Alþýðublaðið - 01.01.1906, Síða 1

alHðbbláðið
1. Blað.
Ávarp.
Lít þitt framtiðarvor,
elfdu afl þitt og þof,
þjóðin mín, sem til menningar
skeiðið vilt þreyta,
og bugast ei neitt
þó ei gangi það greitt
því að gæfan oss fátt má án erfiðis
veita;
þú sérð með því myrkviðursdagana
dvína,
og dýrðlegri sól yfir landið vort
skína;
og að lyfta þér hátt
þú með atorku átt
til að afla þér gullsins í framtíðar-
kórónu þína.
M. Gíslasort.
íslenzk alþýðaí
Þetta blað sem hér birtist er ætl-
að alþýðu. Við, sem gefum það
út, erum alþj'ðumenn, en svo eru í
daglegu tali þeir menn kallaðir sem
1. Árg.
ekkert stjórnarvald hafa, ekki hafa
lagt fyrir sig vísindalegt nám, en
gera líkamlegt erfiði að lífsstarfi sínu.
Ef litið er á flokkaskiftingu þjóð-
félagsins sést það brátt, að
við orum
stærsti flokkurinn. En þvi miður
er það sögn og sannindi, að við höf-
um ekki aðra yfirburði en mergð-
ina.
Völdin getum við haft, en viljum
þau ekki; við höfum fengið þau
öðrum í hendur, eða rjettara sagt,
leyfum öðrum að halda þeim fyrir
oss. Við höfum aftur augun oggef-
um okkur í auðmýkt undir þrælk-
un, ranglæti og fyrirlitningu. Vald-
hafarnir segja okkur hvernig við
eigum að sitja og standa, hvernig
við eigum að lifa og deyja. Þeir
hinda okkur byrðar, en spyrja okk-
ur ekki um, hve þungar þær megi
vera. Þeim er ekki nóg að láta
okkur mala kornið sitt, þeir verða
líka að ráða með hvorri hendinni
við snúum kvörninni. Efþeirbýggja
Reykjavík, 1. Jandar 1906.