Austri - 26.09.1904, Síða 1

Blaöið Komur út 3—4 simi-
am á mánuði hverjum, 42
arkir mianst til næsta nýárs_
Blaðið kostar um árið: hér á
landi aðeins 3 krónur, erlendis
4 krónur. Gjalddagi 1. júlí hér
á landi, erlendis borgist blaðið
fyrirfram.
€pps0gn skrifleg, bunain við
áramót, ógildnema komin sé ti!
ritstjórans fynr 1. október oar
kaupandi sé skuldlaus fyr;r
blaðið. Innlendar auglýsingar
10 aura linan, eða 70 aura hver
þumlungur dálks, og hálfu dýr-
ara á fyrstu siðu.
XIY. Ar.
Seyðisflrði, 26. september 1904.
| NE. 29
II
011nm peim, sem heiðrnðn
lítför minnar elsknðn eiginkonn
með nærvern sinni eða á ann-
an hátt sýndn mér hlnttekn-
ingn í sorgminni, vottaegkér
með mitt innilegasta pakklæti.
Eskifirði 17. september 1904.
Carl D. Tulinius. Fl’Ú
Holmfríður forsteinsdöttir.
Mjaltakennsla.
Eptir ráðstofun stjórnar Búnaðar-
félags Islands fer fram kennsla í
hinni nýju mjaltaaðferð Hegelunds
næstkomandi vetur í Vallanesi. Kennsl-
uskeiðin verða 2—4 eptir aðsókn og
byrja 1. nóv. og 1. des. p. á og 2.
jan. og 1. febr. 1905. Hvertnámskeið
er 8 dagar og verða nemendur 4 í
senn. Hver nemandi borgar- með sér
4 kr. (50 au. fyrir dag) um leið og
hann kemur — að öðru leyti er kennsl-
an kostuð af Búnaðarfól.
Nemeodur verða teknir hvar af Aúst-
urlaudi sem er, bæði karlar og konur,
aðeins verða peir sem keensluna vilja
hagnýta sér,að snúa sér sern fyrst til
undirritaðs, svo hægt verði að raða
nem9ndunum á námsskeiðin. Beglan
mun verða, að peir sem fyrst sækja
munu teknir á fyrsta námsskeið o. s.
frv.
Vallanesi 10, sept. 1904
Magnús Bl. Jónsson.
Gód
atvinna
Duglegir sjómenn, sem kynnu að
óska að vera til fiskiveiða næstkonv
andi vetur og vor og jafnvel sumarið
með fiskigufuskipinu „SÚLAN“ af
Mjóafirði, eru beðnir að snúa sér til
undirritaðs og semja við hann fyrir lok
októbermánaðar næstkomandi.
Mjóafirði <jl. ágúst 1904.
Konráð Hjálmarsson
Taða
verður keypt hér á Seyðisfirði m ó t
peningum útí hönd.
Ritstjóri Austra visar á kaupand -
ann.
zsr:'snz/r.~sr.'Jr.'j:r.uT.-Jr-~jrn 'JT-'Jjn'Jr.'sr.'Jr'jr/iiry
Aðfaranótt pess 8; p. m- andaðist frú Hólmfríður Borsteinsdóttir frá
Sauðanesi á Sti Josephs systra spítalanum í Kaupmannahöfn. Einsog getið
var um í 25. tbl. Austra, fór frú Hólmfríður til Hafnar með Snæbirni
syni sínum til pess að leita sér lækninga. En eptir að hún kom til Hafnar
var svo mikil hitasótt i henni, að læknarnir porðu eigi að framkvæma holskurð
á sjúblingnum, er var pó eina lífsvonin að áliti hérlendra beztu lækna. Sjálf
hafði hún alltaf von um að geta komizt heim aptur og mega deyja í sínu
kæra foðurlandi hjá ástvinunum, er henni fannst hún alltaf í hitaveikinni vera
hjá, einkum hjá sínum heittelskaða eiginmanni, er dauðinn sjálfur gat eigi
slitið úr hjarta hennar. Mun leitun á eins fögru bjúskaparlífi, sem peirra
hjóna, síra Arnljóts og hinnar framliðnu, enda er víð dauða frú Hólmfríðar
liðin einhver mesta og bezta /.*ona íslands.
Frú Hólmfriður var 3. dóttir síra jporsteins Pálssonar á Hálsi í Fnjóska-
dal 'og Valgerðar Jór.sdóttur, þorsteinssonar frá Reykjahlíð; fædd að Vöglum
í Fojóskadal p, 22. október 1839, og var pví nú nær hálfsjötng.
J>ann 7. maí 1864 giptist hún síra Arnljótí Ólafssyni, er pá póttí einhver
mestur glæsimaður og bezt að sér gjör um flesta hluti af hinum yngri Is-
lendingum.
Sambúð beirra hjóna var frá upphafi til enda reglulegt fyrirmyndar-
hjónaband. J>aa eignuðust 8 börn: tvo sonu, pá literatus þorsteiu og verzl-*
unarstjóra Snæbjörn,og 6 dætur, Ó7Ínu (dám), Valgerði, Jóhönnu (gipt varzl-
unarstjóra E. Hemmert), Margréti (dáin); Halldóru, og Sigríði (gipt héraðs-
lækDÍ Jóni Jónssyni á Vopnafirði).
Frú Hólmfríður var ágætlega vel gefin kona til sálar og líkama, fríð
sýnum og hin kurteisasta í allri framgÖDgu, en pó sannur „Aristokrat“ í orðs-
ins beztu merkingu, skarpvitur, svo vér böfum fáar konur pekkt hennar líka
að gáfum, ágætlega vel menntuð og svo mbdl dugaaðar-kona. að vér höfura
engan pekkt hennar líka. Til sönnnnar dugnaði frú Hólmfríðar má geta pess
fiér, að hún og maður hennar settu saman bú með víst miklu meiri skuldir en
efni, en græddist fljótt fé á samhentri útsjón og búhyggj i beggja; og pað ját"
aði vinnufólk peirra opt í vor eyrn, að engu síður færi bústjórn henni úr hendi
í fjærveru manns hennar á alpingi — og var hann pó að almanna dómi álit-
inn snilldar-búmaður, en síra Arnljótur hafði pó fjórar jarðirnar undir í einu:
Bægisá, Garðshorn, Miðólfsstaði og einhvern hluta af Myrká. J>ess má og
geta, að brú Hólmfríður mun hafa verið ein af fyrstu og helztu frömuðum
vandaðri smjörgjörðar í Eyjafjarðarsýslu, enda mun hafa jafnvel fengið tölu-
vert hærra verð fyrir smjör, sitt en smjörbúiu fá enn sem komið er, er sýnir
eitt með öðru hve langt hún var í pessu sem mörgu öðru á undan sinni
tíð.
Frú Hólmfríður var vinföst og trygglynd og hinn mesti höfðingi f lund
og lengi mun minning hennar uppi meðal hárra sem lágra, en lengst ætlum
vér að fátæklingaroir í Bægisár- og Sauðanesprestaköllum blessi miuningu
henna'r, af vandalausum.
Bornum sínum var hún hic ástríkasta og umhyggjusamasta móðir, enda
launuðu pau henui með sömu ást og umhyggju. Og þar vitum vér fastast
bundna hjúskapar- og hjónabands ást, sem sjálfum dauðanum var um
megn að slíta, og pessvegna fylgdi bjónabandi peirra blessun Drottins frá
upphafi til enda.
Skapti Jósepsson.

Ritsíminn.
Yið ferð ráðherra Hannesar
Hafsteins til Kaupmannahafnat í
haust varð pað fastráðið, að ritsíminn
komi nú hingað til íslands hrúðlega
og liggi hér í land á Austfjörðum úr
hafi, og héðan yfir lend til Akuieyrar
og Reybjavíkur.
Á ritsÍDGÍnn að ganga út frá Hjalt^
landi og yfir Færeyjar hingað til
Austurlandsins. En enn pá mun öráð-
ið hvort ritsíminn verður lagður hér í
land á Seyðisfarði eða Reyðarfirði.
Hið stóra norræna ritsímafélag sendi
nú hiiigað einn af faeldri trúnaðar-
mönnum sÍDum, Ingeniör C. E. K o e-
f o d, td pess að kynua sér hér stað-
háttu austanlands og væntanlega koma
fiam með ákveðna tillögu um hvar
hentugast sé að ritsíminn verði lagður
á land hér eystra.
pað er peim, Direktör hins stóra
norræna ritsímafélags, S u enjon og
ráðherra Hannesi Hafstein,
mest og bezt að pakka að ritsíma-
málið er nú koœið í svo gctt horf.
Hefir raálið lengi verið Direktör Su-
erson hið mesta áhugamál, og hann
var pað, sem bauð landinu 300,000 kr.
fjárstyrk til ritsímalagniogarinnar héð-
an af Austfjprðam útnm land til
Reykjavíkur. En pað vai Hacnes
ráðherra Hafstein sera har gæfu td
að vekjá nú málið af peim dvala, er
pað hefir verið í nokknr uuaa'ifarinár
sökum áhugaleysisog fésinku stórveld-
anna, sem petla mál kom pó mest við
vegna hinna miklu fiskiveiða pessara
stórvelda hér við land, Eaglands,
pýzkalands og Frakk/ands og svo
Norvegs. pví lagði ráðherrann leið
sína um Lundúnaborg til pess að koma
á föstum samningum við Englendiuga,
er mesta hafa skildinga, en hin stór-
veldin pá leiðitamari, er Englendingar
hafa runnið á vaðið og lagt álitlegan
fjárstyrk fram til fyrirtækisms. En
Norðmenn cg Svíar voru víst að hugsa
um, að leggja hingað eiuir ritsíma
beina leið írá Bergen.
J>að var pví mjög heppilega ráðið
af ráðherfanum að nota nú pennan
tíma til að grenslast eptir pvi við
Marconi, hvort hann múndi eigi
tilleiðanlegur með að koma á ritsíma
lil íslands, pví um pað voru kinir
ríku ritsímaeigendur á Englandi
Dönum samdóma að bolaMarconi
frá pessu fyrirtækil Og lltlu betur
var að minnsta kosti Dönum við til-
boð Norðmanna og Svía um að leggja
ritsímann frá Bergen til íslands, er
peim pótti bæði vatvirða fyrir Dan-
mörku og norræDa ritsimafélagið að
láta ganga í hendur öðrum pjóðum.
Með pví að nota sem bezt o g vitur-
legast pessar kringumstæður, Islandi
og fyrirtækmu í hag, hefir nú ráð