Stefnir


Stefnir - 26.03.1902, Qupperneq 1

Stefnir - 26.03.1902, Qupperneq 1
\ crð á 44 örkum er 3 kr., erlendis 3 kr. 50 au. Borgist fyrir 1. ágúst, ;Idwögu ógild, nema komin sje til u'gefanda 1. október. TEFNIR. Tíundi árgangur. 12. blað. AKUREYRI, 26. marz. Hörð er snerran þin, Snorri!" r ví>f injer irlatt í fjöru: Tl ''s'irt skcin sól um hag'a; l°gubu’ á báru-laug'um ijósllöb úr sólarósum. — l'.vhur nú fötm um nkur, ítysandi 'tnlgjur rísa. Uörb er suerran ]>ín, Snorri! suarpt fang bybur þú garjii. 1*yr var mjer glatt í fjöru: 1'nim ytti’ eg smáum ,[>rammi‘. Kndalaus ægir brýndi undaiin til draumlands stranda. Urænir á völlum gróntim tíi'óandi risu skógar. — Hórb er snerran þín, Snorri! íSujóum er drifin tóin. 1'J'r var nijer glatt í fjöru: l'aidabi Ijósu alda. s<->gl voru reyrb vib siglu; S'ifabi skeib í drifi. l>ungnbi brjóst á ungum 11,afca í ránarhaga. — llörb er snerran [un, Snorri. Snor liggur skeib í vörum. 1'3'r var mj«r glatt í fjöru: l'ló meb J.'ig skeib um sjóinn, Hált risu bobar brattir; hugabist hvergi luigur. — Sefur í sollnu liafi sa, er von livatti, og þráin, Hórb er snerran þín, Snorri! ‘-"Joar um löud og sjóa. 1'ir var mjer glalt í fjöru: ’agurt skein*sól um haga. a??{íabi barni’ í vöggu '°n‘" °g kvab vib soninn, /r^'i hvert berg og odda — /|‘U^ síðar veg um þrautir.— er snerran þín, Snorri f 1 uiuu er Voö _ en liún lifir. S. F. Xótti„a f. . kv®ai»in* 5; a°s- síóastl. drevindi höfund a** maður suaraðist iuu að honum K)>yrja manni^ ,l,lln fólslcgasti11. Höf. þóttist suöggt: r’Ul að hoiti , en haim svaraði jicssa ]ýtm"f..® j'citi Brimla-Snorri“. 'J’il í hverju kvæðisins og 7. vísuorð Ö. cbs. U1' Kvmðið er ort i stórhi íð Herra ritstjóri! í yðar lioiðraða blaði (10. og 11. tbl.) j er grein eptir c-inlivern náunga, sem ýmist j kallar sig „norðleiizkan bónda“ eða „Hregg- j við“, og er fyrirsögn greinarinnar „Fyrir og eptir boðskapinn". — þar sem [jjer hafið tekið grein pessa nafnlausa í blað yðar at- hugasemdalaust, ábt jeg, að pjer sjeuð greinarhöftindinum að mestu leyti sammála í ölluns aðaiatriðunum, og furðar mig [Kið stóriega, par sem þjer pó hljótið að sjá, að margt er [sar á borð borið, sem er mið- ur boðlegt. í fyrra hluta greinarinnar er skýrt frá, Isverjar stjettir í landinu eiukum' hafi aðhyllst valtýskuna, og borið hana á örmum sjer, og [jar eð jeg pori að fullyrða, að minnsta kosti minni stjett, p. e. versl- unarstjettinni, er gjört algjörlega rangt til nieð peiin dómi, sem hún fa>r í pessari grein, vil jeg leyfa nsjer að andmæla honum sem ósönnum og ósönnuðuiu. Skal jeg benda vður á að cins fá atriði máli mínu til stuðn- ings, pví jeg býst ekki við, að fá rúm í blað- inu fyrir jafu ítarlega málsútlistuu, sem liægt væri að gjöra, ef ki ingumstæðurnar leyfðu. — þó skömm sje frá að segja, pá eru nú á alpingi engir verslunarmenn, sem svo geti heitið rjettu nafni, nctna ef vera skyldi Tryggvi (Tiinnarsson, og vona jegaðhvorki pjer nje bóndinn yðar nje nokkur annar, láti sjer pað um munn fara, að hann sje valtýslair. Skúli Thoroddsen og Björn Ki'istjánsson eru að vísu kaupmenn i orði, en á borði er anuar embættismaður en binn skóari,* enda mun bæði yður og öðrum kunnugt, að pað er allt annað en kaup- mennskan, sem knýr pá pilta til að sigla í kjölfar Valtýs. þar setn mjer er kunnugt um kaup- staðina kringum latulið, pá er mjer óluett að segja, að mikill meiri hluti verslunar- stjettarinnar í peim öllum er and-valtýskur. í Reykjavik eru tiltölulega fáir verslunar- menn valtýskir. A lsafirði liafa andvaltý- ingar sína beztu stoð í verslunarstjettinni. A Blöuduósi, Skagaströnd og Sjglufirði inunu fáit' eða engir valtýingar finnast meðal verslunartnnnna, og hv.ið Sauðár- krók snertir, sem af kaupstöðunum til helzt hefir verið brugðið um valtýsku, pá mun ‘>)Kaujmiennska Skúla er hara millib'Isástaiid. j JJann bíður að eius ejitir hentugu tækifæri til j að ná í feitt emhætti. Hefði Valtýr komist til vakla eius og' tilvar ætlast, mundum vjer íljótt hafa fengið að sjá Skúla í töiu hinna hálamuiðu. Hvað Björn snertir, jiá liefir liann fengist við svo margt um dagana, að vafasamt er, að rjett sje að te'ja hann fromur til einnar stjettar eu aniiarar -— liann er hvorki íugl nje fiskur —- En sjálfsagf væri honuin hcntast að lifa eptir danska málshættinuny: „Skomager hliv ved din Læst-‘ og er vonandi að liann sjái jiað og gjöri heldur fyr en síðar. Auglýsingar kosta eina krónu hvcr jiumlungur dáiks á fyrstu síðu, ann- árs staðar í blaðir.ti 75 aura. Smá- augiýsingar borgist fyrirí'ram. 1902. par samt vera meiri hluti verslunarmanna í flokki andvalfýinga, og vænti jeg að kosn- ingarnar i vor sarini pað. A Akureyri mun pað vera hrein undantekning, ef va’týingur finnst í verslunarstjettinui, pað ættuð pjer pó að vita, sem kunnugur maður í bænum, og pað liti öðruvísi út í landinu nú, afall- ar stjettir iiefðu verið jafn hreinar og á-> hugamiklar uiu heimastjórn, og jafn gagn- stæðar Hafnarstjórnarerviði valtýinga, eins og einiuitt verslunarstjettin á Akureyri. Á Húsavík, Raufarhöfu, þórsliöfn og Yopna- firði munuð pjer og bóndinn yðar eiga er- vitt með að benda á valtýska verslunar- menn, og á Seyðisfirði og Eskifirði er ó- bætt að telja andvaltýska verslunarmeun í ineiri hluta. þetta vona jeg að ekki verði hrakið, og ætti pað að nægja til að sýna, hve á- stæðulaus og rangur dómur greinarhöfund- arins er um stöðu rerslunarstjettarinnar í pólitikinni. Hann hefði ekki purft að nefna Ó!af Davíðsson sem undantekningu, heldur sem einn af hinum inörgu andvaltýsku verslunarmönnum, pað hefði verið sann- leikanum samkvæmara, en pað á máske ekki heima í rithætti pessa höfundar- þá er önnur fjarstæða og lýgi, liggnr rojer við að segja, í pessari sömú klausu um verslunarstjettina. Höfundurinn segir nefniiega: Aðal hagsmunavon peirra (p. e.' kaupinanna) hefir lengi byggst og byggist enn á ósjálfstæði og vesaldóm lands- manna. En kúgun og óhagstætt stjórnarfar eru hinir traustustu pættir í viðjum peim, er lagðar v o r ð a á m a n n d ó m og »jálfstæði.“ þetta er að Ijúga visvitandi, til pess að slá á einn hinn allra lægsta streng hjá pjóð- inni, pann gamla streng, sein fyrir manns- öldrum síðan hljómaði hátt. ef við hann var komið, en sem nú fyiir vaxandi pekkingu manua er farinn að slalcna svo, að sjaldan heyrist tií hans, nema pegar einhver ósvíf- inn ópokki í eigiu hagsmuna skyni er að reyna að vekja upp frá dauðum pann gamla húsgangshugsunarhátt, að kaupmannastjett- iu vilji fyrir hvern mun slcóinn ofan af bændunum. I pessari ofan nefndri setn- ingu höfundarins haldast tuddaskapurinn og heimskan svo innilega í hendur, oggægjast svo óskammfeilið fram úr skúmaskoti sínu, að mig undrar að pjer, herra ritstjóri, skul- uð gjörast ferjumaður annars eio.s ópverra; pví pað hljótið pjer og hver maður með viti að geta skilið, að kaupmannastjettinni hlýt- ur eiukutn að vera umhugað um velgengni alpýðu, pví heonar eigin velmegun stendur með velmegun fólksins. þessi sannindi eru svo ljós, að pað parf meira en meðal ó-

x

Stefnir

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Stefnir
https://timarit.is/publication/146

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.