Kvennablaðið - 01.04.1898, Qupperneq 2

26
Hugvekjur
fyrir konurnar.
Eftir Þ. A. Björnsdóttur. .
C?~> ' =r ------
kki get jeg ímyndað mjer íslen/.k-
ar sveitakonur svo barnalegar, að
fara í »eltingaleik við tízkuna« fremur
fyrir það, þó þær tækju upp kjóla til
daglegra nota (hversdagsbrúks). Þær
eru vanar sundurgerðarlausum búningi,
og það geta kjólarnir verið eins og pils-
og peisubúningurinn. En svo skvmsam-
ar geri jeg ráð fyrir að þær sjeu flestar,
að þyðast þær umbætur, sem þær geta
gert án nokkurs kostnaðar, ef þeim að
eins er bent á það, og þær vita, að
slíkt er eigi virt þeim til vanza, eða
þarf ekki að gera.
Kjólarnir eru hentugri mislitir, þó
heldur dökklitir. Sniðið á þeim getur
verið mjög einfalt, en þó þægilegt, t.d.:
Bakið að mitti eins og á venjulegri reið-
treyju. Stallinu, sem kemur á stykkin
við að klippa úr fyrir baksaumnum, má
hafa í lokufall aftan á kjóluum. Síðu-
stykkin eru höfð uppsneidd, og sniðið
á þeim efst eins og á samskonar stykk-
jum í reiðtreyju. Að framan er brjóst-
stykkið látið ná niður á brjóstin, og
framstykkin rykkt eða feld upp í það.
Leyniþráður liggur frá hliðarsaumunum
fram yfir, og má með honum draga fram-
stykkin saman og suudur eftir þörfum.
Ermarnar eins og á venjulegri hvers-
dagstreyj u.
Nokkur hægð væri að því fyrir kon-
ur, sem daglega ganga pilsbúnar, að
hafa ljetta eða uppihöld í pilsunum, er
festa má i bolfatið (millibolinn eða treyj-
una).
Að strengja (snöre) sig ekki.
Sá skaðlegi og heimskulegi vani, að
herða saman líkamann með hinu svo-
nefnda lífstykki (snöreliv) mun því mið-
ur ekki vera alveg lagður niður. Það
sem konur venjulega vinna við þann
sið, er að aflaga líkamann og spilla
heilsunni. Strengingin þrengir brjóst-
holið og liindrar eðlilega þróun líffær-
anua. Oftast mun lifrin vera verst
leikin. Jeg hef sjeð kvennmannslifur
sprengda í sundur til hálfs, og’ nafn-
frægur læknir, sem var við þann lík-
skurð, sagði, að oft hefði hann sjeð lifr-
ar kvenna enn ver leiknar eftir streng-
irgar eða þröngan klæðnað, og varla
hefði hann sjeð nokkra kvennmanns-
lifur alveg óskemmda af þessu, af öll-
um þeim fjölda, sem hann hafði verið
með að kryfja. Auðvitað liöfðu þær
líka allar liðið meiri og minni þjáningar
og heilsutjón af þessu, og að líkindum
engin gætt þess, að hún var sjálf sök
í því.
Sje lífstykki notuð, má eigi hafa þau
þrengri en svo, að líkaminn haldi eðli-
legu lagi, og sama er að segja um pilsa-
streugina. Annars eru þeir ekki síður
skaðlegir en lífstykkin.
I fyrri hluta þessarar hugvekju minn-
ar til ykkar, góðu konur yngri og eldri,
hefi jeg tekið það fram, að fötin ættu
helzt að að vera hlý, rúmgóð og Ijett,
og við það vil jeg bæta því, að konur
sem þurfa að-vera við þannstarfa, sem
þær þurfa að verða votar við, þurfa
einnig að reyna að klceða af sjer vœt-
una; þær sem t. d. verða að vinna á
engjum, ættu þá ætið að vera í skinn-
sokkum. Þó taka yrði verð þeirra af
kaupinu, þá borgaði það sig vel.
Það sem jeg hefi verið að benda á
hjer viðvíkjaudi klæðnaðinum álít jeg
að hafi svo mikla þ/ðingu fyrir heils•
una, að það eigi að setja í fyrirrúmi
fyrir mörgu öðru, pví heilsa hvers
manns er hans dýrmcetasta eign.
1) Sbr. Kvennabl. I, bls. 46.