Arnfirðingur - 03.09.1902, Blaðsíða 3

ARNFIRÐIN GUR.
103
sögu, en fleiri verða sagðar hér,
sem sanna það enn glöggvar ef
verða mætti, að bæði er dalur
í Eyjafjallajökli austur af Al-
menningam og í honum bygð úti-
legumanna mjög blómleg og það
alt fram á vora daga.
Svo mun og verða sagt frá ýmsu
hjer, bæði af austri og vestri,
sem vottar það með skýrum rök-
um, að bæði sje til svipir, vofur,
draugar og galdur og það svo
skýrt, að hjer eítir mun engum
tjá móti að mæla, sem rjett mál
vill verja.
Eftlrmáli.
í sambandi við þessa sögu má
geta þess, að oft bafa þótt illar
heimtur þar eystra, og sjerstak-
lega í fyrra haust ber mönnum
saman um, að heimtur væri mjög
slæmar einkum úr Hrunamanna-
hrepp, hafði þar vantað margt
sauða og allan þorra fullorðinna
hrúta, sagt að einn mann þar
hafí vantað 6 sauði fullorðna og
2 hrúta. Nokkuð vantaði og um
Skeið og Flóa og þó minna.Þótti
ýmsum það varla einleíkið og
benda til að eitthvað gæti verið
ekki sem hreinast á fjöllunum.
Skýrslur eru því miður ekki til
um fjárvantanir það ár nje önnur.
Ný-Valtýskan og' landsrjett-
indin, heitir bæklingur, sem Ein-
ar Benediktsson hefur gefið út ný-
lega. Hann er framhald eða kó-
róna fundanna um ríkisráðið,
sem Einar átti hlut í að halda
hjer í Rvík og það borið fram
hjer sem þar, að báðir flokkar á
þingi nú hafi með löggildíng ráð-
gjafans í ríkisráðinu svift landið
hinu sanna sjálfsforræði sínu og
að hjer eftir verði ekki til að lög-
um nein íslensk sjermál.
Kverið er ekki sjerlega fræð-
andi og hefði því nauðsynlega
þurft að vera skemtilegra. Pað
er rólega skrifað, skammalaust
og illyrðalaust.
Hvaðanæva.
Tíð sögð afarköld nær um alt
land. Frost á nóttum eystra
fram eftir öllum Ágúst og þar
snjóaði niður eftir hlíðum sumar
nætur. Umbrotaófærð á heiðum.
Orasvöxtur er sagður fram und-
ir meðallag viðast um land, en
nýtíng ágæt.
FisMafli góður bæði eystra og
vestra. Ágætisafli á skip P. J.
Thorsteinsons & Co. á Bíldudai og
Bjarki (13. Ág.) segir skip á Seyð-
isf. afla þá vel, þau sem i nýja
síld náðu.
Slys. Bát hvolfdi á Seyðis-
firði eystra Sunnudaginn 17. Ág.
með 3 mönnum á, varð 2 bjarg-
að an 1 drukknaði; hjet Haldór
Jónsson frá Skólabæ bjer í Rvík
en þeim varð bjargað: Jóhanni
Pjeturssyni úr Rvík og Tómasi
nokkrum úr Vestmannaeyjum. Sá
sem bjargaði var Friðrik úrsmið-
ur öíslason. (Eftir Bjarka).
Achilles björgunarskipið norska
og Modesta, sem Achilles náði
hjer upp, fóruloks í fyrramorgun
til Noregs. Með Achilles tóksjer
far Ólafur Jónsson Ólafssonar
bókavörður frá Chicago, sem dval-
ið hefur hjer í sumar hjá foreldr-
um sfnum í kynnisför.
Dr. Valtýr Guifmundsson fór
með Ceres 26. f. m. Varð að
halda heim einsamall og skilja
eftir konu sína veika hjer í
Rvík hjá móður sinni. Með
Ceros fór og fjöldi stúdenta til
Khafnar og Einar Benediktsson
til Einglands.
Alþíngismenn munu nú allir
farnir nema Guðjón Guðlaugsson,
sem hjer dvelur eftir til að starfa
í öreigamálsnefndinni, með þeim
Páli amtmanni og Jóni landrit-
ara. Þíngmenn Múlsýslínga fóru
landveg, sveitir, þeir sem suður
komu Sprengisand og Kjöl. Þeir
fóru og víst sömu leið, Stefán i
Fagraskógi, Ólafur Briem og Jósa-
fat gamli, en með Lauru fóru
norður, nú á Föstudaginn var,
þeir Klemens, Stefán kennarii
Hermann. (með konu sinni), sjera
Sig. Stefánsson, sjera Sig. Jens-
son og Lárus sýslum.
Matmóðurstarfið á Laugarnes-
spítalanum er laust frá því í gær,
og verður víst bráðum slegið upp
til umsóknar.
Achilles kominn aítur með Mo-
desta í nótt; komst til Vestmanna-
eyja. Þar bilaði vatnspípa og kost-
ar viðgerðin tveggja daga bið hjer.
Gáta
Þessir 20 menn skrifa und-
ir „8tefnuskrá“ „Heimastjórnar-
flokksins1*.:
Ari Brynjólfsson, Árni Jónsson,
Björn Bjarnason, Eggert Pálsson,
Eiríkur Briem, Guðj. Guðlaugs-
son, Gutt. Vigfússon, Hannes rit-
stj. Hermann Jónasson, Jón Jóns-
son, Jósafat Jónatansson, J. Jón-
assen, J. Havsteen, L. H. Bjama-
son, Ól. F. Davíðsson, Pétur
Jónsson, Sighv. Árnason, Steíán
Stefánsson þm. Eyf. Tr. Gunn-
arsson.
Kl. Jónsson (Með þeirri aths.,
að mjer var sýnt ávarp „framsókn-
arflokksins" rétt áður en því var
útbýtt prentuðu).
Þessir 16 skrifuðu ekki undir
þessa skrá: Hallgr. Sveinsson,
Skúli Th., Sig. Jensson, Björn
Kristjánsson, Ól. Briem, Þórður
40
Því er jeg að skrifa þjer alt þetta? Þetta stendur nú
á pappírnum. Látum það fljóta til þín í þetta sinn.
Þinn. P. B.
Sjöunda brjef
(frá sama til sama) 22. Agúst.
Nú eru tíu dagar síðan að jeg skrifaði þjer síðast. Jæja
kunníngi. Jeg get nú ekki þagað yfir því leingur. Jeg verð
að segja þjer hversu þúngt mjer er niðri fyrir, svo vel sem
mjer er við þig. Þú getur gert þjerí hugarlund með hvaða
tilflnníngum jeg skrifa þessi óljósu orð, sem jeg set nú hjerna
á pappírinn. Jeg er einginn únglíngur, ekkert barn. Jeg
er ekki á þeim aldri nú, þegar það var óhugsandi að
beita svikum við aðra menn og þegar svo hægt var að beita
svikum við sjálfan sig. Jeg veit alt, sje altsaman. Jeg veit
það, að jeg er nú hálf-fertugur. Jeg veit, að Yera
er annars kona og að maður hennar er á lífl og að
hún elskar hann. Jeg veit, að jeg á einskis von af þessari
tilfinníngu sem hefur gripið mig, nema leyndra kvala og
eyðileggíngu lífsfjörs míns. Alt það er mjer ljóst. Jeg vona
ekkert og vænti einskis og þó finn jeg einga huggun í þess-
ari fráleitn minni. Jeg hef fundið það nú í fjórar vikur að
ást mín á Veru óx meir og meir, og var mjer það bæði sorg
og sigur. En hvernig átti jeg að hugsa mjer, að einhver á-
stríða ætti einhvern tíma að fara með mig á gandreið — á-
stríða, sem er vön að hverfa eins og æskan og koma aldrei
aftur? Hvað segi jeg þá? Svona hef jeg aldrei elskað —
nei, aldrei elskað! Fyrirmyndir mínar voru Manon Leskát
37
kallaður atburður. En mjer var það svo yndislegt, svo hjart-
anlega kært, að sæt og sæl tár komu fram í augu mjer.
Og hugsa þú þjer eitt — þegar jeg kom morguninn eftir
til laufskálans, þá heyrði jeg þýða kvennmannsraust sýngja
kvæðið: „Njót aðeins lífsins". — Jeg kom nær, það var Vera.
Ágætt! kallaði jeg upp. Jeg vissi ekki áður að þjer hefðuð
svo fögur hljóð. Hún roðnaði oghætti að sýngja. Hún hef-
ur ansi fallega rödd, en jeg er viss um að hún hefur aunga
hugmynd um það sjálf. Hvílíka fjársjóði á hún ekki sem
hún veit ekki neitt um? Hún þekkir sjálfa sig ekki hót. Er
ekki þess háttar kvennmaður furðuverk á vorum dögum?
12. Agúst.
1 gær áttum við saman kynlegt samtal. Við töluðum
um andasýnir. Vera trúir sterklega á, að menn sjái anda
og svipi og segist hafa gildar og góðar ástæður til þess.
Prímkoff hlýddi á og horfði niður í gólfið, en kínkaði kolli
eins og til að staðfesta orð Veru. Jeg kom með svolítið
nærgaungular spurníngar, en sá fljótt og glögglega að þetta
var henni óþægilegt umtalsefni. Við fórum þá að tala um
ímyndunaraflið og um það vald sem það hefur yfir okkur.
Jeg sagði henni að í æsku minni dreymdi mig títt um ham-
íngju (eins og flesta gerir sem lífið hefur ekki gefið og gefur
ekki neina hamíngju). Yndislegastur var sá draumur, að búa
eina viku í Feneyjum með konu, sem jeg elskaði. Eina hug-
sjónamynd gat jeg sjeð svo lifandi sem jeg vildi, og nær
sem jeg vildi, einkum á nóttunni; jeg þurfti ekki annað en
láta aftur augun. Það sem jeg sá var þetta: Kyrr, túngl-
björt nótt, full af ángan, ekki gulleplaángan, eins og þú lík-
lega hugsar þjer, heldur af Helíótróp og Kaktus. Svo sá jeg