Kvennablaðið - 30.09.1913, Blaðsíða 5

KYENNABLAÖIÐ
69
Samhliða þessu þingi okkar, hélt Al-
þjóðafélag karlmanna, sem berst fyrir kosn-
ingarrétti kvenna Sambandsþing sitt líka. —
Fyrsti fundur þeirra var haldinn þ. 18. júní.
Formaður eða fundarstjóri var Georg de Lukca
fyrv. ráðherra Ungverja. Ræðumenn voru
þeir dr. Charles V. Drysdale frá Englandi,
dr. Alexander Giesswein, preláti og þingmað-
ur í Budapest, dr. André de Máday Ungverjal.
og ofursti C. V. Mansfeldt Hollandi.
Ýmsir karlmenn töluðu á kvennaþinginu,
þar á meðal Keir Hardie hinn alþekti enski
jafn&ðarmannaforingi og þingmaður.
Margir opinberir fundir voru haldnir í sam-
bandi við Kvennaþingið, þar sem ýmsir af
fulltrúunum og ýmsum frægum konum og
körlum töluðu. Eitt af þeim var hinn fyr-
nefndi fundur um hvíta mannsalið. Þá var
fundur fyrir unga fólkið, 17. júní. Þeim
fundi stjórnaði Vilma Glucklich, formaður
Kvenréttindafélagsins í Ungverjalandi. Hún
er ung kona eins og flestar kvenréttinda-
konur þar í landi — allar ungar og fagrar,
gáfaðar og skemtilegar. Svo voru þær, sem
við kyntumst. — Á þessum fundi töluðu
meðal annara þau Keir Hardie, dr. Charlotte
Perkens Gilman frá Bandaríkjunum, heims-
frægur rithöfundur. Þar talaði líka Laufey
Valdimarsdóttir ræðu þá, sem hin danska
kona frú Pallene Bagger hefir hneykslast svo
á. Sú ræða var eiginlega um unga fólkið á
íslandi, mentunarástand þess framfarir og á-
hugamál. Til skiiningsauka fyrir áheyrend-
urna sagði hún fyrst örlitinn útdrátt úr sögu
íslands, af því hún vissi, að flestir þeirra
þektu ísland varla að nafni.
Fáeinar breytingar voru gerðar á lögum
félagsins. Ný stjórn var kosin og urðu allar
þær sömu kosnar, sem áður höfðu verið, og
enn gáfu kost á sér og 5 nýjum bætt við.
Mrs. Catt hafði sagt af sér. En með því að
allir lands-kvenréttinda-félaga-formennirnir
sendu henni bæn sína, að vera áfram for-
maður þeirra, þá lét hún um síðir tilleiðast
með það, svo með henni eru 11 í stjórninni.
Ýms önnur mál voru rædd og samþyktir
gerðar. En það yrði oflangt upp að telja.
Ólíkar aðferðir.
1.
Síðasta nýlundan, sem heyrst hefir í fræðslu-
málunum hér á landi er það, að bæjarstjórn
Reykjavíkur þyki börnin, sem gengið hafa
í gegnum allan barnaskólann, óþarflega lærð,
og hafl því ákvarðað, að draga úr þeim
mentunar ofvexti smám saman. Til að byrja
með, vill hún leyfa börnum, sem eru 81/* árs,
að vera í skólanum 2 klukkutíma á dag, en
borga verða þau 20 krónur um mánuðinn
fyrir kensluna. Ekki mega þau læra annað
en lestur og skrift, og sitja í I.—II. bekk,
þótt þau kunni að hafa áður gengið í gegn-
um þá báða. Auðvitað lætur hún hina lög-
skipuðu fræðslu í té þau 4 ár, sem hún er
neydd til þess, en vill sýnilega taka þá stefnu,
að láta ekki annað eða meira af mörkum.
Verklega námið, sem hór hefir verið að
byrja í skólanum, þykist hún hafa í háveg-
um, en þó svo, að það geti sem mest dregið
úr bóklega náminu.
Annarsstaðar í hinum mentaða heimi,
þykir mönnum ekki, að bæja- og sveitarfélög
geri nóg fyrir fræðslu uppvaxandi kynslóðar-
innar með slíkri 4 ára kenslu. Þar eru fyrst
og fremst undirbúningsskólar, sem eiginlega
byrja annarsstaðar fyrir fátæk börn mjög
snemma. Ein grein af þeim eru barnagarð-
arnir, sem eru með dálítið mismunandi sniði.
Á Norðurlöndum, Þýzkaiandi og víðar, hafa
þeir fyigt aðferð þeirri, sem er kend við
Fröbei, alkunnan uppeldisfræðing. Þessar
stofnanir, sem kallaðir eru barnagarðar með-
an börnin eru mjög ung (frá 3—6 ára), og
eru oft stofnaðir af einstökum mönnum eða
félögum, eru styrktar af bæjarfélögunum. —
Þeir taka fátæk börn frá 3—6 ára bæði til
geymslu á daginn af mæðrunum, meðan þær
eru við vinnu sína, og líka sem fyrsta byrj-
unarliðinn í uppeldi og námi. Þar er börn-
unum fylgt eftir af umsjónarkonu, sem líka
er kenslukona, og kennir þeim að þekkja
allskonar dýr og hluti, og búa þá um leið
til í sandi, leir eða pappa. Með þessu móti