Austri - 11.03.1899, Síða 4

N£. 7
A U S T £ I.
28
OTTO MONSTEDS MAROARINE
ráðleggjum vér öllum að nota. f;»ð er tuð bezta og ljúffengasta smjörlíki
scm mögulegt er að búa til.
Biðjið því íOiíð vm
ötto Monsteds • Marsarine
ÖW£ J1JLV 'Wj*
Fæst hjá kaupmönnunum.
Holmens Mineralvandfabrik
í Stafangri.
Eigandi: Joh. I. Grjemre
bvður inönnum hérmeð til kaups sína nafnfrægu gosdrykki: LlMONADE,
SODAYATN og SELTEES VATJSÍ; og sömuleiðis EDIK. Allar pantanir
frá íslandi verða afgreiddar viðstöðulaust. Einnig tekur iiann til sölu allar
íslenzkar vörum, svo sem: TJLL, ÆÐAKDÚN, LAMBSKINN, OÆRiJR,
KJÖT, SALTEISK, SÍLD o. íi. Ennfremur tekur bann að sér að kaupa
fyrir memi allskonar útlendar vörur, fyrir vörur eða peninga, allt gegn sann-
gjörnum umboðsiaunum.
YIN TIL FOBHAFBLINCt
anbefalos tii billige Priser fra Iste
Klasses Exporfc Firmaer, nemlig fel-
gende:
Aflagrede rode og hvide Bordeaux-
vine; rpde og bvide Bourgognevine;
Mosel- og Khinske Yine; originale
mousserende lihinskvine, Oportovine,
Madeiravine, Samos, Sherry og Amon-
tiilado; Jamaiea- Cuba- Martimque-
og St. Croi'x Iiom; alle hekeudte
Champagnemærker; hollandske og
franske Likprer; ægte hollandske Ge-
never; alie bekendte Cognaesmœrker,
ortginale og egen Ajtapning-, Vermouth,
Absinth, orginale Bittere, Ooloric,
Punch; aile bekendte skotske og irske
Whislcymœrlce*' i originalpjg iegeu Af-
tapning.
Det bemærkes, at Eirmaet i en
meget lang Aarrække har staaet i
Eorbindelse med Eorretninvsetablisse-
menter paa Island, og er som Eplge
deraf noje kendt med de Eordringer,
der stilles til promte Udfprelse af
indlphende Ordre.
Prislraranter sendes paa Eoidan-
gende.
H. B. Fogtmanns Eftf.
Vin- og Spirituosaforretning.
(udelukkende en gros).
Eredericiagade 13.
Köbenhavn, li.
IIJ OLKUESETL YINDAlí
lítur
út eins
hjásett mynd sýuir.
Hún er sterk-
asta og vandað-
asta skilviudan
sem suúið er með
liandlaapti. Létt
að fl}'tja heim til
sín, vegur tæp 70
pd. í kassa og
öllum umbúðum,
skilur 90 potta af
mjólk á klukku-
tima, nær talsvert meiri rjóma úr
mjólkinni en pegar hún er sett upp,
gefurbetra og útgengilegra smjör, borg-
ar sig á meðal heiinili á fyrsta ári.
Agæt lýsing á vindunni eptir skóla-
stjóra Jónas Eiríksson á Eiðum stend-
ur í 23. thl. Bjarka f. á.
Verksmiðjuverð vélaiinnar er 150 kr.
og 6 kr. að auk ef injólkurhylki með
krana fylgir.—þegar peningar fylgja
pöntun eða liún borguð í peningum
við móttöku gef eg 6°/0 afslátt. Að
öðri leyti tek egsem borgun alla góða
verzlunarvöru án pess að binda mig !
við pað verð, sem aðrir kaupmenn j
kuuna að setja á hana móti vörum
sínum.—■
ALLAB, pantanir hvaðan sem
pær koma verða afgreiddar og
sendar strax ef hægt er,
Seyðisfirði 2. jan. 1899.
Aðalumboðsm. fyrir Austurland.
St. Th. Jónsson.
Hreppstjóri Sölfi Vigfússon skrifar
mér á pessa leíð;
Mjólkur skilvindan „Alexandra“
sem pú seldir mér nm daginn líkar
mér í alla staði vel, og vildi eg heldur
missa beztu kúua úr fjósinu en hana.
Erágangur og útlit vindu pessarar er
svo ákaflega fallegt að eg vildi gefa
20 kr. meira fyrir haua en aðrar sams-
konar er eg hefi séð.
Arnheiðarstöðum í Eljótsdal.
Söivi Vigfússon.
Sýslunefndarm. Halldór Benedikts-
son segir:
Mjólkurskilvíndan „Alexandra“ er
eg koypti lijá pér uin duginn reyn*
ist ágætlega og hlýtur að horga sig
á hverju meðal búi á fvrsta ári pegar
til alls er litið'
Skriðuklaustri í Fljótsdal.
Halldó*• Benediktsson.
Óðalsbóndi Jón Magnússon skrifar
ásamt. fleiru:
eg skal taka pað fram að skilviud-
an „Alexar.dra" er eg keypti hjá
yður held eg sé sá hezti hlutur sem
komið hefur í mína eigu.
Skeggjastöðum á Jökuldal.
Jón Magnússon.
Crawfords
Ijúífenga
B I S C IJ 1 T S (smákökur)
tilhúið af CRAWFOED & SONS
Edinburgh og London.
Síofnað 1830.
Einka-sali fyrir ísland og Færeyjar
E. Hjorth & Co.
Kjöbenhavn K.
Islenzk umhoðsverslim
i kaupir ogselur vörur eimmgisýyrir
kanpmenn.
Jakoh Gunnlcgsson
Niels Juelsgade 14
Kjöbenhavn K.
The
Ediahurgh Eoperie
& Saileloth Company Limited
stofnað 1750,
erksmiðjurí LEITH & GLASGO W
búa til:
frari, kaðla, strongi og seglduka.
Vörur verksmiðjanna fást hjá kaup-
mönnum um allt land.
Umboðsmenn fyrir ísland og Fær-
oyjar:
F. Bjorth & Co.
KaupmanDahöfn
viljum vér sérstaklega ráða mönnum
til að nota vora pakkaliti, er hlotið
hafa vei'ðhiun, enda taka peir öllum
öðrum litum f'ram, Iiæði að gæðum og
litarfegurð.
Sérhver, sem notar vora liti, má
öruggur treysta pví, að vel inuni gefast.
I stað hellulits viljum vér ráða
mönnum tii að nota heldur vort svo
nefnda „Castortvart", pví pessi litur
er miklu fegurri og haldbetri en nokk-
ur annar svartur litur.
Leiðarvísir á íslenzku fylgir hverj-
um pakka.
Litirnir fást hjá kaupmönnum al-
staðar á Islandi.
Biichs-Farvefabrik,
Studiestræde 23,
Kjöbenhavn K.
Ábyrgðarmaður og ritstjóri:
Cand. phil. Skapti Jósepsson.
Pr entsm iðja
porsteins J. O. Skaptasonar.
2G
pessa Helgu Petersen nefnda sem unnustu hans? Var hann pá
skotinn? Ekki sérlega, eri pað gat nú lagast. Húu var ágætlega
vaxin og har sig vel, vel menntuð var hún — og svo að geta setið
á höfuðbólinu Frydenlund sem skuldlaus maður — og fallega konu
við lilið sér! Eu tengdafaðirinn — ívar gretti sig, pað var ljóta
tilhugsunin að eiga að verða tengdasonur Petersens stórkaupmanns.
En prátt fyrir alit fór haun samt í átveizluna, og kom trúlof-
aður heim.
Meðan vínrykið var honum í kolli, fannst honum hann vera ákaf-
lega ástfangiun kærustunni — hún var Ijómandi falleg í vexti,
harmurinn fagurlega hvelfdur og axlirnar preldegar en pó fagrar;
húu var líka einkaerfingi foreldra sinua sem voru stórauðug. ívar
var talsvert hégómagjarn, og pessvegna haf'ði honum ekkert pótt að
pví að vera í hávegum hafður í húsi stórkaupmanns, og ímyndaði
sér að ölluin pætti svona mikið tii hans eigin persónu koma, en
óliætt mundi honum að álíta helmíng dálætisins sprottiun af metnaðar-
gírnd pessara uppskafninga, sem pótti heldur en ekki upphefö í að
mægjast víð ungan aðalsmann, sem átti í vændum kammerjungherra-
nafnbót og átti síðan að erfa gamalt og frægt höfðingjasetur.
En trúlofuninui átti að halda leyndri parigað til Ivar heföi íekið
lögfræðispróf sitt, pví fyr en að pví afloknu, jiorði hann ekki að
segja föður sínum f'rá trúlofun sinni, en pá ástæðu varaðist hanu að
segja kærust nni og hennar fólki, en kenndi pví um að hann væri
svo önnum kafinn við lesturinn og yrði pvi að ljúka prófinu áður en
hann gjörði trúlofunina heyrum kunna.
Nokkrum dögum síðar tókst hann ferð á hendur heim að Birkidal,
kom paugað í blíðasta sumarveðri og elaða sólsbini, og var pá 'sem
létt væri af lionum torfu; nú var versta liríðin um garð gengín, og
okurkarlinn stóð lionum ekki lengur ógoandi fyrir hugskotssjónum.
Sama veðurhlíðan var á degi hverjum og sólin stafaði breimheit-
um geislunumá hak peim feðgum, kammerkerran im og ívari er peir
voru á leiðinni að prestsetrinu. £eir gengu pjöðveginn, — kammer-
lierrann gekk aldrei sniðgötur, — pó pær gætu stytt leiðina.
Hanu gekk hnakkakertur og hélt höndum sarnan um göngustafinn
27
að baki sér. Hann var i síðri yfirhöfn, hnepptri upp í háls og ofan
úr gegn, bálsbindið var stinnt og flibharnir háir, svo hann vi tist
tæplega geta hreyft höfuðið til að líta á son sinu, er hann yrti á
h'iim.
Ivar var á Ijósleitum sumarhúningi og bar stráhatt á höfði sér,
og fór hann vel við hrokkna hárið vel greidda og uppstrokna. Hann
var maður snaríegur á velli og hinn liprasti í ölliun hreyfingum, og
pví gagnólíltur föður sfnum í framgöngu; liann leit glaðlega í kring
um sig og sveiflaði stafnum og sló í hverja liríslu sem á vegi hans
var.
„í>ú getur víst gjöi tpérí hugarlund“ mælti kamnu herraun „að
mér er pörf h aðstoð pinni til að sjá um búsknpiim á Eiydenlund.
Eg er vanur að ríða pangað yfir um á hverjum degi til ao líta eptir
öilu, en pað eptirlit nær skammt og er all-önógt til að halda par
öllu í góðu lagi“.
„Eg vonast tii að geta létt peim áhyggjum af pér á næsta
vori.“
,,jpað voiia eg lika“ svaraði kammerherrann.
Ivari varð litið á föður sinn, háan og hnakkakertan, og ósjálfiátt
stóð tengdafaðir hans tilvonaridi honum lifandi l'yrir hugskotssjónum.
Eri lieldur vildi haun kannast við hann fyrir föður sínum, heldur en
okurkarlinn. Hann hafði eitt sinn fyrir nokkru síðan minnst á dá-
’itla skuld sem hann var i, við föður sinn, og honum pótti ekki
fýsilegt að brjóta aptur uppá slíku umtalsefrd, pví ráðningin hafði
verið alvarleg, er liann fékk í pað skipti.
En á voi'um límum var pað ekki álitið neitt Lmeyxli pó aðals-
maður gengi að eiga ríka kanpmannsdöítur, hann pekkti marga sem
liöfðu gjört pað, og voru sumir peirra stó -ættaðri en hann — pað
varð nú svonaað vera. Stúlkan kom vel fram og kunni vel alla
heldvi manna háttu, og faðir hennar purfti ekki pegar í stað að leiðast
í'ram á skoðunarsviðið.
„]ui heidur að pú getir ekki* stundað nám pitt hér útfrá hjá
okkur í sumar?'1 spurði kammerherrann eptir nokkra pögn.
„Eg er hræddur urn að sveitalíflð gjöri mig of latan við lest-