Dagskrá - 30.03.1898, Side 3

401
3
-O
-4->
co
fO
o
X!
-Cð
<4-
<D
X
-3
C
bfl
o
E
cu
Cfl
fO
bfl
s-
>í
CC 2
y
h-
Cl
UJ
Q
*
<
æ
X
fO
>
cti
+->
-o
X
fO
>
bc
cu
•—i
æ
cn
a
c
ctí
s-
3
cd
-J
fO
a>
c3
cr>
H
cá
s
cö
oo
I
^cá
CO
I
co
<D
bo
c
5
E
3
T3
3 Z
t»D cc
o
©
•—1
•C
c
3
©
L.
©
>
-M
o
c
c
3
£
<o
cci
4->
©
->->
+->
3
u
3
<4-
©
-C
2
cti
©
©
d
z
o
o
UJ
h
tf)
o
z
0)
E
cti
cn
-cd
<
> c
nj
< <o
> ®
2 M
M m
>
15 !»
s- nS
3
3<:
x
a>
x c
ctí u
cö
c
£ |
C Z
Q
UJ
h
co
UJ
h
-J
<
cð
bO
G
O
M
Ou
■o
c
ctí
28
baki mjer. —
»Yður hefur hefur dreymt illa, — dreymt illa og ekki
meir«. —
Tal okkar fjell niður, því í þessum svifum heyrðum
við rödd herra Perownes rjett hjá okkur.
»Hæ, hó! Þarna eruð þið«,
Fröken Enderby hraðaði sjer frá mjer til þess að fagna
honum. Það var alls ekkert á henni að sjá. Ræða hennar
var sætari en hunang og ástúðlegt bros á vörum hennar
»Jeg ætla að borða með þjer morgunverð í dag, afi
minn«.
Hann kinkaði kolli til samþykkis, og sneri sjer því
næst næst að mjer.
Við fylgdumst að tif húsa, öll þrjú.
Upp frá þessu forðaðist .fröken Enderby mig eins og
heitan eldinn. Jeg varð aldrei var við að hún þyrði svo
mikið sem að líta í þá átt sem jeg var. —
Um nóttina naut jeg hinnar bestu værðar í »skjald-
þiljaða svefnherberginu«, varð alls ekki var neinnar löngunar
til þess að fara ofan úr rúminu. — Jeg hafði ekkert af heim-
sóknum fröken Enderby að segja þessa nótt, en jeg gat ekki
varist því að hugsa um það sem hún hafði sagt mjer.
Jeg var í mestum vafa um, hvað jeg ætti að taka til
bragðs. Annaðhvort var saga fröken Enderby sönn og þá
var hún rjettur og sljettur morðingi, skaðræðisgripur að hafa
í húsi sínu, éða þá að hún var ekki með öllu viti. Jeg á-
setti mjer að leita við fyrsta tækifæri nánari .upplýsinga um
dauða föður Constance, og öll atvik þar að lútandi. Jeg á-
kvarðaði með sjálfum mjer, að hvort sem leyndarmál fröken
Enderby, sem jeg varð vísari um með svo kynlegum atburð-
um, reyndist að vera sannur viðburður eð skröksaga, að
láta ekki neitt á neinu bera um hátíðina. Það voru 18 ár
liðin síðan þetta gerðist og það var nú fallið í gleymsku og
dá. Hvað viðvjek þeirri huldu, sem láyfir heimsóknum fröken
Enderby um miðjar nætur í herbergjum mínum, þá var mjer
*5
beðið yður«.
»Jeg lofa yður engu«.
»Þá eru yðar dagar taldir. Eitt ráð vil jeg þó gefa
yður, og það er að þjer sjeuð yður úti um annað svefnher-
bergi. — Verið þjer sælir«.
Hún gekk hægt og stillilega út úr herberginu og lok-
aði hurðinni á eptir sjer.
Jeg gerði enga tilraun til þess að sofna framar þessa
nótt. — Saga fröken Enderby hafði komið mjer í svomikla
geðshræringu að jeg vissi að það myndi árangurslaust fyrir
mig að hátta. — Jeg gekk um gólf alla nóttina þangað til að
dagur rann. Jafnskjótt og bjart var orðið tók jeg yfirhöfn
mína og flýtti mjer út. Þetta var aðfangadagsmorgun.
Það var mjer að öllu ósjálfrátt, að jeg lagði leið mína
að húsi því, sem froken Enderby og móðir hennar bjuggu í.
Það var öðru nær, en að mig langaði til að hitta hana; en
það var eins og jeg hefði beina skipun, sem jeg yrði að
hlýða, til að ganga í þá átt en enga aðra!
Jeg hafði gengið skamma stund, þegar jeg sá hana
koma á móti mjer. — Hún var snyrtilega búin að vanda,
hress og róleg að útliti.
Við mættumst og hún bauð mjer vingjarnlega »góðan
dag«.
Jeg blíndi á hana allt það mesta sem jeg gat, en það
lá ekki nærri, að henni yrði neitt um það. Hún kunni að
halda sjer í skefjum sú kona. —
»Þjer eruð snemma á ferli í dag, herra Gilchrist. —
Mjer finnst þó, að um þennan tíma árs eigi menn lítið er-
indi út svo snemma dags«.
»Jeg ætlaði að finná yður«.
»Svo!« — Hún leit á mig svo undursamlega sakleysis-
legum augum að mig hryllti við. —
»Ef svo er, þá verð jeg að biðja ýður að gera svo
vel að snúa við með mjer sömu leið aptur, þvíjeg ætlamjer
til Queens Marvel og borða þar morgunverðcc.