Austri - 31.12.1902, Blaðsíða 4

NR.45
ÁUSTET
163
Lífsábyrgðarfélagið
S k a n d í a
í Stokkhólmi
stofnað L855.
Innstæða féiags pessa, sem er
hið elzta og anðagasta lifsahyrgðarfélag á Norðnrlöndum
er yflr 38 milljonir króna.
Félagið tekur að sér lífsábyrgð á Islandi fyrir lágt og fastákveðið
ábyi’gðargiald; tekur enga sérstaka borgun fyrir lífsábyrgðarskjöl, né nokkurt
sttmpilgiald. þeir, er tryggia líf sitt í félaginu tá uppbót (Bonus) 75 prc
af árs hagnaðinum. Hinn líftryggði fær uppbótina borgaða 5. hvert ár eða
hvert ár, hvort sem hann heldur vill kjósa.
Hér á landi hafa menn pegar á fám árum tekið svo almenut lífsábyrgðar-
félaginu að pað nemur nú um eina milljón króna.
Félagið er háð umsión og eptirliti hinnar' sænska ríkis3tjo rnar og
hinn sæoski ráðherra formaðui félagsins. Sé_ mál hafið gegn felaginu skuld-
bindur pað sig til að hafa varnarping sitt á íslandi og að hlíta úrslitum hinna
íslenzku dómstóla, og skal pá aðalumboðsmanni félagsins stefnt fyrir hönd
pes s.
Aðalumboðsmaður á Islandi er lyfsali E. Erichsen.
Umboðsmaður á Seyðisfirði kaup n. St. Th. Jónsson.
---- Vopnafirði verzlunarstjöri Ó. Davíðsson.
---- jþórshöfn — Snæbjörn Arnljótsson
— — Húsavík kaupmaður Jón A. Jakobsson.
— — Akureyri lyfsali Ó. Thorarensen.
---- Flatevri verzlunarmaður Kr. Torfason.
---- Keyðarf. Eskif. verzlunarstjóri Jón Finnbogason.
---- Fáskrúðsfirði — O. Friðgeirsson,
---- Alf'afirði prestur Jón Finnsson.
---- Hólum JN esjum hreppstjóri þorleifur Jónsson
gefa peir lysthafendum allar nauðsynlegar upplýsingar um lífsábyrgðir og
senda hverjum sem vill ókeypis prentaðar skýrslur og áætlanir félagsins.
’ Ágætur brjöstsykur,
fæst meö mjög góðu verbi í brjóstsýkurgerðarliúsi mínu á Fá-
skrúósfirði. Brjóstsykurinn er búinn til eptir hinum beztu
útlendu fyrírmyndum. — Verður abeins seldur kaupmönnum.
Thor. B, Tulinius.
Fáskrúðsfirði.

H. Steensens
smjerlíki
er ætíð hið bezta
fy oáti þyí að brúkast á hverju heimili.
Lider de
g f nedenstaaende Sygdomme, bör de
ubetinget fjðre et Forsög með Pro-
fessor Heury v. Kornbecks fra Ame-
erika nysopfundne Livselixir. Den hel-
breder fulcwtændig Gigt, Rheumatisme,
Ledegigt, L&mmelse, Rygmarvstæring
Rygsmærter, Ungdomsforvildelser med
dens grnfuld* Fölger: Tab afLivslyst
og Kræfter, Nervesvaghed, Nyra^ og
Blæresygdomme, samt andre Under
livssygdomme, Sovnloshed, daarligt
HumprÆngstelse, led og træt af
Livet, daarUg Mave, daarlig Fordpjelse,
urent og usundt Blod.
Skjpnt denne Livselixir er noget
ganske Nyt, saa har den helbredet
mangfoldige Tusinde Mennesker; bör
derfor ikke savnes í noget Hjem.
Denne Livselixir bestilles í Oentral
depotet ior Europa: HaraldJ Wm
Skreder& Co. Paulus Plads 1. Kristi-
ania G. Norge.
Pris pr. 1 Grtas Kr. 3. — 2 Gl. Kr.
5. 5 Gl.Kr. 10.
Ligesaa haves fra samme Professor
et fuldstændigt og belbredendeMiddel
mod Difterit, Kighoste, Strubehoste
Asthma ógBronkit,
Pris pr. Glas Kr. 5.
For at undgaa unödig Forsendelses
omkostninger, bedes man sende Be
löbet pr. Postanvisning (ikke Frimær-
ker.)
Copi af Anbefalinger.
En Mand, som var plaget af Grigt
Arme og Ben led forfærdlige Sraærter
blev helbredet fuldstændigt ved Brug
af 5 Gflas, stod op af Sengen og kunde
passe sit Arbeide.
En Dame var saa medtaget af
fleraarig Nervesvækkelse og Mathed,
at hun ved förste Besög næppe kunde
gaa op ad Trappen; tved Brug af 6
Grl. erklærede hun sig for fuldstænx
dig frisk.
En Herre, som led af Nyresygdom
og i 7 Aar havde sogt Lægehjælp blev
ved Brug a/ nogle Grlas fuídstændig
frisk.
En Herr4, som i 10 Aar har lidt
af Mavekatarrh og forgæves har spgt
Lægehjælp blev ved Brugen af 5 Ql.
fuldstændig helbredet.
Yi undlader at opgive Navn da vi
ikke har Tiiladelse fra alle. Navn og
Adresse opg. eftei Henvendelse til
os.
Ágætir vindlar,
með verksmiðjuverði, hundraðið frá4,50
til 8,00 kr., fást hjá
Jóh. Kr. Jónssyni.
Abyrgðarmaður og ritstjóri:
Cand. phil. fikapti Jósepssoa.
Pr entsmiðja
porsteins J. G. Skaptasomr.
94
bið eg, að pér mætti auðnast að afplána afbroí pín hérna megin
grafarinnar.íl
„Æ, pökk sé pér margfaldlega," ansaði hin ógæfusama kona,
„pú hefir létt mér skilnaðinn við lífið.“
Hún gekk nú til dyranna, en við pessi dularfullu orð hennar
varð heira nágranninu mjög óttasleginn.
„Ógæfusama kona!“ hrópaði bann um leið og bann fór fyrir
dyrnar, „hvað ætlarðu pér nú? Stattu við og hlustaðu á mig! J>ú
óttast að pér verði hegnt fyrir að hafa verið gipt tveim mönnum í
einu og fyrir morðtilraun. En eg er eini maðurinn, sem get borið
vitni fyrir rétti í báðum pessum málum. Tii pess að pú nú hrúgir
eigi enn glæp á glæpi ofan, pá ætla eg að leggja pað í sölurnar
fyrir pig, að leynast burt úr bæ pessum, par sem einustu ástvinir
mínir búa, og pá missir réttvísin eina vitnið, er pér gæti orðið
hættulegt í pessum málum. Snúðu pví aptnr heim og gleddu’pig við
ást döttur pinnar, en styttu eigi viljandi iðrunartíma pinn.“
Frú von Wittgenstein hristi sorglega höfuð sitt og svaraði:
„pakka pér, göfugi maður, ráð pín! En pessa síðustu íórn pína
get eg eigi pegið; eg verð sjálf og ein að færa hina síðustu
fórn.“
Herra nágranninn starði forviða á hana.
„Eg er sannfærð um, að líf mitt héðan af yrði mér og öðrura
til mestu mæðu,“ mælti frúin, „og pví befi eg viljandi sjálf stytt
hérverustundir mínar.“
„Ógæfusama kona! hvað hefirðu gjört?“ spurði herra nágranninn
áhvggjufullur.
„Eg hefi tekið eitur,“ sagði hin aðspurða með veikum málróm
„J>að eru aðeins fáar klukkustundir pangað til eg jfirgef petta líf}
sem ekkert bindur mig framar við.“
Herra nágranninn huldi andlit sitt.
fannig átti pá sú kona að enda lif sitt, er hann unni einu sinni
hugástum, og sem hafði verið eiginkona hnns, en gjörspillt pó ölln
lífi hans.
En frú von Wittgenstein féll á kné frammi fyrir honum og beygði
höfuð sitt.
95
„Aður en eg fer héðan alfarin, langar mig svo til að geta verið
viss um að að pú fyrirgefir mér, til pess að geta róleg kvatt petta
líf,“ stundi hún upp.
Herra nágranninn lagði blessandi hendur sínar á höfuð henni)
en snéri sér svo frá henni til pess að geta náð aptur valdi á sjálfum
sér og hinum áköfu geðskræiingum sfnum.
Jþegar hann að nokkrum tima liðnum sneri sér aptur við, pá
var frú von Wittgenstein horfin.
Að prem dögum liðnum fór skrautleg líkfylgd eptir götnm
höfuðborgarinaar út á kirkjugarðinn, J>ar var líki frú von Wittgen-
stein fylgt til síðustu hvílu.
Hin sama dýrð, viðhöfn og skraut, er frú von Wittgenstein hafði
elskað svo mjög í lífinu, fylgdi henni líka á síðustu för hennar hérna
megin grafar. J>að var sagt, að hún hefði látist snögglega af
heilablóðfalli.
Að sönnu var petta andlát af sumum sett í samband við við-
burði pá, er nýlega höfðu orðið á keimili peirra hjónanna, en menn
fóru pó lágt með pað, og sýndu hinni látnu fúslega pá síðustu virð -
ingu að fylgja henni til grafar.
Kistan var látin síga niður í gröfina og moldin huldi hina
framliðnu og brot hennar á lífsleiðinni.
En að aflokinni greftrun flýtti líkfylgdin sér hurtu; en við gröf*
ina biðu pó prír menn og korfðust alvarlega í augu.
„Svo veri pá öll sú sorg. er hin framliðna hefir bakað oss,
gleymd og fyrirgefin“sagði herra von Wittgensteia alvarlega; „svo að
/ vér getum helgað peim umhyggju vora, er oss standa næstir og eiga
/ heimtingu á henni.“
j Um leið og hann talaði pessi orð, rétti hann herra nágrannanum
/
/
!
t
i