Alþýðublaðið - 08.09.1961, Qupperneq 8

ÞAÐ ÞYKJA alltaf nokk
ur tíðindi, þegar tvíbur-
ar fæðast, hv.að þá heldur
séu börnin fleiri, en merki
legast er það þó, þegar
eir.e'ggja tvíburar fæðast,
því með því er grundvöll-
urinn lagður að sögu 2ja
einstakhnga, sem eru þó
í raun og veru ein heild,
meira að segja frekar en
þó að um Síamslvíbura
væri að ræða.
Frá fæðingu er líf þeirra
svo nátengt, að ytri að-
stæður gela aðeins litlu
þar um breytt, þeir eru
eins og tveir dropar vatns
að ytra útliti, en ekki er
nóg með það, heldur er
gáfnafar þeirra og öll
hegðan afar áþekk,
Ein saga, sem nýlega
gerðist sannar það, hve
gáfnafar eineggja tvíbura
er líkt. Tvíburabræður
tóku nýlega stúdentspróf
frá sama skóla, ennfrem-
ur tvíburasystur, rann-
sakaður var mismur.urinn
á prófsárangr; þeirra, þá
kom í ljós, að mismunur-
inn á einkunnum tvíbura-
bræðranna var aðeins
0,003% og sami mismunur
var á einkunnum systr-
anna.
Víðtækar rannsóknir
fara nú fram á eineggja
tvíburum um víða verö.'d,
meðal annars í þeim til-
gangi að ranrsaka hvaða
áhrif uppeldi og ytri að-
stæður hafa á manninn,
sé gengið út frá því, að
eineggja tvíburar hafi
sömu erfðaeiginleika líl
að bera, þá ættu r.annsókn
ir á þeim að gefa gleggstu
mynd af því, sem leitað
er að.
Þessar rannsókr.ir
standa enn yfir og mun
væntanlega verða lokið á
næsta ári, ýmsar ályktanir
hafa þó þegar verið dregn
ar af rannsóknur.um, Það
virðist til dæm:s nokkuð
öruggt að eineggja tvíbur
ar lifi svo að segja jafn-
lengj, ef ytri aðstæður
breyta þar ekk; um, er.n-
fremur að reykingavenjur
þeirra séu þær sömu- En
það, sem komið er fram,
er þó lítilg virði á við það
sem vísindamenn vænta
sér af rannsóknunum,
þegar þær eru fullkomn-
aðar.
Fjölmargar sögur, sem
sagðar eru af eineggja tví
burum þykja sanna það,
hversu þeir eru samrunnir
frá fæðingu.
Á sjúkahúsi í N—Eng-
landi þurfti nýverið að
deyfa fullfrískan mann,
vegna þess, að verið var að
skera eineggja tvíbura-
bróður hans upp. Aður
hafði það einnig komið
fyrir, að hann hafði æpt
af sársauka, þegar bróðir
hans var skorinn upp.
Læknarnir á sjúkrahús-
inu ábyrgjast það, að sag-
an sé sönn, en erfðafræð
ingar og sálfræðingar
leyfa sér að efast um sann
leiksgildi hennar. Þeir
segja, að sá heilbrigði
hljóti að hafa vitað hve-
nær átti að skera bróður
hans upp og þá hafi harn
í móðursýkiskasti rekið
upp hljóð og þótzt finna
sársauka á þeim stað, sem
bróðir hans var skorinn
upp.
Fyrir fáum árum kom
fram móðir í danska út-
varpinu og sagði hlustend-
um frá eineggja tvíbura-
bræðrum, sem voru synir
hennar. Hún sagði, að þeir
hefðu sín á milli notað
sitt eigið mái, allt íil þess
að þeir voru fjögurra ára,
þó að þeir hefðu talað al-
veg eðlilegt mál við aðra-
Þeir litu á sig og fundu
s:g vera eina heitd.
Einn dag kon
þeirra í heimsóki
svo á, að þeir lá§
rúminu með h
gekk inn í stofu
annar þeirra lá,
Lars, og spur
hvort hann væi
það hét hinn tvíb
Lars svaraði; Ne
uppi á lofti.
★
Vel I
hjörn
’NEI, þetta er el
sagði stúlkan við
miðasöJuna í kv
húsinu, við konu,
rétt komin inn i
«m, með taminn
eftirdragi. ”Vil]
ekki að fara inn,
”Æ, verið þér
góðar að gera ur
ingu í þetta eina
sagði konan og i
vera eins blíðmí
gat. ”Bangsi niin
hrifinn af bóki
myndin er gerð <

/';—'
mimmm
i
■
/ ■-:/,. ---
■'..'V.'-,;
/.-"

m mm
wm
... ...

p:.:. ’.'f'-j. •' . /•/. • ’•í ■' .
ímMSfíMtM
Wm
SUMARIÐ er á för-
um. Einn morguninn
munum við- verða þess
vör, aö pollarnir, sem
kvöldinu áður urðu til
þess, að við lögðum
lykkju á leið okkar, eru
lagðir ísi og loftið er
kalt og grátt. Við vitum
að veturinn er kominn
í bæinn.
Einn kunningi minn
sagíl. mér úraum um
daginn. Hann þóttist
vera á ferð með skipi
í björtu og fögru veðri.
Farþegarnir lágu fram
á borðstokkinn og
horfðu á mávana, sem
léku sér allt i kring um
skipið. Það var sumar
í lofti og fuglarnir
hvítu svifu hóglega
með söng um víðáttu
geimsins. En skyndi-
lega fannst . honum
sviðið breytast. Það
kcfnaCt', i’loft'.ð hrann-
aðist dökkum skýjum
og allt í einu voru fugl
arnir horfnir, en votar
snjóflyksur liðu ofan
úr gráum óskapnaðin-
um. Veturinn var kom
inn En mávarnir koma
aftur.
KHWWMMMWMWWWWWWMWHWIMMMWIWllrtMMMWWMMWWWWWWWtWWMMMWWIWMWV
LYGARA
ÐAG nokkurn kom lier
maður nr, 66 tií foringja
síns og bað um leyfi næsta
sunnudag. Hann sagði að
konan sín væri veik og
hann yrði að komast
heim.
— Leyfið veitt, sagði
foringinn.
Tveim vikum seinna
kom 66 aftur til foringjans
og hann sagði að enn
væri konan sín veik.,
— Farðu þá 66, sagði
foringinn og vertu kominn
aftur á mánudagskvöld.
Enn liðu tvær vikur, þá
kom 66 í þriðia sinn og
bað um sunnudagsleyfi.
— Nei, 66, öskraði for-
inginn, þetta dugir yður
ekki lengur. Konan yðar
skrifaði mér og sagðist
ekki vilja fá yður oftar
heim á sunnudögum, því
að þér hefðuð drukkið yð-
ur fullan í bæði skiptin,
sem þér hafið fengið frí
og þar að auki hefðuð þér
slegið hana um peninga.
— Foringi, má ég hætta
að titla yður andartak og
tala við yður eins og mað-
ur við mann?
— Allt í lagi 66, hvað
var það?
— Það er nú si
ingi, að ég er að 1
hvor okkar sé n
ari — því sjáið J
á nefnilega ek
konu.
ÞEIR taka stó
sig Rússarnir ein
daginn. Alexej
heitir maður og <
sonur Krústjovs,
er hann ritstjóri
inbera málgagn
stiórnarinnar, Iz
Hann var á fer-
ríkjunum nýlega
þar fram í sjónvs
ræðufundi, þar s
vann það afrek
ast lil að siðbæt
ríska fréttablaða
auk þess hafði 1
islegt saurugt u
lyn Monroe að s
— Ef Kharlam
stjóri sovézka
ríkisráðuneytisiní
fengjum að an
M—liiwimii'wniwtr ........ n nnrn »'i . ..... . míiii wm«*Tri> iiiwiiiiBtmmmn wn
g 8. sept. 1961 — Alþýðublaðið