Austri - 20.08.1898, Page 3

Nít. 23
A t) S T ít í.
.*KXS£rr;mmm
iVmmmJ^nrn
92
par að athuga vitastæði á Grjögurtá
og innsiglingsvitastað til Akureyrar.
Herra Brinck hafði nákvæmlega
skoðað vitastaði við Horn og í Seley
og leizt honura, að öllum kringum-
stæðum vel aðgættum, bezt að reisa
vitann í Seley f>ar sem grundvöllurinn
er góður, hæðin hæfileg, samgöngur
við land bærilegar, neyzluvatn gott og
nægilegt, og svo liggur Seley beinast
við, er skip stýra til lands hér eystra.
Barth mannvirkjafræðingur hefir
nú skoðað brúarstæði á Lagarfljóti, og
líkar honum ekki botninn í Fljótinu
um Einhleyping fyrir stólpabrú, en
jáx-nbrú segir hanu að vel megi leggja
yfir Fljótið við Litlasteinsvað.
Herra Barth rar á pví, að dragferjur,
er bæði menn og gripir gætu verið
i, mundu vera be/.t við okkar hæfi, og
pá gætum við r.otnð pað fé, sem spar-
aðist á pví að lcgnja eigi hinnr dýru
hrýr yfir Arnar, til pess að bæta hina
bágbornu vegi landsins.
Hann mun og hafa verið á pví, að
hafa dragferju á Héraðsvötnunum, en
hel*t steinbrú á Jökulsá í Axarfirði,
pví par væri svo heutugt grjót í brúna
rétt við brúarstaðinn, og svo yrði
vinnulaunin við mestan hluta pess
verks í landinu sjálfu.
David 0stlund, norsknr trúboði, hefir
prédikað hér 'bæði á Öldu og Vest-
dalseyri á íslenzku, sem hann hefir
lært að tala nokkurn vegin rétt á síð-
ast liðnum vetri, og eru pess víst fá
dæmi, að útlendingar hafi á svo skömm-
um tíma komizt eins vel niður í mál-
inu. Gefst mönnum vel að kenningu
hans, enda er hann maður bæði mælsk-
ur og vel að sér, og pýður og viðfeld-
inn í allri framkomu.
-j- Dáinn er nýlega merkisbóndinn,
Benedikt Björnsson á Búðum i Fá-
skrúðsfirði, úr lungnabólgu, eptir stutta
sjúkdómslegu.
Miltisbruni. 6 hestar hafa nýlega
drepizt í Vopnafirði úr miltisbruna.
Seyðisfirði, 19. ág. 1898.
Tíðarfarið er nú mjög hagstætt.
Fiskiafli ágætur liéraflestum fjörðum.
Sild hefir og veiðst töluvert.
„Vesta“ kom hingað 11. p. m. áleið
til útlanda. Með skipinu voru peir
Oddfellowarnir Dr. Petrus Beyer og
félagar hans, o. fl.
.,Hólar“ komu að sunnan 12. p. m.,
og með peim: biskup Hallgr. Sveins-
son og son hans Friðrik cand. theol.,
David Ostlund, frú Sigurbjörg Boga-
dóttir o. fl..
„Heimdallur“ lagði út héðan 17. p.
m. og kom inn aptur um kvöldið með
botnverping, er hann hafði tekið við
veiðar í landhelgi. Er petta 9. botn-
verpingurinn er hann hefir náð í ár.
areð eg hefi tekið að mér, eptir
beiðni amtsráðsins. að útvega efni
og áhöld til bólusetninga á sauðfé til
varnar bráðafári í Norður-Múlasýslu
og norðurhluta Suður-Múlasýslu, pá
vil eg biðja hreppsnefndirnar í peim
hreppum á pessu svæði. sem bráðafár
vanalega gjörir vart við sig í, að velja
og útvega hæfa menn til að bólusetja
og jafnframt gjöra áætlun um hre
margt fé menn vildu fá bólusett í
haust, Bóluefnið fæst ókeypis í petta
sinn. en áhöldin og hreinsilyfin verða
bólusetjararnir að kaupa.
Hver sá, er tekur að sér bólusetn-
ingu verður að læra að nota áhöldin
og hreinsilyfin, pareð landbúnaðar-
háskólinn, sem kostar bóluefnið, heimt-
ar áreiðanlegar og nákvæmar skýrzlur
um árangur bólusetninganna.
Vopnafirði 8. ág. 1898.
Jón Jónsson.
2 síldarnet, með bólum og uppistöð-
um hafa fundizt á reki út hjá Skála-
nestanga. Réttur eigandi getur vitjað
peirra gegn fundarlaunum og borgun
pessarar auglýsingar til
Sveins Jónssonar á Eiríksstöðum.
Takið eptir.
Sá sem vill eignast góðar forustu-
kindur getur feingið 2 ær og hrút
(allar svartar) í haust hjá
Ouðm. Bjarnasyni
■ á Bóndastöðum.
Cróð hújorð.
Hér með auglýsist, að jörðin ]>ver-
árdalur í Bólst hliðarhr. innan Húna-
vatnssýslu er til sölu, og laus til allra
afnota frá næstk. fardögum 1899. Jörð-
in er 34 hndr. að dýrleika. Túnið fóðr-
ar 6 kýr, jorðin ber frá 3—400 sauð-
fjár ,og 25—30 hross. Landrými er
mjög mikið og kjarngott. Málnytupcn-
ingur gjörir pví gott gagn, og búpen-
ingur fitnar vel. Vorland holt og
mjög skjólsamt fyrir lambfé. Utbeit
eins góð og getur verið á peim jörð-
um er liafa sumarland ágætt. Engi
stórt, grasgefið, og heygott. Penings-
hús góð, baðstofa ágæt, framhús göm-
ul en stæðileg. Ábúð næstliðin 10.
ár góð. Borgunarskilmálar góðir.
Lysthafendur snúi sér sem fyrst til
undirritaðs ábúanda og umráðamanns,
jarðarinnar.
J>verárdal 21. júní 1898.
Brynjölfur Bjarnason.
Sfrjfe,. Eins og mörgum er kunnugt
ætlaði eg alveg að hætta verzlan hór
á staðnum í haust sem leið, en vegna
hins bága árferðis, gat eg ekki selt
nærri allar vörur mínar og lét pví
halda verzlaninni áfram í vetur; en til
pess að reyna að komast hjá pví
framvegis, pá sel eg frá peim degi
sem auglýsing pessi kemur út, til 1.
okt. allar hér upptaldar vörur með
15°/0 afslœtti gegn peningum útí hönd,
en verulega vel verkaðan saltfisk tek
eg gegn sömu vörum: Stórfisk 14
aura pd., smáfisk -15—18 puml. 12
aura og ýsu (stóra) 10 a.
Vörutegundirnar eru pessar: Alna-
vara margskonar, silfurplet- og nikJcel-
pletvö)ur. Vasaúr á 22, 24, 28, 32,
120 krónur, úrfestar kapsel, brossíur
og fleira gullstáz, ymsir sélegir og
vandaðir munir hentugir til að gefa
við ýms tækifæri. Málverk, speglar,
spegilgler, borðlampar, borðdúkar og
I teppi, skór, sjóstígvél, regnhlífar, strá-
hattar, reyktóbak, bogavigtir, gólf-
mottur, byssur.
Seyðisfirði 15. ág. 1898.
Magnús Einarsson
Dálítil kraptaverk.
Frá Laven er ritað í „Silkeborg
Avis“ á pessa leið:
„Hinn aldraði hóndi Andrés Bas-
mussen í Laven, sem í 3 ár hefir
verið heyrnarlaus, hefir nú fengið
heyrnina aptur á undarlegan liátt.
Kona hans hafði heyrt sagt frá pvi,
að Voltukrossinn bætti mönnurn heyrn-
ardeyfð, og keypti hann pví, og eptir
að inaður hennar halði borið hann í
24 tíma, fór honum að batna. Og að
prem sólarhringum liðnum gat hann
lieyrt allt pað er talað var í kring
um hann, ef menn tala í hærra lagi.
J>að má svo sem geta pví nærri, að
Andrés Rasmussen er liarla glaður
yfir batanum, og kona hans og börn
engu síður, er eigi liafa nú getað tal-
að við hann í 3 ár.
Frú Clara Bereim, dóttir hins fr.xga
læknis, prófessor dr. med. Boeck, rit-
ar oss meðal annars pað sem hér fer
á eptjr.
í tvö ár kvaldist eg af prautum í
taugum og flug-gigt, sérstaklega á hand-
leggjunum og höndum, ennfremur af
suðu fyrir eyrum og í 6 mánuðí var
annar fóturinn stokkbólginn af gigt.
I 5 vikur bar eg uppgötvun yðar, og
hún hefir losað niig við allar pjáning-
ar: sömuleiðis er fötur minn, sem eg
var alveg örvæntingarfull yíir, algjör-
lega læknaður. Eg sendí yður pví
mitt innilegasta pakklæti.
92
Cardon koma inn í hana, með sama stærilætisbrosinu og eg áður
pokkti, og hann leiddi fölleitan mann, er auðsjáanlega var göfugrar
ættar, og pekkti eg strax, að pað var herra Merton, af mynd
er eg hafði séð af honum hjá móður hans.
Eptir að eg hafði stillt geðshræringarnar og áttað mig, pá réði
eg pað af og finna prælinn nú pegar, og fór pangað sem peir vin-
irnir! sátu- Cardon sneri baki við, og kom eg pví við öxl hans.
Hann sneri sér skjött við, og varð í fyrstu sem steini lostinn, er
hann sá mig. En eg var svo, blíður og pýður á svip ogrétti honum
svo vingjarnlega hendina, að liann grunaði mig ekki.
„Waters“, sagði hann loksins, ög tók lauslega í hönd mér, „hver
gat búizt við að sjá yður hérna?“
„Að minnsta kosti ekki pú ..... . par pú glápir svo á góð-
an og gamlan vin, einsog hannn væn apturganga. Hver rækallinn
.............?“
„Hafðu lágt! Látum okkur talast við frammi á ganginum. —
Yið komum undireins aptur“, sagði hann við herra Merton, er horfði
liissa á okkur.
„En hvað er nú á seiði ?“ spurði Cardon, er strax náði sér, er
við vorum komnir út. „Eg hélt að pú hefðir yfirgefið okkur hina -—-
að pú værir — hvað á eg nú að kalla pað ?“
„Búinn, fláður —- pað á enginn að fara nær um pað en pú,
gamli kunningi“.
„Trúðu pví ekki, kæri viu minn------------
„Eg trúi engu. En eg var „srpengdur“ einsog pið koiuist að
orði; en til allrar hamingju átti eg gaiulan frænda sem, —---------“.
„Nú er dáinn. — Passgrove gamli er dauður ?“ greip haun framí.
„Og pú ert kominn aptur. Eg óska pér til hamingju11.
„En mundu eptir pví, að eg hefi iðrast. Eg snerti ekki fram-
ar á spilum, pví hefi eg lofað konunni minni uppá æru og trú“.
Við pessi orð mín glotti hann illilega og með hæðnissvip, er
hann heyrði mig, hinn gamla spilafugl, vera að tala um iðrun og
apturhvarf, en svaraði pö:
„J>að er hyggilega gjört af pór, vinur minn. En nú skal eg
koma |iér í k»nningsskap við herra Merton. Og svo mátt pú ekki
V e 1 v e i 11.
(Eptir frásögu ensks leynilögreslupjóns).
(Þýtt).
J>að var liðið eitt ár siðan eg neyddist til pess að gjörast leyni-
lögreglupjónn svo að eg gæti haft ofan af fyrir mér og mínum.
]pá varð eg loks svo heppinn að leiða athygli yfirboðara míns
að mér, fyrir kænsku pá er eg hafði sýnt með pví að komast fyrir
stórkostlegan innbrotspjófuað hjá stórkaupmanni nokkrum í Lund-
únum.
Yfirmaður minn gjörði boð eptir mér og hældi mér fyrir kænsku
mína, og sagði, að bráðum mundi hann leggja mikið vandamál í
hendur mér, par sem eg mundi purfa á allri snild minni að lmlda.
t>rem dögum síðar var eg boðaður á fund yfirboðara míns, og
gladdi hann mig með pví að trúa mér pá fyrir svo merkílegu og
mikilsvarðandi máli, að hverjum leynilögreglupjóni mundi hafa pótt
sér par með hinn mesti sómi sýndur.
„Hérna hafið pér lýsinguna á pessum milda óaldarflokk af svik-
urum, falsspilurum og ræningjum", sagði yfirmaður minn um leið og
hann fékk mér í hendur blaðsnepil. „ Jér verðið að reyna að kom-