Austri - 19.10.1899, Blaðsíða 3

NR. 29
A D S T E I.
116
áður en við gætum teldð hina síðustu
aíiraun. Aldrei, aldrei! Gat verið
að oss tækizt eiuhverntíma að löngum
tíma liðnum að leiða sannieikann í ljós
og fá réttan dóm. En pá mundi hann,
ógæfumaðurinn, fyrir löngu dáinu, og
kona hans og hörn aidrei geta heilsað
honum með sigurhróss-kossi.
En nú, frú, hetir kraptaverkið skeð.
Tveggja ára tröllaukinn bardagi liefir
unnið' pað sem ómögulegt var talið,
draumur vor er orðinn að sannreynd;
hinn krossfesti hefir stígið niður af
krossinum, hinn saklausi er frjáls, pér
hafið heimt aptur eigiumann yðar. !Nú
parf hann ekki að pjástlengur. Sála.r-
kvalir vorar eru á enda, hryggðarsjónin
stendur oss eigi lengur íyrir svefni.
fessvegna er dagurinn í dag, einsog
eg áðan sagði, roikill hátíðisdagur.
Hjörtu vor samfagna ykkar; súkonaog
móðró er ekki til, som eigi með hrærðu
hjarta hugsar til ykkar pessa fyrstu
kvöldstund, par sem pið ástvinirnir
sitjið nú aptur saman í Ijósbjarmanum,
og vinahugur og samgleði alls heimsins
svífur í kring um ykkur.
(Niður!. í næsta blaði,)
Sýslumaður A. Y. Tulinius kom
hingað til bæjarins 16. p. m. með
gufuskipinu „Leif.“ Sýslumaðurinn fer
aptur suður í kvöld með „Aski.“
Odáur Sigurðsson, vélafræðingur,
sem Austri hefir nokkrum sinnum áð-
ur minnst á, nefir nú látið mannvirkja-
fræðing frá Englandi, Walter D. Elob-
son að nafni, kanna nokkra fossa á
Suðurlandi, svo sem Gullfoss í Hvítá,
fossana í Botnsdal upp af Hvalfjarðar-
botni, og fossana í Soginu, sem mr.
Hobson lízt bezt á vegna vatnsmagns-
ins, einkum ef pað rná sameina aflið
úr öllum prerour fossunum í Sogiiiu:
Ljósíossi, Ýrufossi og Kistufossi. En
svo löng og örðug er leiðm til sjávor
par evstra, að áætlað er, að eigi sé
tiltök að byrja með minui höfuðstól en
9 millíónum króna, er geti stígið upp
i 18 mill., pví annaðhvort purfi að
sprengja í sundur fiúðirnar í Öifusá á
all-löngum vegi fyrir ofan og neðan
brú, eða leggja járnbrnut frá Eyrar-
bakka eða Stokkseyri pp)i að La.ugar-
dælum. Og pó er enn ótalinn s i stór-
galli, að hafnir eru ill ar bæði á Eyr-
arbakka og Stokkseyri.
pað, sem vinna á. parna . við fossa-
aflið, er kolakalksteinn (Oalcíum car-
bid), sem Acetylengas er framléitt af,
og nákvæmlega v ;r lýst í 13. tbl.
Austra p. á.
Ef nokkuð verðui' úr pessu verk-
smiðjufyrirtæki, á að byrja pegar að
sumri á mannvirkjunum með 1000
verkamömmm, og eiga Islendingar að
sjálfsögðn að fA, par vinnu.
En ætli að eigi mundi hægt, með
minni kostnaðí en 9—18 mill. kr., að
sameina aííið í öliurn 10—20 fossunum
hér í Ejarðará, er mundu allir til
samans framleiða næi' pví eins mikið
afl og fossarnir í Soginu, — pegar pess
er gætt, hve örskammt er til sjávar frá
Ejarðarárfossunum, og að skipalæginu
hér á Seyðisfirði, og á Eyrarbakka og
Stokkseyri, ekki samlíkjandi.
ís- og frystihús mikið ætlar verzl-
unarfélagið „O. Wathnes erfingjar“
að láta reisa á Oddeyri, og á frysti-
húsið að vera prískipt, svo að ganga
megi um eitt hólíið í pví án pess að
nokkuð hitni í hinum 2, er eigi er
gengið um í pann svipinn. petta
nýja íshús mun verða svo vel útbúið,
að flytja megi síldina paðan óskemmda
hvert á land sem vera skal. Er petta
mikil frámför í fiskiúthaldi landsins,
pví að öllum jafnaði mnn mega fá síld
í húsið á Eyjafirði.
ísak Jónsson fór nú norður
með ,,Hólum“ til pess að standa f'yrir
byggingu hússins.
Stórvirki hafa peir trésmiðirnir
Olajur Ásgeirsson og Vigfus Kjart-
ansson tekið að sér að gjöra hér fyrir
Garðarsfélagið: Lengja íshús félagsins
á Búðareyri um 24 áínir, og byggja
íshúsbákn, 150 élna langt og 40 álna
breitt, inná Fjarðarselsmýrum, nálægt
ístjarnagirðingum peim er félagið er að
láta gjöra par, — fyrir 6600 krónw.
Sigurður steinhöggvari S v e i n s-
s o n stendur fyrir grunnhleðslunni, er
borgast sérstaklega.
Yeita pessi miklu nývirki kaupstað-
ar- og fjarðarbúum stór mikla atvinnu.
Tveir menn urðu úti nýlega, annar,
suxmlenzkur maður, milli Mjóafjarðar
og Hoi ðfjarðar, og hinn, Sveinbjörn
Hallgrímsson að nafni, milli Mjóa-
fjarðar og Seyðisfjarðar.
Seyöisfiröi. 19. oktbr. 1899.
T í ð a r f a r hefir nú að undanförnu
verið nokkru mildara og veður gengið
til landáttar og snjó pví tekið mestan
upp.
E y r s t i cauststormurinn
kom hér í fyrri nótt og var all-snarpur
út á Vestdalseyri og út í firðinura, eu
ekki höfum vér heyrt" að orðið hafi
nokkurt tjón að veðrinu.
A fl a 1 í t i ð alltaf sökum ógæfta og
beituleysis.
„Hjálmar“ kom að norðan 10.
p. m. og fór strax suður á fjörðu
áleiðis til útlanda.
„Vaagen“ fór norður 11. og með
skipinu Kristján læknir Kristjánsson
og verzlunarstjóri Jóhann Vigfússon,
báðir snögga ferð til Akureyrar, og
ekkjufrú Guðrún Bjarnardóttir og
dóttir hennar til Kaufarhafnar.
„Hólar“ fóru norður árdegis 11.
og með sldpinu: peir héraðslæknir Erið-
jón Jensson, kaupmaður Carl Schiöth,
íshúsasmiður Isak Jónsson, fröken
Oddný Vigfúsdóttir, porlákur Sigurðs-
son o. fl.
„Hóla.r“ áttu í pessari ferð að fara
til Blönduóss og Skagastrandar til að
taka vörur. Síðan fer skipið frá
Beykja.vik til Ilvaromsfjarðar og Skarð-
stöðvar og fleiri hafna.
Hásetarnir á Hólum eru nú allir
íslenskir, ungir og ef'nilegír menn.
„P 1 a y e r“ vöruflutningsskip Garð-
arsfélagsins fór út 14. og kom aptur
inn hingað fyrir ósjó fyrir austan land
16. og lagði svo út aptur 17.
„S n æ f e 11“ og „K orðförðu r“
lögðu bæði út héðan p. 15. p. m., en
urðu bæði að snúa aptur fyrir stórsjó
og fóru svo loks aptur alfarin héðan
16, p. m. til útlanda, og með Snæfelli
framkvæmdastjóri „Garðars“ Hermann,
og ýmsir Englendingar.
„A s k u r,“ skipstjóri Randulph.
kom hingað p. 16. p. m. með kol tií
peirra Wathnes og Sig. Johansens, og
mikið par að auki af ýmsum vörum
tii hins síðarnefnda.
„Askur“ tekur haustvörur hér hjá
verzlun Sig. Johansens og Gránu-
félagsins.
Innbrotsþjófnaður. í fyrrinóttvar
brotist inn í kjallarann undir hinu
nýja húsi kaupmanns Stefáns Th. Jóns-
sonar, og par stolið ýmsum matvælum.
jajófurinn enn ekki fundinn.
TI L S Ó Gr N í ýmsu bóklegu svo
sem: íslenzku, dönsku, ensku, reikningi,
landafræði o fl. veitir undirskrifaður
frá næsru mánaðamótum til apríi loka,
fyrir væia borgun.
Vestdalseyri, 7. oktbr. 1899.
Jón Sigurðsson.
VOTTORÐ. '
Eg hefi lengst æfi minnar verið mjög
veikur af sjósótt, en hefi opt orðið aó
vera á sjó í misjöfnu veðri; kom mér
pví til hugar að brúka Kína-lífs-elixír
herra Valdemars Petersens í Friðriks-
liöfn, sem hafði pau áhrif, að eg gat
varla sagt, að eg fyndi til sjósóttar,
pegar eg brúkaði pennan heilsusamlega
bitter. Vil eg pví ráðleggja öllum sem
eru pjáðir af veiki pessari, að brúka
Kína-lífs-elixir pennan, pví hann er að
minni reynslu áreiðanlegt sjósóttar-
meðal.
Sóleyjarbakka.
Br. Einarsson.
Kína-lifs-elixirinn fæst hjá ílestum
kaupmönnum á Islandi.
Til pess að vera viss um, að fá
hinn ekta Kina-lífs-elixír, eru kaup-
endur beðnir að líta eptir pví, að
Y. P.
F.
standi á flöskunum í grænu lakki, og
eins eptir hinu skrásetta vörumerki í
ilöskumiðann: Kínverji með glas á
hendi, og firmanafnið Valdemar Pet-
ersen, Erederikshavn Danmark.
Rýr vefstóll er til sölu með mjög
vægu verði.
Ritstjóri vísar á seljanda.
116
„fú hélzt, að Einar —
„Hún sagði pað.“
ívar spratt á f'ætur og hélt sér í stéttina, himn var náfölur í
framan og hönd hans skalf.
„fíið var misgáningur — voðalegur miskilningur — eg pekki
petta frá rótum. En ■— hvorugur okkar renndi hinum minsta grun
í pað, að pú hefðir — hefðir talað við stúlkuna. Hefðum við vitað
Jiað -
Eva sat samanhnipruð á stéttinni með báðar hendur fyrir and-
litinu. •— Misgáningur, tómur miskilningua, heils árs kveljandi efi!
Hvemig átti hún nokkru sinni að geta afplánað pessa stórsynd sína
við pann macn, er hún liafði gjört svo hröpandi rangt til?
Loksins spratt hún á fætnr og stóð nú frammi fyrir bróður
fímm lafrjcð cg hvessti á barn augun.
„Hér er eittbvert leyndarmál nm að ræða. Eg krefst pess að
fá að vita hið sanna, — alltvil egfáað vita, pví — eg elska hann.“
„fað var eg, sem stúikan var að spyrja um ■— hlífðu mér við
að purfa að segja pér meira af pví. En trúðu pví, að synd mín
hvílir pungt á samvizku minni og mér ógnar nú, að vera valdur að
peim miskilningi, er hefði að öllum likindum hvílt yfir ykkur alla
ykkar æfi, ef petta hefði ekki borizt í tal á milli okkar bér. En
eigi eg nú að missa systurást pína og pá litlu virðingu, er pú enn
pá kannt að bera. fyrir bróður pinum, pá vertu pess fullviss, að eg
hefi ] á polað fulla begningu fyrir hina sorglegu lausung mína.“
Eva leitnúá bina h) yggu, en friðu ásjónu bróður síns, ogí fyrsta
sinni sá bún nú verulega sorg á pessum lingerða svip, og kenndi hún nú
í brjósti um hann.
„ívar! ý>ú ert bróðir nnnn, og pað má fyrirgefa bróður sínum
pá yfirsjón, sem ómögulegt er að fyrirgefa pm'm, er maður e’lskar."
fau systkinir: gengu nú pegjandi gegnum trjágöngin inn í aldin-
garðinn, par sem eplatrén beygðu pegar greinarnar undir ávaxta-
punganum.
|>að hýinaði alitaf meir og meir yfir Evn á göngunni og sælu-
bros lék nú um varir hennar.
, „Eva, Eva!“ Ove kom hlaupandi á móti peim.
113
„l'ú nn gengst víst óvandaða lacsbræður, fr pú ferð til Kaup
mannahafnar,“ sagði Helga reigingslega,
„Hverja ástæðu hefirðu til pess að halda pað? „svaraði ívar.
„fað er fallegt traust, sem pú befir á manni pínum.“
„Og eg veit ekki, hvaðan mér ætti að koma pað traust, — en
pað getur verið, að tíminn færi mér pað.“
ívar gekk upp á herragarðinn til pess að hitta Evu og heilsa
móðursystur sinni. En aðmírálsfrúin var ennpá hjá Kancy, og Eva
var farin til prestssetursins.
ívar hafði aðeins komið par einu sinni með konu sinni, og pá
var Mary ekki viðstödd, og pareð Helga kunni hvorki við prestinn
eða konu háns, pá kom hún pangað ekki optar.
Hvernig ætli Mary, hinni ástúðlegu Mary nú líði? Hann hafði
ekki spurt Evu eptir pví, og psð var líka víst bezt að gleyma henni.
Mary! Og pó sá hann hana nú í huganum í allri hennar töfrandi
fegurð og glaðværð, par sem hún horfði á haun með hinum barnslegu
augum sínum. Mary — Mary!
Eptir að Eva hafði lokið erindí sinn á prestsetrinu fór hún yfir
til djáknansc Hinn hvíti loðhundur lagðist fyrir fætur henni eins
og hann ætlaði að bægja benni frá að komast inní húsið.
Madama Olesen sat, á venjulegum stað og brosti til Evu.
„J>að er ógtar langt síðan pér hafið komið kingað, kæra fröken
■— eg vona að að pér hafið pó ekki verið veikar. Og pó virðist
mér sem pér lítið nú ekki jafn hraustiega út og pér eigið vanda
fyrir. Æ já, timinn biður ekki og eg vesalingur sit alltaf á sama
stað. Olesen fer nú líka að eldast og ráðgjörir að fá sér aðstoðar-
kennara. Honum er nú ekki um pað, en vill pó heldur gjöra pað
af eigin hvöt, heldur en láta skipa sér pað.“
Eva hafði heimsótt gömlu konuna með peim fasta ásetningi, að
spyrja hana um Einar og stúlkuna, til pess að fá vissu sína fyrir
pví, er hún hafði áður álitið svo sem sjálfsagt og óhrekjandi, en sem
hún nú var farin að efast um í hjarta sínu.
En núna — pegar hún sat parna rétt á móti gömlu konunni,
var henni með öllu ómögulegt að koma nafni hans fram af vörunun).
Gröm í huga við sjálfa sig fyrir hugloysið fór hún svo búin