Dagskrá - 08.07.1897, Page 2

2 6
Áf pöllunum,
Forlagasmiðurinn.
»Allt er troðfullt út á stiga«, segir þinghúsvörður-
inn. »Það er verið að tala um stjórnarskrármálið«.
Litli klefinn, sem byggingarmeistari alþingishússins
hefur holað uppi í eitt hornið í neðrideildarsalnum
fyrir þá sem fýsti að sjá og heyra, hvað þar skeður, má
ekki fyllri vera, eptir að undirskrifaður er kominn þar
inn, en inn komst jeg.
Laglegur, miðaldra maður með »Asfalthatt« stendur
í þyrpingunni og ræðir við þann næsta — ungan guð-
fræðing, sem jeg þekki vel — um stjórnarskrármálið
og hvernig fara muni um það.
»Jeg er viss um að hann verður með því«, segir
sá eldri.
»Með hverju?«
»Nú, bara með því. — Hann er vanur að gjalda at-
kvæði með, en ekki á móti«.
»So, — hvað sem það er?«
»Já, hvað sem er. Það getur auðvitað komið sjer
illa, — en það er þó ,princip‘«.
»Ja, ef hann verður með því er allt búið — þá
vinnum við«, sagði guðfræðingurinn.
»Vinnum hvort sem er, — en við höfum líkareiknað
hann okkur vissan fyrirfram. Hann er nokkuð viss,
karlinn«.
»Hann er gríðarlega fastur fyrir ef hann á annað
borð tekur eitthvað í sig. Ekki að tala um að hann
breyti sannfæringu sinni«.
»Hm! Sannfæringu? Það held jeg nú reyndar ekki,
að hann hafi mikinn trafala af henni. Hjerna, þjer að
segja, held jeg að hann hafi nú aldrei haft snefil af sann-
færingu um nokkurn skapaðan hlut. He! Nei, það
sem er undir komið er bara að reikna út, hvoru megin
hann verður. •— Það er venjulega vandi, jeg skal játa
það, að reikna út hvoru megin þeir muni verða sem
enga' sannfæringu hafa, — en um þennan er öðru máli
að gegna«.
»Þú segir að hann sje allt af með. Hvernig fer
þegar báðir flokkar standa jafnt að vígi, — þá verður
hann að velja um. Hvernig ferðu þá að reikna hann
út ?«
»JÚ, sko. í þessu tilfelli sem þú nefndir, er honum
sama með hvorum flokknum hann er, því hann ^erður
nefnilega með meiri hlutanum hvoru megin sem hann
verður. Skilurðu það ekki?«
»Jú — he, he. Helvíti er donski góður. Þar nær
hann sjer niðri. He, he, he — —
»En þegar hann veit að það er eins manns munur
á flokkunum áður — þá er eiginlega mest gaman að
því að sjá hvað hann er ratvís á leiðina. Vera með.
Jú. —- Það er principið, karl minn. — Punktum«.
»Nú, en þá ræður hann ekki forlögunum. Hver
j rjeði þeim í þetta sinn?«
Sá með hattinn hallaði sjer að eyranu á guðspek-
| ingnum, og nefndi nafn — svo lágt að jeg vil ekki
j segja frá því.
Guðspekingurinn teygði sig upp yfir hópinn, og
jeg sá að hann renndi auga þangað sem forlagasmiður-
inn átti sæti. En hinn, sem var »með«, sat á öðrum
stað þungbúinn, í djúpum löggjafalegum hugleiðingum.
»Já, að vera með — það er í rauninni það spak-
asta sem nokkur dauðlegur maður getur gjört«, heyrði
jeg biflíugránann lauma inn í »leðurtrektina« undir hatt-
inum. -— »Hann getur ekki verið mjög heimskur, þessi
maður«.
»Nei, ekki nema rjett í góðu meðallagi. — Það er
ekki heimskan, sem ákvarðar stöðu þessa manns í lög-
gjafarmálum; það er eiginlega stefnufestan. — Hann er
sá stefnufastasti maður, sem við höfum haft. — Hann
er okkur viss eins og kompásinn, og enginn vandi að
reikna á honum misvísninguna*.
Kobbi.
Fleyg orð.
Eptir að Guðlaugur sýslumaður Guðmundsson hafði
játað í þingræðu í gær að orðið »ráðgjafi« í frv. Valtýs
þýddi ekki eiginlega sjerstakan ráðgjafa fyrir ísland,
stakk hann upp á því að bæta úr þessu með því að
hafa orðið »ráðaneyti« í staðinn. —Þá væri allt fengið.
Sami þingmaður hefur haft á móti því, að halda
áfram endurskoðunarfrv. fyrri þinga vegna þess, að stjórn-
in hefði þegar sagt nei við þeim. — I gær bætti hann
því við að hann gerði ekki rnikið úr því þótt stjórnin
neitaði einu eða öðru — það gæti vel fengist samt —-
t. a. m. ný stjórnarbót undir Valtýs-flagginu.
Jón Jensson (þm. Reykvíkinga) vildi ómögulega að
»frumvarpslciðin« væri farin í stjórnarskrármálinu. Samt
áleit hann það mikla »ljettúð« að velja ekki nefnd í frv.
Valtýs.
Sjera Einar á Kirkjubœ er ákaflega hlynntur end-
urskoðun stjórnarskrárinnar; en þegar hann rökstuddi
atkvæði sitt með nefnd í Valtýs-frv. í gær, þá gat hann
þess að hann vildi ekki hafna frv. gersamlega sökum
þess að það færi í »alveg gagnstæða stefnu« við það
sem hann hefði áður haldið fram.