Alþýðublaðið - 01.02.1962, Page 8
asmaft
innar í Súdan, eða árása.
riddaraliðssveitanna árið
1898 við Omdurman, þar
sem hann var eínn þeirra
fáu, sem komust lífs af?
Mikið og fjölskrúðugt hlýt
ur safn minninga þessa
fræga manns áð vera eftir
jafn langa og viðbúrðarríka
ævi og hann hefur jífað.
Á hverjum vetri þegar
Churchill er kominn á Ri-
vieraströndina berst það út
eins og eldur í sinu meðöl
íbúanna, að nú se hinn
aldni höfðingi kominn á
ný.
Og nú er hann kominn
einu sinni enn.
nákomnir ættingjar og ör-
fáir gamlir vinir, auk þjón
anna, sem fylgja honum
hvert spor. Þarna hátt yfir
ströndinni situr Churc-
hill oft í síðdeginu og horf
ir fram yfir ströndina og
út á hafið og nýtur fegurð
ar sólarlagsins.
Um hvað skyldi hann
hugsa gamli maðurinn, —
þegar hann situr þarna og
horfir á sólarlagið? Um
æsku sína, stóratburði
manndómsáranna eða styrj
aldirnar tvær, er hann
barðist við Þjóðverja? —
Skyldi honum verða hugs
að til Madh'iuppreisnar-
Winston Churchill fræg-
asti forsætisráðherra Breta
er nú orðinn 87 ára. Nú í
vetur býr hann eins og svo
eft undanfarið á frönsku
Miðjarðarhafsströndinni,
Cóte d’Azur. Aðsetursstað-
ur hans er hátt fyrir ofan
Monte Carlo í um eitt þús-
und metra hæð, en samt
skammt frá ströndinni. —
Þarna eyðir ChurchiU nú
vetrinum fjarri þokunni og
kuldanepjunni á Englandi.
Fáir einir fá að heim-
sækja öldunginn, aðeins
IllÍfiÍf
Sp§gg
liiÍÍÉÍsÍi
VIÐ MIÐJARÐARHAF
CHURCHILL
• • .-•• '
Bankarán hafa aldrei ver
ið vdnsælii í Bandaríkjun-
um en nú, og segja lög-
reglumenn, að sumpart
megi bankamönnum um
kenna. Nú eru það ekki
lengur reyndir glæpamenn
og innbrotsþjófar, sem
ránin fremja, heldur hefur
hópur „amatöranna“ vax
ið mjög að undanförnu.
Ríkislögreglan og sam-
band bandarískra banka
létu nýlega fara fram rann
sókn á bankaránum og
sýna þær skýrslur, að
bankarán eru nú bæði
fleiri og meira úr bönkum
stolið en nokkru sinni fyrr.
Á síðastliðnu ári voru
framin 895 slík rán, en ár-
ið áður .,aðeins“ 753. Tap
bankanna var metið um
73 millj. íslenzkra króna,
og er það um þriðjungi
hærri upphæð en árið áður.
Þjófnaðir í útibúum
bankanna í íbúðarhverfum
hafa færzt sérstaklega í
vöxt, en mun auðveldara
er að ræna þá en stóru
bankanna, sem eru á allan
hátt vel varðir gegn ræn-
ingjum.
Að undanförnu hafa
margir bankar reynt að
gera afgreiðslusali sína
meira aðlaðandi með því
að fjarlægja grindur þær,
sem áður voru hafðar fyrir
framan gjaldkerana, af-
greiðslu borðin hafa verið
lækkuð og fleira gerl tii að
gera húsakynnin vistlegri.
Flest af þessu hefur þó
fyrst og fremst gert þjóf
unum auðveldara að
stunda iðju sina nú en áð-
ur.
Meðal fengur bankaræn
ingjanna var þó aðeins tæp
eitt hundrað þúsund, en oft
er það að ræningjarnir
finna alls ekkert Oi
að hverfa tómhe
brott. Þykir lögr
vestra þetta mikil
fyrir lítið, því ræni
ir geta fengið allt
ára fangelsi eða jaf
látsdóm, ef til þeirx
Bankarnir eru næi
vel tryggðir fyrir þ
unum.
3 1. febrúar 1962 — Alþýðublaðið