Austurland - 11.06.1921, Blaðsíða 4

4
AUSTURLAND
Herm. Thorsteinsson & Co.
umboðsverzlun
Sími 13 Seyöisfiröi Símnefni Mauni
Hafa fyrirliggjandi handa kaupmönnum, kaupfélögurn ogútgerðarmönnum
Motorolíur. Skófatnað
Mótortvist Sólaleður, margar teg.
Öxulfeiti Skinn, margar tegundir
R u s o 1 i n, veiðarfæratjöru, Skóreimar og margt fleira.
Nautakjöt
kaupir hæsta verði
St. Th. Jónsson, Seyðisf.
Hið ísl. steinolíuhlutafél. Rvlk.
hefur hinar alþektu, ágætu og ódýru
steinolíutegundir á ’„Lager“ hjá
konsúi St. Th. Jónssyni, Seyðisfirði.
heildsöluverðið er nú sem hér segir:
Sólatijós kr: 70,50 per 100 kilo
Óðinn „ 68,50 ,, 100 ,,
Alfa „ 61,50 „ 100 „
auk tunnu á 6,00
Benzin kr: 36,oo kassinn.
AUSTURLAND
kemur út vikulega.
Verð 5 kr. árgangurinn.
Gjalddagi 1. júli
Ritstjóri og ábyrgöarmaður
Guðm. G. Hagalín
— Sími 54 —
Afgreiðslu- og innheimtu-maður
Herm. Þorsteinsson
— Sími 13 B —
Prentsmiðja Austurlands.
H.f. Eimskipafélag Islands.
Frá 1. júní lækka fiutningsgjúld með skípum félagsins og
ríkissjúðsskipunum, Vilieinoes og Borg milli landa frá nú<
gíldandi fluíningagjaldskrá þannig: Milli íslands og Kaup
mannahafnar um 10% og milli (slands og Leith um 20%.
Aígreiðslan.
Uppboðsauglýsing.
Samkvæmt kröfu skiftaréttarins í dánarbúi Sigurðar Sveinssonar,
Stóru-Breiðuvfk, í Borgarfjarðarhreppi hér í sýslu, sem andaðist 8.
ntarz síðastliðinn, verður tjáð jörð, Stóra-Breiðuvík, sem öll er 21,4
hundruð að nýju mati, með tveim ærkúgildum, húsum og manuvirkj-
um, boðin upp og seld, ef viðunandi boð tæst, á þrem opinberum
uppboðum, sem haldin verða miðvikudagana 8., 15. og 22. júní
næstkomandi, tvö hin fyrri hér á skrifstofunni, en hið þriðja á eigninni
sjálfri, öll kl. 12 á hádegi. —
Söluskilmálar, veðbankavottorð og önnur skjöl snertandi söluna,
verða til sýnis hér á skrifstofunni degi fyrir hið fyrsta uppboð.
Skrifstofu Norður-Múlasýslu, 14. maí 1921. —
Ari Arnalds
RAFMAGNSTÖÐVAR
A F H 1 Ýmislegt A F L. Ý
T hentugt til tækifaerisgjafa S
U fæst hjá 1
N Indriða Helgasyni Sðf. N G
RAFMAG NSTÖÐVAR
Prentsmiðja Austurlands
prentar og selur allskonar eyðublöð «og reikninga,
með eða án firmanafns. Hefur til sölu ágætan póst-
pappír (margar teg.) og umslög, áprentað eftir vild.
Leysir fljótt og vel af hendi aliskonar prentun.
Ung, góð mjólkurkýr, snemmbær, tll sölu. Uppl. bæjafógetaskrifst.
T vær ljosmy ndavélar
til sölu hjá
Eyjólfi Jónssyni
Tveir ágætir reiðhestar til söln. Ritstj. vísar á.
50 kindafóður — til að halda
fólkinu í sveitunum, því að keppi-
nauturinn, sjávarútvegurinn býður
betur.
Sennilega geta ekki allir bænd-
ur boðið þetta kaup á litlum og
heyskaparlausum jöröum. En fyrir
hvað? Af því að bændur hafa
verið latir og heimskir. Þeir nenntu
ekki og skildu ekki að bæta þurfti
jarðirnar til þess að þær gæfu meira
af sér. En það var skilyrðið til
þess að bændur gætu staðist sam-
keppni við sjávarútveginn og hækk-
að kaupið.
Þessu til skýringar er þessi saga
af íslenzkum bónda með ramís-
lenzkum búmanns-hugsunarhætti:
Bóndi hafði lesið í Búnað-
arriti um hirðingu áburðar og
voru þar nefndar safngryfjur. Hann
ræður sér nú búfræðing til safn-
húsbyggingar. Búfræðingurinn
segir honum hvernig safnhús þurfi
að vera. Að fara megi með hest
og vagn inn í húsiö, því það flýti
fyrir verkinu og verði það hæg-
ara fyrir þá, sem vinni að því að
aka á túnið. Bóndi hélt að vinnu-
menn sínir væru ekki ofgóðir til
þess að moka skítnum upp á bakk-
ann. Sjávarbóndinn hefur farið
öðruvísi að, sem framfarir sjávar-
útvegsins sýna. Því að hann
stendur ekkert að baki sjávarútvegi
annara þjóða.
Landbúnaðurinn hefur oröið al-
gerlega undir í samkeppninni við
sjávarútveginn. í hverju handtaki
sjávarbóndans lýsir sér framsýni
og dugnaður, en frá landbóndan-
um hevrist ekkert annað en bar-
lómur og öfund yfir velgengni
keppinautarins. Svo gersigraöur
er landbóndinn. Hvernig hefði
verið ástatt nú með þjóð vorri á
þessum stríðsárum, ef sjávarútveg-
urinn hefði verið í annari eins
niðurníðslu og landbúnaðurinn?
Það er fróðlegt að lesa saman-
burð Guðm. Friðjónssonar á verð-
mæti einstakra vörutegunda nú og
fyr. Hann virðist ómögulega geta
skilið að ein vörutegund stígi
meira en önnur eða þurfi að selj-
ast meira, ef innanlands eru seld-
ar. Það er auöséð, að honum
finst sjáfarafurðir hafa hækkað of
mikið í verði í samanburði við
landbúnaðarafurðir, og tekur hann
til dæmis smjör og fisk. Hann
virðist sárgramur yfir því að sjó-
menn skuli ekki vera svo vitlaús-
ir að skifta á smjöri og fiski, eft-
ir sama mælikvarða og tíðkaðist
í hans ungdæmi. Einnig virðist
hann eiga bágt með að skilja þá
nauðsyn til sparnaðar hjá sjávar-
mönrnlRi, að þeir hætti að eta
smjör, þ«gar það keinst upp fyrir
sannviröi. Það virðist Guðm.
Friðjónsson ekki geta skiliö. En
hinn góði G. F. gleeymir að greina
frá hæsta verði á smjöri. Sum-
arið 1919 keypti eg smjör norður
í Þingeyjarsýslu á 3,00 pd. og er
það 6-falt verð borið saman við
verðið á smjöri því, er Guðm.
Friðjónsson ólst upp á. Aítur á
móti hygg eg að fiskurinn muni
fullhátt reiknaður á 20 aura pd.
Ef alt væri nú reiknað, sem að
framleiðslukostnaöi lýtur, þessara
tveggja vörutegunda, þá ætla eg
að sanngjarnt væri að fiskur hefði
stigið meira en smjör. Þá sér
hver maður, þótt saringjarnt væri
áður, getur sjávarböndinn ekki hag-
nýtt sér heilræði G. Fr. Skyldu
allir íslenzkir bændur geta gert
svo lítið úr sér og finna sig svo
gersigraða í samkeppninni, að jieir
falli svo flatir og mælist til að
sjávarbóndinn gefi sér. Guð hjálpi
|)á landbúnaðinum okkar.
Eg vil geta þess að sumar fiski-
tegundir, l. d. steinbítur, voru
seldar á stríðsárunum fyrir 7—9
aura pd. Eg ætla að hann hafi
ekki hækkað í verði hlutíallslega
við smjör.
Niðurl.