Austri - 26.04.1902, Qupperneq 3

Kft. 14
AUSThl,
49
nýjar kosningar; hin danska pjóð og
vÍDstrimannaráðaneytið hefir látið ótví-
ræðan góðan áhuga í ljós á að
pessi stjórnardeila gæti endað sem
fyrst; og loks mun pað vera vilji Hans
Hátignar konungs vors, að geta skilið
við oss Islandinga full-ánægða með
stjórnarskrá landsins. pegar litið er
til alls pessa, hlaut ráðaneytið að
nppleysa alpingi í vetur af frjálsum
vilja og stofDa til nýrra kosninga eins
og nú, og stjórnarskrárdeilan getað
•endað einmitt seint á árinu 1903 eins
og nú lítur út fyrir, og pví getur
pessi eins árs stytting áhenni aðeins
orðið með pví að frv. siðasta pings
verði nú sampykkt á aukapinginn í
sumar, sem blýtur líka að vera Val*
týingum hið mesta áhugamál, par sera
sfra Jens í áminnstri Isafoldargrein
sinni staðhæfir að sampykkt frv. „hafi
verið eitt hið viturlegasta og parfasta
afreksverk, er pessari pjóð hefir á
pingi unnið verið.“ Prá pessu Valttfinga
sjónarmiði hlýtur að vera sjálfsögð
helg! skylda að láta pjóðina verða
sem fyrst aðnjótandi frv. peirra,
Bnpettavar xeyndar s v i k a m y lla
flokksins, er ekki átti að opna fyr en
eptir kosningar, og pví er Valtýingum
svo méiuilla við að Austri hefir hent
í tíma á „hreyfipeð mylluDnar".
Að endingu skulum vér leyfa oss
að víkja niðurlagsatriðum höf. í sann-
ara form:
Valtýingum var pað að kenna, að
priðju aðalkröfu pjóðfundarins 1851 og
Jóns Sigurðssonar: um að 1 a n d s-
síjórnin væri innlend, var
sleppt á síðasta alpingi.
Heimastjórnarmönnum var pað að
pakka, að oss er nú boðin i n nl e n d
landsstj órn, prátt fyrir megnustu
mótspyrnu Valtýinga.
petta er sannleiki, byggður á pekk-
ingu á málinu sjálfu.
En klerkurinn í Hoftegi ætti
framvegis að hugleiða, að til pess að
rita um mál petta parf sannarlega
betri heimildir en gorgeir, sjálfspótta,
pekkingaileysi og hlutdrægni.
Saurblaðið Bjarki
er ennpá látinu burðast með pá hauga-
lýgi, að ritstjóri A nst a h;fi skrifað
dr. Valtý Guðmundssyni „fieðttbréf“
pess efnis, að hann væri viljugúr að
ganga að Valtýskunrxi. |>essi Iýgi nær
auðvitað eigi hinum lyrirætlaða tileangi
feðra sinna, að svevta ritstjóra Austra
i augum góðra drengja, fremur ed
annað af sama tagi, sem llogið hefir
úr pví ópokkahreiðri, einsog t. d.
lygapvaðrið í síðasta tbl. um ummæli
vor um landshöfðingja.
Nei, enginn sem pekkir ritstjóra
Austra og vill unna honum sannmælis
leggur trúnað á slíkt.
Margir pekkja líka pennan Bjarka-
lepp og vita, að hann hefir nú um
langan tíma reynt að svívirða marga
af beztu mönnum pessa landsfjórðungs,
að flestra áliti til pess, að póknast
með pví peim mönnum, sem halda
lífinu í honum og forða honum frá
horfalli.
Vera kann að réttara hefði verið að
snúast að peim vesalmennum eða
ódrengjum, sem skipa ritstjóra-rolunni
að spúa úr sér pessutn óhröðri, en
felast sjálfir bak við tjöldin. En bæði
er pað, að pá mun enn pá fullmikið
svíða undan svipuhöggum Austra og
svo má alltaf hugsa til piltunga peirra
við tækifæri.
Að endingu skulum vér taka pað
fram, að oss kemur eigi til hugar að
fara út í orðadeilur við Bjarka-leppinn,
neraa ef brýn nauðsyn krefur, pví
hann er eigi svaraverður. En sú
refsÍDg, sem pvílík persóna verðskuldar,
er vel reidd llenging, — og hver veit
nema honum hlotnist sá heiður að
meðtaka hana áður en lýkur.
Hláka
hefir nú verið síðustu daga, svo gód
jörð er komin upp hér í fírðinum.
í dag er hægur suðvestanblær op. 8°
hiti, svö vonandi er að Isinn reki nú
biátt héðan af firðinum.
íslaust
kvað nú vera á Bakkafírði og par útaf;
á Vopnafirði og pistilfirði lítill ís.
50
s
• p«H
50
eS
U
Ö
•4-*
50
ö
O
05

u
jxt
50
cS
JW
VO
PQ
Q
,.JSO
-m . cd
'C ös ”
3 eo _
S I O
wj. I
■M S.2
5 p £
o o
O I
bC
p
'í-4 —
cá
§ - ci
ao
> fe av
1-1 -Ö .
OJ 0) rH
-a s>d £ £ o
MlgWgS
°
1 -2
> fl
o
co
© ©
§0
©
PQ
©
JM
m
’§
O
P
O
o
©
©
- . § g
W ® S® h-x r2
M Þ i T2
g>«£ ► aö
« fo Qj u. _>
Ö
O
• »H
ja
©
• bD
o 2
O r3
rH ©
. í-»
J3 °
iM'
° «3
^ a cc Pm 1-3
© cá #
5 'S ei ®
55 .r, oHlj
•2 3.SÍ M
g ots.I m s
"S 0 o íMP
a
©
3
O
M
P- , =
t~* o
ÍS-S
nH o
o ^ °
GQ J3 GQ
o
-a ••
,05
qqcS 22
4*
cj
m
u
Q
t>
fl
O
M
©
O '
u
©
u
S'g
s EM
l -P
—• ©
® .fc
© rH fí i
JjjO ® I
|2.g«
-a Í3 H
© bd ^ W
fl .OQcm
nj -p»
2g
-g
eS ttD
o.
•a u
__ bC
í« g
- S
1 ■£ S
M M
S a
>-£
©
fl
a -<! P
05
” o ° ®
PP Ph
ö §
S œ -
c
05
CG
fl
o
a
i r-H
QQ
hH fl
fl
®
* o
CQ ©
©
SP
p
©
fl
©
Jh
©
u
-p>
co
fl
04
• rH
nd
©
• 00
fl 02
© 00
i.r M
_a «
M^g
a!>
œ .
S2
ok

c
‘Sb
!f"
á-g
_ a P
Q g >0^05
4J . u 00 l/-í -S
© © r-H h»
W f'
1
112 O „© h -4J y fl
T3w Sö ® h 2
- © g
©
«fl
o
QQ
bC
o
© ©
> bC
•rH
TS ©
ÞPh
bH
O jT
02 cá
JX .
fl®
Ö ^ Oi
§ a l-i|;
.2 -a M -a o-3 O a ® S H3 2, \
0 3 3 3 •— • —
OQ QQ OQ OD EhEh
© oa
rö O
0
bO
nO
c3
ö
|S
a o
-fl
© * rt
© ©
.SpJs
T3 .
a «
•£a 3
H> °
lw
i>
b£
O
© o
CQ w
.
5D
fi-a
•gE-i
O
w
'S
■£
r/J jT
."2 ®
mJ W)
.. ®
aM q
<§ o
S-PM
Þ-
o
02
• 1—
00
Jfl bC
«3 M 2
-O no
•C_M ©
p'-r fe
c a, o
*-í3 ©
® o ö
5 £.2
dj||
o43.
20
húsinu, sem eru fúsir tíl að skipta brauði sínu, er peír vinna fyrír
með súrum sveita, með munaðarlausum aumingja, og sem eptirmætti
munu sjá um hann framvegis. En pér, herra jissessor, hugsið
til pessa kvölds. Forlögin munu láta yður gjalda pess punglega að
pér hafið útskúfað barni yðar. Kærleíkssnautt er pað hjónaband sem
pér hafið gengið út í, eg pekki pví miður alltof vel pá konu. sem
hefir komið pví af stað, hamingjan mun aldrei prífast par sem hún
hefir hönd í bagga með. Sá tími mun koma, að pér húgsið til pessa
kvölds, sá tími mun koma, er pér, einmana og vinum horíinn, með
sárri lögun munuð breiða út faðminn eptir syninum, sem pér núhafið
áfneitað“.
Hnarreistur gekk herra nágranninn út ur herbergi assessorsins.
J>egar hann gekk í gegnum fordyrið mætti hann frú von Sternfeldt,
sem með blíðubros á vörunum ætlaði að heimsækja assessoriun, hinn
elskulega frænda sinn
Hún starði forviða á pennan fátæklega búna mann. Hvað var
erindi hans hér svona seint? Hin skrautbúua frú gekk að íbúa fá-
tækrahússins og ætlaði að spyrja hann hvers hann óskaði.
Augu herra nágrannans, sem annars voru mild og blíð, horfðu
nú hvasst og ógnandi á frú voa Sternfeldt. Hún titraði fyrir tilliti
pessara augna og bar fyrir sig hendur, hún bærði varirnar, en kom
engu orði upp, henni sortnaði fyrir augum og hné niður nær pví
meðvitundarlaus.
Herra nágranninn hafði ógnandi lypt hendinni og tautað nokkur
orð; síðan gekk hann hljóðlaust burt úr skrauthýsum pessum.
Prú von Sternfeldt raknaði fljótt við aptur og harkaði af sér.
Hún gekk inn til frænda síns og fékk hjá honum víxilinn. En hún
leit ekki út eins og sigurvegari, Hún var mjög pungbúinn á svip,
og augun voru ónotalega hvöss.
„Bú skalt ekki hræða mig aptur, betlarinn pinn,“ tautaði hún
við sjálfa sig; „pað er ekki rúm til nema fyrir annaðhvort okkar á
pesaari jörðl“
17
„þegar pú fær petta hréf, pá ligg eg lik í moldu; eg finn pað
og veit að eg mun ekki lifa pað af. Guð gefi að bainið okkar,
ögæfnnnar barn, mætti sofa rótt við hlið mér, til pess að pað fái
aldrei að vita övirðingu móður sinnar.
En ef forsjónin hagar pví á annan veg, ef barn obkar lifir mig,
pá bættu pví pað sem pú hefir misgjört mér. Taktu barnið að péí,
og pá mun pér verða fyrirgefið pað sem pú hefir gjört; allir peir
helgu eiðar, er pú sórst mér, og síðar raufst, péir eru pá bættir.
Yirtu hina síðustu bón deyjandi konu, sem með innilegri bæn
fyrir velferð pinni kveður pennan heim.
María.“
Assessorinn hafði lesið bréfið til enda, en hann sat letgi oe
starði á stafina, pessi pögulu vitni um brostið konu hjarta. Mynd
hinnar fögru, fölu og sorgbitnu otúlku stóð honum fyrir hugsköts-
sjónum. Hún hafði elskað hann, pessi alpýðustúlka, elskað hann áf
öllu hjarta, ng hann hafði drégið hana á tálar. — Hversvegna var
framtíðin svo ógnandi, pegar hann nú átti auð fjár og alls nægtir? —
Auður og allsnægtir geta ekki komið í staðinn fyrir elskandi
hjarta.
„í fátækrakirkjugarðinum, i gröf Maríu pinDar, erlíka hamingja
pín jöiðuð“ kvað við í sálu hans.
„Hvenœr dó María?“ spurði hann eptir litla pögn í lágum
róm.
„Hún var jörðuð á sama tíma og pér ókuð til kirkjunnar með
brúðarefni yðar.“
„Líkvagninn, sem tepti okkur . ..“ sagði assessorinn óttasleginn
„ ... flutti vesalings Maríu til hins hinnsta hvílustaðar," bætti
herra nágranninn við, „par sem hún nú hefir hlotið hvíld frá prautum
peim og kvölum, sem samviskulaus svikari bakaði henni.“
Assessorinn hrökk saman við pessi orð.
„J»ér fellið skjótan og harðan dóm,“ sagði hann. „Hvenær tókuð
pér við pessu bréfi?“
„J>að fannst hjá líki aumingja Maríu,“
„Og hvað kom yður til að færa mér pað?“