Austri - 19.09.1903, Blaðsíða 3

WR 31
A U S T E I
115
algjörlega unnið mál J>etta eða rettara
að orði komizt: Stefnendur hafa tapað
raálinn; vil eg leyfa mér að ?ýna fram
á >etta með örfáum orðura.
Stelnda er dæmd til að
greiða allan málskostnað a ð e i ns af
feirri ástæðu að hún ekki mætti á
sáttafundi 1 málinu, af s ö m u ástæðu
er hún dæmd i 10 kr. sekt til lands-
sjóðs, sjá forsendur dómsins; þetta er
pví sjálfu málinu óviðkomandi; hvers-
regna stefnda ekki mætti á sáttafundi
má geta sér til af forsenduns dómsins
og rauDar mun flestum, er þekkja
nokkuð til málsins, ástæðan kunn.
Að framhurði r stefndu er dæmdur
dauður og ómerkur, er einnig henni
og máli þessu algjörlega óviðkomandi.
I forsendum dómsins segir. „þá verða
hinar umstefndu aðdróttanir í garð
stefnendanna að svo komnu eigi heim-
færðar undir 217. gr. hinna almennu
hegningarlaga sem ástæðuiau sar“*
og ennliemur nokkru á undaD, „það
verður því ekki séð, að stefnda eptir
atviknm haii6 gjört sig seka í svo
vítaverðri eða gálauslegri meðferð á
frásögu sÍDni, að hún fyrir þá sök
geti sætt nokkurri ábyrgð."
bbamburður stefndu til ldgreglustjórans
rerður þsnnig. að dónnsns áiiti,
ekki heimfærðu r undir 217. gr, hinna
almennu hegnÍDgarlaea sem ástæðulaus-
ar aðdróttanir, og heldur ekki er hægt,
að hans áliti, að koma neinni áhyrgð
á hendur steí'ndu fyrir útbreiðslu á
framburði hennar“ þar eð hún aðeins
hefir íengið hann lögreglustjóranum í
hendur. En hversvegna er þá frásaga
eða|frambur? ur steíndudæmdr dauður og
ómerkur? Eflaust befir þaðvakað fyrir
dómarauum, að þörf væri á því, að
ómerkja hann, meðan ósannaður v æri,
þar eð hann í fyilsta máta var mjög
ærumeiðandi í sj álfu sér, og skjöl
málsins báru það með sér, að bann
halði, svo að segja á vængjum vindar-
ins, borizt út n heim allan. En
með þvi að stefnda þannig hefir ekki
orðið sjálf til þess, að bera út fram-
burðinn, verður ómerkÍDgar og dauða-
dómur á orðum heunar algjörlega
óviðkoœandi.henni ,og orð hennar haf’a
sömn þýðingu eptir sem áður, innan
þeirra takmarka, sem þeim voru og eru
ætluð, nefnilega sem upplýsingar til
viðkomandi lögre glustjóra.
Eg ætla ekki að fræða lesarann á
því, hver muni hafi borið út fram-
burðinn, læt eg það vera komið undir
getspeki hvers eins, hvort hann fÍDnur
hann eða ekki.
Að öðru leyti læt eg dóminn tala
fyrir sér sjáifau.
Seyðisfirði 17. sept. 1903.
Yirðingarfyllst
Karl Einarsson.
því Ólafur var vel sundfær mað-
ur.
Ólafur Daví&sson var mesti
gafuma&ur, og vel ab sér, og efni
í visindamann og hvers manns
hugljúfi, Er stórt manntjón ab
fráfalli hans.
Skipstrand.
Yöruflutningsskíp C- Höepners-
verzlunar, „Carl“, strandabi
nýlega á Blönduós.
Seyðisfirði lg. september lgo3.
SILFU RBRÚÐKAUP sitt
héldu |>au hjón, Kristján hótelvert
Hallgrimsson og frú Gfuörún
Jónsdóttir, (Thorlacius) 14.|>.m-
TÍÐaBFAR nu. miklu hlýrra
en nokkuð úrkomusamt enn|)á,
|>ó mun töluvert hafa verið hirt
j af heyi í seinni tið, en viða
\ nokkuð skemmt.
| FiSKJAFLI nokkur, er gefur
Íi að róa. Síldarafli lítill j net,
og enginn í nót.
,,ELÍK“ lagði fyrir skömmu
. út, með hið bilaða reknetaskíp
5 „Fönix“ í eptirdragi, en hefir
víst hreppt hvassviðri úti fyrir
| landinu.
j Reknetaskipin „Alstein",
„Skolma“ og „Clf" lögðu líka
út litlu síðar, en sneru aptur
fyrir stormi og ósjó.
„Skolma“ mun einna hæst að
hlut af reknetaskipunum, með
föCO tn. „Alstein“ hafði 1400
i tn„ og „IJlf“ um 1000 tn.
1 „EGrlLLw fór héðan á ákveðn-
um degi. Dispo.uent Stefán
Gruðmundsson var með skipinu
hingað en reið héðan á Búðarn
eyri í Reyðarfirói og fór Jjar
aptur á skipið. Jónas lækujr
Kristjánsson kom hingað aptur
að norðan með „Ag]i“.
,,YEsTA“,' skipstjóri Grod-
fredsen, kom degi seinna en
áætjað var, hafði tafizt einn
Dáinn ( dag í pórshöfn við sunnudaginn,
er nýlega í Ileykjavík, söng- • er Læreyingar halda strangt
kennari og organisti J ó n a s ! helgan.
Helgason, er um langau ald-
ur hefir með heiðpi og sóma
unnið að Jjví, að utbreiða Jpekk
ingu á söng og££keunt fjölda
organista út um allt land. Hann
var sæmdur heiðursmerki
Dannebrogspji^p|ia.
Drnknnn.
ÍÞann 7. cáÓ‘pteiíiber drukknaði
cand, phil. Áþlfi, fur D a v í ð s-
s o n, aí hes'tí V'Horgá. Ólafur
^om úr plöntu- og steinaleit og
hefir víst haft geymslukassann á
bakinu, og..háiih feVerið nokkuð
juingur, rt'g' dregið‘’hann í kaf,
Með skipmu var mesti fjöldi
farþega, þar á meðal Ceorg
læknir Georgssou, snöggva ferð
til Keykjavikur, Hallgrimur
Jónassou frá Kolfreyj ustað til
Patreksfjarðar, mr. Ward o. fl*
Hingað kom Lárus Tómasson
béksali, fra utlöndum, og Steíán
I. Sveinsson iögregluþjónn frá
Lskifirði.
Héðan fór með Yestu: fröken
Sósa Jörgensen til Kaupmanna-
hafnar og D. 0stlund prent,-
smiðjueigahdi tíl Reykjavikur.
„KRYSTAL", skipstjóri Gun-
oit'sen kom hiagað á fimmtu-
* Leturbreyting af mér — K. E.
dagskvöld með vprur tii O. W.
Arviuger og fer héðan norður-
ÁMINMG. Yér viljum al-
varlega áminna bæjarstjórnina
um að gæta bess, að eigí séu
göt á smábrúm bæjarins nú e;
haustmyrkrið fer að og hér
sækir fjöldi fólks til kaupstað-
arins i sláturtiðinni, svo slys
hljótist eigi af. — Mylega fór
hestur ofanum gat á brúnni hjá
pósthúsinu og þar á höfuðið og
maðurinn langar leiðir fram af
Þvílík göt eru bæði á brúnni
fyrir Framan fremstabæ á Búð-
eyri og ábrúnnihjá Framtíðinni.
Til þeirra sem neyta hins
ekta Kínalifselixirs.
Með því að eg fefi komizt aé því
að það eru margir sem efast um, að
Kínalífsebxírinn sé eins góður og hann
var áður, er hérmeö leidd athygli að
því, að hnn er alveg eir.s, og látinn
fyrir sama vcið sem fyr, sem er 1 kr.
50 a. glasið, og fæst alstaðar á Islandi
hjá kaupmönnum. Astæðan fyrir því
að hægt er að selja hann svo ódýrta
er sú að flutt var býsna mikið af
honum til Islands áður en tollurin
gekk í gildi.
peir sem Kínalifselixirinn kaupa eru-
beðnir rækilega í'yrir að líta e ptir
sjálfs sín vegna, að þeir fái hin egta
kínalífselíxir með einkennum á miðanum
Ki'nverja með glas í hendi og íirma-
nafnið Waldemar Petersen Eredriks-
havn, og ofauá stútnum—
í grænu lakki. Fáist ekki elíxírinn
bjá kaupmanni þeini er þér skifgj
við eða sé sett upp á honum meira eu
lkr. 50 a. eruð þér beðnir að skrifa
mér im það á ssrifstofu mína, Nyvei
K jöbenhavn.
cWaldemar ^etersen
Erederikshavn.
CRAWP0RDS
ljúffenga
BISCUITS (smákökur)
tilbúið af CRAWEORD & SONS,
Edinburgh og London
fstofnað 1813
Einkasali yrir Island go Eæreyjar
F, Hjorth & Go.
K/'öbenhavn K.
The Edinhurg Roperie
& Sailcloth
Co. Ltd. Glasgow
stofnsett 1750.
búa til: fiskilínu,hákarla-
línu, ka’ðla, nctjagarn, segl
gtrnsegldúka, vatnsheldar
p r e s e n i n g a 0. fl.
Einka nmboðsmenn fyri Island og
Færeyjar:
F. Hjorth & Co.
Kjöbenhavn. K
WHISKY
Wm. EORD & SON
stofnsett 1815.
Aðalumboðsmenn fyrir Island og
Færeyjar
F. Hjorth & Co.
Kjöbenhavn K.
Undertegnede Agent' faar Islands
Ostland, for det kongelíge octroj -
erede almindelige Brandassuranse
Compagni
for Bytininger, Yarer, Efíecter, Krea-
turer Hö &c. stiftet 1798 i Kjöben-
havn; modtager Anmeldelser om Brand-
forsikring, meddeler Opplysninger om
Præmier &c. og udstedc Policer.
C. D. Tulinius.
SKANDINAVISK
Expo rtknaffe Srrogat
Kjöbenbavn — F. Hjcrth & Co
9
skraut og óhóf, þú hefir veitt mér of alvarlegt og skynsamlegt upp-
eldi til þess — þú hefir kennt mér að meta rétt hina æðri þýðingu
þes?a lífs. Mér hefir ætíð staðið á sama um heinislífið með öllum
þess skemmtunum, eg hefi tekið þátt í þeim, af þvi forlögin hafa
skipað mér þetta sæti í mannfélaginu; en msr mundi þykja enaþá
vænna um ást raíua og hamingju, ef eg hlyti ekki að láta aðra fá
hlutdeild í henni. — það er líka það einasta, atriði, sera unnusti
minn og eg ekki erum sammálaum,14
i \ „því trúi eg vél.“
« „En hvað þú segir þetta gremjulega, frænka mín! Er það rangt,
þó Eriðrik Karl sé glaðlyndur og njóti lífsins í fyllsta mæli? Kei,
því fer fjarri, og, þegar hann hefir efni til að lifa að höfðingja si*
og honum ber skylda til að halda uppi veg og risnu ættar sinnar,
þá læt eg hann ráða fyrst um siun, til að reyna hvort steína hans sé
ekki æskilegri og réttari en mín.4'
„þú ætlar þér að láta af þinni skoðun?“
Gundula leit niður fyrir sig, svo brúð irslæðan huldi andlit
liennar.
„það yrði líklega erfitt, en ekki ómöguSegt, Eg víí gjarnaii
gjöra manni míuum allt til geðs.
„Jafnvel þó það komi í bága við skyldur þifiar?“
} Hin unga brúður leit upp, skelkuð.
„Hvemig ætti það að verða.?“
„Ætlarðu af blindni að láta allt eptir manni þínurn? Eiginkonan
hefir stundum livassari sjón en ógipta stúlkau.11
Hið b^ómlega andlit fölnaöi, Gundula leit hægt upp og horfði
alvarlega á frænku sína.'
„Ef Eriðrik Karl hokkru sinni Lreytir ódrengilega — og eg
vona t’J Guðs að það verði aldrei — þá mun eg ekki verða honum
sammála, heldur bre/ta eins og mér finnst réttast.“
Hún stundi víð og leit aptur niður fyrir sig eins og hún hrædd-
ist sin eigin orð.
„En hvernig ætti það þá að ske? þó hann eyddi aleigu sinni í
spilum. þá skaðar hann ekki aðra með því, heldur aðeias sjálfa®