Austri - 11.11.1903, Blaðsíða 3

A USTBl
ETR. 37
í lopt upp. En potta svikræði komst
upp í .thaa, seni betur fór.
Kínrerjar ew sendiberra Engiead-
iagá stórreiðir fyrir, að bann pá ný»
lega eigi beimboð gömlu keisaradrottn-
ingarinna'r. Teija Kinverjar parmoð
sérfsýnda hina mestu svivirðingn, er
aðeins mætti afpvo með blóði.
En Englendingat eru Kinverjum stór-
reiðir fyrir eptirlátssemina við K,ússa
i Mantsjúriinu.
Suður-Afríka. J>ar hafa nú að
unaaufornu gengið svo miklir puikar,
bæði í Oapnylendunni og Búaiöndunum,
að allur jarðargróði er skrælnaður og
vatnsleysi bið mesta, svo kvikfénaður
dó par púsundum saman úr hungri, og
ieit par út fyrir hina mestu neyð með-
al manna, ef eigi rigndi par bráð-
lega.
Canada. J>ar varð nýiega mikill
kurr í sambandspinginu i Ottava yíir
sáttum peim, er Englendingar kafa
gjört fyrir hönd Canadamanna við
Bandaríkin um landamerki í Alaska.
Telja Canadamenn, að Engiendingar
hali látið Bandaríkjamenn mjög ganga
é rétti sínum við pá samninga,og hóta
jafnvei með tuilum aðskiluaði við Eag-
land, eí’ Engleudingar sjái eigi peirra
hlut betur borgið framvegis.
Canadamonnum lízt heldur ekki
meira en svo á toll-lög Ohamberlains
og bera kvíðboga fyrir pví.að Banda-
ríkjamenn muni síðar prengja kosti
peirra, efverndunartollur Cbamberlains
komizt á á Euglandi.
Bandaríkin J>ar gengu nú ura miðj-
an f. ra, pvílíkar fádæmarigningar,! og
mnhverfis Kewyork, að fiestir vegir,
járnarautir og bæjarstræti fóru í kaf,
svo vatnið var viða í mitti á Broad-
way og Eifth Avenue, skrautlegustu
rikismanuagötunum i Newyork, og á
100 gistíhöllum varð pá eigi eldaðui
matur, aí pví eldhúsin, er optast eru
par í kjöllurunum, voru fullafvatni.
Ejártjóuið af pessu steypiflóði er
ákaflega mikið.
or fy; h: sköramuað SkjöIdóIC.RÍoðnm
á Jökulda), ftúsfrú Þðrdís Sifíksdóttir,
eptir langa sjúkdómalegu.
E.rú þórdís var tvígipi Itti hún
fyrir f; rri m»nn fórð Búuu-sson frá
Yíillanesi, og með honum síra Einar
prest i Hoftegi, f>ó'-ð bónda á Eossi
í Vopnatirði oc, dóttur, **m dí’in er.
Seinni ma.öur hennar var Jón öðals -
bóndi Jónsson, er lifir k»ua. Með
honnm átti bún eina dóttnv, |>órvaldínu.
Erú jpórdis Eirikidótiir var hin
mesta sóma- og duj,pft*Æsirkona og
heiður stéttar sinnar.
GufusMpafélagið „Tliorea
kvað nú fyrir sköœmu hafa
kevpt nýtt gufuskip, er heitir
„Scotland",. stórt og frítt,
álíka og „Kong Inge„ Muri
„Kong Inge"* eiga ab ganga hér
til Austur- og Norftnrlandsins
næsta ár, en „Scotland4- til
Suðnr-* og Vesturlandsins.
Seyðisfirði 10. septar»b«r 1903
Veðrátta hefir nú aðjafn-
aði verið mjög stillt og stundum
töluverð hlýindi í vaðri, enda
opt hér landátt.
F i s k a f 1 i Iiefir »ú fyrirfar-
andi mátt heita hér ágretur, enda
gæftir allgóðar. Hafa menn
stundum afhausað og fengið þó
báta sína hlaðna. E« bátarnir
eru alltof smáij til d««s að sjo-
menn geti fært sér í nyt þenn-
an gcða afla. Væri víst ráð,
að fá sér Korlanda eða List-
erbáta frá Horvegi hingað upp
og setja í j)á hreyfivélar og
halda þeim svo út til þorsk. eða
sildarveiða með reka»tum, eptir
því sem bezt borgabi «ig.,
„E g i 11“ skipstjöri Houeland,
kom að norðan 1. nóvbr. ogfór j
2., með fulla iest. Með „Agli“ j
var uótafólk O. W. A. af Eyja- !
firði o- fl. Héð'an tók sér far f
ineð skipinu skipstjóri Ingimund- j
ur Einarsson til iNorvegs.
„M a r flutningsskip Gránu-
félagsins, var hér nýlega og tók
haustvörur á Vestdalsey®.
„M j ö 1 n i r“ kom hingað þ.
5. þ. m. á norðurleið. Var nú
uýr kapteinn á skipinu, að nafni
Ankersen. Hinu góðkunni
kapteinn Kasmus Endre-
s e n veiktist á heimleiðinni og
liggur nú veikur heima hjá sér
á Höle við Htavanger; er mjög
óvíst hvort hann taki aptur við
skipstjórn á „Mjölni", og sakna
hans víst margir. En það er bót
í máli, að út lítur fyrir, að í
stað Endresens liafi stórkaupm.
Tulinius fengið mjög viðfeldinn
og heppilegan skipstjóra, sem er
syo áríðandi á þessum strand-
ferðum skipanna-
Með „Mjölni“ voru frá útlönd-
um: Björn Guðmundsson kaupm.
á |>órshöfn, Sigurður iJónsson,
bi’óoir Jóns í Múla, og þeir
Presthólabræðnr, síra Halldórog
Páll Bjarnarsynir.
Héðan tóku ser far: trúboði
Davíð 0stlund og ekkja Guðleif
Jensdóttir snöggva ferð til Ak-
ureyrar, kaupm. Sigurður Jóns-
son til Vopnaíjarðar.
eru bezt borgiiðar i
Framtíðinni.
í c
Síðastíiöia prjú ár hefir kona uiic
piáðst af rcagakvc ti o><
og batnaði fcenri ekkeri við ntarrc'•
trekáða lasknishjálp. en við hað a’
nota -KÍNALÍÉSELIXÍE Vaidemar
Petersens hefir henni stórum batnað
og eg er sannfærður um ad henni hefði
albatnað efefnahogur minn hefði leyft
henni að halda áfram að nota lietta
iyf-
Sandvík, 1. raarz 1903.
. EIRÍKUR RUNÓLSSON.
Eínaliíselixirinn fæst hjá íiestum
kaupmönnum á Islandi án tollálags
1 kr. 50 aura flaskan,
Til pess að vera viss um að fá
hinn ekta Kinalífselixír, eru kaup-
endur beðnir að líta eptir pví að
V. P.
T.
standi á fiöskunum í grænu lakki og
eins eptir liinu skrásetta vörumerki á
flöskumiðanum: Kínverji með glas í
hendi og firmanafnið Valdemar Pet-
ersen Erederikshavn. Skrifstofa
og vörubúr,
Nyvej 16 Kjöbenhavn.
Grullhringur,
með nafninu „Sigurður“ grofuu
innan í, hefir nýlega fundizt hér
á götum hæjarins.
Ritstjórinn visar á Snnandana.
Jllg undirritaður tilkynni hérmeð að
hat'a með augiýsing pessari selt og
afsalað mór til herra Sigurðar Eiríks-
sonar h Höfðabrekku, xuneign mína
við verzlun A. Rasmusens á Seyðisíirði
pað sem henni bar að vera í árslok
1902 éptir réttum reikningi (en engan
reikning fengið enn), vottast hér með.
Höfðabrekku 6. novbv. 1903.
Guðmundur Éórðarson.
Vitundarvottar:
B. Bjarnarson.
Hafldór Eiriksson.
34
„|>að er ráðsmaðurinn!,/
„Ráðsmaðurinn! Hvaða erindi á hann hingað til Hohen-E*p —
til mín?H
»Eg skal tala víð hann.“
„Nei, vertu kyr! Hann á að koma híngað upp!“ Gundula opw«ii
gluggann skjótiega og kallaðiniður í lmllargarðinn.
„Gjörið svo vel að koma hingað upp, herra ÖVerner.“
Gamb maðurinn hrökk saman, og starði ntan við sig á hina (atjj*
greifafrú og mælti: „Eins og yður póknast, nAðuga frú!“
Nokkrum mínútum seinna stóð hann á þrepskildinum! Gímd*k
virti hann alvarlega fyrir sér.
Hann var fölur og tekinn til auguanna, í svip fcans lýsti nir
bæSl sorg og meðaumkun; er hann leit á hina ungu konu.
„Afsakið, náðrga greifafrú,“ sagði hann hikandi, „en mig la*pir
til að tala nokkur orð við fröken v. Wabnfried í einrúmi.“
Gundulu fannst-hjartað i sér kólna, en him barkaði af sér
hrissti h ofuðíð neitandi.
„J>að parf ekki að fara á bak við mlg — talið pér! —- hrai «r
að?“ —
„Greifafrúm er eanpá ekki fulthraust. —“
„Jú eg er nógu hraust! Færið pér svo slæmar frótíir, áð þir
ornð hræddur um að eg poli ekki að heyra pær?“
Málrómurinn var jafn rólegur og vant var, en á kinnum hena&r
sáust tveir eldrauðiv biettir og hendurnar titruðu. „Eru pað einhv«r
pemngavandiæði?"
Gami maðarinu leit niður.
„Einnig pað, náðuga greií'afrú.“
„Eru jarðeígnir mannsins míns í hættu.“
„Já, mikilli hættu.“
„Er pað alveg vonlaust?“
Werner hikaði meb svarið.
„það væri nú samt ekki pað versta, greifafrú."
„Ekki pað versta? Hvað eigið pér við?“
Agathe frændkona hennar gekk til neunar, lagði haudlegg smn
»tan um hana og mælti; „Farðu inn til sonar píus, Gundula!
31
fagur, og sólin vera horfin til fulls. Hrædd og kvíðafull rétti hún
handleggÍDa í þá átt sem vagninn hafði horfið.
„Friðrik Karl,“ æpti hún hástöfum.
Vindurinn bar ópið áleiöis — mislitu blöðin féllu hægt og hægt
af trjánum.
Ekkert svar.
Hún tók hendmni til hjattans og hrissti höfuðið.
„Hvað gengur annars að mér? Eg er orðin taagaveikluð, pess-
vegna íinnst mér allt svo þungbært. — * Hversu opt hetir Friðrik
Karl ekki farið að heiman pessi siðustu ár — og eg hef eliki verið
neitt hrædd nm hanu, Og nú pegar eg ’nef barn bans bjá mór. er
eg ekkert nema hræðslac! J>að hætir ekki bjarnarmóður, sem vill að
sonur hennar verði hetja!
Og hún gekk brosandi niður til sonar síns. J>ai lá Guntram
Kraft í hinni uudarlegu vöggu, sera i'orfeður hans um margar aldir
höfðu hvílt í.
Tveir litlir birnir báru vögguna á bakinu, og einn stör björn
stóð á bak við hana og hélt tjöldunum uppi, sem hlifðu hinu sofandi
þarni við birtunni.
IV
Ein vika feið*
J>að kom fr?l greiianum frá Sau Remo. Gnndulalas bréfið
típtsinnis 0g fan. ust t>að vera svo ruglingslegt og óikiljanlegt, likast
pvi að veikur maðk ir hefðl skrifað pað.
J áhyggjum sínu. 31 lét hún ASathe fr®adkonu sina lesa brefið>