Austri - 27.03.1900, Blaðsíða 3

NRr. 10
A U S T R I.
37
v
\
En Charles Wyndham varð ei ráðalaus.
Yiku áður en leika skyldi í fyrsta
skipti, fórpiann inn í City og gekk par
upp í hina miklu verzlunarmannahöll,
og pá par var sem mest fjölmenni
fékk hann einn af helztu stórkaupmönn-
um stórborgarinnar til pess að bjóða
upp sætin í leikhúsinu. Og eptir að
Wyndham hafði með klökkum málróm
minnt kaupendurna á hermenn vora,
konur peirra og börn, voru kaupmenn
ekki lengi að taka upp peningaveski
sín, og var gefið allt upp að 1000 kr.
fyrir beztu sætin. svo hreinn ágóði
eptir kvöldið varð fullrtr 72,000 kr.
Margar hinar stærri verzlanir leggja
skatt á verzlun sína. fannig hefir
hið mikla sápuverzlunarfélag, Yinolía,
lagt 3l/2 eyri á hvert sápustykki, er
verzlunin seldi, 0g nam petta fyrir
nóvembermánuð einan 36,000 kr. er
allt gekk til hermanna og fátæks
skylduliðs peirra.
Allar skemmtanir manna í millum,.
svo sem dansleikir, sjónleikir, söngleik-
ir í heimahúsum eru hættir, nema
peir sem eru pá haldnir til pess að
safna fé til hermanna. p>annig héldu
hinar amiríksku stúíkur stóra hátíð á
Claredgi gestahöll til pess að búa
út sjúkra skipið „Maine“ til pess að
færa suður allkonar nauðsynjar handa
sjúkum ogsærðum, og fyrir 14dögum
höfðu enskar konnr sent suður til
Afríku sjúkrasldpið „Prinsess of
Wales“ í sömu erindum.
Einsog til hagar hernum á Englandi
verður mar.nfallið ogsorgin ogbágind-
in mest hjá göfugasta og ríkastafólk-
inu, pví aðrir hafa eigi efni á að
gjöra syui sína að yfirliðum, og hjá
fátæklingunun, sem af neyð ganga á
mála, par borgararnir vilja eigigjör-
ast undirmenn í hernum.
p>ann stutta tíma, er str-ðið hefir var-
að, hefir mannfallið verið ákaflegt
meðal liðsforinganna, svo fjöldi hinna
göfugustu ætta landsins hafa raisst
ileiri eða færri meðlimi sína, og hinir
sem eigi hafa orðið fyrir pví, búast
við sorgarfregnunm á hverjura degi.
Fyrir framan hermálahöllina í Pall
Mali bíða vagnar höfðingja allan dag-
iun eptir nýjustu fréttum úr stríðinu.
far var pað, að frú Pershel barzt
sorgarfregnin um fall tveggja elztu
sona sinna, og parna bíður húu á
hverjum degi til pess að fá fregnir
af yngsta syni sínum. Hertoginn af
Abercorn hefir 11 náfrændur í stríð-
inu og Dufferin lávarður 3 syni og
7 frændur og hinn fríða lafði Dudley
bróður og 2 syni, og hin yndisfagra
lafði Tullibarine varð að kaeðja mann
sinn viku eptir giptiuguna. J>annig
gæti eg haldið áfram npptalningunni
á peim sem bera sorg vegna stríðs-
ins; en sorglegast er, að út í pað er
lagt af drottnunargirni og ágirnd til
fjár og landa.“
Prestkosningin á Akureyri á að
fara fram föstudaginn 6. apríl, og
par eru pessir umsækendur í kjöri:
síra Geir Sæmundsson á. Hjaltastað,
síra Kristinn Daníelsson á Söndum í
Dýrahrði og síra Stefán Jönsson á
Auðkúlu, en enginn peirra prófasta,
er áður voru tilnefndir, enda mun
enginn peirra hata sótt.
J>að er talið líklegt, að síra Geir
Sæmundsson muni verða umsækend-
anna hlutskarpastur.
Sýslufund Norður-Múlasýslu, er
fórst j'yrir sökum ótíðar og influenzu,
á að halda hér á Seyðisfirði p. 17.
apríl og næstu daga, ef pörf gjörist.
Lagarfljótsbrúin. pá síðast fréttist
frá .Kaupmannaíiöfn, var ekkert af-
ráðið um pað, hver að flytti hinc ð
til lands brúarefnið, og pví síður,
hvar pví verður skipað í land.
Húsbruni. Kýlega brann veitinga-
húsið á Yopnafirði, eign Runólfs
hreppstjóra Halldórssonar, til kaldra
kola. Eiuhverju af rúmfötum vnrð
bjargað. Hefði vindstaðan verið svo-
lítið öðru vísi, voru fleiri kaupstað.ir-
hús í mesta voða.
Húsið var vátryggt. Eigandinn ekki
heima er húsið brann.
Ishroði !:ií"i sézt við Grímsey ofan-
af Húsavíkurfjalli; en engiun hafís
sást nú á skipaleið fvrir Horðurlandi,
og hefir Yesta sjálfsagt komizt fyrir
Horn og vestan um land.
Dáinn er fyrir nokkru einhver
merkasti bóndi í jSTorður-pmgeyjar-
sýslu, Sigurður Gunnlögsson í Ær-
lækjarseli, búiiöldur góður og mesta
valmenni.
„Pyrir lönguw segist Bjarki hafa
flutt fregnir pær úr stríðinu, er hrað-
skeyti pað gat um, er Austri færði
lesendum sínum síðast.
Tiðjndi pau af ófriðnum er Austri
flutti að pessu sinni, gjörðustöll eptir
að Crouje gafst upp og Englendingar
leystu Ladysmith úr umsátrinu, um
síðustu mánaðamót.
Bjarki hefir pví að likindum flutt
fregnirnar af pessum atburðum áður
en peir gjörðust!!
Ekki er að undra pó Bjarki sé
í áliti hjá alpýðu, og keyptur og lesmn
með ánægju á hverju heimili!!!
Austri má vara sig!!!
Seyðisfii-ði, 27. marz 1900,
Tíðarfar nú ágætt síðnstu dag-
ana.
„H j á 1 m a r“ fór héðun norður
pann 20.
„Egill“, skipstjóri Endresen, kom
að norðan laugardagskvöldið 24. p. m.
Með skipinu voru til útlanda alpm.
Pétur Jónsson frá Grautlöndum, kaup-
maður J>órður Gunnarsson frá Höfða,
verzlunarstjóri Christensen frá Akur-
eyri með frú siuni; en hingað komu
fröken Valgerður Vigfúsdóttir, þorlák-
ur Sigurðsson, Skapti Jósepsson; til
Mjóafjarðar: Gunnl. útvegsbóndi Jóns-
son o. fl.
Með „Agli“ fóru 15 sjómenn til
útlanda til að sækja fiskiskip fyrir
kaupstjóra Chr. Havsteen.
Æfintýrið va.r leikið hér í fyrra-
kvöld. Leikendurnir allir peir sömu
og síðast, nema Sigurður Grínnson,
sem lék nú Skrifta-Hans í stað Andr.
Rasmussens. Sigurður leysti hlatverk
sitt prýðisvel at hendi; látbragð og
hreyfingar bans voru mjög göðar.
Spilið í nætursenunni tókst Sigurði
vel, pó mundi hafa farið betur á pví
að hann hefði verið lítið eitt klðkkari
og viðkvæmari er 4hann iðrast fyrir
Ejbæk.
Unglingspiltur, vandaður og reglu-
samur, getur fengið ársvist í góðtt
húsi hér á Seyðisfirði frá 1. s«aí a. k.
Ritstj. vísar á.
S a iii k o m a
að Möðruvöllum*
Samkvæmt áður útgefinni auglýsingu
tilkynnizt, að laugardagurinn 26. mai
næstk. er ákveðinn til samkomunnar
að Möðruvöllum í Hörgárdal.
Akureyri, 20. marz 1900.
í’orv. Davíðsson, M. B. Blöndal,
Akureyri. Akureyri.
Páll Jónsson, Guðm. Guðmundsson,
Akureyri. Jpúfnavöllum.
St. Stefánsson,
Fagraskógi.
38
drepið bölvaðan Engilsaxann —--------------! Húrra!“ Um leið og
gí main eimið æpti síðasta ópið, sem haun ætlaði varla að koma upp
féll hann aptur niður í hægindastóliun og studdi hin unga mær hann
með blíðu. Hún benti mér svo að fara út, er eg hlýddi pegar. Eg
viltist nú aptur um fjölda ganga, lítið hreykirm vfir mælsku peirri
er eg hafði sýnt í viðræðum mínum við skipstjóra „Hinnar elskulegu.“
Gráhærði pjónninn, Allan að nafni, sem tók á móti mér pegar
eg kom, beið nú eptir mér í forsalnum, með pau boð frá frú
Laroque, að eg hefði eigi tíma til pess að skoða herbergi mín strax,
par eð komið væri að matmálum, og pyrfti eg eigi að skipta fötum
áður, ferðaföt mín væru full góð. J>egar eg kom inn í dagstofuna
voru par fyrir um 10 manns, gengu peir síðaii, eptir venjulegum heldri
mauna sið, 2 og 2 saman inn í borrsaliim. J>að var nú í fyrsta
sinn eptir brevtmgu pá sem hafði oiðið á högum minum, að eg
var í p'í líku heldri manna samk\æmi, og eg varð nú var við, að
eg varð að fara á mis við pá kurteisi sem vant er að sýna, peim
ættgöfgu og auðugu, og simeg áður átti að venjast. Eg stillti mig,
og lét eg pá lítilsvirðingu, sem mér var sýnd og samfara var hinni
nýju stöðu minni, eigi bafa áhril' á mig, og hneigði mig fyrir ungri
og laglegri stúlku sem stóð ein eptir af gestunum, var pað kennslu-
konan, fröken Hélouin, eintog eg bafði getið mér til; við leiddumst
síðan inn í borðsalinn og hafði okkur verið 'ætlað par sæti saman
við borðið. fegar við vorum að setjast kom fröken Marguerite
inn í boifsalinn; líktist hún Antigone, par sem hún kom og leiddi
hinn aldurbnigna afa sinn, sem með veikum mætti staulaðist áfram
við hlið heitnar. Hún settist að borðinu við hægri hlið mér með
hinum rólega drottningarsvip sem henni er eiginlegur, stóri Nýfui^-
landshunduiinn hennar, sem alstaðar fylgdi henni, settist einsog
vörðnr fyrir aptan stöl heimar. Eg notaði tækifærið til pess að
hiðja hana aftökunar á pví, að eg hafði orðið til pess, mót vilja
mínum, að vekja pær enduimiimingar lijá afa hennar er auðsjáanlega
höfðu svo skaðleg áhrif hann.
„J>að er eg, sem verð að biðja afsÖkunar,“ svaraði hún, „eg
hefði átt að segja yður áður, að aldrei mætti nefna Englendinga í
nærveru afa mins — — —. Hafið pér áður verið í Bretagne“,
35
sneti upp á sig við pessi orð, hélt hún pannig áfram: — „Jú. frú
Aubry, pað er meining mín. Me3 pví að gefa mér auðæfi hefir
góður Guð viljað reyna mig. Eg var bezt löguð fyrír fátækt og
alls konar sölmuð og örbyrgð, en gæfan hefir flúið mig. Eg hefði
helzt kosið að eiga veikbyggðan mann — En pví fór nú fjarri, pvi
að herra Laroque var stálhraustur. Og pannig er öll mín æfi ein
löng pjáning----------—.“
„Hvernig getið pér talað svona,“ sagði frú Aubry purlega. „tað
hefði nú átt við yður fátæktin, sem ekki getið neitað yður um hia
minnstu pægindi eða skraut!“ „Já en leyfið mér kæra frú, að taka
pað fram, að eg finn enga ástæðu til að pjá mig að ópörfu. J>ó eg
nú leggði alls konar pintingar á mig, hverjum gagnaði pað? |>ó eg
skylfi af kulda frá morgni til kvölds, yrðu pér svo sælli fyrir pað?“
j>að var auðséð á svip frú Aubry, að hún mundi ekki verða
par fyrir gæfusamari, en að öðru leiti leyfði hún sér að álíta ræðu
frú Laroque tóman heilaspuna.
„Hvað svo sem pessu líður, pá eru.n við nú svo óheppin að
vera mjög rik, herra Odiot, og pö við virðum auðæfi að vettugi, pá
er pað pó skylda mín að varðveita pan handa döttur minni, pó
blessað barnið kæri sig ekki meira mu pau en eg — eða er ekki
svo Marguerite?“
Yið pessa spurningu lék húðsbros um hinar fógru varir fröken
Marguerite, er hleypti nú brúnum sem snöggvast.
„Eg skal rétt bráðum láta fylgja yður til bústaðar yðar, sem
herra Laupépin kaus handa yður, en leyfið mér fyrst að láta fara
með yður upp til tengdaföður míns, sem mun pykja mikið vænt um
að fá að sjá yður. Gjörið svo vel að hringja frændkona góð! Svö
vona eg að pér herra Odiot gjörið okkur pá ánægju að borða með
okkur miðdegisverð.Yerið pér sælir á meðan.“
|>jónninn, sem hafði verið boðið að fylgja mér til gamla manns-
ins, bað mig að bíða sín í næsta herbergi á meðan hann færi til
herra Laroque og segði honum frá komu minni. En hann hafði í
ógáti látið salsdyrnar standa í hálfa gátt, svo eg gat ekki hjá pví
komizt, að heyra eptirfarandi orð til frú L iroque: „En hvað haldið
pið gangi að herra Laupépin, sem lofaði mér að senda mér óvalino
mann, og svo sendir hann mér ponnan glæsimann.“