Kvennablaðið - 21.02.1895, Blaðsíða 1

Kvennablaðið.
1. ár. Keykjavík, 21. febrúar 1895. Kr. 1.

„Kvennablaðið“ kemnr út einu sinni í
mánuði, 12 blöð á ári, og kostur 1 kr. 50 aura.
Þriðjungur verðsins borgist fyrirfram, en 1 króna
í júlímánuði. Segi nokkur upp blaðinu, láti útgef-
anda vita skriflega fyrir 1. október. — Afgreiðsla:
Þingboltsstræti 18.
Háttvirtu kaupendur!
Um ieið og Kvennablaðið hefur göngu
sína, get jeg eigi varizt því, að ávarpa
yður með nokkurum orðum, einkanlega
til að þakka ykkur þær sjerlega góðu uudir-
tektir, sem þetta fyrirtæki mitt hefir
roætt hjá ykkur, og allan þann velvildarhug
og vinsemd mjer til handa, sem jeg hef
hvervetna orðið vör við í brjefum ykkar
til mín. En sjer í lagi þakka jeg ölium
þeim, sem sent hafa borgun. fyrirfram, það
traust, sem þær hafa sýnt mjer, þótt þær
hafi fæstar þekkt mig persónulega.
Jeg mun líka, sem mjer er frekast
unnt, leitast við að bregðast ekki því
trausti og vonum, sem Kvennablaðið hefir
vakið, og reyna að gjöra það svo vel úr
garði, sem jeg hefi bezt föng á. Að það
kom rkki fyrri út stafar af því, hveseint
boðsbrjefin vóru send út og að jeg varð
að bíða eptir þeim aftur, til að geta gert
mjer hugmynd um, hvað upplagið þyrfti
að vera stórt. Ennþá er samt mestallt
ókomið úr fjarlægustu sýslunum. Enn
vonandi, að undirtektirnar verði þar ekki
lakari enn annarsstaðar, læt jeg blaðið
hlaupa af stokkunum, felandi það góðvild
og umburðarlyndi ykkar allra.
Eins og í boðsbrjefinu stóð, á ekki
blað þetta að flytja póiitiskar greinar,
heldur eingöngu gefa sig að konunum og
heimilunum. Það hefir iengi verið sagt,
að heimilin væru ríki kvennanna; því
skyldum við þá ekki vilja hlynna sem
bezt að þeim? Hvort sem við erum
giftar eða ógiftar, verður það þó jafnan
ofan á, að við eium húsmæður, mæður,
dætur eða vinnukonur. Allar vinnandi
okkur sjálf'um og öðrum gagn beinlínis og
óbeinlínis. Eugin okkar neitar víst því, að
flestar af okkur bæði ríki og kjósi helzt að
rikja á keimilunum, án þess þó við könn-
umst við að okkur sje ekki leyfilegt að líta
út fyrir bæjardyrnar, eða að við höfum
ekki rjett eða hæfileika til að gegna fleiri
störfum. Enn það er ávallt betra að feta
áfram, þó smáum fetum sje stigið, heldur
enn aftur á bak. Við þurfum að iæra
svo margt, og það getúm við bezt hver
af annari í ritum og ræðum, með því að sem
flestar láti skoðanir síuar í ljós, bendi á
hvað aflaga fer og hvernig takast mætti
að ráða bót á ýmsum heimilisvandkvæðum.
Enn einkum vil jeg biðja hinar hátt-
virtu húsmæður, sem hafa langa reynslu
fyrir sjer í búskapnum, að styrkja blað
þetta með góðum bendingum um ýmislegt,
1
)