Austri - 31.10.1896, Blaðsíða 4

NR. 29

A tr S T R I,
116
*
0.0. Drewsen.
Elektroplet verksmiðja.
34 0stergade 34 Sjelíenhavii K.
frambýður borðbúnað, í lögun einsog áanskur silfurborðbúnaður, úr
bezta nýsilfri, með fádæma traustri silfurbúð og með þessu afarlága verði:
Köröna og turnar.
7* ICCD II CCD III CCD IV CCD
Matskeiðar eða gafflar Meðalstórar matskeiðar tylftin kr. 12 15 18 21 25
eða gafflar . . . . . Dessertskeiðar ’og Des- — 10 13 16 18 22
sertgafflar — 9 12 14 16 18
Teskeiðar stórar . . . — 6 7 8,50 10 12
smáar . . . — 5 6 7,50 9 11
Súpnskeiður stórar . . stykkið - 5 6 7 8 9
—— minni . . Full áhyrgð er tekin á að silírið 3,30 4,50 5,50 6,50 7,00
við daglega brúkun endist . . . 10 ár 15 ár 20 ár
Á einstök stykki fást nöfn graíln fyrir 5 aura hvern staf. Á minnst 6
stykki fást nöfn grafin fyrir 3 aura hvern staf.
Hlutirnir eru sendir strax og horgunin er komin. Menn geta einnig snúið
sér til lierra stórkaupmanns Jakofes Gunnlögssonar Cort Adelersgade 4 Kjöb-
enhavn K., sem hefir sölu-umboð vort fyrir ísland. Yerðlisti með myndum
fæst ókeypis hjá ritstjóra pessa blaðs.
S o y ð i s f 1 r ð i
SELXJR:
Karlmannsskó, lívennskó, íleiri tegimdir,
Ballskó, Morgnnskó úr plysches,
Barnaskófatnað, margar tegnnáir.
Graloscher, Tréskó fyrir karlmenn.
Cföð og billeg' Fataefni.
Kjólatan, Svuntntan, Kvennslipsi.
H á 1 s t a u fyrir karlmenn, H a n z k a r.
Kvennbelti, Hálsklútar fyrir karlmenn.
Húfur, Hattar, Ullarnærföt, Olíuföt.
Agætur stigvélaáburður, Lampaglös.
Matskeiðar og Kaffiskeiðar úr Aluminium.
Sardínur, Humrar, niðursoðimi Lax.
Rússneskar Ertur, Syltetöj,
Ribssaft, Kirsuberjasaft, Frúgtfarvi.
¥ i n d 1 a r.
Leikföng allskonar handa börnum.
Og margt deira.
Augu. — Eyru.
Almenningi gefst til vitundar, að
eg, auk hinna venjulega læknisstarfa
hér eptir sórstaklega tek að mér
lækningar á öllum hinum algengari
augna og eyrna sjúkdómum.
Seyðisfirði. li. 20. okt. 1896.
Schevmg-.
Súkkulaði á 1 kr. Niðursoðin mjólk.
Vín, sem er „hetra en bænagjörð“.
Vindlar. Sjalklútar, Sjöl. Rúmteppi.
Borðdúkar. Milliskyrtudúkar. Nærfatn-
aður prjónaður. Harmonikur ágætar.
Primus og strauáhöld. Gull-, silfur-
og nikkol úr. Margskonar glysvarn-
ingur og ýmsar fleiri vörur, í
verzlun Magnúsar Einarssonar.
Heyrið j)ið piltar.
þér sem skuldið mér fyrir skófatn-
að eruð hérmeð áminntir um að horga
skuldir ykkar fyrir 1. des. p. á. annað-
hvort í peningum, eða í reikning við
Gránufélagsverzlun hér á Vestdalseyri.
Vestdalseyri 29. octob. 96.
Pétur Sigurðssorl,
gp|§r' Mjög litið brúkuð og vel rönd-
nð karlmannsföt (jakkaföt) eru til sölu
fyrir lagt verð hjá kaupmanni
Magnúsi Einarssynik Vestdalseyri.
Undertegnedo Agent for Islands
Östland, for det kongelig8 octroje-
rede. almindelige Brandassurance
Compagni.
for Bygninger, Varer, Effecter, Krea-
turer, Hö &c., stiftet 1798 i Kjoben-
havn,modtager Anmeldelser om Brand-
forsikkring; meddeler Oplysninger ora
Præmier &c. og udsteder Policer.
Eskifirði í maí 1896.
Carl D. Tulinius.
Fineste Skandinavisk
Export Kaffe Snrrogat
er hinn ágætasti og ódýrasti kaffibætir
sem nú er í verzlaninni.
Fæst hjá kaupmönnum á íslandi.
F„ Bjort & Co.
Kaupmannaliöfn.
Ábyrgðarmaður og ritstjóri:
Cand. phil. Skapti Jóscpsson.
Pr entsmiðj a
porsteins J. C. Skagitasonar.
114
peim frá æfintýri mínu. Tveim dögum síðar var fæðingardagur minn,
sá dagur, pá er skartgripur pessi, sem valdið hefir ógæfu minni
fannst. En hvernig hann hefir getað komið í saumakörfuua mína, er
mér alveg óskiljanlegt; en pó hefir mér dottið í hug, að greifmn hafi
með einhverjum brögðum komið honum pangað. þessvegna ásakaði
samvizka mín mig, og eg hafði ekki einurð í mér til pess að segja
hreinskilnislega frá móti greifans og mín, en pað sem siðan heíir
skeð, er yður kunnugt11.
Við pessa frásögu gekk Milde úr öllum efa um sakleysi Karó-
línu, og varð gagntekinn af auðmýkt hennar, par sem hún áleit sig
jafnvel seka, pó henni hefði ekkert á orðið.
Milde áleit, að hér væri eigi um annað að fást, en að fá greif-
ann til pess að hreinsa mannorð hennar, og hann efaðist eigi um að
hann væri fús til pess, svo drengilegur maður sem hann fékk orð
fyrir að vera.
Milde tók nú skrautgripinn og flýtti sér með liann til AVoyna
greifa, en hann varð að bíða hálfan tírna eptir greifanum í salnum,
áður en hinn austurríkski greifi veitti honum móttöku, en gjörði pað
pá með hinu venjulega pýða l>rosi sinu.
|>að lifa vístenn pá mai’gir semmunaeptir AVoyna greifa: pess-
um glæsilega, töfrandi aðalsmanni, með sköllótt höfuð, en frítt og
göðmannlegt andlit, háum og glæsilegnm á vöxt, er bar svo vel á í
riddarabúningi peim, er hann bar venjulega. Ekki veit eg, hvort
hann hefir unnið nokkur sérleg afreksverk sem sendiherra, en hafi
net pau, er hann lagði í peim tilgangi, verið jafn-fín og veiðin og
pau, sem hann lagði fyrir kvennpjóðina, mundi Metternich sjálfur
hafa verið aðeins drengur i samanburði við hann. Reyudar var hanu
kvennamaður, en par fyrir mun engin af peim, er liann náði ástum
af, — hafa beðið honum óbæna. Hann kom, eins og Juppiter forð-
um, í gullregni, en gullregnið hvarf eigi með ást hans; hann gleymdi
aldrei alveg hinum gömlu vínkonum sínum. Ástin hvarf, en vinátta
og liðsinni hans eigi, og bæði pær, sem hann, pá átti vingott við,
og hinar fyrri gátu treyst greifanum.
„Herra greifi!“ ávarpaði aðstoðarpresturirtn Woynri greifa, ,,eg
liofi erindi við yður fyrir fröken Karólínu \V“.
115
„Nú loksins“, ansaði greifinn án pess að láta sér bregða hið
minnsta við prestabúning minn, „pað gleður mig innilega, að hin
yndislega mær heíir ekki gleymt mér“.
Presturinn lýsti nú átakmlega öiluin raunum Karólínu, sem
hún einmitt hafði ratað í, af pví greifanum fannst hún svo „yndis-
Ieg“. Woyna greifa tók raunir hennar sáran, pó hann að pessu
sinni væri eigi orsök til peirra.
Nú tók aðstoðarpresturinn upp skrautgripinn, er valchð hafði
allri ógæfunni, og bað greifann að taka aptur við honum.
„Hveni'g stendur á pessu?“ sagði greifinn forviða, „eg hefi
aldrei geíið henni neitt. Eg játa að eg bauð henni að tæma heila
gimsteinabúð, en liún neitaði tilboði nifnu, með sam asvip og hún hefði
verið prinzessa, og sliildi við mig jafn-skömmustulegan eins og eg
liefði ætlað mér að faðma sólargeisla“,
„Hver hefir pá getað geíið henni pennan dýra kjörgrip?" sagði
Milde.
„Liklega eiuhver, sem liefir verið heppnari en eg“. svaraði greif-
inn með sorgblöndnum svip á hinu fríða andliti, sem Milde pótti
nú samt eigi jafnfrítt og áður.
Litla stund efaðist Milde um skýrlífi Karólínu. Hann liélt, að
pað væri eitthvað, sem hún vildi leyna, og hún kenndi Woyna
um pað; pað hlaut pá að vera einhver annar; nóg var til af pessum
stjórnfræðingum.
„Lofið mér að skoða dýrgripinn", beiddi greifinu klerkinn, og
gætti vaudlega að hálsmeninu.
„En livernig stendur nú á pessu!“ hröpaði hann. „Eg liefi átt
petta hálsmen, og eg hefi gefið pað öðrum, en ekki Karólmu; livern-
ig stendur á pví, að hálsmenið skuli hafa komizt í hendurnar á frök-
en Karólínu?11.
Málefnið flóknaði alltaf meira og uieira.
Loks sagði greifinn vingjarnlega:
Eg vona að við getum komizt fyrir allt petta og hreinsað mann-
orð fröken Karólínu. Farið pér nú til hinnar öldruðu greifafrú W.,
eg Iiefi gefið henni hálsnienið á 70. afmælisdegi hennar, en munið
eptir pvi herra ininn, að pað var 70. afmælisdagnrinn hennar. Hún