Stefnir - 30.11.1893, Síða 1

Árg. 24 arldr. Yerð 2 kr.
Borgist fyrir lok júlímán.
Ár 1893.
Sjéra Eggert Ólafsson Briem.
— —
var hann Eggert Ólafsson,
hinn annar, er nafn það bar, —
hanu hjet eptir liinuin elrlri
og honum hann líkur var.
Hann líktist honum í öllu ei
og eigi var honum jafn,
en bar þó með sæmd og sóma
hib sama fræga nafn,
Hann líktist honiun í andans auð,
og opið var honuin flest;
haun spekingur var að viti,
það vinir hans þekktu hezt.
Hann líktíst honum í lærdóins-mennt,
við landið er helzt var fest;
hjnn eldri nam landsins eðii,
liin yngri söguna mest.
Hann líktist honum að list og snilld,
hvort Ijóð eða siíl eg tel;
með feðranna frægu timgu
þeir fóru svo prýðisvel.
Hann líklist lionum að ættlandsrlst
og elskaði land og þjóð;
hið þjóðlega það var einkum,
er þeim næst hjarta stóð,
Hann líktist honuin um lundarfar,
þeiin leizt ei á nýjan sið,
en feðranna fornu háttu
þeir felldu sig betur við.
Hann líktist lionum í tryggð og- trú
og trúfastri vinalund
og göfugu, góðu hjarta
og gjöfulli höfðings-inund.
Hajm líktist honuin að stunda störf
og starfaði dag og nótt
með óþreytandi elju,
sem æfina þryti skjótt.
TEFNIR
Fyrsti árgangur.
Akureyri, 30. uóvcinber.
Hann líktist honum á lífsins braut
og löng eigi æfiu varð.
Og eptir var enginn niðji,
en eptir var mikið skarð. |
Hinn eldri sefur á ægis-beð,
hinn yngr'i í vígðum reit.
Pá skilur ei öid nje alda
í andauna björtu sveit.
V. B.
VöruYöiidun.
Nokkrum orðum er búið að eyða að
undanföruu uin vöruvömtunarmálið, en
seint skipast tíðum skoðanir manna frá
liiuu lakara t.l hins betra, og pví lengri
tíma parf til að koma pví til leiðar, að
hinar nýju og betri skoðaniruar sýni sig
í verkinu. jpannig helir pað gengið ineð
petta mikla nauðsynjamál. Menn hafa að
vísu all-lengi viðurkennt pað hjer, sem
heilagau sannleika, að liið lága verð á is-
lenzku vörunnar lilyti að uokkru leyti
að staí'a af pvl, livað p.er væru illa
vandaðar, En pví hufa menn pá ekki
lagt meiri stund á vöruvöndun en gjört
lielir verið? Til pess eru ýinsar orsnkir,
en einkum hefir tvennt ráöið par mestu
um; í fyrsta lagi deyfð og áhugaleysi
manna í öllu, er að framförum lýtur, og
í öðru lagði sú siðvenja kaupinanua, að
gera lítinn > ða engan verðmun á illum
vörum og góðum. Nú er pessu ináli pó
loksitis hrundið nokkuð áleiðis lijer við
Eyjafjörð, að minnsta kosti hvað ullar-
yerkun og verðmun eptir gæðum snertir.
Hafa bændur og kaupmenn orðið par íurðu
vel samtaka, og vonaudi er að pessi sam-
tök eflist og próist og verði með tímauum
bæði seljanda og kaupanda að fyllsta gagni.
í verzlunarfrjettum frá Höfn í byrjun
október er pe.~s getið, að u!l frá Akureyri
haö selzt fyrir 62 aura pd., en ull frá
Blönduósi og Skagaströnd á 59 */3 e. og
frá Sauðárkrók 59 a. það er nú auðvitað
ekki gott að fullyrða að svo stöddu, að
ullin af Akureyri hali selzt pessum mun
betur fyrir samtök bænda og kaupmanna
lijer í vöruvöndunarmálinu, pví sala vör-
unnar á útlendum markaði getur verið í
pann og pann svipinn koinin undir ýms-
uui öðrum atvikum, en likindi evu pó til
að petta sje aðalorsökin. Væri nauðsyn-
legt, að kaupmenn gæfu bændum jafnóð-
um upplýsingar í pessu efni, pví án stöð-
xAuglýsingar kosta 10 a. línan
eða 60 a. hver pml. dálks.
Nr. 22.
ugrar samvinnu af beggja hálfu nær petta
rnái ekki æskilegasta takmarki.
Margir hafa talað um pað, að pað
væri óviðfélldin aðferð af kaupmönnum
að taka ullina með tvennskouar eða prenns-
konar verði, en slengja henni síðan allri
í eitt og láta hana ganga alla undir sama
nútneri til útlanda, eins og flestir kaup-
menu hjer munu gjöra, pví á panu hátt
verði ekki með vissu sjeð, hverju ullar-
vöndunin fái áorkað í verðhækkuninui.
Verður pví ekki neitað, að peir, sein pessu
halda fram, virðast hafa mikið til síns
ináls. En búast má við, ef farið væri að
aðskilja ullina, að verðinunurinn á henni
yi'ði enn meiri en nú er. En pað ætti
ekki ad saka, heldur eimnitt verða liiu
sterkasta livöt fyrir bændur til að vand t
ull síua sein allra bezt til að koma megn-
inu af lieimi í hæsta verð. En lildegt
er, sð kauptnenn pykist sjá pessari til-
högun eitthvað til fyrirstöðu, og pví hali
peir ekki reynt hana. En svo mikið er
samt víst, að einn kaupmaður hjer nær-
lendis heör að undanföruu sent út inikið
af ull sinni aðskilið, og af hvaða orsökum
sein pað er, pá er pað áreiðanlegt, að h mu
sá sjer fært síðastliðið sumar að gefa mik-
ið hærra verð fyrir beztu ull en uðrir
kaupmenu hjer.
það væri rjett að athuga petta mál
rækilega.
-----------------------
Vestan iim haf
eptir
Dr. Vultý OiidmiD/dsson.
(Framh.)
Skotar taka fegins hendi við ölluin
útlenduin ferðamönnum, hverrar pjóðar sem
er, ef peir bara borga. En dýrt er að lifa
hjá peiin blessuðura, pvl peir eru næsta
reikningsglöggir og vilja jafuan hafa nokk-
uð fyrir snúð sinn Ætli ferðamaður sjer
að skoða hálöndin peirra án pess að taka
sjer leiðsögumann, finnst peim sjersje hinu
mesti órjettui' ger, og brestur pá sjaldan
ráð til að afstýra slíkri óhæfu. það er fært
í frásögur, að einu sinni hafði Englending-
ur einn frá- Lundúnum einsett sjer að ganga
upp á fell eitt í Skotlandi, er Geitfell
heitir, án þess að hafa nokkurn leiðsögu-
mann. «Slíkt er óðsraannsæði*, sögðn
Skotarnir, «pú hlýtur að fara á mis við
inarga staði, par sem útsýnið er allra
bezt, og auk pess koinast í ótal glæf,"i-
göng». Ferðamanniuum fór ekld aðverði