Austri - 07.07.1902, Blaðsíða 3

NR. 24
AUSTbl
85
vilji aptur ganga inn í þjóðkirkjuna
með pví skilyrði, að peirra óstaðfesta
fríkirkjupresti verði aptur veitt prests-
embættið í pjóðkirkjusöfnuði Presthóla.
pessi vitnisburður liggur frammi
fyrir veitingarvaldinu meðan pað er að
ráða með sér hvort veita skuli Prest-
hóla eður eigi. pað er og alkunnugt,
að peir nýja 6 vinnumenn, er bættust
í hópinn, voru og utanpjóðkirkumenn.
í fám orðum sagt, allir peir menn, er
gáfu síra Halldóri atkvæði sín, voru
utanpjóðkirkjumenn, nema pað 1 jáer
hann féKk á Presthólafundinum, og
pa ð sem meira er, peir halda áfram að
vera utanpjóðkirkumenn pangað til
peir komast reglulega aptur iun í
pj óðkirkjuna. pað verður pví naumast
annað sagt, eptir pví sem veitingin
liggur fyrir, en að pað hafi verið
utanþjóðkirkjumenn sem á prívatfundi
28. maí 1901 að Skinnalóni norður á
Melrakkasléttu, með lílstyrk 6 vinnu-
manna af sama sauðahúsi, veitt hafa
sínum östaðfesta fr.kirkjupresti, síra
Halldóri Bjarnarsyni, prestsembættið í
pjóðkirkjusöfnu|ðiPresthóla,jeptir skýr-
andi tillögum biskups og undir innsigli
landshöfðingja 3. sept, f. á., og beint
ofaní lögmæta „tillögu" allra atkvæð-
isbærra manna þjóðkirkjusafnaðarins
ó Presthólafundinum 21. júní sama
ár, uppkveðna samkvæmt fyrirskipun
sjalfrar kirkjustjórnarinnar.
Nú heh eg talið pær lagalegu
ástæður, sem að minni hyggju geta
verið frambærilegar gegn veitingu
Presthóla 3. sept. f. á. Með pví hefi
eg gefið veitingarvaldinu æskilegt tæki-
fæn til að hrekja pær og réttlæta
sínar gjörðir. Meira get eg eigi gjört.
Afdrifin eru á ábyrgð annara en eigi
minni.
Arnljótur Olafsson.
Síðustu útlendar fréttir.
Krýningin gat eigi farið fram í
Xiundúnum p. 26. júní, af pví Edward
konungur veiktist svo pað varð að
„operera' hann, og verður konungur
að liggja i nokkrar vikur rúmfastur.
’Flestir stórhöfðingjar og sendinefndir
voru komnar til Lundúna, en verða nú
að snúa aptur við svo búið, pví krýnj
ingin getur eigi farið fram fyr en í
haust.
Læknar töldu pó Edward konung
nú í apturbata.
Dáinn er Albert Saxlands konungur.
Bandaríkjamenn hafa gefið upp-
reisnarmönnum á Eilippiueyjnm upp
sakir, og einnig Aqvinaldo, for-
ingja eyjarskeggja.
Skógareldar hafa gengið miklir í
fylkinu Washington í Norður Ameríku
og fórust margir menn í peim.
Seyðsfirði 7. júlí 1902.
T í ð i n alltaf hagstæð, hitar og
úrkomur, svo grassprettu fer nú vel
fram á degi hverjum.
Fiskiafli sáralítill.
Hólar, skipstjóri 0stJacobsen,
kom hingað 30. júni og fór nóttina eptir.
Með „Hóluma var fyrrum kaupm.
Daniel T horlaciusog frú hans,
Guðrún J ósepsdóttir Skaptasonar,
með barnabörnum peirra áleiðis frá
Steintúni við Bakkafjörð til Stykkis-
hólms; skógfræðingur Flensborg,
foringi sáluhjálparhersins, Böjsen o. fl.
Tvö gufuskip norsk komu hingað í
fyrri viku og ætla að srunda hér
reknetaveiðar fyrir síld.
fann 4. júní kom seglskipið „Ellida“
með kol til G-ránufélagsins.
„M j ö 1 n i r,“ skipstjóri Endresen,
kom að norðan 5. p. m.
Með skipinu var á leið til útlanda
frú ítagnheiðui Benediktsdóttir, Til
suðurfjarðanna: verzlunarstj. Bagnar
Olafsson, umboðsmaður Warburg, og
tvær dætur Yigfúsar borgara.
Með skipinu voru 16 franskir skip-
brotsmenn.
tJTj'Srj-Sfjzm-ssj-jjvsr.-srj-srssrjSTSJT-tSrssjri sji-xrsjrn
Ljósmyndir
tekur undirritaöur á hverjum
degi frá kl. 10—6.
Yestdalseyri 28, júní 1902.
Björnulfur Tliorlacius.
Allir sem skulda mér frá
f yrri árum eru viusamlegast
beð nir að borga uú sem fyTst
annaðbvort inni Grránufélags-
v erzlun á Vestdalseyri eða til
herra Björnúlfs Thorlaciusar.
Seyðisfirði 16. júní 1902.
H. Einarsson.
í verzlnn
Andr. Rasinussens
a Seyðisflrði
fást fyrst um sinn eptirfylgjandi
vörutegundir með mjög nibur-
settu vorði:
Morgunskór,
Flókaskór,
Túristaskór,
Kvennskór,
Barnaskör,
K^rlmannaskór,
Vatnsstígvél,
Sportsskirtur,
Kaskjetti,
Enskar búfur,
Barnahúfur,
Hattar,
Brjósthlífar,
V asaklútar,
Sjöl,
Sjalklútar,
Stumpasirs,
Peisur, o. m. fl.
Frá jóýzkalandi eru nýkomin
Karlmannaföt,
Drengjaföt,
Yfirfrakkar;
allt mjög billegt.
Sundinagar
eru bezt borgaðir hjá
Andr. Rasmussen. {
Allar íslenzkar vörur eru keyptar
hæðsta verði í Söludeildiuni,
og allar útlendar vörur seldar
á lægra verði en í nokkuri annari
verzlun á Seyðisfirði.
Leggið ullina ykkar inní Söludeildina
par fáið pið bezt kaup fyrir hana-
Jón Stefánsson,
UU og Lambskinn
kaupir
Andr. Rasmussen,
Panelpappa
og þakpappa
má panta með verksmiðjuverði
hjá
T. L. Imsland.
Tilbúin
karimaimsíot
úr norsku hláu vaðmáli fást á
b0 kr. og þar yfirhjá.
T. L. Imsland.
Gregn peningum
sel eg allar búðarvörur með 10%
afslætti ef keypt er fynr minnst
1 kr. og kornmat með sama af«
slætti ef keypt, er íyrir 10 kr,
Seyðisfirði 28. mai 1902.
T, L. Imsland.
Brnst ReinJi Toigt
MarkneuMrchen
Ko. 640,
hefir til sölu
allskonar
hljóðfídri,
bin beztu og odyrustn.
Verðlisti sendist ókeypis,
peim sem óska.
40
en hafið allsnægtir. pví verður eigi neitað, að banadlræðið við vesl-
ings f'átækrahússmeðliminn hefir borið yður góðar rentur.“
Nú stökk í'rú von Wittgenstein upp úr sætinu, nú kannaðist
bún við manninn, pó hann bæri nú ljóst hár.
„pað eruð pápér!“ hrópaði hún.og pað var auðheyrt á rödd
hennar, að hún gat varla talað fyrir geðshræringu.
„Og petta lítur út fyrir að komi flatt upp á yður?,“ sagði von
Wehlert háðslega. „fér áttuð víst von á pví að veraorðinn laus við
mig, og að eg sæti nú í einhverju tugthúsinu?"
„Hvað viljið pér mér?“
oÞaðgeteg eigi sagt yður svona á svipstundu, náðuga barónsfrú.
Fyrir 20 árum slettuð pér í mig smánarlaunum fyrir viðvik, er pér
grædduð á svo hundrað púsundum króna skipti. Mér lá pá á skild-
ingum og varð að láta mér nægja pessa smánarborgun fyrir pað, er
gat orðið næsta hættulegt fyrir mig, pví lögreglan var pá á hælunum
á mér,“
„Og pað er hún ennpá,“ sagði frú von Wittgenstein, sem nú hafði
náð sér aptur og rétti honum nú hlaðið nveð áskoruninni. En hann
bandaði við pví með fyrirlitningu.
„Allt petta veit eg miklu betur en pér, 0g pessi áskorun er
«inmitt ástæðan fyrir heimsókn minni i dag, Sem eg annars hefði
geymt til betra næðis.“
„Látið mig nú fa að vita hvers per oskið?a spurði nú frú von
Wittgenstein-
Herra von Wehlert leit ofboð rólega á frúna.
„Eins og yður er kunnugt, er lögreglan á hælunum á mér, og af
ávarpinu sjáið pér, að eg hef ekki verið iðjulaus pessi 20 síðustu ár.
Eg breytti einföldum verkstjóra í greifa af Hohenhausen, er síðar
hefir ummyndazt með ýmsu dýrðlegu móti, og nú sem stendur er eg
herra von AV'ehlert. Að lýsingin á mór muni eigi leiða lögregluna til
þess að ná í mig, fyrir pví er pað bezta sönnunin, að ekki einusinni
þér pekktuð mig, svo nákunuug sem við pó vorum til forna.“
F rú von W'ittgenstein setti dreyrrauða og bandaði honum frá
sér
„fað voru skemmtilegir tímar" sagði herra von Wehlert brosandi
37
Herra von Wittgenstain biost: til hennar, stóð á fætur og
ætlaði að ganga burtu.
„J>ú ætlar pó ekki að taka pennan unga mann fyrir kennara
hauda dóttur okkar?“ spurði frúin purlega.
„Eg fer í pví efni eptir sannfæringu minni,“ svaraði herra von
Wittgenstein, en reyrdi pó til að draga beiskjuua úr svari sínu f
nærveru dóttur sinnar.
Að svo mæltu fór hann burtu.
Frú von Wittgenstein kreisti saman varirnar í reiði og fór lika
út úr herboiginu, en gleymdi eigi að taka með sér dagolað pað, er
hafði haft svo mikil áhrif á mann hennar.
ýegar frúin var komin inn í sín eigin herbergi f ír hún að for-
vitnast um, hvað í blaðinu stæði, og rak strax augun í grein með
stórri fyriisögn, er hljóðaði pannig:
„Áskornn!
Fyrir 20 árum var einum af fátækrahúsmeðlimunum í M. veitt
banatilræði. Menn höfðu grun um bver valdur mundi að banatilræði
pessu, en misstu aptur sjónar á hinum grunaða. Síðar hélzt hinn
grunaði við undir nafninu greifi von Hohenhausen í ýmsum borgum
og.aðhafðist allskonar svik og pretti.
J>að leikur nokkur grunur á pvi, að pessi viðsjálsgripur sé nú.
aptur kominn hingað til höfuðstað arins, par sem hann x fjölmenninu
á svo hægt með að dyljast og fremja svik og pretti. En líklega hefir
hann nú breytt nafni síuu. Hver sá, er getur gefið upplýsingar um
mann pennan, gjöri svo vel að snúa sér með pær til sakamáladóm-
ara Meiuert“
Og svo kom lýsingin á manni pessum.
Frú von Wittgenstein starði skjölfandi af hræðslu á blaðið,
Henni kom nú til hugar sá dagur, er hið rauða auglýsingarskjal um
morðtilraunina í bænum M. hafði vakið svo mikla eptirtekt. Hún
nötraði og sxalf af ótta, og rankaðýfyrst við sér, er hún heyrði
einhvern koma inn í forherbergið.
„Get eg fengið að tala við hina náðugu frændkonu mína,“ heyrð-