Lögberg-Heimskringla - 24.01.1963, Blaðsíða 1
lögbetg*J|etmökrmsla
Slofnað 14. jan., 1888
Slofnuð 9. sept., 1886
77. ÁRGANGUR
WINNIPEG, FIMMTUDAGINN 24. JANÚAR 1963
NXJMER 4
Fréttir frá íslandi
(Úr Morgunblaðinu)
Góð síldveiði
Undanfarna vikur hefir ver-
ið góð síldveiði fyrir Suður-
landi. Aðfaranótt laugardags-
ins 12. janúar s.l. fengu til
dæmis 25 skip 26500 tunnur
út af alviðruhömrum.
☆
Síldarafurðir
Um síðast liðin áramót voru
afurðasölur síldarverksmiðja
landsmanna þannig, að af
72.000 tonnum síldarmjöls,
sem framleidd voru á árinu,
voru 12000 ton óseld. Er það
ekki mikið magn, þegar miðað
er við, hve óvenju mikil fram-
leiðslan var.
Hins vegar hafði síldarlýs-
isframleiðslan, sem nam 62.000
tonnum, öll verið seld og held-
ur betur þó, því að enn vantar
nokkurt lýsi upp í gerða samn-
inga. 11 f|1]^
Það, sem af er þessu ári, má
áætla, að framleidd hafi verið
um 3.500 tonn af síldarmjöli
og 15.000 tonn af síldarlýsi.
Það má því gera ráð fyrir, að
ó s e 1 d a r síldarmjölsbirgðir
nemi sem stendur um það
15.000 tonnum, en síldarlýsið
hefir allt selzt.
☆
Frá Vestmannaeyjum
Bátar eru byrjaðir á línu
frá Vestmannaeyjum. Veiði
hefir verið þolanleg, komizt
upp í 11 tonn á bát, þegar
bezt hefir látið. Meginið af
aflanum er ýsa, en þó meira
af þorski en verið hefir und-
anfarin ár.
Nokkuð hefir rætzt úr með
menn á bátana síðustu daga
en bó vantar enn mjög mikið
af fólki.
Frystihúsin hafa fengið all
margt fólk að undanförnu og
má segja, að þau hafi orðið
heldur betur úti með mann-
skap en bátamir. Sum húsin
telia sér borgið með mann-
skap sem stendur.
Mjög mikil atvinna er í
Vestmannáeyjum þ e s s a r
mundir og er unnið yfirleitt
fram til miðnættis og jafnvel
lengur, bæði við síldarfryst-
ingu og frystingu á fiski.
Þrátt fyrir skort á sjómönn
um, eru fleiri bátar farnir að
róa úr Eyjum en á sama tíma
í fyrra. ☆
Eldsvoði
Eldur kom upp í Halldórs-
húsi við Vesturgötu á Akra-
nesi þann 11. janúar s.l. Rúm
lega tvítugur maður, Kristján
Valdimarsson að nafni, komst
ekki út úr húsinu og beið
bana. ☆
Bakað úr íslenzku hveili
Fyrir nokkru bárust þær
fregnir frá dr. Birni Sigur-
björnssyni; að bakað hefði
verið úr íslenzku hveiti nú
nýlega. Að vísu var hér að-
eins um lítið magn að ræða,
en nóg til þess, að sönnun er
fengin fyrir því, að hér má
rækta hveiti.
Hér var um að ræða hveiti
úr tilraunareit Atvinnudeildar
Háskólans á Skógarsandi und-
ir Eyjafjöllum. Þar var sáð í
24 ferm. reiti með 8 mismun-
andi áburðarskömmtum. Af
þessu var tekið til mölunar
eitt og hálft kíló af hveiti og
síðan gerð tilraun með bökun.
Hér var að sjálfsögðu um heil-
hveiti að ræða. Bakaðar voru
kökur, kex og terta.
Dr. Björn lét þess getið, að
vegna slæms árferðis hefði
kornuppskera verið mjög lítil
um land allt.
Hveitiuppskeran í tilrauna-
reitunum á Skógarsandi var
ámóta góð og af herta byggi.
Hveitið náði fullum þroska,
sem er merkilegt í árferði sem
bessu. Eftir þessari reynslu að
dæma, sagði dr. Björn, að
nauðsynlegt væri að sá hveiti
á Islandi seinna en um miðjan
apríl. Mun það því óvíða hægt
nema á söndum Skaftafells-
sýslu.
☆
Vinsaelt leikrit
Allir aðgöngumiðar að 25.
sýningu Leikfélags Reykja-
víkur á leikritinu „Hart í bak“
eftir Jökul Jakobsson seldust
upp á svipstundu. Hér var ráð-
gert, að um síðustu sýningu
væri að ræða, en stjórn Leik-
félagsins hefir nú horfið að því
ráði að efna til aukasýninga á
’eikritinu venga gífurlegrar
aðsóknar.
☆
Nýr sýslumaður Skaftfellinga
Forseti Islands hefir nýlega
skipað Einar Oddsson sýslu-
mann Skaftfellinga. Einar var
áður fulltrúi borgardómara í
Reykjavík. Hann er sonur
hjónanna Sigríðar Gunnars-
dóttur og Odds bónda Einars-
sonar í Flatatungu í Skaga-
firði.
☆
Fimm nýir yfirlæknar við
Landspítalann í Reykjavík
Fimm nýir yfirlæknar hafa
verið skipaðir við Landspítal-
ann í Reykjavík. Þeir eru:
Kolbeinn Kristófersson sérfr.
í geislalækningum, ólafur
Bjarnason sérfr. í líkamsfræði,
Hjalti Þórarinsson sérfr. í
skurðlækningum, Theodór
Skúlason sérfr. í lyflækning-
um og dr. med. Friðrik Einars-
son sérfr. í skurðlækningum.
Christianson To Leave
While Big Things Ahead
By Val Werier
At the end of this month
John Aaron Christianson, 39,
leaves his big oak desk in his
spacious office at 103 Legi-
slative Building. He ends a
brief career as minister of
welfare, cut short by the
election last month.
Mr. Christianson was the
only defeated member of the
cabinet and he lost because of
a local issue — the diversion
of the Assinibonie River.
It was a crushing disap-
pointment for Mr. Christian-
son. He was one of the breed
of the Assiniboine River.
John Chrislianson
Roblin in 1959 and soon thrust
into the spotlight as a min-
ister of the crown. Like some
of his colleagues who had
little experience in public life,
he rose to the challenge,
mastered his portfolio and be-
came known as a strong mem-
ber of the Roblin team.
He enjoyed all this, taking a
hand in shaping the destiny of
the province.
The voters of Portage la
Prairie turned Christianson
down by 287 votes, but at no
time was his success as a
minister at issue. The fight
was over the Assiniboine di-
version. Portage, the richest
municipality in the province,
was in turmoil over what the
opposition called a threat to
its growth.
Observers say it was a dirty
campaign. There were whisp-
ers that Mr. Christianson had
obtained property because of
his position on Portage coun-
cil, and that now he wanted
the diversion to protect it
from flooding. One report
claimed that he had purchased
the land where Campbell’s
Soups is located and had made
a pot of money. Voters were
told that the graves at Hill-
Chemistry Ace
Eric A. Gislason, son of Mr.
and Mrs. Raymond S. Gislason
of North Lombard avenue,
was graduated from Oberlin
(Ohio) college summa cum
laude, with honors in chem-
istry, his major, at the com-
mencement exercises in June.
He was president of his
class as a freshman and as a
senior, was chairman of the
student educational policy
committee, and a member of
the forensic union and of
the golf team. He received
academic honors for scholastic
achievement throughout his
Oberlin career. ranking among
the top ten of his class each
year, was elected to Phi Beta
Kappa, and Sigma Xi, re-
ceived the Harry Holmes
prize, and was endorsed for a
Rhodes scholarship.
When Eric graduated from
High School a study was made
all over U.S. as to how H. S.
graduates ranked in mathe-
matics, Eric ranked first in
Illinois and 6th in U.S.A. ■
He is now in the graduate
school of Harvard University,
where he is studying for his
Ph. D. in chemistry. — He
married Nancy Davis Brown
also a graduate of Oberlin
college.
Eric A. Gislason
Erics grandfather was Judge
\rni B. Gislason of New Ulm.
Minn., who was the son o::
3jörn Gislason from Haug-
staðir, Vopnafirði, Iceland.
side Cemetery would be
washed down the creek.
All these reports were false
but they contributed to his
defeat, the first big one in Mr.
Christianson’s life.
He was born in a log cabin
at Big Point where his father
was a farmer. His first name
was Aaron but. when he enter-
ed Grade 1, he couldn’t spell
his name and neither could
his teacher. So he was called
John.
After completing his high
school, he joined the air force,
serving as a pilot during the
war. Back home, he went on
to University and graduated
as a mechanical engineer.
Then he joined the family
automotive and implement
agency at Portage.
Interested in politics, he
joined the Conservative Party,
was elected Portage alderman
in 1959 and later that year as
a member of the legislature.
In November 1961, he was ap-
pointed the first minister ever
to have the exclusive port-
folio of welfare in Manitoba.
“I had had no interest in
welfare whatever,” admits
Mr. Christianson.
When he appeared in the
Legislature a few months later
to defend his estimates, op-
position members were pre-
pared to be lenient as they
usually are with neophyte
ministers. But Christianson
was prepared and able to
explain the details of his
ministry. A man with the
ability to read and absorb in-
formation quickly, he had
grasped the workings and
philosophy of his department.
Some regard him as rather
austere. Associates say he is
really shy and humble. He
hates snobbery. The family
farm at Big Point was called
Koko Platz, so named by his
father. Koko was a nickname
given to a relative and Platz
was the German for place, a
term he picked up while serv-
ing overseas in the First
World War.
When John and his brothers
purchased 220 acres for a
h o u s i n g development in
Portage, he called it Koko
Platz, rather than Parkview
Heights or Lakeview Cres-
cent, the phoney names ad-
vanced by interested parties.
He is rather proud of refer-
ring to accomplishments of
his father who had only a
grade three education. And
like his Icelandic father, who
used to compose limericks for
village occasions, John is in-
terested in poetry.
Frh. bls. 8