Austri - 18.04.1899, Side 4

m. n
A U S T R 1
44
OTTO M0NSTEDS MAR0ARINE
ráðlcggjmn vér öllum að nota. I>að or tuð bezta og ljúffengasta smjörlílc
sem mögnlegt er að búa tii.
Biðjið í>ví æiíð Rin
Fæst lijá kaupmönnunnm.
í Stafangri.
Eigandi: Joh. I. Gjemre
býður mönnum hérmeð til kaups sína nafnfrægu gosdrykki: LIMONADE
SÓDAYATN og SELTE'RSYATN; og sörauleiðis EDÍK. Allar pantanir
frá Íslandi yerða afgreiddar viðstöðuíaust. Einnig tekur hanu til söln allar
íslenzkar vörum, svo sem: ULL, ÆDA!U)ÚX, LAMBSKINN, GrÆRUB.,
KJÖT, SALTEISK, SÍLD o. fl. Ermfremur tekur hann að sér að kaupa
fyrir menn allskonar útlendar vörur, fyrir vörur eða peninga, allt gegn sann-
gjörnum umboðslaunum.
M J 0|jKTJRSSIL¥IIíDAH
5?
JlJJ

lítur út eins og hj isett mynd sýnir.
Hún er sterk-
asta og vandað-
asta skilvindan
sem suúið er með
handkrapti. Létt
að flytja heim til
sín, vegur tæp 70
pd. í kassa og
öllum umbúðnm,
skilur 90 póíta af
mjólk á klukku-
tima, nær talsvert meiri rjóma úr
mjólkinni en pegar hún er sett upp,
gefurbetra og útgengilegra smjör, borg-
ar sig á meðal heimili á fyrsta ári.
Agæt lýsing á vindunni eptir skóla-
stjóra Jónas Eiríksson á Eiðum stend-
ur í 23. tbl. Bjarka f. á.
ALEXAND.RA skilur rjómann úr
mjólkinni, hvort sem hún er heit eða
köld, en pað gjörir engin önnur skil-
vinda.
ALEXÖNDRU er fljótast að hreinsa
af öllum skilvindum. I hemii er stál-
skilhólkur (Cydinder) sem nú er tekið
á einkaleyfi um allan heim; hann er
hægt að hreinsa í volgu vatni á ör-
stuttum tíma; margar aðrar skilviudur
hafa'i staðinn fyrír hann 14 til 20
smástykki som öll purfa að skiijast
að og hreinsast út af fyrir sig; pessi
kostur á Alexöndru er pví auðsær.
AIjEXANDRA er fljótust að skilja
mjólkina af öllum skilvindum som enn
oru til.
Jónas Eiríksson búnaðarskólastjóri á
Eiðum ráðleggur öllum að kuupa Al-
exöndru.
Eeilberg, nmsjónarmaður, fulltrúi
landbúnaðarfélagsins danska, sem ferð-
aðist hér á. íslandi, segir, að skilvind-
an Alexandra hefði mest áiit á sér í
Danmörkn ;,\f öllvim skilvindum.
ALEXÖNDRU er hættu minna að
brúka en nokkra aðra skilvindu; hún
polir 15,000 snúninga á miniitu án
pess að springa.
Bili eitthvað í vindunni eða hún
verði fyrir slysi, pá gjöri eg við allt
pess háttar fyrir mjög lágt verð og á
örstuttum tírna. Guttaperkahringir,
olía, ieiðarvísar og allt sem Alexömiru
viðvíknr fæst híá mér.
Yerksmiðjuverð vélarinnar er 150 kr.
og 6 kr. að ank ef mjólkurhylki með
kr.ana fvlgir.—fegar peningar fylgja
pöntun eða hún borgu.ð í peningúm
við móttöku gef eg 6% afsiátt. Að
öðri ieyti tek eg sem borgun alla góða
verzlunarvörn áu pess að binda mig
við pað verð. sem aðrir kaupmenn
! kunna að setja á hana móti vörum
S sínum.—
ALLAR pantanir, hvaðan sem
pær koma. verða afgreiddar og
sendar strax ef hægt er.
Seyðisíirði, 1899.
Aðalumboðsm. fyrir Ansturland:
St. Th. Jónsson.
Yíir 20 bændur' á Fijótsdalshéraði
brúka nú skilvindur og allir hafa peir
Alexöndru, og allir hafa peir skrifað
viðiíka og hér segir:
Herra sýslunefndarmaður og prest-
ur Björn joriáksso 1 skrifar mér;
E.c sem í trapt ár hefi látið brúka
Alexandra-skilvinduna á heimiii mínu,
á.lít að ekkí sé til nauðsynlégri hlutur
fyrir búandi menn, par sem nokkur
mjólk er til mnna, en hún. Hún borg-
ar sig furðu fljótt, og pví fyr sem
heimilið er strerra. Eg vii ráðleggja
hverjum sveitarbónda að royna að eign-
ast skilvindu sem fyrst. Hver sem
hefir pað í hyggju en dregur pað t. d.
í 2 ár, hefir tapað verði einnar slíkr-
ar skilvindu.
Dvergasteini í Seyðisfirði.
Björn porlálcsson.
Kaupmaður og sjálfseignarb óndi Jón
Bergsson á Egilsstöðum segir svo um
skilvinduna Alexandra eptir að hafa
hrúkað hana eitt ;ir:
pó pað slys skyldi viija til, að skil-
vinclnn mín (Alexandra) eyðileggðist
nú pegar, pá mundi cg kanpa mér strax
aðra. Svo nauðsynieg álít eg hún sé
á hverju hoimili.-
Hreppstjóri Sölfi Vigfússon skrifar
mér á pessa leíð;
Mjóikur skilyindan „Alexándra"
sem pú seldir ifiér nm daginn líkar
mér í alla staði vel, og vilrli eg heldur
missa heztu kúna úr fjósinu en hana.
Frágangur og útlit vindu pessarar er
‘ svo ákaflega failegt, a eg vildi gefa
20 kr. meira fyrir hana en aðrar sams-
konar er eg heíi seð.
Arnheiðarstöðum í Fljótsdal.
Sölvi Vigfússon.
Sýslunefndarra. Halldör Benedikts-
son segir:
Mjólkurskilvindan „Aiexandra" er
eg keypti hjá pér um dasinn reyn'-
ist ágætlega og hlýtur að borga sig
á hverju meðal búi á fvrsta ári pegar
til alls er litið'
Skriðuklaustri í Fljótsdal.
Halldó,r Benediktsson.
Óðalsbóndi Jón Magnússon skrifar
ásamt fleiru:
J eg skal taka pað fram að skilviud-
an „Alexandra11 er eg keypti hjá
yður held eg sé sá bezti hlutur sem
komið hefur í mína eigu.
Skeggjastöðum á Jökuldal.
Jón Magnússon.
Undirskrifaður kaupir í vor
egg’ hér nefndra fugla.
Arnar, va.ls, hrafns, smirils, uglu,
álftar, gæsar, helsingja, himbrims, lóms,
skrota, skarfs, tonpskarfs, skúms, kjóa,
svarbaks, máfs, filungs, súlu, haftirð-
ils, teista, mýriskíts eða hrossngauks,
keldusvíns, lóupræls, solings, rauðbryst-
ungs, sandióu, stelks, tjaldar ogtildru.
Af andareggjum: stórutoppandar,
straumandar, Myvatns húsandar, dugg-
andar, hrafnsandar, taumandar, rauð-
höfða, og sefandar.
Andareggin eiga að vera ný, og
merkt saman (með blyant) og haldið
sér úr hverju hreiðri, og gott væri ef
dúnninn fylgdi með,
Af smáfngla eggjum með körfum:
Snjótitlings, sólskríkju, skógarprastar,
auðnutitlings, músabróður.
Lifandi valsungar verða keyptir í
sumar, einnig kaupi eg ætíð velskotna
vaii, heimbrima, arnir, uglur og fleiri
sjaldgæfá fugla.
Oddeyri 10. marz. 1899.
J. ¥. Havsten.
Ábyrgðarmaður og ritstjóri:
Cand. phii. ftkaptí Jósepsson.
Pr entsm iðja
porsteins J. G. S/cajdasonar.
42
á pennan unga en pó fullorðna mann, sem leyfði drengnum að
ólmast svona við sig, pað leit helzt út fyrir að kcnuarinn hefði jafn-
mikla ánægju af leiknum og lærisveinniim.
Leikur pessi har vott um svo njikli eðlilega kæti og fjör, að
Eva fann að hunn muridi ekki hafa tekið pað nærri sér að slí.ta sig
frá aðmirálsfrúnni
Hún gjörði honum í hmanum afsökun sína, og fann að hún
haíði gjört honnm rangt til. Enginn nema góður og óspiltur raaður
mundi geta fundið ánægjii í pessum barnaleik.
„Jpessi steikjandi sólariiiti virðist ekki hafa nein áhrií á pig“,
heyrði Eva ívar segja.
„Mig langar næstum til að taka pátt í leiknum“ pað varMary,
sem nú talaði.
„Líttu á, Mary, svona get eg steypt mér kollhnýs“ sagði Ove og
henntist á ýmsum eiidiun yfir grasiiötinn.
„Nú kemur röðin að pór, Eiuar“, mælti ívar.
„Eg er búinn að fá nóg af pessu í dag. þú ættir heldur að
æfa pig dálítið, ívar.“
„þalcka pér fyrir, eg er orðinn nógu lúinn.“
„Hofurðu veitt vel?“
„Ekki svo aíleitlega, eg náði Mary, pcgar hún stökk yíir stein-
garðinn.“
Evu virtist Eiitar horfa alvarloga á .Mary við pessi orð — var
hann pá — —
„f>að veiðir mig nú onginn á silungsöngul-1, sagði Mary og hló
við „Við skulum fara og setjast undir eskitréð, par er pó dálítill
svali.“
Eva grúfði.sig yfu bókina.
^Hér er svalt og gott, en mér verður diinmt fyrir augunum11,
mælti Mary ennfremur. „Hamingjan góða. Situr pú hér, Eva?“
„Eg var að reyna að lesa, cn varð að bætta við pað, pví mcr
bar svo fjörugur sjónle'kur íýrir augu.“
Hún fiutti sig út á bekksendan til pess að hitt fóikið gæti
í'engið sér sæti.
43
„Mér pykir fyrir ef \ið Ove höi'um, óafvitandi reyndar, truflað
yður, fröken", sagði Einar.
„Eg vorð að játa að mér var skemmt með aiirauuum ykkar,“
sagoi Eva einiæglega,.
Einar varð forviða á pessum vingjarnlegu orðuni og poim fylgdi
líka bros svo sölhýrt og bjart, að honum í'annst b.irta í laufskálanum
af pví. Hvernig gaí staðið á pess.iri mótsögn í framkomu hennar
gagnvait honum? Yarhún mislynd og sitt á hverri stundinni cinsog
veðrið á apríisdegi; eða höfðu pessi sknpbrigði hennar dýpri rætur?
„Faðir pirm var hjá okkur í dag“ sagði Mary við Evu. „Hann
var að tala um gjöfina handa Olsons hjónuuuin.11
Hver varð svo niðurstaðan? spurði Ivar.
„Tveir bæginclastólar og stnndaklukka.“
„Eu föður míinun féll ckki sú uppástunga í geð í gær“.
„Haim hafði séð sig um hönd.“
Mary sagði ekki frá pví, að kaitmierherrami hafði látið einsog
hönum hefði dottið petta fyrstí hug, að hann hafði gjört prestskonuna
alveg forviða með pví að segja að hún mætti nú ekki hiæja að
peini uppástuDgn sem lionum hefði dottið í liug um uóttina, en
honum virtist tveir mjúkir hægindastólar og falleg stundaklukka vera
mjög hæfileg gjöf.
Presturinn baíði starað á luuin forviða og deplað augunum í
ákafa, eu Mary hafði forðað sér sem snarast úti garðinn til að geta
skellihlégið eptir vild.
„Mér pykir pessi gjöf eiga rnikið vel við“ sagði Eva, „eg má
skammast mín fyrir að vera ekki búin að heimsækja gömlu hjónin
ennpá. Eg held pessi leti só hitanum að kenua.“
„þú hefir heldur ekki komið til okkar11 sagði Mary, „pá gjörðj
Ivar betur, hann kom strax fyrsta daginu sem inmti vnr hér.11
„Og veiddi pig á öðrum clegi“ m-gði Ivar og liió viö, „pú getur
verið viss um að eg mun stunda silungsveiðina meðan eg er hénia.“
„En pú skalt nú ekki vera svo viss um að eg iáti pig ná, mér“
sagði Mary.
ívar laut ofanað henni og hvíslaði einhverju að heiini — hún
svaraði ekld, en Einar sá, að hún skipti litum og brosið á vörum