Baldur - 05.10.1903, Blaðsíða 1

BALDUR.
I. ÁR.
GIMLI, MANITOBA, 5. OKTÓBER 1903.
Nr. 38.
Þögn cr þcgj-
andi Tottur.
Lögmaðurinn Bcrt Nortoni í
Macon f Missouri, vann mál nokk-
urt ekki alls fyrir löngu á þann
hátt, að sanna kviðdömnum að
f'jórar mfnútur væri langur tími.
Fjögra mfnútna þögn f rjcttarsaln-
um var sú rökscmd, sem hann vann
málið mcð.
Mrs. Marta B. Phipps f Macon
höfðaði mál gcgn Atchison, To-
pcka og Santa I'e járnbrautarfje-
laginu, og heimtaði $[ 5,000 skaða-
bœtur fyrir það, að ncistar frá lcst-
-j- draganum hcfðu kveikt f hús-
,c um mannsins hennar sálaða f Et-
hcl. T>að sannrðist að Icstin hafði
stansað 4 mínútur í Ethcl þá nótt,
sem hús Mr. Phipps brunnu, og að
eldurinn var kviknaður áður cn lcst-
in var farin úr bœnum. Lögmaður
járnbrautarfjclagsins kvað það kát-
lcgt að vilja sanna, að neistar frá
iestdraga hefðu getað kveikt f húsi
á svo skömmum tfma, og það var
þctta atriði scm Mr. Norton cink-
um hjelt sjer við.
Hann sagði, að fjórar mfnútur
væri stutt stund fyrir ungan mann,
scm sæti f legubekknum og ljeki
við stúlkuna sfna, og að f þvf til-
fclli liði tfminn með ljósshraða ; en
ef menn ljetu neista frá lestdraga
rigna yfir hús mcð hnjóskþurru
spónþaki f fjórar mínútur, væri
það meira en nógu langur tími til
að kveikja svo mikinn eld f húsinu,
að þvf yrði ekki bjargað. Sumir
brostu efablandnir að þessari ,stað-
hæfingu, cn þá tók Mr. Norton
upp úrið sitt og rjetti það að ein-
um kviðdómsmanninum, banka-
stjóranum L. S. Harlan frá Clifton
Hill, og bað hann segja til þegar
fjórar mfnútur væru liðnar. Kvið-
dómandinn Iaut fyrst yfir úrinu,
cn gafst fljótlega upp við það,
lagði það á knje sjer og hallaði
sjer aftur á bak í stólnum sem
hann sat á. Lögmaðurinn skifti um
fœtur nokkrum sinnum og settist
svo niður á stól. Adams dómari
leit á klukkuna og þvf næst út um
gluggann. Einn af lögregluþjón-
unum, sem hjclt vörð við útidyr
hússins, lauk upp dyrunum og
rak inn höfuðið til þcss, að vita
hvað um væri að vera, og beið
svo undrandi eftir því að þcssi,
honum svo óskiljanleg þögn, tæki
enda. Hjcr um bil hver maður,
sem hafði úr, tók það upp og horfði
á það.
Ræðumaðurinn eyddi að sönnu
fjórum mínútum af tfma þeim, sem
honum var ákveðinn til ræðuhalds-
ins, en hann vissi að þeim var j
ekki til cinskis eytt. Loksins ’
sagði kviðdómandinn að þessar um
töluðu fjórar mfnútur væru nú
liðnar og rjetti lögmanninum úrið
hans. Að eins fjórar mínútur, og
þó fannst hverjum einasta manni í
rjettarsalnum, að þögnin hefði var-
að að minnsta kosti helmina;i lenc-
ur. Þcgar málinu var lokið, sagði
dómarinn, að sjer hefði fundist
þögnin að minnsta kosti flmmtán
mfnútur, og hinu sama lýstu fleiri
yfir af þcim, sem viðstaddir voru.
Kviðdómurinn komst að þeirri
niðurstöðu, að lestin hefði stansað
nógu lengi til þess, að kveikja f
húsum Mr. Phipps, og ekkjan
fjckk $14,198.28 í skaðabœtur —
einmitt sömu upphæð og skaðinn
var metinn til.
Málið var búið að vera fyrir
dómstólunum í tfu ár.
Stutt stund hcfir ekki ætíð litla
þýðingu.
í fjárhirzlu Bandaríkjanna liggja
nú fyrir 500 tons af gulli og silfri.
Þar eru 150,000,000 af silfurdoll-
urum auk smærri silfurpenlnga,
og um 8,000,000 dollaraí gulli eru
geymdar þar.
Opinberar SKÝRSLUR í
Bandarfkjunum bera það með sjer, j
að verkalýðurinn þar fær liðug 15
ccnt (en ekki full 16) af hverju j
dollarsvirði af auðæfum þeim, sem I
framleidd cru f landinu. Þeir, sem j
eiga námurnar, skógana, vjelarnar, j
byggingarnar, og samgöngufærin I
fá hín 85 centin í sinn vasa.
Svona eru hlutföllin milli höfuð- ;
stóls og vinnu f því heimsfræga j
þjóðfjelagi.
Allur verkamannafjelagsskapur
miðar að þvf, að breyta þessum j
hlutföllum sem mest má verða j
verkamönnum f hag. Þeim til- J
gangi virðist samt vera ómögulegt:
að ná með vcrkamannafjelögum I
eintómum, þvf að varningsverðið
getur breyzt jafnframt því, sem j
vinnuverðið breytist, og hlutföllin !
‘naldið áfram að vera söm eins og
áður. Gátan verður að eins ráðin
meðþvf að skjóta jafnsnemma loku
fyrir báða enda.
Verkamannafjek'ig og kaupfjelög
verða að taka hiindum saman að
þvf starfi.
Tvennskonar sam-
V I N N A. Það dansar margur j
sjer til skemmtunar, en það dans- j
ar lfka margur, þó hann dansi,
nauðugur.
Þegar tveir menn komust fyrst
að þvf, að þeir gátu báðir saman
velt steini, sem hvorugur þeirra
gat út af fyrir sig ráðið nokkuð við,
þá byrjaði samvinna, — viljug
■so ni ri n im.
Þegar hinn ráðríki sá hversu
miklu hann gat komið til leiðar
með því, að lokka eða ncyða marga
til þess að afkasta fyrir sig ein-
hverju verki í sameiningu, þábýrj-
aði önnur samvinna, —- þvinguð
samvinna.
L.ÍFSREGLUR. Amerfkskur
milljónari hefir nýlega gefið reglur
fyrir þvf í ensku blaði hvernig mað-
ur eigi að breyta til þess, að geta
orðið milljónari. Reglur þessar
eru fáorðar og auðvelt að læra þær,
en ef til vill örðugra að breyta eft-
ir þeim. Þær hljóða þannig :
1. Þú átt ckki að vera skýja-
rfnir ; draumóraffflska cr tfmatap ;
starfaðu vel og rösklega.
2. Bfddu ekki eftir hentugu
augnabliki, búðu það til sjálfur.
3. Sjc ungum manni innrætt-
ur fastur ásctningur og gefin staf-
rófsröðin, getur engin sagt fyrir
nær framför hans tekur enda.
4. Aðra þrá en þá, að komast
á framfarabraut, skyldi enginn aia.
Hvað getur þú ? er spursmál yfir-
standandi tfmans.
5. Hafðu ávallt óbreytt tak-
mark fyrir augum, og eyddu ekki
tfmaþfnum f stcfnulausu hviklyndi.
6. Hugsaðu ekki um hitt og
þetta, en ávallt um það sama með
sívakandi áhyggju.
7. Þú verður að hafa kurteis-
legt hátterni. Sá sem hefir það þarf
engan auð, allar dyr eru opnar
fyrir honum og hann gengur alstað-
ar inn án þess að borga.'
8. Berðu virðingu fyrir sjálfum
þjer og treystu atgjörvi þínu, það
er bezta ráðið til að vekjfi traust
annara til þfn.
9. Starfaðu eða deyðu. Það er
orðtak náttúrunnar. Þegar þú hætt-
ir að starfa, dcyrð þú andlega, sið-
ferðislega og lfkamlega.
10. Vendu þig á vandvirkni;
20 störf hálfgjörð eru ckki jafn mik-
ils virði og citt fullgjört.
11. Æfi þfn verður cins og þú
undirbýrð hana. Það sem við gef-
um heiminum gefur hann okkur
aftur.
12. Kappkostaðu að færa þjer
f nyt skaða og óhöpp.
13. Ilugvitið staldrar við, reik-
ar og þreytist. Þrautsegja og stað-
festa vinna ávallt sigur.
14. Starfaðu til að varðveita
heilbrigði þína og langt líf.
í viljugri samvinnu leggja menn
saman krafta sfna af sjálfsdáðum,
sjálfum sjer til gagns. í þvingaðri
samvinnu leggjaþeir kraftana sam-
an vegna hræðslu eða hungurs, ein-
hverjum öðrum til gagns.
Svo mfirg eru þessi boðorð, pilt-
ar og stúlkur. Þau færa máske ekki
ykkur öllum milijónir, þótt þið
breytið eftir þeim, en þau beraþað
með sjer að þau eru í sannleika
eftirbreytnisverð.