Austri - 22.08.1914, Blaðsíða 1
Blaðið kernnr flt 3—4
sinnum á mánuði hverjum,
42 arkir minnst til næsta
nýárs* * Blaðið kostar nm
árið hér á landi aðeins b
krónur, euendis 4 krönur.
Crialddagi 1. jflli hér á
landi, erlendis boigiat blað-
ið fyrirfram.
XJppsðgo skrifleg, bundin
við árarnót, ógild nema
komin sé til ritstjóra fyrir
1> október og kaupandi
sé skuldlaus fyrir blaðið.
Innlendar auglýsingar: 40
aurar hver centimetri dálks,
og priðjungi dýrara á 1..
slðu.
XXIV. Ar.
Seyðisflrði 22. ágúst 1914.
1ÍE. 34
Hvort hefir þú vin okkar hafísinn séð,
er 'ann hraðar að landi för,
og tungunni hvítri og tönnunum með
hann treður á íoldar vör?
Er hann fyllir fjörð,
ryðst um flúð og börð
og fellir sig strönd af strönd,
svo hver alda deyr
Og hver þagnar þeyr,
er þaut yfir grænkandi lönd.
Eða hefir ]bú lent í hafísnum þá
viö Horn eða Lauganes,
og skoðað og heyrt hann skipsþyljum frá,
er hann skraf sitt við rastirnar les?
Ei er háreysti neitt,
en þó hljóð f)að leitt,
er ’ann hrönglast við byrðings skurn
meðan breiðan kpld
leggur skjöld við skiöld,
en skrúfar f>ó turn við turn.
Sem óvígur floti með öfug segl
er ömurlegt hafjaka-þing,
og ísnála-þoka með haglskýja-hregl
er hervörður .allt í kring.
Grlóir glæta köld
uiðr’ í glufu1 jöid,
eins og Glámsaugu stari þar kyr.
En um nökkva súð
er æ napurt gnúð,
eins og nárakkinn klóri á dyr.
þ'eir höfðu dvalið í dægur fimm
við dauðann í risaleik,
er nóttin ekki gat orðið dimm
heldur aðeins vofubleik-
Hvar sem grysjaði’ í skarð
eða gluí'a varð
var gufuknerrinum beitt.
En hvert lífvænt bil
gerði skammvinn skil,
• og skipiö komst ekki neitt.
1 þokunni grúfir sig þögul Hel
um þrúðugar ísjaka-gjár,
og þóttar og þéttar að skips-súðar skel
treðst skarjaka-múgurinn flár,
nemur byrðings borð
eins og bryggja’ að storð
liggi beint upp á endalaust torg.
*) Prentað í 3. hefti Skírnis 1914.
En úr ísjaka-þröng
yfir alhvíta spöng
ris einstöku háturnuð borg.
* *
*
þ>að hafði þrívegis heppnazt drótt
að hefta lekann á knör
Eptir drengilegt strit bæði dag og nótt
lóks dvínað var táp og fjör. —
ISTú var skipshöfnin þreytt,
gat ei skeytt um neitt —
nema skipstjörinn. Hann stóð enn
eins og fyrstu stund —
hafði’ ei blundað blund
en brosandi hresst síoa menn.
Við stjórnvölinn einn stóð hann bjartur og beinn
og beið hverrar glufu á hrönn.
J>á verðirnir dottuðu, vakti hann einn
og varðist nárakkans tónn.
Bœði dag og nótt
taldi’ í deiga þrótt:
„Ef við dugum, nœst opið haf“.
Og hans örmagna lið
hélt von-gneista við,
er hann vonglaður skipanir gaf,
J>á, eitt sinn, er skipið var skrúfað þétt
í skrúðhvítum, grænbryddum ís,
hann stýrimanni lét stjórnvölinn rétt
og Btökk út á ísinn. fpar rís
rétt við byrðingsborð
eins og bjarg á storð
einn borgarjaki. Hann kleif
upp með sjóngler í hönd,
hvarf við sjónarrönd,
þar er súldin um jakatind dreit.
En rétt eptir kuldaleg sægola sveif
um svellkaldan ísjakaheim,
og þokuna burtu hún bráðlega reif
svo bláheiðan rofaði’ í geim. —
Hátt á hafjakatind
bar við himinlind
þann, er hafskipsíns ábyrgð bar.
Hann stóð uppi þar einn
meðan andvarinn hreinn
gaf útsýn um helkrepptan mar.
Hann kallar, hann bendir — hann bandar með hönd.
Hann býður: btýrið Norð-vest!
J>ví er hlýtt, og menn sjá: þar er svolítil rönd
af sœbléma. 0nnur ei sést.
Og þar opnast bil.
Eins og ógna gil
stendur isinn á hliðar tvær.