Austurland - 08.10.1921, Blaðsíða 4

4
AUSTUkLAND
Lyfjabúð Seyðisfjarðar
hefur meðal annars:
járnmeðal
Bragðgottstyrkjanói.blóðaukanói.
Seyði$fjarðar Apótek
P.L.MOGENSEN.
Assellol
Og
Assellol Maltextrakt
mjög bragðgott, styrkjandi
og nærandi handa börnum
og fullorðnum — og eng-
inn er svo magaveikur að
hann þoli það ekki.
Rheumatol
nýtt gigtarmeðal, sem hríf-
ur mjög fljótt.
Incitamin
nýtt sárameðal, sem einnig
er mjög fijótvirkt.
Kreolin er langbezta fjárbaðið.
Tóbaksbaunir og tóbaksdropar eru ómissandi í neftóbak.
Allar tobakstegundir
eiga menn að kaupa í einu sérverzl-
uninni hér í þeirri grein, af því:
Þar fæst flest! Þar er úrvafið mest! Og þar eru kaupin bezf!
Sveinn Árnason.
Auglýsing
Fjármörk kaupm. Stefáns Th. Jónssonar, Seyðisfirði,
eru:
Hamarskorið hægra og tvístigað aftan vinstra.
Blaðstýft framan hægra og hálftaf aftan vinstra og
fjöður framan.
Therma
rafsuöu
áhSld
bezt
Inur
Heigason
AUSTURLAND
kemur út vikulega.
Verð 5 kr. árgangurinn.
Gjalddagi 1. júlí
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Guðm. G. Hagalín
— Sími 54 —
Afgreiðslu- og innheimtu-maður
Herm. Þorsteinsson
— Sími 13 B —
Prentsmiðja Austurlands.
Mikið af allskonar
Vefjartvisti
Nýkominn í verzlun
St. Th. Jónssonar.
Huseign og lóðarréttindi
4
Kristínar Jónasdóttur hjá Steinholti er til sölu nú þegar. Húsið er
laust úr leigu 1. maí 1922. Lóðin er stór og með gúðum leigukjör-
um. Lysthafendur semji fyrir 1. des. við
Jón í Firði.
Ishusið
Bæjarbúar, sem óska að geyma kjöt sitt á íshúsi mínu
geta komið með það til íshúsvarðar á þriðjudögum, fimtu-
dögum og laugardögum, meðan á sláturtíðinni stendur. frá
kl. 3 til 6 e. m. — Kjötið verður að vera vel merkt.
St. Th. Jónsson.
Prentsmiðja Austurlands
prentar og selur allskonar eyðublöð og reikninga,
með eöa án firmanafns. Hefur til sölu ágætan póst-
pappír (margar teg.) og umslög, áprentað eftir vild.
Leysir fljótt og vel af hendi allskonar prentun.
geislum hnígandi kvöldsólarinnar,
gneistandi og glitrandi, hátt og lágt
vafin gullnum purpurabjarma. Stundum
er hún líka fögur, þegar- veður er
hvast og bjart, þá ber hún sterkleg
við bláan himinn, skrjáfar og hvikar,
bognar og réttir sig á ný og teygir
sig mót hálopti eins og hún vilji
losna úr fjötrum og lyfta sér til flugs
t'ljúga langt, langt burt út í fjarska
blámandi loftheima. En annars ann
eg ekki öspinni. Þessvegna tók eg
mér ekki hvíld í asparskóginum, held-
ur gekk inn í birkilundinn og hag-
ræddi mér þar undir tré, sem því
nær var laúfgað alla leið niður að
rót. Og þegar eg hafði notið nátt-
úrufegurðarinnar, féll eg í hinn ró-
lega hugðnæma dvala, sem enginn
þekkir nema veiðimaðurinn.
I raun og veru hef eg ekki hug-
mynd um hve lengi eg svaf, en þeg-
ar eg opnaði augun. sindraði skógar-
þyknið í sólarljóma. Allstaðar sást
heiðblár himininn gægjast gegnum
laufþakiðk sem um fór léttur og á-
nægjulegúr þytur. Hægur víndur
hafði rekið skýin að fullu og öilu á
flótta. Komið var hreinviðri, og í
loftinu var að finna hressandi áhrif
þurviðrisins, sem fylla hjartað styrk-
um lífsþrótti og vellíðan. Slík veðra-
brigði, er þau koma eftir dimman
og votviðrasaman dag, boða því nær
alt af bjart og heillandi kvöld.
Eg var að því kominn að rísa á
fætur til þess að freista á ný ham-
ingjunnar við veiðarnar, þegar eg
kom auga á einhverja mannlega veru.
sem sat grafkyr skamt frá mér. Við
nánari athugun sá eg að þetta var
ung stúlka af bændafólki. Hún sat
á að gizka 20 skref frá mér. Hún
drap hugsandi höfði og hvíldi hend-
urnar þreytulega í kjöltu sér. Önn-
ur höndin var hálflukt um stóran
blómvönd. Var hann bundinn úr
kornblómum. Bærðust þau hægt og
rólega fram og aftur um stykkjótta
kjólinn hennar, í hvert skifti sem hún
dró andann. Hún var í hreinum hvít-
um sloppi, sem var hneptur í hálsinn,
og á ermunum. Féll hann í smáar
mjúkar bylgjur um mittið. Tvær rað-
ir af stórum, gulum perlum héngu
um hálsinn og ofan á brjóstið. Hún
var mjög svo fögur ásýndum. Hárið
var jarpt og mikið og sást í tveim
þokKalegum, sléttum en fjaðurmögn-
uðum fléttum koma frdmundan mjóa,
rauða höfuðbandinu, sem vafið var
um mjallhvítt ennið. Alt annað af
andlitinu en ennið var dreift gullbleik-
um freknum, sem oftlega sjást ein-
mitt á því hörundi, sem mjúkast er
og fegurst. Augun sá eg ekki, því
að hún horfði niður fyrir fætur sér.
En eg sá greinilega smágervu boga-
dregnu augabrúnirnar og bráhárin
löng og þétt. Á annari kinninni sást
votta fyrir tárperlu, er glitraði í sól-
skininu. Hafði hún runnið alla leið
niður að vörunum, sem voru lítið
eitt bleikar. Nefið var dálítið söðul-
bakað og nokkuð þykt, en andlitið
þó eigi að síður töfrandi. Einkum
varð eg hrifinn af svipnum. Hann
var þýöur og lýsti rólegri angurværð.
En þó var eins og sársauki sá, er
hafði gagntekið hana, markaði í and-
litið Ijósan vott barnslegra vandræða
og efa. Hún beið auðsjáanlega eftir
einhverjum. í skóginum heyrðist lágt
þrusk. Hún leit þegar í stað upp og
svipaöist um. í gagnsæjum skugga
skógarþykknisins sá eg augu hennar
opnast — stór, skær augu, hvikul og
snör eins og í rádýri. Hún horfði
stórum augum í áttina þangað sem
þruskið haföi heyrst. Síðan andvarp-
aði hún, leit við, varð ennþá álútari
en áður og tók að leggja blóm við
blóm í kjöltu sína. Rauðleiturbjarmi
kom yfir augnalokin og beizkjublandn-
ir kippir fóru um varir hennar. Enn
þá sást tár skjótast fram undan
þreytulegum augnalokunum, renna
niður kinnina og blika þar í sólskin-
inu.
Þannig leið hálf kiukkustund. Vesa-
lings stúlkan sat alt af á sama stað.
Að eins við og við spenti hún greip-
ar um kné sér, svipurinn varð sárs-
aukablandinn, og hún hlustaði eins og
áður . . . Loks heyrðist þrusk inni í
skóginum. Hún hrökk við. Þruskið
hélt áfram. Hljóðið varð greinilegra
og færðist nær, Loks gat hún greint
þung og hröð skref. Hún rétti úr
sér, en virtist svo verða hrygg á ný.
Augnaráð hennar var athugult og
gneistaði af eftirvæntingu.
Karlmaður kom fram úr skógar-
þykninu og gekk hratt í áttina til
hennar. Undir eins og hún kom
auga á hann, roðnaði hún, og gleði-
bros lék um varir hennar. Hún ætl-
aði að standa upp, en hné á ný nið-
ur, fölnaði og varð eins og utan við
Framh.