Austri - 30.04.1903, Blaðsíða 1

íe-nnrúi Sx!toLat ámanuöi
12 arkir minnst til nasta
nýá't s, hostar hér á landi
aðtins 3 kr., erltndis 4
9-jalddagi 1. jídí
XIII. Ar
L
Seyðisflrði 30. apr'ú 1903.
Hérmeð tilkynr.ist háttvirtum viðskiptamöanum mínum, aðverzlun sú, sem
við herra Thorst. Bryne í Stavanger höfum rekið í fólagi á Seyðisfirði undir
mínu nafni, er nú kætt og hefir selt félagi, sem herra Sigurður Jónsson veitir
forstöða, og ætlar að reka verzlun framvegis i verslunarhúsum okkar undir
nafninu r a m t í ð i n,“ — vöruleyfar okkar og allar útistandandi skuldir,
gegn pví meðal aunars að hin nýja verzlun greiði innieignir peirra manna hör
ó landi, sem inni eíga við verzlun okkar.
Er pað ósk mín og von, að viðskiptavinir mínir sýni hinni nýju verzlan
sömu velvild og peir hafa sýnt mér, því eg pykist pess fullviss, að hún muni
verðskulda traust peirra.
p. t. Seyðisfirði 18. apríl 1903.
Með virðingu og pakklæti
Sig. Johansen.
í sambandi við framanskráða auglýsingu frá herra Sig. Johansen, tilkynn-
ist almenningi hérmeð, að ný verzlun með nafninu „Pramtíðin" er sett á
stofn og verður rekin framvegis í verzlunarhúsum hans og herra Thorst.
Bryne hér í bænum, Verzlun pessi er nú byig af sllri nauðsynjavöru og
fær nýjar bvrgðir í næsta mánuði. Jafnframt pví að lofa pví að gjöra allt mitt
til pess, að viðskiptamenn pessarar verzlunar verði ánægðir með viðskiptin,
leyfi eg mér að vænta pess, að peir sem skipt hafa áður við verzlun herra
Sig. Johansens, haldi viðskiptunum áfram við hina nýju verzlun, sein hefir
keypt allar útistandandi skuldir hinnar fyrnefndu verzlunar og skuldbindur
sig til pess að svara út innieignnm íslendinga við haua.
Seyðisfirði 18. apríl 1903.
Sigurður Jónsson.
AMTSBÓKASAFNII) á Seyðisfirði er opið á langardögum ltl. 2—3 e. m.
Bréf
frá
Jósep kennara Björns*yni.
—o-
vnxrxm 'Jr.ztsi-Jj. j/. jy.sj. js.ajTSn:!rj-ii. -n*-/Í7-rr-rn,?jm-i:rj-rrxrn-/r. !m-mTr-Trrsrnim<-rMTns:m-m /Trxf
pann 19. deseudier siðastliðinn andaðist á heimili sinu Teigarhorni:
ekkinfrú 8c])Iii(r Brodídorlf Weywádt,
f. Tvede.
Foreldrar hennár voru pau kammeráð Morten Hansen Tvede, éýsfumáður,
og lcona hans, Johanne Frederikke, f. Heide.
Ekkjufrú Weyrvadt vnr fædd 1 desember 1826 á Búlandsnesi. 18 ára að
ahiri giptist hún kanirnerassessor Njels Peter Einil 'Weývvadf verzlunarstjóra
á Hjúpavogi, og eiguuðust pau hjón 14 hörn, par af eru nú einungis 4 á lífi:
A-udrea, kona Stefáns verzlunarfulltrúa í Kaupmannahöfn, Gonradine, bona
fllafs Jónssqnar tréspiiðs á Vopnaíirði, Susanné, kona, Björns Eiríkssonar
tiésmiðs á Eskifirði, og í^icoiine ^myndasmíður, sem er ógift og sem alltaf
dvaldi hj^
móður sinni og annaðist hana mr.ð stakri umhyggjusemi. p>au
i>örn þeirra hjóna sem komust af æskualdri, en sem nú ern dáin: voru:
carid. juris ]y:,ejs ’Weywadt, Louise, kona Lúdvíks Johssonar trésmiðs og hafn-
söguraaims á DjúpaVógi óg Frida. ftert dó ógipt.
Ekkjnfrú 'Wgywadt'sál. var hiu' mesta merkis- og þrekkona. Með stökum
dughao! og fyrirhyggjuseaoi annaði^t lpin pegar á unga aidri um hið stóraíms
peiri a hjona, og Va,r pó hús peikra svo að segja ætið fuilt af gestum, pvi
gest' ishi peirra iijóniVtar víða við brugðið; óg i’áir munú peir vera, er optar
háfi 0*^ fátáeka. Úieð'-gjöfum sínum, en hin látha 'gjöríi. Hún ól vel •• cpp
hin niörgu hörn sín 0g tpk fóst!ijrb,öín nú á seinni árum. Vegna sinna miklu
mannkosta' «w heanav nn’kið saknað.
P. G.
Herra ritstjóri!
J>#gar við fundumst á Seyðisfirði í
vetur, talfærðuð pér, hvort eg ekki við
tækifæri vildi senda blaði yðar, Austra^
nokkrar línur á meðan eg væri ytra.
Til pess að sýna á pessu einhvorn lit,
pá sendi eg yður nú línur pessar.
Opt hefi eg heyrt hneyxiast á pví
heima, hve litið Danir pekktu til ís-
iands. f að er nu að sönnu ekkert við
þetta að athuga, pví pað mun satt
vera að allmargir Danir gjöri sér lít.ið
af réttum hugmyndum um fsland, eða
ástandið heima hjá oss. Nú o>_ðið er pað
pó líslega fátítt, að heyra spurningar,
séih iýsi jafnmikilli vanpekkingu á
landinu, eins og pegar konan spurði:
„Er nokkur reykháfur á íslandi nema
hjá landshöfðiugjanum“, eða, þegar
spurt var, hvort «kki væri lándið ein
íshella, og undrast yfir að Islendingar
væru skapaðir sem aðrir menn. En
við pað má ennpá verða vart, að pekk-
ingin um oss er lítil, pannig hefi eg
í vetur verið spurðnr að pvi nokkrum
sinnum, hvort við ættum nokkrar kýr
á íslandi. Aptur hafa aðrir tæplega
getar truað pví, að vér hefðum enga
kornyrkju.
En er nú ekki svipað ástatt hjá os.S
að sumu leyti með pekkingu vora á
Danmörk og Dönum? A3 hún sé
hlutfallslega meiri, @r líklegt, pví pjóð,
sem er smá, pekkir vanafega betur pá
pjóð, sem stærri er, en sú stærri
pekkir pá minni. En tnór keniur í
pessu sambandi í hug pað sem eg hefi
svo opt heyrt heima, að sé talað uni
einhvern mann, er til Danmerkur fer,
þá heitir pað mjög opt. að hann fari
eðá hafi farið tii Kaupmannaháfnar.
Optast er petta sjálfsagt, rétt nð pví
leyti, að maðurinn á ferð sinni, hafi
komið við í Kaupmannahófn, en pó
getur vel vsnð að svo sé ekki.
J>að, sem af pessu niá sjá, er það,
að margir ,hjá oss láta Kaupmannahöfn
pýða sama sem Danmörk alia. þessu
svipar allrnikið til þess, að ollflestir
utlending&r þekkja Isiand a? pví, að
par sé saltfiskur og sáu'ðíé og 'að par
sé Geysir og Hokla.
Kaupmannahöfu er að vísu mikil
borg, svo að dijúíiur hluti af Óönum
er búsettur par. Húu hefir og margt
skrautlegt og nytsamt að geyma, en
hún geyniir líka margt Ijótí og fánýft.
það bezta og versta hjá Dönum er
par, nær að sjálfsögðn, saman komið.
prétt fyrir pað eru Kaupreannahafn-
buar ekki nema mjog mikill minni
hluti Dana og borgin ekki nema sára-
lítili blettur landsins, svo að skekkjan
við að tala um hana, sem Danmörk
alla, er auðsæ.
Upp-.cgn skriHeg bundin eið
áramót. O ahi n ma konan
sí til ritstj. fyr>r 1. ohtó
'■er. Innl. augl. 10 aura
Yman,eða 70 a. livar þutnl.
dálks (v7. hálfu dýrara á 1
síöu.
| BE. 15
í Eg hefi nú í vetur komið til Kaup-
j manmahafnar, rn par hefi eg minnst
j v*rið. En eg hefi og farið vfðsvegar
j um Dnmörk, til pess hefi eg varið
t mestum tíma. Skal eg pví segja oíur
lítið sitt af hverju.
Til Kanpmannahafrar var ug kom-
inn rétt fyrir nýárið. Yar eg pví
sjónarvottm að gleðilátum bo’-garbúa
á gamlárhkvöld, pegar peir voru að
kveðja gamla árið og taka á möti pví
nýja. Snemma að kvöldinu má verða
pess vart, að verið er að skjóta púður-
kellingum ok ílugeldum á strætunum.
Eu íyrst eptir k!. 10 fer að verða al-
vara úr pessu og pví meira er pað,
sem nálgast áraskiptin, eða að kl.
verði 12. ]pá fara strætin að fyllast
af fólki, sem með óprotlegii iiugelda-
drífu streymir eptir peim og pétfjst
æ rneir og meir. I petta skipti hélt
aðai straumuntm að lrinu stóra auða
svæði, er ltggur frutn undwn ráðhúsi
borgarinnar, sem er m.jög stórt hús og
skrautiegt, pví með ársbyrjuninni átti
að setja turnklukku pess í tang í
fyrsta skipti. þegar á ráðhússvæðið
kom og kl. var um tölf, pá var mann-
grúinu par svo mikill, að nær ómögu-
legt var að þoka sér til á annan hátt
en með pví að berast með straumnum.
| Yarla var hægt að heyra orð pess,
er við lilié manni stóð, fyrir gný og
brestum. Púðuireykur fyllti svo loftið,
að ónotalegt var fyrir andardráttinn,
en gleði fólksius var eiolæg og ó-
pvinguð.
Eptir kl. 12’/2 fór múgurinn að
hveria heimleiðis, en margir hafa pó
víst haldið áfram útiveru meiri hluta
nætur. Eitthvað hefir og kælin leitt
lengra en góðu hóti gegndi, pvi fyrir
óspektir handtók lögregluliðið 3—4
hundruö raanna um nóttina.
Sunium pykir Danmörk sviplítið og
ekkí fagurt land, af pvi pað er svo
flatt. Eg er pó ekki einn peirra.Mér
finn.it Danmörk mjög víða frítt land.
J>ar sem landið er öldótt og hæðótt
nokkuð 'g skógur hingað og pangað,
par er pað víða undur fallegt. Og
þetta er á rnjög mörgum stöðuro. J>að
'eigv víða við orð skáldsins, að pað sé
• „saumað moð blómstrandi lundum“ og
„broshýrt la.nd“. Um miðbik Jótlands
knngum Híminfjallið og á pví aust-
anverðu í nánd við bæinn Vejle, er
fegurð íaudsins viðurkennd og talin
mest. En pað er víða. annarstaðar
faliegt, svo að pað gefur þvi- lítið ept-
ir. Skal ég neina suðurhlata Fjóns í
kiiiigum Svendboi g. þar er landið
öldótt og. iiæðótt nokkað, skógur ali -
viða töluverður og írá hæðunum sér
td sjávar. Útsýnið er pví fjölbreytt,.
}>ag.nr farið or með járnbrautarlest
suður Fjón'frá Odense til Svendborgar,
pá er pað einsog fagurt málverk mæti
auganu hvenær sem út er litið. Eyrst