skjólstæðing vorn um, að hann
fær aldrei sent sínar „breunandi til-
finningargusur yfir ritstjóraskallann“,
— er pað fýndni piltar! —- pví nátt-
úran liefir raðað pvi syo vísdömslega
niður, að pað mun jafnan verða vér,
sem hljótum að lita töluvert uiður
tyrir oss til pvílíkra sniámenna, er vér
höfum hér nauðugir átt orðastað við.
Eýlu tóma fá þeir,
Eer pað eptir vomiin,
Eæð eg peiin að halda heim,
Og býra sig hjá konnm.
Skonnortan „Skirner“. skipsijóri
Andersen, vörusldp V. I1. Tliostrups-
verzlunar, og skonnortan „Grág_aa,
skipstj. L. Petersen, vöruskip 'Grámi-
félagsins — eru bæði nýlega komin.
„Skirner“ farinn til Mjóafj. og „Grána“
einuig á förum til útlanda með fisk.
-----, . ly
42
nú verið gipt frænda sínum sem er riddaraliðsforirigi,“ stuncli grcifa-
frúin.
,.En 0sterberg getur orðið prestur við riddaraliðið, pað er pö
hetra en ekki, — — — eða máske prestur heillar herdeildar — “
stakk sóknarpresturinn itppá. ,.Og pá er liann jafn riddaraliðsfor-
ingja að mannvirðingura, og ef hann verður hirðpreétur, pá befir
hann lögtign sem liðsfoi-ingi.“
„Hirðprestar bera víst silkihempu“:. hrópaði greifafrúin nokknt
ánægðari.
„|iað er áreiðanlegt — —- — og verði hann biskup, pá ber
honum æðri lögtign heldur en ófursta, og hann fær niiklu betri
laun, og svo fá dætur hans öll sömu réttindi sem aðalsfrökenir.“
Árangurinn af pessuin mikilsverðu skýringum var sá, að greifa-
frúin ók miklu ánægðari heim til sín, og pegar frúin gjörði sér nú
samdrátt þeírra að góðu, pá leið eigi á löngu áður Alma og 0ster-
berg urðu líka hæst ánægð, og skömmu siðar var 0sterberg gjörður
að lurðjiresti, en uin leið var mælzt til pess við hana að hann bælti
„h“i aptaní nafn sitt, og par eð petta var aðeins lítil tillátsemi, pá
lét hann loks tilleiðast með það.
En hvað ástabrögðunum við víkur, pá eiga pan sér lika stað í
peim ættum, par sem eigi eru stjórnvélafræðingar. En þeirn brögð-
um átti 0sterberg einmitt að pakka, að hann varð svo vel giptur,
að margir öfunduðu baiin, og að hann fékk gott embætti.
þJeir eru margir sem ekki hafa nokkra vitneskju um pá ást, er
peir hafa valdð í hjörtum kvenna; peir sniia við á hálfnaðri leiðinni
og missa gæfunnar.
;
;
æfr, ‘/cyÆ
* i- Y^ Í
Upp'boðsaiiglýsirig'.
Laugardagana 25. p. m., 2- og 9.
n. m. vevður húseign dánarbús Eylífs
Magnússonar frá Borgarhóli hoðin upp
og sehl hæstbjöðanda við 3 opinber
up])boð. sem haldin v.erða kl. 12 á
hádegi, 2 hiiia fyrst n.efndu 'daga á
skrifstofu sýslunnar og h'inn siðásta
nefnda dag í húsinú sjálfu á Bórgár-
hóli Seyðisfjarðarhreppi .Siilnskilmilar
verða til sýnis á skrifstofu sýslunnar
degi fyrir liið fyrsta ujipboð.
í sambandi við bið síðasta upp-
boð verða og seldir ýmsir lausafjár-
mvmir búi pessu tilheyrandi.
iSýslumaðuyinn í Korður-Múlasýslu
20. apríl 1896.
Eggert Briem,
settur.
Hérmeð lýsi eg yfir því, að orð
þau, er eg talaði við og um sýslumaitn
A. Y. TuliniUs á almenmim manu-
fnndi á Seyðisfjarðarölrlu hinn 20.júlí
1895, voru ofsögð, lnigsunarlaust og
í bræði, og vil hafa pau apturkölluð
scm ástæðulaus, og óska eg pessa
ytírlýsingu birta í næsta blaði Austra.
Seyðisfirði 14. april 1896
Sigitrður ■Jóns.sort.
kaupmaður.
Fineste Skandinavisk
Export KafFe Surrog-at
er hinn ágætasti og ódýrasti kaifiba-tir
sem nú er í verzlaniniii.
Eæst híá kaupmönniim á Islandi,
F. Hjort & Co.
Kanpmannahöfn.
Meyer & Hencel,
Kjöbenliavn,
verzla rneð lyfjaefna- og nýlenduvörnr, vín
og sælgá'ili bæði í
stórkaupum og smákaupum.
Vörurrmr eru nr. 1. að gæðnm og me,ð
1 reg st a v e r öi.
Yér nefnum til dæmis:
Ananaspúns, kakaölögur (likör), pom-
meranzlögur, mallsevfi (e.xtrakt), borðhun-
ang, aldinlögur, enskar- ídýfur, flafckueskar
ilmjurtaolíur, skozk bafvagrjðn, býtingsdupt
í smábögglum, ertur, sardinur, bnmxarjröö'el-
sveppir, makai-óniströnglar, sjökólaöi, kakaö-
du]it, eimsteytt krydd, silfurdupt, gljásortu,
geitskÍJuíssorta, Imifadupt, lijúkrunarvörur,
vasilin, vindkir, vindlingar, hreinsmd ediks-
iývu, ilmsmyrsi, hársrayrsl, allskonar fagrir
syefnstofumunir, ))vot,tamixnir, normal- Mar-
selju pálma- og skreytisápa, frogismyrsl,
paratinkerti, kjötseyði, kekskiikur o. m, m..
Gjaflr til Vestdalseyrarkirkju.
]x»rarinn Guðmvindsson kr. 50.00
Onefnd kona (áheit) — 10,00
Alagnús Einarsson — 10,00
Pósn Guðmundsdóttir — 2,00
Árniann Bjarnason — 2.00
Riguvður Jónsson —- 2.00
Pétur Sigurðsson — 1.50
Kristin "Brandsdóttir — 1.00
Alls kr. 78,50
Dvergasteini 15, apn'l 1896
Björn Þorláksson.
Islenzk umboösverzían.
i’vrir áreiðanlegt verzlunarhús
erlendis lcaupi eg sérstuldega, mcð
hæzta inarkaðsvorði hér, vel ver-k-
aðan málsfísk 18 pml. og par yfir.
Borgunin verður greidd strax iit í hönd
og send í pcningtim livort sem vera
skal, e'ða útlcndum vftrum með lægsta,
vcrði (cf poss er óskað).
Jakob Gunnlögsson,
Kansensgade 46 A,
Kjöhenhavn K.
Seldar óskilakiudur að Skinnastöð-
um í Axarfirði 18. október 1895.
1. Gráflekkótt dilkær, m.: Tvistýft
apt. I)., stýft v. Brennim. BJP Oddeyr.
2. Hvít dilkgimbur, m.: Biti apt. b.
Stýft biti fr. v.
3. Hvit lambgimbur, m.: Blaðstýft
apt. li. Ej. fr. biti apt v.
4. Veturg. sauður, m.: Hvatt, biti
fr. hægrti. Tvístýft apt. fjöður fr. v.
Sundfellsh'aga 4. apríl 1896.
B. Jónsson.
■ . ........... ..._i___ua
Ábyrgð íirmaðnr og ritstjóri:
Cand. phil. Skapti Jóscpsson.
jfjrentsmiSja ^Au-stra.
Hæstu verðlaun.
Eptir
Fidward Knutzen.
J>að var úrkomudagur i októbermánuði. Haustveðráttan gekk
óvanalega snemma í garð. Yindurinn liristi hið fölnaða lauf af
trjánum og feykti pví ofan í hiim langa trjágang, eins og vildi hann
reka hurtu alla endnrminningu um sumarið og vatnsliríðin buldi á
spegilrúðum skenimtihallarimiar.
I hinni háú dagstofu Berners konsúls logaði í liinum stóra en.ska
vifni. Heimafólkið var nýstaðíð upp frá middagsverðinum, liúsfreyj-
an var að búa til kaffið; konsúllinn stikaði stórunv um gólfið; en
dóttir þeirra fletti út við annan gluggann tízkublaði, en við liinn
gluggann stóð ungur rnaður og horfði áhyggjufullur á haustveðrið.
|>að var alveg kyrt í hinu skrautlega herbergi, nema að pví leyti,
að pað brakaði í eldinum og rigningin lamdi á gluggana.
„Gjörið þið svo vel, kaffið er til!“, sagði húsfreyja. „Ivomið
pið og drekkið, Hinrik og Kamilla,“ sagði konsúllinn og settist við
nlið konu sinnar. „Hvort viltu heldur Chartreuse eða Martel með
kaflinu, Hinrik? Kú, pú vilt hvorugt? En hvort má bjóða pér
Havanna- eða Manilla-vindil, með leytí kvennfólksins?“ og skar um
leið endunn af fínvun vindli.
Konsúllinn var hár maður vexti og gildvvr og á að gizka milli
fimmtugs og sextugs. Hið jarpa hár lians var farið að pynnast og