Austri - 18.01.1900, Page 3

NR. 2
A U S T R I.
zmnm'sesm
7
Holmc iis Mineralvaiidfal)rik
í Btafangri.
Eigandi: J o li I. G j e m r e
býíur mönnum hérnu'ð til kanps stna nafnfrægn gosdrykki: LIMON ÁDE,
Ó D A y A T N o S E LTERS VATN; og sftnmleiðis E D I K. Allar
paniani'- frá íslnn ii verða nfgrciddar viðstön hvM. Eínnig tekttr hann til
Æ Ð A R I.) Ú N, LAMTi-
-■em:
UL
s.'V’u allar. íslenri: ;r vönr\ s
SKINN, GÆiiU'E, KJÖT, SALTFi JK, SIlD o. fi. Eun-
fremur tekur hann að sér að kaupa fyrir menn allskonar útlendar vörur, fyrir
vörur eða peninga, allt gegn sanugjörnum umboðslaunum.
L e i k i ð
Ágætar kartoplur
fást nú fv'r ] ciinga hjá:
Loks munu pessir tveir Garðars-
stjórar eiga að mæta aðal-auðkýíingum
félagsins á aðalfundi erlendis, til pess
að taka par nákvæmari ákvörðun um
pað, hivernig haga sknli sem bezt
framvegis pessu „Ulckistusmíði1' um j
bátaútveg Austfirðinga.
ELÓÐGAE.ÐUR við íshústjörn [
Garðarsfélagsins brast nýlega og lækk- j
aði ísinn stórum í tjörninni við út- ;
xennslið. En verkamenn félagsins
flýttu sér sem vonlegt var að fylla upp
í skarðið. En hvað haldgóð sú bót
verður, er uú eptir að vita. En fjari
svo út undan ísnurn að hann lendi í
botni, muu ísinn verða lítt notandi.
Annars er nú unnið að ]>ví af kappi
í Gai ðarsfélaginu, _að taka upp ís^ og
aka honnm í íshúsin fremra og út á
Búðareyri; en skurður og upptaka
íssins gengur auðvitað verr, af pví
bentug áhöid til pess verks, sem fé-
lagið átti von á, eru enn ókorain.
PÓSTSTOFAN er nú flutt í hús
óða.lsbónda Jóns Kristján sonar frá
Skálanesi. Yirðist hinn nýi póstaf-
greiðslurnaður leysa starf sitt vel og
liðlcga af headi.
Tiðindi prestafélagsins í Mnu
iorna Hólastifti..........kr. 0,50
fást á
Prentsm. Porsteins J. G. Skaptasonar.
Fyrír bornin!
Bamablaðið „Æskan“ er 25 tólu-
blöð um árið auk skrautprentaðs jóla-
hlaðs og kostar kr. 1,20 árg.
„Æskan“ flytur fallegar myndir og
fjölbreytt lesmál, fróðlegt og skemmti-
legt.
Nýir kaupendur að III. árg. „Æsk-
unhar“ fá I. og II. árg. blaðsins inn-
hepta fyrir aðeins 1 kr. er greiðist
um leið og blaðið er pantað.
011 börn. sem farin eru að lesa^ o:t
enn hafa eigi gjörzt kaupendur „Æsk-
unnar“, ættu að gjörast pað sem
íyrst.
„Æskuna“ ibh panta hjá:
í’orsteini J. G, Skaptasyni.
verður í s í ð a s t a s k i p t i
Drengurinn minn,
sunnudaginn 21. jan. kl. 5 e. m.
Viimumaður.
Reglusamur og dugleguv vinnmnaður
um tvítugsaldur, getnr fengið ársvist.
frá miðjum maímánuði næstkomandi
hjá undirskrifuðum fyrir gott kaup,
en kunna parf harm' til venjulegrar
heyvinnu og að hirða kýr og hesta svo
í góðu lagi fari og gjöra aðra algenga
vinnu, er f\rir kann að koma.
Reyðarhrði, 3. janúar 1900.
Jón Ö. Pinnbogason.
j|gg|„ Eg undirskrifaður gef kost
á, að panta fyrir menn orgel og piano
frá Yesturheimi mjög hljómfögur og
ágætlega vel vönduð og pó ótrúlega
ódýr eptir gæðum.
Nauðsýnlegar upplýsingar gef eg
hverjum sem vill.
Dvergasteini, 12. janúar 1900.
Halldór Vilhjálmsson
Auglýsing.
Hið nýbyggða íbúðarhús mitt við
Yopnafjarðar-kaupstað nefni eg á
„Oorðiil við Vopnafjörð.
Yopnaíirði, p. 6. jan. 1900.
Carl Jóh. Lilliendahl.
Stefáai í Steinholti.
TILSÓGR í ýmsu bóklegu svo
sem: íslenzku, dönsku, ensku, reikningi,
landafræði o fl. veifir undirskrifaður
frá pessum tíma til apríi loka, fyrir
væga borgun.
Vestdalseyri. 17. janúar 1900.
Jhn Sigurðsson.
Allar aðgjörðir
á úrum ogkl ukkum
eru mjög vandaðar og óvenjulega fljótt
af hendi leystar
á úrsmiðaverkstofu
Friðriks Gíslasonar.
mrnmj'i nu va -tv -m m—mr-Mi—riww
Jörð til sö!u
og ábúðar.
í samráði við ekkjuna Salgerði
Andrésdóttur, á Dallaudsparti i Húsa-
vík í Borgarfjarðarhreppi, eiganda
peirrar jarðar (sem er að dýrleika
12 hndr), auglýsi eg undirskrifaður
hér með, sem. fjárráðamaður nefndrar
ekkju, ofanskrifaða jörð til sölu, frá
birtingu pessarar auglýsingar, og lausa
til ábúðar np í næstkomandi far-
dögum.
Lysthafendur semji við undirskrif-
aðan.
Brimbergi, 15. desember 1899.
Sigurður Eiríksson.
| ÓSKIAFÉ f FELLAHREPPI.
1. Hvítur lambhrútur ómarkaður.
2. Hvít ær veturgömul, mörkuð:
hamarskorið h. geirstýft v.
3. Hvít ær veturgumul, mörkuð
tvístýft fr. h. sneitt apt, v.
4. Hvít lambgimbur, mörkuð. míð-
hlutað h. sneitt apt. biti fr. vinstra.
5. Hvítur lambgeldingur, markaður
hvatt h. gat, markleysa fr., fjöður
apt. v.
Hafrafelli, 10. des. 1899.
______ Runólfur Bjarnason.
A U G L Ý SIN G\
I anglýsing óskilafjár Vopnafjarðar-
hrepps í Austra 9. des. 1899 er petta
skakkt: Hvít lambgimbur heilrifað h.
ómörkuð v., hv. lambhrútur með sama.
Á að vera: hv. lambgimbur, mark
heilrifað h. stýft gagnbitað v., hv. lamb-
hrútur, mark sama.:
Síðan hefir verið seldur hv. sauður
veturg. með mark: blaðstýít fr. h..
sýlt fj, fr. v,
Ljótsstöðuin, 3. jan. 1900.
Jón Hallgrímsson,
hrepp^nefndaroddviti.
VOTTORÐ.
Eg hefi lengst æfi minnar verið mjög
veikur af sjósótt, en hefi opt orðið að
vera á sjó í misjöfnu veðri; kom raér
pví til hugar að hrúka Kína-lífs-elixír
herra Valdemars Petersens í Friðriks-
höfn, sem hafði pau áhrif, að eg gat
varla sagt, að eg fyndi til sjósóttar,
pegar eg brúkaði pennan heilsusamlega
bitter. ViL eg pví ráðleguja öllum sem
eru pjáðir af veiki pessari, að brúka
Kína-lifs-elixir pennan, því hann er að
minni reynslu áreðanlegt sjósóttar-
meðal.
Sóleyjarbakka.
Br. Einarsson.
Kína-lifs-elixirinn fæst hjá flestuiu
kaupmöunum á íslandi.
Til pess að vera viss um, að fá
hinn ekta Kma-lífs-elixír, eru kaup-
endur heðnir að líta eptir pví, að
V. P.
~TT
standi á flöskunum í grænu lakki, og
eins eptir hinu skrásetta vörumerki á
ílöskumiðann: Kínverji með glas í
hendi, og firmanafnið Valdemar Pet-
ersen, Frederikshavn Danmark.
8
hún gys að mér með sárbeittum orðuni. Faðir minn fór heldur ekkf
varhluta af pessum ásökunum, en bann poldi pær pá miklu hetur en
eg, og mat eg hann rnjög mikils fyrir pað, en hann var nú miklu
meira að heiman en nokki u sinni áður, og bar hann pví við að hann
pyi'fti að lypta sér upp og hressa hug sinn. HaDn hvatti mig jafnan
til að fara með sér, og eg hlýddi honum með allt of ljúfu geði, pví
skemmtanafýsn, léttúð og gáleysi mitt og skortur á viljapreki gjörðu
honum auðvelt að stjórna gjörðum mfnum.
Einn dag í septembermánuði 185* átti að halda veðreiðar, og
ætlaði fafir minn par að láta reyna. nokkra af gæðingum sínum.
Svæðið, par scm yeðreiðarnar skyldu fram fara. var skamrat frá
höllinni okkar. Faðir minn og eg fórum að keiman snemma um
morguiiiun, og snæddum dagverð á veitingastað nokkruin par sem
halda átti veðreiðarnar. Nálægt miðjum d^gi, er eg peysti fram með
veðreiðabrautinni til pess að geta sem bezt séð, hveinig allt gengi,
mætti eg einum af pjóntm föður míns, kom hann hlaupandi til móts
við mig og sagðist hafa leitað að mér í hálf'a klukkustund en ekki
getað fundið rnig, ssgði hann mér og, að iaðir minn væri riðinn
heirn til slotsins (eða herragarðsins), móðir mín hefði látið sælija
liann,bað hann mig 0g að flýta mér heim. — „En, í guðanuabænum,
hvað gengur áV“ — „Eg held, að frúnni sé að lakast,“ svaraði hann
og pá hleypti eg af stað svo hart sem hesturinn komst.
|>egar eg kom heim, sá eg systur mína sem var að leika sér á
grasblettinum í hinu.n stóra pögla garði þegar eg fór af hestbaki
hljóp hún í móti mér, kyssti mig og sagði í hreyknum og glaðlegum
drýgindamálrómi: „Presturinn er kominn!“ Ekki varð eg pó var
neinnar breytingar í húsinu, par var enginn jt, né pys. Eg flýtti
mór upp stigann og gekk inn í smáherbergi pað er var fyrir framan
lierbergi móður minnar; par mætti eg föður mínum, sem gekk hljóð-
lega og var náfölur í andliti og með titrandi varir. —• „Maxime,“
sagði hann, „móðir yðarvillfinna yður.“ Eg ætlaði að faraaðspyrja
hann, en hanu bandaði að mér hendinrii og gekk út að glugganum.
Eg gekk inn til móður minnar, liún hvíldi í hæfiiiidastóli, og hékk
annar handleggurinn niður með stólbríkinni. Á andliti hennar, er
var hvítt sem snjór, sá eg bregða upp hinni óútmálanlegu blíðu og hinnm
5
haldið að hann væri. pað var einsog hann væri nndir einverju
álagafargi, jafnan er hann dvaldi í hinni gömlu höll feðra okkar,
og hann var ekki fyr kominn út fyrir halíarhliðið, en sléttaðist úr
hrukkunum á enni hans, og hann dró andann frjálslegar, pað var sem
yrði hann ungur á ný. „Nu, Maxime“ kallaði hann til mín, „hleypum
nú hestunum á sprett!“ Og við putum áfram. |>á mátti heyrahann
æpa. gleðióp sem væri hann unglingur h mínu reki, og pá gat hana
orðið hrifinn af göfugum og fögrum hugsunura, og pá fyrst varð hann
bæði málsnjall og ræða hans hnittin, áhrifamikil og töfrandi. Hans
innsta og dýpsta tilfinning kom pá í ljós, og mitt unga hjarta fagnaði,
en eg öskaði sáran að vesalings móðir mín, sem sat einmana og yfir-
gefin heima, hefði getað fengið hlutdeild í pessum fögnuði. þá fór
mér að pykja vænt um föður minn, ást mín til hans fór dagvaxandi
og við hana bættist aðdáun, er eg sá hann bera af öllum öðrum í
samkvæmum, á dýraveiðum, við veðreiðar, á dansleikjum og veizlum.
Enginn var honum jafn. Hann var ágætur veiðimaður, var mjög vel
máli farinn, og manna bezt fær um að halda uppi skemtilegum sam-
ræðum, spilamaður var hann hinn bezti, hugdjarfur og ör á fé, og
pannig varð’hann í mínum augum fyrirmynd allra sannra aðalsmanna.
Hnnn sagði- pað líka stundum sjálfur, og brosti hálf beisklega uin
leið, að hann væri hiun síðasti aðalsmaðtir á Fráhklandi. þannig
var íaðir minn í samkvæmum og á mannfundum, en óðara en við
vorum heim komnir, pá gaf móður minni og mér aðeins að lita gaml-
an mann, óstiltan og uppstökkan og úfinn í geði.
Mér muudi sjálfsagt hafa verið ómögulegt að skilja í geðvonzku
og reiðigirni föður míns gagnvart móður minni, sem ekkert var annað
en blíðan og gæðin, en sem var veikluð kona og i'ínbyggð, ef haun
ekkí, á eptir hverju reiðikasti, hefði sýnt henni hina mestu blíðu og
viljað á allan hátt reynatilað gleðja liana með gjöfum, eiusog eg heíi
áður uin getið. Allt pettx réttlætti hann í augum mínura, eg lét
mér nægja að hann sýndi pennan iðrunarvott, og pannig komst sú
slcoðun inn lijá mér að faðir mÍDU væri að upplagi góður og til-
iinninganæmur, en að hann espaðist og yrði reittur til reiði af pvi
að móðir ínín væri svo mótt'allin ölium hans óskum og eptirlöngunum.
Hg hélt að móðir mín væri pjáð af taugveiklun og máske einskonar