Austri - 10.01.1898, Blaðsíða 3

1
NB. 1
AUSTBI.
3
i
segir, er nokkuð sem lítt • r möguíegt
að gjöt a sér grein fvrir. [»< ss eins má
geta, að landflýki .sá, er hann tilnefiiir
sunnan Xjawrence-flóa, ei að fiatarmáli
um 250,1'00 ferhyrningsmílur og í peim
héruðum búa nú 9—-10 niillj. manna
að minnsta kosti. (,,Lögberg“.)
Biysför og álíatlans
var haldinn á Y:estdalseyri.á prett 'nda-
kvöld. Yar veður um mórguninn ólíkt
pví, að gjörlegt myndi að halda blys-
förina, pað var stormur og súld og
dynjandi rigning með köflum. Gengu
pá álfarnir um, daprir í bragði, og
kváðu sina gömlu móður, náttúruna,
hafa sýnt peim nokkmt kviklyndi, par
sem allír höfðu búi/t við frosti og
hreinviðri petta kvuld. Kveinstafir
álfanna liafa víst hrært hjarta náttúr-
unnar til meðaumkunar við pá, pví
hún breytti svip alit í einu og sýndi
öllum greinilega, að álfarnir eru enn
í dag óskabörn hennar. Um dagsetur
stytti upp og lygndi, og var pá skotið
á álfafundi og ákveðið að halda blys-
förina kl. 6 um kvöldið.
Eór blysförin hið prýðilegasta fram.
Blika nokkur var á lopti og skyggði
á tunglið og gætti pví blysanna betur
en ef veður hefði verið albjart. Alfa-
fylkingin kom með logandi blysum fram-
anað (úr Bjólfi) og gekk með glymj-
andi söng fram og aptur um alla Eyr-
ina og nam hér og hvar staðar. Slógu
pá álfarnir hring um kong og drottn-
ingu og dönsuðu með mikilli kæti.
Búningur var hinn skrautlegasti, og
ljóma af blysunum lagði á litklæði
álfanna og „gull“-skraut. Jpótti öllum
hópurinn hinn fríðasti, prátt fyrir grím-
urnar.
Tvö ný kvæði eptir Hannes Blöndal
voru sungin; Islands-kvæði, sem prent-
að er hér fremst í blaðinu, og álfa-
kvæði pað, sem hér fer á eptir:
Solo:
Allt er glatt og gott i kvöld,
gleði’ í álfasölum,
hljöma bergmál hundraðföld
frá lvoltum, klettum, dölum.
Kor:
Glatt er á hjalla, og bjartur álfabær,
:|: gljúfrabúínn gamli af gleði hörpu
alær.:]:
Færðih nú á eyrum er
einsog, fjalagólfi,
heimanað því hraðar sér
huldufólk úr Bjólfi.
GHatt er á hjaíla o. s. frv.
Starir á svellin. stjarna bleik,
stynja raðir fanna,
hefjum ijú vprn hulduloik
hulin augum majina.
Glatt er á hjalla o. s. frv.
Við skulum sækja vini heim,
veizlukvæðin gjalia.
vi.stir er.u’ og víu Jjjá þeim.
í Vestdalseyr(U'lijalIa,
: Glatt er á hjalla o. a. fr,Y.
Stikum amátt og stígum dans,
stynja svellin undir;
norðurljósa leipturkranz
, ljóma slær á grundir.
Glatt er á hjalla o. s. frv.
Grundin dynur, göngum hratt,
glymur í tindum fjalla;
vist í kvöld mun verða glatt
í Vestdalseyrarhjalla.
Glatt er á hjalla o. s. frr.
Mörg fleiri lög voru sungin. Yar
söngurinn hin bezta skemmtun, enda
voru margir álfarnir raddmenn góðir.
I byrjun blysfararinnar og að henni
lokinni lét verzlunarstjóri Einar Hall-
grímsson hleypaaf fallbyssuskotum, sem
kváðu við í fjöllunum.
Fjöldi fólks sótti skemtun pessa og
að henni afstaðinni var hafinn dans í
skólastofunni, og dönsuðu álfarnir par
í búning sínum við mennskar konur.
í danssalnum voru veittir gosdrykkir
er sent hafði Einar verzlunarstj. Hall-
grímsson. Sömuleiðis veitti Einar B.
Bjarnason póstur og kona hans, öllum
álfunum kaffi og kryddbrauð heiraa í húsi
sínu, og páðu álfar pað með pökkum.
Voru flestir peir er sóttu skemmtun
pessa, á einu máli um pað, að petta
væri ein hin bezta blysför, er hér hefði
verið haldin.
Eiga hinir ungu menn hér á Vest-
dalseyri, sem til blysfararinnar stofn-
uðu, og allir er að henni studdu, hin-
ar beztu pakkir skilið.
*
Seyðisfirði 10. jan. 1898.
TÍÐABPA.EIÐ hefir mátt heita hið hezta
það sem af er þessu ári, en þó nokkuö
breytilegt. ýmist frost og hreinveður eða
þíöur og rigHing á nóttum, og er svo að
segja marautt upp í mið fjöll.
í dag er bjart veður, frostlítið,
BABNASKEMMTUN héldu nokkrar kon-
ur á Fjarðaröldu að vanda á prettándadags-
kvöld með . jéTat.ré o. fl., og huðu þar til
flestpm bprmtir. af Fjarðaröldu og Bi^lareyri.
„KJUKAN'1 kom nýlegatil Fáskrúðsfjarð-
ar að norðan, sag'ði síidarafla góðan af Eyja-
firði.
„KRONPRINSESSE VIGTORIA“ kom i
gær aö norðan og haföi um 1000 tunnur af
síld frá. Eyjafirðl. Skipið fór héðan sam-
dægurs. Með skipinu var umhoðsmaður
herra Tuliniusar, verzluharstj. Jón Stefáns-
son frá Fáskrúðsfirði.
Tvær nýárshugvelgur
hefir ritstjóri Bjarka sent oss í ný-
ársgjöf, og kallar hann aðra „Svart-
asta sorpið“, er á dável við, en hina
„Nihilista“, er hann jafnan mun inni-
íykja í bænum sínum og fyrirbænum.
Aðal-texti séra! forsteins, í „svart-
asta sorpinu“ hans, er að vegsama
hina dönsku ráðgjafa íslands fyrir
orðheldni þeirra! „undir öllum kring-
umstæðum!“.
Má pví til sönnunar! minna á orð-
heldni! ráðgjafanna og konungsfull-
trúa við pjóðfundinn 1851, hvernig
peir skildu loforð konungs um að
ekkert skyldi afráða um stjórn íslands,
nema vér Islendingar værum par til
kvaddir — alla götu niður til hinna
valdboðnu stöðulaga 2. jan. 1871. og
síðan skilning Islandsráðgjafa á liinu
lofsæla fyrirheiti vors góða konungs í
stjórnarskránni, að „landið hafi lög-
gjöf sína útaf fyrir sig“. — Er pví
ritstjóra Bjarka full vorkunn pó hann
verði fóstbrúður sínum dr. Valtý svo
hjartanlega samdóma um, að stjórnin
eigi að Jœrast útúr landinu, í hendur
pessum dönsku eða „dansk-íslenzku“
dánumönnum, sem skáldið orkti svo
vel um hérna um árið. — og dr. Val-
týr hefir nú eigi porað :ið mótmæla
á almennnm fundi ísl. stúdenta í
Höfn, að væri aðal-tilgangi<iinn.
..Sækjast sér oia ltkir“.
En parna hafa lesendnrt ir hka aðal-
stefnuna, mark og mið pessara fóst-
bræðra í stjórnarskrármálinu, pví [>.
E. hefir nýlega játað pað í blaðsnepli
sinum, að hann „trúi og treysti á“ dr.
Valtý í stjórnarskrármálinu.
Vér viljum heldur ræða um pað við
lagamenn, hver munur sé á „forelöbig*
og „endelig Lov“, en við eins „græna“
skepnU og ritstjóra Bjarka. Ená „allra
svartasta sorpinu“ í fyrri hugvekjunni
viljum vér ekki ata hendur vorar.
Um seinni hugvekjuna, ,Nihilistana‘,
getum vér verið eún pá fáorðari, og
aðeins getið pess, að allir ritstjórar
landsins munu oss samdóma um pýð-
ingu orðsins, og allar pær orðabækur,
sem vér höfum nú við hendina, hafa
sömu skýringu yfir orðið.
Hverju megin verður svo hláturinn,
séra! [>orsteinn?
Betra að hætta sér ekki út í fleiri
hugvekjurnar, par pessum vesaling er
svo dimmt fyrir augum nú við ára-
mótin, að hann sér ekki nema „svört-
ustu blettina“, og veltir sér í sínu
„svartasta sorpi“, og pekkir pví ekki
einu sinni Nihilistana sína í öllu pessu
myrkri.
En eitt er víst, að ritstjóri Bjarka
hefir ekki meira vit á pólitík en kött-
urinn á sjöstjörnunni, pó dr. Valtýr
hafi tuggið í hann eitthvert pólitiskt
musl, er peir fóru að finna kerlinguna
hana fröken „Hrossafurðu11 um árið.
Tveir drengir,
greindir og reglusamir, ekki yngri
en 14 ára, verða teknir til prent-
náms á prentsmiðju Þorsteins J. G.
Skaptasonar frá 1. apríl 1898.
Jpeir, sem sæta vilja boðinu, ern
beðnir að gefa sig fram sem fyrst.
Eindindismannadrykkuriim
C h i k a
er ljúffengur og fíun svaladrykkur.
„Chika“ er ekki meðal peirra drykkja
sem meðlimum afstórstúku DanmerKur
N. 1. O. O. T er hannað að diekka.
MABTIK JEKSEH, Kjöheiihavn
limt'oii m. ður t\ i ir í sland
P. íijort & Co.
4
iiíkí i liii.i; útlnda \inn i {. ái. pessaðgjöia to’l, jónuntim nema sern
mini>st ói a’ð , ] á va< pö ennjá hapta • ð auðfast n»; |>að -tórki't
hþa sköi* n X'P timn. Og t að iór m-r -,,i' j.v>, ð » i B* c’ v’=
lit. i: tull ■ • ' i.j iíUj ii: , .
En á peim ái > m \oiu menn ekki að fást um pvilíkt lítiliæði.
Van Beuch v;>r nú oiðinn líkismaður — með réttu eða röngu —
]ao iétn ntenn séi standa sama og virtu hann eptir auðæfum hans.
sem heiðursmann; og S'ona var nú heimurinn á peim árunum, prátt
iyrir allt pað hól, er afabióðir minn sæmdt pá tíð með er hann hafði
sjálfur verið ungur. Að pví skapi sem auðæfi van Beuchs jukust,.
pví meira álit fengu aðrir á honum. og hann sjalfur á sér, og að pví
skapi gildnaði hann.
Á hak töluðu miður góðgjarnir láungar allar skammir uni hann
og tíndu til allskonar hrekkjapör, er hanu hefði auðgast á; en uppí
eymn var hann skjallaður; og svona voru mtnn nú fyrir níu tíu
árum síðan.
Van Beuch fitnaði alltaf ár frá ári og græddi alltaf meira og
meira, og varð nú póttameiri í allri framgöngu, er pótti vel sæma
vaxandi auðlegð hans og hinum föngulega skrokk hans.
Sá eini maður, er van Beuch ekki leyfði sér að sýna hroka, var
kona hans, er var honuni næsta ólík í flestu, enda hafði hún ölíkt
betra orð á sér en hann.
Á yngri ávum liöfðu menn dáðst að friðleika frú van Beuch og
blíðu hennar; nú var henni aptur farið við andlega og líkamlega
áreynzlu, en allir lofuðu hjartagæzku hennar og göðsemi.
Eyrst framanaf hafði frú van Beuch leiðst í Norvegi og langað
aptur heim til Hollands; hafði pað gjört hana alvarlegri, en alstað-
ar par sem sorg og eymd var til staðar, par mátti eiga vísa von á
frú van Beuch til pess að létta undir byrðina.
[>ó hún væri veikbyggð, hlifði hún sér ekki við að leita peirra,
og hjálpa peim, er bágt áttu, og lét van Beuch konu sína sjálfrúða
í pessu efni.
En frú van Beuch poldi illa pessa áraun og fór heilsu hennar
hnignandi, og varð hún að pví skapi magrari, sem rnaður hennar
varð feitari með degi hverjum.
J an van Beuch.
Frá víkingabælinu á ófriðartímuuum1.
E p t i r
Corstaiitiiis Elood.
I.
Menn tala hér á landi „um ófriðinn". Á austanverðum Nor-
vegi eiga menn pá við ófriðinn á landi við Svía, en á vestanverðum
Norvegi meina menn með pyi ófriðinn við Englendinga á sjó úti,
Hér nefna menn pað líka „skiptöku“, eða „vikinga tímann„.
En á sunnanverðum Norvegi, í kringum Líðandisnos kalla menn pað
lika „Jokums rímann“.
En einknm tala menn um „Jocums tímann" á útkjálkunum, svo
sem Seleyri, Eikarvog og farmtökustaðnum Farsundi og víðar par
fram með sjónum.
Afabróðir minn mintist ætíð á pennan tíma með mestu lotningu,
einsog pá tíð. er aldrei gæti önnur eins komið aptur meðan heimur
stæði, og pað var jafnan með djúpri aðdáum að hann talaði um
Jocums tímann og pað mátti heita sem hannlifði í endurminningum
pess tíma.
Með Jocums tímann er jafnan átt við tímann rétt á undan ó-
friðnum við Svía á landi og rétt á undan sjóófriðnum við Englend-
inga, er hið mikla verzlunarfélag Jocum Brinch Lund & Co. réðst í
*) Hér er átt við ófriðinn milli Dana og Englandinga eptir 1807, er norskir
sjógarpar áttu svo mikinn hlut í.