Lögberg-Heimskringla - 03.09.1964, Qupperneq 5

LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 3. SEPTEMBER 1964
5
ÐHERRAHJÓN ÍSLANDS f EDMONTON

i- ■tfn ■ BL 'Á'%1
WL irHÉPWP
r , >v. ~ k < ^ ^ „* aiM k , Æ íÆS Æmi jy *- 1' jtf JBA -*■* * “33
son, sem voru í fylgd með for-
sætisráðherranum. E f t i r
drykkgóða stund hélt að-
komufólkið áfram til Mac-
Donald Hotel til að undirbúa
sig undir veizlu kvöldsins.
Eins og fyrr er vikið að,
hófst veizla íslendingafélags-
ins í Edmonton kl. 7 e.h. með
myndatöku og nokkrum sér-
staklega hlýjum inngangs-
orðum frá formanni félagsins,
hr. Leifi Oddson, og fór öll
samkvæmisstjórn hans prýði-
lega vel fram. Hann bauð
gestina hjartanlega velkomna
til Alberta og sérílagi til Ed-
monton, og minntist meðal
annars á skipulagningu og
verksvið félagsins, og eins
það, að þó að nokkrir væru
hreinkynjaðir Albertingar, þá
væri samt miklu fleiri sem
sezt hefðu að í Alberta að-
komandi frá Saskatchewan og
Manitoba, og er hér ein sönn-
un þess að íslendingar vilja
enn halda hópinn hvar í sveit
sem þeir eru settir.
„Smörgaasbord“ a ð f e r ð
var við framleiðslu matarins,
og gat hver og einn gengið
að langborði sem var hlaðið af
alskonar úrvals mat, og gat
þar fullnægt lyst sinni. Að að-
alréttunum loknum bað sam-
.kvæmisstjórinn dr. Bjarna
Benediktsson forsætisráðherra
Islands að ávarpa samkomuna
sem hann gerði á íslenzku og
ensku. Bar ræðan það með
sér að forsætisráðherrann
kunni vel sögu Vestur-íslend-
inga, og var hún þrungin af
velvild og vináttu í garð
Vestur-íslendinga. Svo kall-
aði veizlustjóri á Mrs. Mc-
Kenzie til að syngja vestræn
„ballads“ og alþýðusöngva
sem tíðkast hafa í vestrinu
síðan á landnámstíð hér,
gerði frúin ágæt skil á efninu
og þótti veizlugestunum mikil
skemmtun að hlusta á ljóðin
og söngin. Því næst kom frú
Margrét Decosse fram með
söng og söng aðallega íslenzka
söngva, en í lok fór hún með
aríu á þýzku. Frú Margrét er
fædd og uppalin í Hecla í
Mikley og er fyrir löngu mjög
kunn orðin fyrir hennar söng-
hæfileika, sem eru mun betri
en almennt gerist nieðal fólks
sem gefur sig að því að
skemmta í samkomum. Val
hennar og meðferð á söngv-
unum var með ágætum og
ættlaði lófaklapp áheyrand-
anna aldrei að linna, svo
voru allir ánægðir með þessa
sönggyðju. Nú var kominn í
salinn fjölmennur hópur,
karla og kvenna, öll klædd
„Western“ fötum. Guítar spil-
ari byrjaði á að spila og
stjórnandi dansins byrjaði að
„tóna“ fyrirskipanir, og 8 pör
tóku nú að skemmta áhorf-
endum (og sjálfum sér) með
„square dance“ að gömlum
og góðum vestrænum sið, og
var flokkurinn sjáanlega vel
æfður að öllu leiti enda vakti
hann mikla hrifningu og var
kallaður fram hvað eftir ann-
að.
Kaffi og kræsingar voru nú
bornar fram og gafst nú öll-
um tækifæri á að spjalla og
ræða við nágrana sinn, eða
að ganga á meðal kunningj-
anna í salnum, eða að heilsa
upp á gestina. Stemningin gat
ekki hafa verið betri þetta
kvöld og bar ríkan vott um
samstilltan íslenzkan anda
sem er að finna jafnt í Reykja-
vík eða hvar sem íslendingar
koma saman í Vesturheimi til
að minnast uppruna síns.
Var farið með hina kær-
komnu gesti næsta morgun
bílleiðis til Red Deer og síðan
til Markerville og fylgdu
margir Edmontonbúar þeim
suður eftir og voru með þeim
daginn út, og er sagan sem
þar gerðist sögð af öðrum.
Geslur.
Hon. Errick F. Willis
Framhald frá bls. 4.
know that the international
resources present in Canada
are much greater per capita
than in any other country of
19 million people. Our inter-
national resources are so great
that they seem to guarantee
our future success, and each
year more discoveries of
hidden wealth are brought to
light. Within the last few
years, for instance, we have
discovered a mine at Thomp-
son, Manitoba, which may be
the greatest nickel mine in
the world, on which the Inter-
national Nickel Company
spent more than $150,000,-
000.00 before taking out any
metal.
I feel that in the past we
have failed to speak out in
regard to the fine qualities
of our country, and that as a
result we are not as well in-
formed as we should be, in
reference to Canada.
This fact . was brought
forcibly to my attention when
a man came into my office
one day, and said, “ I saw
your name on the Manitoba
road map. My name is also
Willis, so I thought I could
get some information from
you in regard to Canada. I
come from Iowa where we
grow the tallest corn in the
world, and I have only half an
hour to spend. Would you
please tell me what you have
in Canada which is worth
while, in order that I may
write it down in my little
book to tell my people back
home.”
I did my best to inform my
namesake about Canada but
after he left, I had a great
sense of dissatisfaction, in as
much as I felt that my de-
scription of Canada and its
virtues and resources was
entirely inadequate, and that
I should be ashamed of my-
self for not being able to
paint a better picture of
Canada, in view of the many
interesting things we have
here. I then decided that I
would not be caught again by
anyone bearing the name of
Willis, and accordingly , I
gathered together certain in-
formation about my country
which I now desire to pass
on to you, with the hope that
some of this information may
be new and interesting, and
thus give you greater pride in
Canada.
I do not speak to you in
regard to the Province of
Newfoundland, rich though it
is in pulp and paper, mining
and fisheries — and having
the most colorful and one and
only Premier, Joey Small-
wood.
Nor of the beauties of
Nova Scotia, with its magni-
ficent and unrivalled Cabot
Trail on Cape Breton Island,
its great coal fields apd fruit
orchards, and the Bay of
Fundy with the highest tides
in the world.
Nor of Prince Edward
Island known as The Island
or “The Garden of the Gulf”
with 85% of its one million
acres under cultivation, even
although it is known as the
birth place of Canada where
in 1864 the Fathers of Con-
federation planned our future.
Nor can I speak of the
mighty Province of New
Brunswick with its great
beauty and valuable timber
stands, for I owe a great debt
to the Province of New
Brunswick which will never
be repaid — my wife came
from there.
Nor will í more than pause
to speak of the Province of
Quebec; the largest of our
Canadian provinces with an
area slightly less than the
combined areas of France,
Germany and Spain.
Nor will I more than
merition the great St. Law-
rence River in Quebec which
leads one thousand miles in-
land to our largest Canadian
city, the Port of Montreal.
Nor will I speak at length
of the Province of Ontario
which holds over one third of
the population of Canada and
is one and one-third times the
size of Texas. It is our
natural centre for manu-
facturing and is also respon-
sible for over one-third of the
total Canadian mineral pro-
duction.
Nor do I more than pause
to speak of my native Pro-
vince of Manitoba, almost
Framhald á bls. 7.