Austurland - 29.10.1921, Blaðsíða 2

2
AUSTURLAND
Eftir 15. nóvember næstkomandi verða
ógreidd bæjargjöld tekin lögtaki.
Gjaidkeri Seyðisfjarðarkaupstaðar.
Karl Jónasson.
)) IfeTÍHm & ÖLSEINl
Seyðisfirði
hafa fyrirliggjandi:
Oma- smjörlíki
Jarðepli
Lauk
Mjólk 2 teg.
Sáldsykur
Hrisgrjón
Baunir
Te
Vindla
Spil
Manchettskyrtur
Hnífapör
Krystalsápu
Stangasápu
Kerti
Prímusa
Olíufatnað
Þvottabretti
Seglgarn
Qötukústa
Bárujárn
ber með sér, þá hef eg ekki gert
neina áætlun um hag sjóðsins í
heild sinni, enda er mér full kunn-
ugt um, hvernig hagur hans stend-
ur, og hefði því eðlilega skýrt frá
honum eins og hann var, án þess
að áætlun gæti komið til greina,
hefði mér fundist það nauðsyn-
legt fyrir þá hlið málsins, sem eg
hafði til meðferðar.
Hins vegar gerði eg yfirlit yfir
hag eignarinnar eins og hann
myndi vera, ef sérstakt reiknings-
hald hefði verið haft fyrir hana.
Þegar eg gerði þetta yfirlit, þá
færði eg eigninni til tekna altsem
henni bar með réttu, einnig
bryggjugjöld, þótt St. Th. J. segi
að eg hafi gleymt þeim, og er eg
tilbúinn að fá þennan útdráttstað-
festan af gjaidkera Hafnarsjóðs, ef
St. Th. J. skyldi detta í hug að
vefengja hann. Öli málalenging
St. Th. J. um það, að hin svo-
kölluðu hafnargjöld séu í beinu
sambandi viö eignina, er út í loft-
ið, enda leggur hann ekki út í að
reyna að rökstyðja þessa skoðun
sína. Hafnargjöld borga sem sé
öll skip, sem inn á höfnina koma
og ekki eru gjaldfrí samkvæmt
hafnarreglugjörðinni, án tillits til
þess, hvort eða hvar þau leggjast
að bryggju. Ekki get eg fallist á,
að í grein minni felist nokkuð það,
sem svert geti hag bæjaríélagsins
út á við, því að það, að gefa í
skyn, að Hafnarsjóður myndi geta
grætt meira hér eftir en hingað tii.
ef tekjulindir hans væru skynsam-
lega notaðar, er þó ekki að sverta
hag eignarinnar, heldur þVert á
móti að gefa í skyn, að hennar
muni bíða bjartari og betri tímar
í frafttíðinni.
Hvað því viðvíkur, að eg myndi
tilbúinn að jeigja eignina hverjum
sem bezt býður, án tillits til ann-
ars, þá nægir að vísa til þess, sem
eg hef sagt um það atriði í grein
þeirri, er St. Th. J. þykist vera að
svara, og geta þá allir séð, að hér
er þó ekki allskostar rétt með farið.
Eg kannast ekki við að hafa
farið með ósannindi, þar sem eg
gat um að skip Bergenska gufu-
skipafélagsins séu afgreidd án sér-
staks endurgjalds til Hafnarsjóðs,
því að þótt skipin borgi venjulegt
bryggjugjald, sem segja mætti að
Hafnarsjóður myndi sennilega oft-
ast fara á mis við, ef afgreiðslan
færi fram á öðrum stað en við
hafnarbryggjuna, þá getur slíkt
ekki talist sem endurgjald fyrir af-
greiðsluna, því að bryggjugjald
verða öll skip að borga, sem við
bryggjuna leggjast, þótt þau noti
hana ekki neitt að öðru leyti. En
hvers vegna nota vöruílutninga-
skip eins og skip Bergenska fé-
lagsins hús, bryggju og áhöld að
meira eða minna leiti í hverri eða
svo að segja hverri ferð? En
eigi er ólíklegt að þessi misskiln-
ingur St. Th. J. orsakist að ein-
hverju leyti af prentvillu í grein
minni. Því að þar sem eg er að
tala um hlunnindi þau, sem skip
Sameinaða gufuskipafél. hafa haft,
þá hefur misprentast og stendur
„félaganna“ en á að vera félags-
ins. Að vísu hlýtur það að vera
hverjum Ijóst, sem greinina les og
ekki er beinlínis að leita að ein-
hverri átyllu til að snúa út úr
henni og reyna að þvæla hana
að hér er um prenlvillu að ræða.
Háttvirturh höfundi greinarinnar
finst það ekki koma bæjarbúum
neitt við, þótt hann græði á að
geyma kol strandvarnarskipanna,
Kaupfélagsins o. fl. Hann verð-
ur að fyrirgefa þótt eg, sem bæj-
arstjórnarmaður, og um leið sem
borgari bæjarins, sé á annari skoð-
un. Mér finst milliliður þarna al-
veg óþarfur, sérstaklega ef hann
er nú svo frekur, að hann hirðir
allar beinu tekjurnar, en lætur
eignina annast öll útgjöldhn Því
að útgjöld het'ur t. d. núverandi
leigutaki aidrei haft af kolaverzl-
uninni, önnur en vinnulaun, sem
í raun og veru verða hverfandi á
hvert kolatonn, og þóknun þá, sem
kölluð er leiga eftir kolaplássið.
£f hús það, sem notað er undir
kol strandvarnarskipanna, gliðnar
eða brotnar undan kolunum, þá
er gert við það aftur á kostnað
Haínarsjóðs. Ef vagnar brotna,
þá eru nýir keyptir, sömuleiðis á
kostnað sjóðsins. Ef vagnarnir
eru eitthvað stirðir, þá er strax
rokið í Hafnarsjóð til þess að
sækja aura fyrir smurningsolíu og
tvist, því að Hafnarsjóður er altaf
tilbúinn að „fórna tekjum af ein-
um hluta eignar sinnar til þess að
kaupa aðrar“, eins og greinarhöf-
undur kemst að orði. %
St. Th. Jónsson virðist gleðjast
yfir því, að ekki skuli hafa kom-
ið neitt tilboð í eignina frá mönn-
um utan kaupstaðarins. Slíkt er
greinilegur vottur þess, hvern
hann sérstaklega ber fyrir brjósti
í þessu máli. Annars var þetta
eftir því, sem eg frekast veit ekki
nein vonbrigði fyrir bæjarstjórn-
ina yfirleitt. Tímarnir þannig nú,
að lítil ástæða var til þess að bú-
ast við umsóknum frá utanbæjar-
mönnum. En hinsvegar fanst
meiri hluta bæjarstjórnar sjálfsagt
að bjóða eignina út víðar en hér,
ef ske kynni að tiiboð fengist,
sem takandi væri til greina að öllu
athuguðu. Að auglýsa eitthvað
laust til leigu, er töluvert annað
en henda því í hvern, sem hæst
býður, og til hverra afnota, sem
vera vill.
Höfundi greinarinnar finst það
ekki tlltökumál, þótt leigusamn-
ingi væri sagt upp við hann, þar
eð bæjarstjórninni fanst leigan of
iág. Þessi orð hans bera vott um
gleggri skilning og meiri sanngirni
en áður. Eða man hann ekki
hvernig hann tók þessu máli, beg-
ar ég hreyfði því 1920? Þá var
hann í bæjarstjórn.
St. Th. Jónsson segist Iáta sér
liggja í léttu rúmi, þótt mál þetta
sé notað til að ófrægja sig. Það
er fjærri því, að mig langi eða
hafi langað til að ófrægja St. Th.
Jónsson. Enda er það hann en
ekki ég, sem hefur átt upptökin
að öllum deilum urh þetta mál,
fyrst í bæjarstiórn og að síðustu
hér í blaðinu. En að ég fór að
hreyía þessu máli, var einungis af
því að mér fanst ég ekki geta var-
ið, hvorki fyrir sjálfum mér né
öðrum, að láta það afskiftalaust,
eftir að ég hafði komist að því,
hve rotið það var. Og hefði ég
gjört það alveg eins og ekki síð-
ur, þótt annar hefði átt hlut að
máii en St. Th. Jónsson. Öll þau
atriði, sem ég befi minst á hér í
blaðinu í sambandi við þetta mál,
eru tekin eftir því sem ég veit
þau sönnust og réttust, og er það
því ekki mín skuld, þótt frásögn-
in sé að einhverju leyti á kostnað
leigutaka.
Að endingu vil ég leyfa mér að
benda greinarhöfundi á það, að
ég er hræddur um að frekari
blaðadeilur um þetta mál verði
engum til ánægju né uppbygging-
ar. Ekki hef ég heldur neina von
um að skynsemi mín né skilning-
ur taki miklum framförum við að
eiga í ritdeilum við St. Th. J.,
með allri virðingu fyrir honum.
Um síðari greinina, með undir-
skriftinni „Borgari", skal ég ekki
vera langorður. í grein þessari er
fátt merkilegt eða nýtt. Því að um
þetta mái hefur svo margt verið
skrafað, bæði innan bæjarstjórnar
og utan, af bæjarstjómarmeðlim-
um, sem höfundur greinarinnar
hefur auðsjáanlega enga hugmynd
um. Ailar dylgjur hans um það,
að bæjarstjórnin muni flauslra
þessu máli af, án þess að jafnvel
nokkur af fulltrúum hennar hafi
gjört sér grein fyrir hver leið
myndi heppilegust fyrir hatnarsjóð
eða bæjarsjóð í heild sinni, eru
ástæðulausar, enda órökstuddar af
honum. Sama er að segja um
umkvörtun hans yfir drætti þeim,
sem orðið hefur á málinu. Því að
þegar maður tekur til athugunar,
«ð eignin losnar ekki úr leigu fyr
en um næstkomandi áramót,' þá
virðist þessi dráttur tæplega geta
verið mjög hættulegur. Annars
hélt ég að þessum háttvirta „Borg-
ara“ væri ekki ókunnugt um, aö
samvinna um þetta mál hefur gen-
ið treglega í bæjarstjórninni, og
árangurinn eðlilega orðið þar eft-
ir. En dytti manni nú í hug að
greinarhöfundurinn væri gamall
bæjarstjórnarmaður, sem setlð
hefði í bæjarstjórn í mörg ár, og
hefði í öll þau ár ekki gjört neitt
verulegt til að koma þessu máli í
verulegt horf, þá „rekur mann í
roga stans“ yfir þessari afskifta-
semi hans.
Hvað því viðvíkur, að kosin
var sérstök nefnd til að gjöra til-
lögur um leigu á eigninni, þá var
það eðlilegt og sjálfsagt, eins og
sakir stóðu þá, þar sem formað-
ur hafn'arnefndar vár óstarffær
sökum veikinda, og þar sem enn
fremur, að annar samnefndarmað-
ur hans (St. Th. J.) hafði þá eign-
ina á leigu, og eðlilega var gjört
ráð fyrir honum sem væntanleg-
um umsækjanda, eins og hann
líka varð. Það virðist því á tölu-
verðum rökum bygt, þótt hæði
mér og öðrum fyndist hann, eins
og á stóð, miður heppilegur mað-
ur til að fjalla um málið. Þá var
einungis einn maður eftir í nefnd-
inni, sem víst flestir eöa allir hafa
borið fult traust til, þótt ekki þætti
ástæða til að setja hann í þann
vanda að starfa í þessu máli eins
og nefndin var skipuð.
Höfundur greinarinnar telur það
bera vott um takmarkaða hugsun
hjá mér, að draga einungis það
fram, sem eignin hefur tapað.
Því er að svara þannig: að grein
mín var fyrst og fremst svar til
St. Th. J. og þar af leiðandi ein-
ungis tekin sú hlið málsins, sem
mér fanst óhjákvæmilegt að taka
til athugunar, til þess að geta
svarað honum fullnægjandi. Að
gjöra málið sem heild að blaða-
máli, sá ég ekki ástæöu til. Af
sömu ástæðu hef ég heldur ekki
komið fram með neinar tillögur
hér í blaðinu. Hefði líka fundist
miður viðeigandi af mér sem bæj-
arstjórnarfulltrúa, að koma fram
með tillögu í opinberu blaði í
máli, sem bæjarstjórninni einni
er ætlað að ráða fram úr.
Tillögur greinarhöfundar um
endurbætur á höfninni, sölu hús-
anna, byggingu vöruskýlis o. fl. er