Austri - 27.11.1903, Blaðsíða 3

NR. 39
A U S T R X
47
borgurum ríkisins er séð fyrir sæmi-
legri tilveru.
Höf. telur sjálfsagt, að kjónaband
og heimilisbúskapar Inuni baldast-
HanD álítur og, að á sama megi staida
hvort ríkisfyrirkomulagið ver3ur,lýðvekli
eða konungsstjóro. En hann álítur, að
xétt sé að leita álits alpýðu um meiri
háttar nýmæli,og að pingin séu tviskipt
og skulu hina efii málstofu skipa himr
reyndari embættismern, vísindamennn,
listamenn, skáld og fræðimenn.
Höf. vill,að breytingin á stjórnar-
farinu fari smátt og smátt fram, og
nann álítur sanDgjarnt að eignarnámið
frá hinum auðugu fari fram gegn hæíi-
legri jífrentu til auðkýfiDganna; og
síðar ættu svo hin minni auðæfi líka
að taka eignarnámi.
* *
*
Höf. stingur i pessari stórmerkilegu
bók sinai rétidlega á ýmsnm meinsemd-
um bins núverandi stjórnaifyrirkomu-
lags og löggjafar, og miklu fleirum en
hér eru tilfærðar í pessum stutta út-
drætti úi bók bans, enda er bann
álitinn einhver skarpvitrasti lögspek-
ingur nútímans. Segist hann og hafa
varið margra ára rannsóknum til
ur.dirbúuings pessara stjórnfræðislegn
kenninga simia, er líka eru iausar við
mestu öfgar sósíalista, og munu næsts r
pví að vera framkvæmaolegar, pó að
anðkýfingum og hinum svo kölluðu æðri
stéttnm auðvitanlega pvki pær nokkuð
barðar aðgöngn. Enda munn pær eiga
enn langt í land. En rnikill er sá
flokkur manna og fer stöðugt og óðura
vaxandi, er segja mun par um: p v j
m i ð u r.
Bitstj.
líýr atvinnuvegur.
—o—
er ab lifna hjá oss ís-
lendingum á seinni tíb, glebilegur
áhugi á ab bæta verblagib á
hinum útlenda verzlnnarmarkabi
á afurbum landsins: t, d. smjöri,
og nú gj0ibi Búnabarfélag ís-
lands í haust út aljnngismann
og búfræbing, Hirmanii
J ó n a s s o n, til fiess ab reyna
til í vetur ab útvega nýjan og
betri markab fyrir íslenzkt kinda«
kjöt, ýmislega mebfarib.
En f>ab er einn atvinnuvegur,
sem má heita alveg óreyndur
hér á lamdi: reykingará ýmsum
matvælum,er hækka mnndi þau
stórum í verbi á hinum útlenda
verzlunarmarkabi, ef þær væru
evo af hencli leystar, ab keppt
gætu vib önnur lönd.
Af reyktum matvælum eru allra
mestu fyrni seld og keypt á hin-
um erlenda markabi, og hækka
revkingarnar mjög verb mat-
vælanna. |>annig er pundib af
reyktnm laxi borgab meb á 3.
krónn, Eins er vel r@ykt síld í
mjög háu verbi.
Auk ábur taldra matvæla
höfum vér lcslendíngar margar
fiskitegundir, er mætti víst meb
góbum hagnabí reykja, svo sem
silung, raubmaga, steinbít, hei-
lagfiski, ýsu o. fl. fiskitegundir.
Englendingar t- d. reykja flestar
fiskitegundir.
Og enn er ótalin ein abal-
verzíunarvara vor Islendinga, er
sjálfsagt mætti reykja meb
miklum ágóba, en þab er kinda-
kjötib og svo ýmsar tilbúnar
pylsur úr jrví.Islenzkt saubakjöt,
reykt á útlendan hátt, er hinn
mesti dýrindisréttur.
Til reykinga á útlendan hátt,
þarf ab byggja reglulegan reyk-
ingaskálajeru j)ar langeldar eptir
mibju gólfi, er kvndtir eru meb
sagspæni, berki ogeinier gefur
hinu reykta kjöti mjög góban
smekk og ilm. Eru þessi efni
fremur ódýr erlendis og mætti
líklega fá hiwgab flntt, meb
þolanlegu verbi, í hinum tómu
síldartunnum, ab minnsta kosti
sagspón og börk. — Hér á
Seybisfirbi hafa menn bjargab
sér vib ab reykja bæbi kjöt og
síld meb fyrtöldu eldsneyti í
stórum ámum. f»arf saubakjötib
ab liggja fyrst rúma 2 sólar-
hringa í svo sterkum saltpækli
ab kartapla fljóti, og stinga skal
inn í saubalærib næst beini svo
sem matskeib af salti, svo kjötib
eigi morkni; síban er kjötib látib
þorna ábnr en þab er hengt í
reyk; og reykist saubarlærib á
3 — 4 sólarhringum. Síldin er
flött og þvegin og lögb 1 tíma
i pækil, síban þurkub, og reykist
hún á nefndan hátt á 2 — 3
sólarhringum.
En þó þessí abferb hafi heppn-
ast mönnum i smáum stíl til
heimílisbrúks, þá fullnægir hún
aubvitab ekki stærri naubsyn-
legutt^ tilraunum i þessa átt.
þ>ví er þab glebilegt, ab meb
„Mjölni“ sigldi nú síbast verzl-
unarmabur Thorvald Ims-
1 a n d til Norvegs til þess ab
kynna sér reyldngar og munu
þeir febgar hafa i hyggju, ab
setja liér á stofn reykingahús á
næsta vori. Er þab hib nyt-
samasta fyrirtæki, og vonandi
ab vel heppnist
Uppboðsauglýsing.
Íriðjudagínn 15. deshr. næstkom-
andi verður opinbert uppboð haldið
hjá „Solvang“ hér í hænum og þar,
eptir krefu J ó n s verzlunarfulltrúa
Jónssonar, seldir hæstbjóðend-
ummargskonar dúkar og sjolfrá
„Jæderens Uldvarefabriker“, sem
ekki hefir verið vitjað, o. fl.
Söluskilmálar verða birtir á undan
upphoðinu, sem hyrjar kl 12 á há-
degi.
Bæjarfógetinn á Seyðisfirði 17. nóv. 1903.
Jóh. Jóhannesson.
Rjúpiii'
verba fyrst um sinn borgabar
fnllt eins vel og anuarstabar
hjá:
Stefáni i Steinholti.
| Jorð tíl ábúðar.
j Hálf jörðin Grilsárteigur í
f Eiðapmghá í Suður-Múlasýslu, 12,8
| hndr. að dýrleika að nýju mati, er
j laus til ábúðar í næstkomandi far..
j dögnm með góðum skdmálum. Jörð-
j in er vel húsuð, gefur aí sér yfir 100
j hesta af töðu árlega og hefir mikið
| og gott útengi.
j Lysthafendur verða að snúa sér til
j undirskrifaðs sem iyrst.
j Grilsárteigi 17. nóv. 1903.
Þorsteinu Jönsson.
44
sagt frá pessu svari greifafrúarinnar, „en hver er annars ti'mefudur
fjárfialdsmaður barnsins?“ spurði hann litlu síðar.
„Samkvæmt aríleiðsluskránni er pað móðirin."
„Þá er pví meiri pörf á pví að sýna henni velvildarhug vorn í
einstæðÍDgsskap hennar. Eg ætla að bjóða henni gjafvist á herfor-
ingjaskolanum handa syni hennar.“
Hann gjörði sem hann hafði sagt, og menn biðu með ópreyju
eptir svarinu.
Ress var heldur ekki langt að bíða.
Gundula stóð við vefstólinn pegar henni var fært bréf her-
togans.
Hún ieit á pað forviða.
„Bréf frá hertogaDum?“
Svipur hennar varð enn harðlegri en áður. Hrru opnaði hréfið og
las pað. Hún dró pungt andann, augnaráð hennar var líkt og bjarm
anna á veggtjöldunum, sem voru að verja unga sína fyrir óvín-
um.
„Sonur minn á herforingjaskólanum, ef til vill peim sama skóla
sem faðir hans eitt sídd gekk á og varð fyrir hinum fyrstu áhrifum
heimsins?“
„En hvað pað er vingjarnlegt af hertoganum! Hve náðugt og
velviljað,“ sagði Agathe frænka hennar, sem stóð við hliðina 1 henni
°g hafði. lesið bréfið um leið.
Gundula hneigði höfuðið,
»Já hann gjörír pað af góðum hug, hertoginn — Hann getuf
ekki grunað, hverskonar náð pað er sem hann hýður mér!“
„aSTei, bann grunar pað ekki“ andvarpaði Agafche lágt. „Og
hverju svarar pú?“
„Meðan eg hefi augun opin og liefi krapta til að sjá fyrir barni
minu, skal hann aldrei komast út í heiminn!“
„Gundula! Heldurðu að pað sé hægt á nítjándu öldÍDni að ala
upp ungacn mann eins og himinfaflinn einfeldning.
Gundula brosti einkennilega?"
„Eg álít pað ekki aðeins mögulegt, heldur skal eg sanna aí pað
er hægt.“
41
V.
Hið voveiflega acdlát Hohen-Esp greifa hafði verið aðaLum-
ræðuefni manna í höfuðstaðnum um langan tíma; en ekki var mönnum
par síður tíðrætt um hina nngu ekkju hans heldur en slysið sjálft,
sem margir höfðu búizt við. — Hvað átti að verða af hinni ógæfu-
S0mu greifafrú? Hvað skyldi verða um vesalings barnið?
þessari spurningu var svarað á óvæntan hátt.
Með aðstoð frænku sinnnar, fröken Agathe v. ÓVahnfried, hafði
greifafrúin ráðið fram úr fjárhags-vandræðunum og sjálf sýnt svo
mikinnn dugDað og hyggind:, að mönnum pótti furðu sæta.
þ>ó henni hefði verið ómögulegt að ná hinni fögra höll, Wals-
leben, handa syni sínum til eignar, pá hefði hún ekki kært sig neitt
um pað, pó undarlegt væri; en í pess stað hafði hÚD bjargað hinni
gömlu bjarnarborg, Hohen-Esp,
Rað var mjög undarlegt! Skyldi hún pá alltaf ætla að búa í
hinni hiörlegu höll, s.em liggur svo laDgt frá höfuðborginni og pllum
hennar góðu vinum?
Hin fagra greifafrú Gundula hafði ætíð verið vinsæl og í hávegum
höfð; allt heldra fólkið mundi keppa um að bjóða heDni tíl sín, pó
vesalings ekkjan líklega ekki gæti gjört heimboð á mótí — henni
mundi líka sjálfsagt bjóðast gott gjaforð, pví á meðal binna mörgu,
sem höfðu dáðst að fegurð hennar, var lika Toggenburg greifi, sem
mörg ár hafði borið leynilega ást til hennar.
Hvað skyldi binda griefafrúna við hina undarlegu bjarnarborg,
sem svo margar ískyggilegar sögur gengu um?
Hertoginn var sá eini, sem féllst á ráðlag Gundulu.
„Hohen-Esp er elzta óðel ættarinnar og syni hennar mun með
tínvanum pykja mest í pað varið,“ sagði hann „og einmitt par sem
greifafrúin kýs pessa litlu landeign í stað hinna stærri, sýnir hyggindi
hennar. Guð gefi að áform hennar nái fram að ganga! — Eg vona
að „húnbjörninn frá Hohen-Esp“ ekki feli sig í helli sínum umaldur