Baldur - 03.08.1904, Blaðsíða 3

BALDUR, 3, AGíst. 1904.
3
K r ó k a 1 e i ð a r -
Eftir Robert Barr.
(Framhald).
3. KAPITULI.
Morguninn cftir var Wentworth
að fikra sig áfram eftir þilfarinu,
og hjelt sjer í allt sem hann náði
í, eins og barn sem nýfarið er að
,,ganga með,“ þvl skipið ruggaðist
ákaflega enda þótt vindur væri hæg-
ur og glatt sólskin, en hann fann
hvergi þá persónu sem hann var
að leita að. Svo ætlaði hanti inn
f reykingaherbergið, en hætti við
það aftur og fór ofan f borðsalinn.
Þar var búið að taka af borðunum,
-en við eitt af litlu borðunum sat
Jennie og var að borða morgun-
verð með bestu lyst, þrátt fyrir
hinar ygldu brúnir brytans og
þjónsins yfir þvt hve seint hún
kom og hvert ómak hún jók þeim.
Hún leit vingjarnlega til Went-
Avorth þegar hann kom til hennar.
,,Jeg hefi Ifklega komið seint á
flakk,“ sagði hún; „þjónninn lítur
út fyrir að vilja sneypa mig. En
hvað skipið ruggar mikið. Er
stormur?1'
„Nei, skipið virðist gera það að i
gamni sfnu, og til að hugnast þeim
sem eru ðgn sjóveikir, held jeg.
Það sjest varla maður uppi á þil-
farinu".
„Hcilla vínur, jeghjelt þaðværi
stórviðri. Er rigning?“‘
,,Nei, giatt sólskin og vindhægð
þrátt fyrir alían þennan gaura-
gang'“.
,,Það er lfklegá langt sfðan þjer
borðuðuð morgunvcrð?“
,,Svo Iangt, að jeg er farinn að
hlakka til miðdagsmatarins".
,,0, góði vinur jeg hafði ekki
hugmynd um að það væri orðið
svona framorðið. Máske það sje
best að þjer sneypið mig; einhver
v.erður að gjöra það, og þjónarnir
virðast vera hálfhræddir‘ ‘.
,,Þjergj()rið yður of háar hugs-
anir um hugrekki mitt. Jeg er
liálfhræddur lfka“.
,,Þjer lvaldíð þá að jeg verð-
skuldi að vera sneypt?' ‘
,,Ekki sagði jeg það, og meinti
það ekki heldur. En jeg viður-
kenni það, að mjcr hefir fundist
inorguninn dálítið einmanalegur
þangað til núna. “
„Dálftið! þctta má nú heita
hrós. En hvað ykkur Englend-
ingum cr lagið að fara með fagur-
gala. Dálítið!“
,,Jeg vcit að okkur er ckki Iagið
að slá gullhamra. Við gefum út-
lendingum þá list cftir með glöðu ;
geði, og jeg veit lfka að einhverj- ]
um þeirra hcfði tekist betur að j
segjaþað, sem jeg reyndi að segja, j
cn hann hefði ekki meint það
hálfa á við mig“.
,,Ó, þetta var nú failega sagt,
Georg, enginn útlendingur hefði
sagt þetta eins vcl. En hvað segj-;
ið þjer um að koina upp á þilfar?" J
,,Jeg kem með hvert sem verai
skal, ef jeg að eins fæ leyfi til að
fylgja yður'‘.
,,Jeger ósegjanlega glöð yfir
þvf að hafa yður hjá mjer. Jeg
ætla ekki að segja dálftið“.
,,Æ, þjer hafið þá ekki fyrirgcf
ið mjer það orð ennþá“.
,,Það þarf ekki að fyrirgefa það,
en það er alltof dýrmætt til að
gleyma þvf. Jeg skal aldrei
glcyma þvf“.
>.Jeg fer að halda að þjer sjeuð
harðbrjósta, ungfrú góð“.
Hún leit skrítilega til hans, cn
svaraði engu. Svo tók hún sjöl-
in, sem hún hafði haft með sjer úr
um þau, áður en hann fjekk tfma
til að bjóða henni að bera þau, og
gekk svo á undan honum upp stig-
ann. Hann fann stólana þeirra
hvorn hjá öðrum, og furðaði sig á
hugulsemi þjóns þess er hafði sett
þá þannig. Jennie leið niður á
stól sinn mjög fagurlega, og leyfði
honum að brciða sjölin um sig.
,,Svona,“ sagði hún, ,,þetta er
ágrett; cins gott cins og einhver af
skipsþjónunum hefði gert það, og
meira hrós er ekki hægt að gefa
yður. Þeir menn eru fáir, sem vita
hvernig þeir eiga að hlynna að
stúlkum á þilfari gufuskipa, svo
að vel fari um þær“.
,,Þjer talið eins og þjer hafið
mikla reynslu f sjófcrðum, og þó
hafið þjer sagt mjer að þetta væri
yðar fyrsta sjóferð“.
,,Það er hún lfka. En kvenn-
maður þarf ekki nema einn dag til
að sannfærast um að einhver al-
mennur karlmaður sje klaufi við
slík störf sem þessi. En togið
þjer nú þetta horn lengra niður
svo jeg sjái ögn. Svona, þúsund
þakkir. Og viljið þjer svo gjöra
svo vel—já það er nú betra. Og
hitt lfka. Ó, það er nú orðiðágœtt.
En hvað þjer eruð þolinmóður,
Wentworth“.
,,Já, ungfrú Jennie. Þjer eruð
útlend. Það sje jeg ‘núna. Hrós
yðar var á huldu. Þjer sögðuð að
jeg gerði þetta ágætlega og jafn-
framt sögðuð þjcr* mjer hverju
breyta ætti.
,,Nei, ekki þesslegt. Þjer gerð-
uð það vel, og jeg hcld þjcr ættuð
ekkí að taka það illa upp, þó jeg
væri svo djörf að biðja um breyt-
ingar til þess, að það væri eftir
mfnum kenjum“.
,,Jæ-ja, fyrst það er þannig, þá
skaljeg ekki tala meira um það.
En áður en jeg sest, bið jeg yður
að segja mjer hvaða bók jeg á að
sœkja. í bókasafninu eru margar
ágretar bœkur“.
>,Jeg heldjeg kæri mig ekki um
að lesa. Setjist þjer niður og við
skulum tala saman. Jeg hefi ekki
dug í mjer til að lesa. Þegar jeg
kom um borð, ásetti jeg mjty að
lesa mikið, en jeg held það sje
sjávarloftið sem gjörir mig daufa.
Jóg finn að jeg er ekki hæf fyrir j
neina andlega áreynslu“.
, ,Þá munuð þjer heídurekki hafa
gaman af samræðum við mig“.
,,En hvað þjer cruð—fijótur að
snúa út úr öllu sem jeg segi. Skilj-
ið þjer það þá ekki, að mjcr þykir
meira varið f samræður við yður,
en hverja sem hclst bók úr bóka-
safninu. Jeg ætlaði að segja þetta
blátt áfram, en datt þá í bug að
þjer mynduð taka það fyrir skjall
um bókafróðleik yðar. Ef þjer
snúið svona út úr fyrir tnjer, skal
jeg sitja hjer og steinþcgja. Talið
þjer nú“.
,,Um hvað á jeg að tala?“
,,Ja, ef jcg ætti að segja yður
það, þá yrði það jeg sem talaði.
Hvað starfið þjer þegar þjer eruð f
Lundúnum?“
,,Jeg vinn mikið; jeg er endur-
skoðunarmaður bókfærslu".
,,Hvað gjöra þessir cndurskoð-
unarmenn? Skoða þcir reikn-
inga?“
- >■ -15- --S- -IS- 'S- >■ '5- iS- JS- 'S- ^-v
FAIÐ BEZTU SKILVINDUNA
T ‘T
M E L O
VJER SELJUM :
EiO’OJVn^S^HXi'V'XTsriDTT R,
TXXXiÆISXXITsrG- BELTS,
t -A_C3-XHO"CTXjT'CrX?._A_Xj
| STTCTIOTsT XXOSX3.
tls
MELOTTE CREAM SEPARATOR Co.
124 T’K.inSrOTLlSS STEEET
■WINTNrlPEG
\f/
w
W
\f/
\»/
I
\f/
I
\f/
$
T
w
\f/
Sf/
w
\/
\/
w
\/
W
W
w

,0, sumir gjöra það lfka. Að-
„Og það sjáið þjer ætíð, þegar
þjer lítið yfir þær?“
,,Ætfð“.
„Getur enginn maður fœrt bœk-
ur sínar þannig, að enginn geti
sjeð þó eitthvað sje rangt?“
„Margir vesalingsmenn fmynda
sjer það, Og lenda fyrir það f fang-
elsi. Það er nógu oft reynt“.
,,Jeg er viss um að þeir gætu
það f Bandafylkjunum. Jeg hefi
lesið um að það hafi verið gjört og
haldið áfram svo árum skifti. Þeir
hafa dregið undir sig afarmikið fjc
og enginn varð þess var fyr cn
hlutaðeigandi var dauður cða strok-
inn“.
„Þrátt fyrir það— hefði verið
fenginn duglegur endurskoðari,
myndi hann bráðlega hafa fundið
að eitthvað var rangt, og hvar það
var og hve mikilli upphæð það
nam“.
,,Jcg hjelt að slikt væri ekki
mögulegt. Ilafið þjcr nokkru
sinni orðið v'ar við þcssháttar?“
„Já, það hcfi jeg“.
,, Hvað er þá gcrt þcgar þess-
konar kcmst upp?“
„Það er undir kringumstæðuin
komið. Vcnjulcga er kallað á
lögregluna".
„Ó, það er nærri þvf það sama
og að vera njósnari. Jegvil að
þjer segið mjer eitthvað af þvf sem
fyrir yður hefir komið af þessu
tagi. Látið þjer mig ckki þurfa
að spyrja. Segið þjer frá“.
,,Jcg held naumast að þjer hafið
gaman af að heyia um það sem
fyrir mig hefir komið. Það var
fyrir tvcim árumsfðan, að jcg átti
við m&lefni nokkurt f Lundúnum,
scm—“
,,Ó, Lundúnum. Jeg held að
bókhaldararnir þar sjeu ekki að
hálfu leyti eins hyggnir og okkar.
Ef þjer ættuð við okkar bókhald-
ara, er jeg viss um að yður veitt-
ist crvitt að komast að þvf hvað
rjett væri“.
, Jæja, ungfrú Brewster, mjer
atvikum sem ekki kröfðust lögregl-
unnar. Beekurnar voru þannig
fœrðar til að sýna, að ágóðinn áf
ná— af fyrirtœkinu— væri meiri
en hann í raun rjettri var. Jeg
get líka sagt yður, að einn af ykk-
ar ameríksku endurskoðendum
hafði litið yfir bœkurnar, og—hvort
það var af fávisku,
leysi eða öðru verra-
þann vitnisburð, að
góðu ásigkomulagi.
skeytingar-
-gefið þeim
þær væru í
Þær voru
samt ekki rjctt fœrðar, og afleið-
ingin verður sú, að nokkrir menn
ykkar megin Atlantshafsins missa
stórfje, en mfn megin græða aðr-
irálitlegar upphæðir“.
„Það er markvert starf sem þjer
hafið með höndum“.
,,Eftir okkar skoðun er það svo.
Mig gilti einu þó jeg fengi tfunda
hlutann af fje því sem sparast fyr-
ir mfna milligöngu".
„Fáið þjcr það ckki?“
„Nei, þvf ver“.
,,Það finnst mjer rangt. En ó-
nákvæmnin hefir líklega ekki ver-
ið mikil, annars hefði ameríkski
endurskoðarinn ekki hlaupið yfir
hana ?‘ ‘
,,Jeg hefi ekki sagt að hann
hafi hlaupið yfir hana. Að öðru
leyti hcfir stœrð gallans litla þýð-
ingu, af þvf að jafn auðvelt er að
finua lítinn galla og stórann. Þessi
var stór. Jeg held það gjöri ekk-
ert þó jeg segi yður það, að sam-
kvæmt bókunum átti hreinn gróði
að vera 80,000 pund, en að rjettu
lagi hcfðu þær átt að sýna 40,000
punda tap. Jeg vona að hjer sje
enginn sem hcyrir til mfn“.
„Nci, við erum einsömul; og
þjcr megið vera alveg viss um
það, að yfir mínar varir skal aldrei
koma eitt orð af því, sem þjer hafið
sagt mjcr“.
„Segið þjer Kenyon ekkert af
því sem jeg hefi sagt yður, að
minnsta kosti. Hann myndi
se.n er eins sýnt um að verðleggja
Bimu, sem uunið er f, eir.s rjctt
og hann“.
„Meðan þjer voruð að raga f
tölustöfunum, hefir hann ragað f
námunum ?“
, ,Einmitt“.
„Gjönði hann ámóta undrunar-
vcrðar uppgötvanir eins og þjer ?“
„Nei, heldur gagnstætt. Hann
álftur námurnar mjög góðar, og
heldur að þær gefi góðan afrakstur
með hyggilegri vinnu—það er að
skilja ef þær fást fyrir sanngjarnt
verð, ekki með því verði sem cig-
endurnir heimta nú. En yður
getur auðvitað ekki þótt gaman að
þessu cfni“.
„Nú skjátlar yður. Jeg cr
mjög hrifin af þvf scm þjer hafið
sagt mjer“.
í þetta sinn sagði Jenny hrein-
an sannleika.
„Fyrir það sem jeg hefi sagt
yður,“ sagði hann, „var okkur
boðið meira en tvöföld upphæð
við kaup það scm við fáum fyrir
alla ferðina“.
,,Er það mögulegt. Af eigcnd-
unum býst jeg við, svo þið skyld-
uð ekkcrt segja“.
„Nei, af einum af ykkar nafn-
kunnu blaðamönnuin f New York.
Hann sókti það jafnvel svo fast að
hann stal skjölunum sem Kcnyon
hafði með sjer f Ottawa, en hann
náðist áður en hann hafði nokkur
notafþcim. Að öðru leyti gizka
jeg á að þeir hefðu engin not haft
af mfnum tölum meðan þeir höfðu
ekki þær tölur til samanburðar,
sem nú cru f Lundúnum, og sem
voru taldar rjettar af ykkar dug-
legu amerfksku endurskoðuruin
rcikninga“.
„Þjer ættuð ekki að gjöra Iftið
úr vesalings endurskoðaranum af
alstarf mitt er að líta eftir hvort er sama þó jeg segi yður það, að
reikningabœkur eru rjett frerðar". i slík reynsla hefir komið fyrir mig
„Eru þær það ekki altaf? Jeg við einn af ykkar allraslægustu
þvl, að hann er ameríkskur. Má-
hugsa að jeg' væri brjálaður, • ef | ske Það komi fyrir yður- að Wer
hann vissi hvað jcg hefi sagt“. verðið að viðurkenna að til sje
„Er Kcnyon líka endurskoð-
ari ?“
„Nei,nei.Hann er nánuifrreðingur.
hjelt að það væri til þess að menn ] bókhöldurum. Jeg komst að því j Hann getur farið ofan í námu, lit-
I að bœkurnar voru mjög hyggilcga ið yfir hana og sagt með nokkurn
hefðu bókhaldara".
,,Ef allar bœkur væru rjett j fcerðar f þvf skyni að frera menn
fœrðar, myndum við fá lítið að j bak við ljósið, og þctta var búið
gjöra. En það kemur fyrir—okk- j að gera svo árum skifti“.
ur til láns, en hinum til óláns—að ,,Þctta er markvert. Og svo
svefnherbergi sfnu,
og fjekk hon-
mcnn færa
] ekki rjett“.
reikningsbœkur sínar kölluðuð þjer á lögregluþjön?“
amerfkskir menn.scm eru duglegri
cn þcssi blaðamaður og þessi end-
urskoðari11.
„Jcg cr ekki að gjöra Iftið úr
þessum mönnum af þvf, að þeir
veginn vissu hvort. hún muni j eru Amerfkanar, cn jcg geri Iftið
borga kostnaðinn eða ekki. Það úr cndurskoðaranum af þvf, að
er lfklega eins og hann segir, að
hvcr annar maður geti sjeð sex
fct ofan í jörðlna cins vel og hann,
Nei, þetta var citt afþcim en það mun tæplega finnast maður
hann er annaðhvort fákunnandi
eða óheiðarlegur, og blaðamannin-
um af þvf, að hann cr þjófur“.
(Frambald).,