Austri - 18.01.1900, Qupperneq 4

NR. 2
A U 8TPI.
8 1
Oóðir soktar
eru hollari en brennivín í vetrarkuld-
anum.
Fást í Pöntuninni.
Rasmussen
& Dybwig
Stavanger:
hafa á boðstólum allt er að húsagjörð
lýtur (ekki timbur) t. d. skrár, lamir,
saura allskonar o. s. f. Ennfremur
allskonar smíðatól. Eldhúsgögn full-
komin of; ódýr. Byssur, skotfæri og
allt sem byssumrtilheyrir. Allar vinnu-
vélar er landbóndinn þarf með. Ofna
og eldavélar.
Umboðsmaður á Seyðisfirði
Stefán í Steinholti.
Heimsins ódýrustu og vönduðustu
orgel og fortepíanó
fást með verksmiðjuverði beina leið frá
Gormsh & Co., 'á'ashington,
~New Iersey, U. S. A.
Orgel úr hnottré með 5 octövum,
tvöföldu hljóði (122 fjöðrum), 10 hljöð-
breytingum, 2 hnéspöðum, með vöud-
uðum orgelstól og skóla, kostar í umbúð-
um c. 133 krónur. Orgel úr hnot-
tré með sama hljóðnmgni kostar hjá
Brödrene Thorkildsen, Norge
minnst ca. 300kr., og enn pá meira
hjá Petersen & Steenstrup. 011 full-
komnari orgel og fortepíanó tiltölu-
lega jafn ódýr og öll með 25 ára á-
byrgð. Flutningskostnaður á orgeli til
Kaupmannahafnar ca. 30 krónur.
Allir væntanlegir kaupendur eiga
að snúa sér til mín, sem sendi verð-
lista með myndum osf. Eg vil biðja
alla sem hafa fengið hljóðfæri frá
Cornish & Co. að gera svo vel að
gefa mér vottorð um, hvernig pau
reynast.
Einkafulltrúi félagsius hér á landj.
Þórsteinn Arnljótsson.
Sauðanesi.
Unioii Assnrance
Society
í London,
tekur sð sér brunaábyrgð á húsum,
íörum og innanstokksmunum m. m. í
Seyðisfirði og nærliggjandi sveitum
fvrir fastákveðna borgun. Ábyrgðar-
skjala- og stimpilgjald eigi tekið.
Seyðisfirði, 27. sept. 1899.
L. J. Imsland
Umboðsmaður félagsins.
Vort tiibúna
Fineste Skandinavisk
Export Kaffe Surrogat
hefir unnið sér fábeyrða útbreiðslu,
reynið pað, ef pér eigi brúkið pað nú
pegar.
F. Hjortli & Co.
Köbenhavn K.
Brnnaábyrgðarfélagið
„NyedanskeBrandjorsikrings Selskabu
Stormgade 2 Kjöhenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapital 4,000,000
og Beservefond 800,000).
Tekur að sér bmnaábyrgð á húsum,
bæjnm, gripum, verzlunarvörum, inn-
anhúsmunum o. fl. fyrir fastákveðna
litla, borgun (premie) án pess að reikna
nokkra borgun fyrir brunaábyrgðarskjöl
(políce) eða stimpilgjald.
Menn snúi sér til umboðsmanns fé-
lagsins á Seyðisfirði.
St. Th. Jónsson.______
Bó k 6and.
Munið eptir: Á yfirstandandi vetri
tekur undirritaður að sér að hepta og
binda bækur fyrir almenning.
pórarinsstaðaeyrum, 4. des. 1899.
J. G. Jónsson.
Legsteinar.
peir, sem vilja panta legsteina, ættu
að snúa sér til undirskrifaðs, sem
Smíðar pá á næstkomanda vetri og
gjörir sér far um að vanda pá sem
bezt.
Búðareyri,
körarinn Stefansson.
T ó ii 1 j ó ð.
íslenzkur hátíðasöngur eptir
síra Bjarna porsteinsson . . kr. 1,50
Sex sönglög eptir sama ... — 0,75
er til sölu hjá undirrituðum.
Allir peir, sem sönglist iðka Ofc
nnna, ættu sem fyrst, að kaupa pessi
fögru lög, er rnerkir útlendir söng-
fræðingar hafa lokið lofsorði á.
Þorsteinn J. G. Skaptason.
Islenzk nmboðsverzlim
kaupir og selur vörur einungis jyrir
kanpmenn.
Jakob Gunnlögsson,
Kiels Juelsgade 14
Kjöbenhavn K.
M.jog gott
islenzkt snijor
fæst í Pontuninni; kostar aðoins
65 aura pundið ef keypt eru 10 pund
eða meira.
Undertegnede Agent for Islands
Östland, for det kongelige oetrcje-
rede, almindelige Brandassurance
Compagni,
for Bygninger, Varer, Effecter, Krea-
turer, Hö &c., stiftet 1798 i Kjoben-
havn, modtager Anmeluelser omBrand-
forsikkring; meddeler Oplysninger om
Præmier &c. og udsteder Policer.
Eskifirði í maí 1896.
Carl D. Tulinius.
Horth British
Eopework Company
Kirkcaldy í Skotlandi
búa til:
rússneskar og ítalskar
flskilínur og færi.
Manilla og kaðla úr rússneskum bampi
Alít sérlega vel vandað.
Einka- nmboðsmaðu’
fyrir ísland og Færeyjar:
Jakob Gunnlögsson
Kjöbenhavn K.
Svartar sauðargærur eru
keyptar við verzlun O. W. A.
Jóhann Vigfússon.
Lífsábyr gðarfélagið
borgar áby rgóareigc -ndllun ineir af
ágóðanum eu önnúr lifsábyrgðarfélög;
gefur á byrgðareigendum sínum kost á
að hætta við ábyrgðirnar eptir 3 ár,
peirn að skaðlausu;
borgar ábyrgðina pótt ábyrgðareigandi
fyrirfari sér;
liefir hagkvæmari lífsáhyrgðir fyrir
börn en önnur lífsibyrgðarfélög;
veitir hagkvæmar láu út á ábyrgðina.
en önnur lífsábyrgðarfélög.
Umboðsmaður á. Djúpavog er verzl-
unarmaður
Páll H. Gislason,
Til heimalitnnar
viljum vér sérstaklega ráða mönnum.
til að nota vora pakkaliti, er hlotið
hafa verðlaun, enda taka peir öilum
öðrum litum fram, bæði að gæðum og
litarfegurð.
Sérhver, sem notar vora liti, má
öruggur treysta pví, að vel muni gefast.
í stað hellulits viljum vér ráða
mönnum til að nota heldur vort svo>
nefnda „Castorsvart“, pví pessi litur
cr miklu fegurri og haldbetri en nokk-
ur anna.r svartur litur.
Leiðarvísir á íslenzku fylgir hverj-
um pakka.
Litirnir fást hjá kaupmönnum al
staoar á Islandi.
Bkc Iif’Fímíglik,
Studiestræde 23,
Kjöhenhavn K.
r
Abyrgðarmaður og ritstjóri:
Cand. phil. hkapti Jósepsson.
Prentsmiðja
porsteins J. 0. Skajtasonar.
6
geðveiki, og faðir minn gaf mér jafnvel í skyn að svo væri, jafnvel
pó hann ætíð væri mjög fátalaður og gætinn, er hann minntist á
slikt, og fannst mér pað vera mjög eðlilegt.
Um pað, hvernig tilfinningum möður minnar gagnvart föður
mínum væri háttað, gat eg aldrei komizt að neinni niðurstöðu. Stund-
um, er hún leit á hann, virtist mér augu hennar loga af strangleika,
enn pessu brá aðeins fyrir eitt ar.gnablik í senn, og strax á eptir
lýstu augun og allur hennar svipur innilegri blíðu og viðkvænmi og
hrennandi ást.
Móðir mín hafði gipzt, er hún var fimmtan vetra að aldri, og
pegar eg hafði einn um tvítugt, pá fæddist vesalingurinn hún Helena,
systir mín. Einn œoigun snurma, skðmmu eptir fæðingu hennar
kom faðir minn mjög pungbrýnn út úr herbergi pví, sem móðir mín
lá veikí, og bcnti n;ér að eg skyldi koma með honumútí aldingarð-
inn. J>á er við höfðum gengið spölkorn pegjandi. sagði hann við
mig:
„Maxime, móðir yðar* verður ósanngjarnari með degi hverjum.“
— „Hún er svo pjáð.“
— „Já vist er hún pað, en nú hefir henni hugkvæmzt kynlegt
uppátæki: hún vill, að pér farið að læra lögfræði!“
— „Lögfræði! Hvernig getur móður minni komið til hugar, að
eg á pessum aldri, með pað nafn, sem eg ber, og í peirri stöðu,
sem eg er, skuli nú fara að setjastá skólabekkina? f>að yrði aðeins
til athlægis.“
— „Já, sömu skoðun hefi eg,“ mælti faðir minn purlega; „en
móðir yðar er veik, og pá er nóg.“
Á peim dögum var eg oflátungur, mjög póttafullur af ættarnafni
mínu og af áliti pví, er eg hafði unnið í hefðarsamkvæmum, en hjarta
mitt var breint og móðir mín var mitt átrúnaðargoð, ineð hennj
hafði eg lifað í tuttugu ár, og sálir okkar voru samtengdar með svo
miklum innilegleik og einlægni, sem finnast kann í pessum heimi, eg
hljóp til hennar og fullvissaði hana uin að eg skyldi lilýðnast henni;
*) Á Erakklacd pérast skyldmenni optast
m
hún pakkaði mér fyrir, beygði höfuð sitt með sorgarbrosi, og lót
mig kyssa systur mína, sem lá í blundi á armi hennar.
Við bjuggum tæpan fjórðung mílu vegar frá Grenoble og gat
eg pví stundað lögfræðisnám mitt án pess að flytja að heiman frá
feðraleifð vorri. Móðir mín lét sér mjög annt uta lærdóm minn, og
spurði mig svo ýtarlega. um pað, hvernig mér gcngi námið, að mig
fór að gruna, að einhverjar sój'sti kar ástæður mundu vera til pess
að hún hafði svona ákafan hug á lögfræðisnámi mínu. Fyrst hélt
eg að p&ð væru einhverjar „grillur" e^a ímyndun henna.r ,sem réði pví,
en síðan datt mér í hug að vel geti verið, að skoytingarlcysi föður
míns í peningasökum, og hin megna óbeit er hann hafðí á hinni leið—
inlegu en pó virkilegu hlið lífsins, er að peim efnum laut — hefði
stofnað efnahag okkar í nokkurn vanda; einhver vandræði, senr rnóðir
mín svo vonaðiað eg mundi geta grcitt úr er eg væri orðinn útlærð-
ur lögfræðingur og vanur opinbei um störfum. Eg fór pó brátt ofan.
af peirri hugsun; reyudar mundi eg eptir, að eg hafði heyrt föður
minn kvarta sáran yfir pvi að eigur okkar hefðu skerzt að muu við
stjórnarbyltinguna; en sú tíð var nú löngu umliðin, og mér höfðu.
aldrei fundizt pær kvartanir vera á neinum verulegum rökum byggð-
ar. pannig bjuggnm við að staðaldri í höll forfeðra okkar, og var
hún annáluð um alla sveitina fyrir tiguleik og prýði, og opt gátunx.
við téðgarnir verið dögum saman á dýraveiðum, án pess nokkru sionl
að stíga fæti út fyrir landareign okksr. Við áttum ágæta lipsta,,
sem höfðu kostað stórfé, og voru peir yndi og eptirheti föður míns,
póttist hann mikið af hesteign sinni. Auk pess áttum við prýðilega
höll í París, par sem hin skrautlegustu herhergi með dýrum hús«
búnaði jafnan stóðu tilbúin handa okkur, er við komum til horgarinn-
ar. Og loks .var daglega lífinu heima hjá okknr pannig háttað að
ekkert bar vott um neinn skort eða vöntun. Dýrar krásir voru
jafnan á borðum, faðir minn vildi hafa pað svo.
Heilsa móður minnar fór nú alltaf versnandi, pó hægt færi. pó
ruk loks að pví, að hin cnglrm líka polinmæði hennar praut. Varir
hennar, sem aldrei höfðu áður bærzt til annars en að inæla viðkvæm
hlíðuorð, pær varir mæltu nú pungum ásökunarorðum til mín, og
í hvert, sinner eg hafði farið eitthvað að heiman á skemmtanir, gjörði