Baldur - 09.11.1904, Blaðsíða 3

BALDUR, 9. NÓVEMB-ER 1904.
3
K r ó k a 1 c i ð
Eftir Robert Barr.
a r
(Framhald)
höfum lítið meiraen viku upp á að
hlaupa cf þeir gefa óhagkvæma
skýrslu“.
,,Jeg veit það, en enginn sann-
leikselskandi maður getur gcfið 6-
hagkvæma skýrslu. Náman er
betri en við höfum nokkurntfma
Kenyon kvaðst ekkert vita um sao-t ]lana ag vera‘
það. Hann kvað eigandann geta
hækkað verðið
námuna geta gefið I (
'Vt
4S
HS
/l\
/l\
/i\
tts
/IS
/fS
m
as

F A I Ð B E Z T U
M E L O
T
T ZE .
,,Já, ef William er ráðvandur
j gagnvart okkur, þá er allt gott, en j
meira af sjer, svo hann vildi ekki 1 cf hann er svikull, þá cr öllu lokið. :
selja. Bezt væri þvf að koma sjer j a^-ftir að verða þeim samferða
svo fyrir að engin framlenging j 0g forkaupSrjettinn framlengd- /J\
an, að minnsta kosti ættir þú að :
skrifa von Brent“.
„Jeg hcfi skrifað en ekkcrt svar
fcngið. Máske hann sje ekki í
væri nauðsynleg,
þvf allir.
Melville kvaðst fús á að fara,
hann kvaðst geta dœmt um hve
mikið væri til af efni þessu eins Qttavva eins og stcndur".
vel og hver annar.
/|\
/i\
/i\
tis
VJER
Rcronvc^_SE;
,.Jæ-ja •—- jeg hcld þú ættir að j/j\
Þá stóð Willi- j
am upp og kvaðst fús á að fara j fara með þeim. Jeg hcfi enga trú i /f\ A (^4-"R ~T"Tl----------------------f T 1 S "]--------113 A “T“
með Melville, kosta sig sjálfur en | til þessara manna, sem fyrst vildu | ^
gcfa þó skýrslu um ásigkomulagið ; ckkert sinna þessu,
ásamt Melville. Þessu var tckið
/hS
1/j\
il/\s
/ís
laug um gæði efnisins, hann fcr| /l\
en svo allt
einu verða þcir svo hrifnir fyrir þvf j ili
mcð fögnuði og svo var fundi slitið. að vera meðj og Mclville, scm fyrst í
,,Við förum mcð fyrsta gufu-
skipi“, sagði William, ,,og þar eð
skcð getur að jeg sjái yður ekki
aftur innan þess tfma, þætti mjer
vænt að þjer gæfuð mjer meðmæl- |
ingarbrjcf til hr. von Brent, sem
líka“.
John hlcypti brúnum cn sagði
ckkcrt.
„Jcg skal ekki crgja þig mcð
mfnum vonda grun, cn mig langar
sýndi honum að jeg í þessu efni til að heyra álit þitt um hvað við
starfi fyrir yðar hönd, og þá myndi, eigum að gjöra“.
mjer og ganga greiðara að fá fram-1 ) Mjer finnst við getum ekkert
lengdan forkaupsrjettinn ef þess: gjört, eins og stendur, ástæðurnar
yrði nokkur þörf“.
XVIII. KAPíTULI.
ur cnn .
„Gott.
samt cftir 18 dagar, cn vcrði eng
r!
ferð þú til, Ameríku
„Það er ágætt. Svona skulum
við hafa það“.
,,En — það cr satt — þú hefir
vfst fcngið heimboðið ?“
,.JA“-
„Ætlar þú að fara ?“
: eru slæmar, cn við skulum hugsa
; um það f nokkra daga og þá get
! jcg farið til Amerfku cf okkur
Kenyonvar f þann vcginn að finnst þess þðrf. Tíminn cr nœg-
fara út til að borða miðdagsverð,
þcgar hann mætti Wentvvorth í
dyrunum daginn cftir. .
,,Út að borða ?“ spurði Wcnt
vvorth.
,,Q,ott, jeg verð samfcrða. Jeg
gat ekki komið f gærkvöldi eftir
fundinn, en hvemig þótti þjer
hann ganga?“
,,Þegar jeg tek tillit til blaðs-
greinarinnar, svarsins mfns og lýs-
ingar minnar á námunni, þá finnst
mjer hann hafa gengið vel“.
,,Mjer finnst það lfka, en fannst
þjcr hann ekki ganga of.vel ?“
,,Hvað meiriar þú mcð þessu of:
vcl ?“
,,Jcg veit varla hvað jeg mcina.'
Mig langaði bara til að heyra álit I
þitt. Þú veizt að jeg hefi verið til
staðar við marga slfka fundi, og.
mjer fannst það svo undarlegt, að ;
nú var allt sVo þurlegt og eins og!
fyrirfram ákveðið. Jeg veit ekki
hvort áhrif þcss á mig voru gdð
cða i 11, en injer fannst það óvana-
Iegt“.
„Jeg skil enn ekki hvað þú
mcinar ?“
,,Nú, — á slfkum fundum er
venja að einn stendur upp og sting-
ur upp á einhverri aðferð, þá sjend-j
ur annar upp og mótmælir, svoj
hinn þriðji og bendir á enn aðra
aðferð o. s. frv. Þegar King stóð
upp og stakk upp á að Melvillc
færi til Ameríku, mótmælti en"- I
inn og' allt var eins og fyrirfram
væri ákveðið“.
,,Máske það hafi vcrið“.
,,Já, máske. Hvað heldurðu
annars um allt þetta?“
, „Kenyon hugsaði sig um. „Eins
°g jcg hefi sagt, það gckk allt vc
og liðugt. Hvern grunar þú ?
William ?“
/ts
fls
'
SKILYIND U N A $
\í/
SS/
VI/
VI/
VI/
VI/
VI/
VI/
VI/
VI/
VI/
VI/
vl/
VI/
VI/
vl/
M/
VI/
VI/
VI/
s\!
vl/
VI/
VI/
VI/
su
/>
SELJUM :
IL-VXnSTIDTJLl,
THEESHIJSTG EELTS,
STXGX?XOISr HOSE.
MELOTTE CREAM SEPARATOR Co.
124 T3T?,IlSrOÆlSS STBEET
N7I3ST3STIPEG-
IT' K>'
fram víst, en vinur minn John j hvfsíandi. . „Þjer eruð sá eini seqi
vildi helzt ekki fara, og vildi láta
f veðri váka að við hefðum verið
annarstaðar“.
Edith leit ásakandi augum á
Kenyon, sem roðnaði út undir
eyru.
,,Nei, Wentworth, þettaerekki
sjáanlega leiðist, og þess végna
v.citti jcg yður þann heiður að
koma og tala við yður“.
,,Það er sannarlegur hciður“,
sagði John.
,,Ó, sagði hún oghlólágt. ,,Þjer
mcgið sannarlega ekki taka allt í
Við skulum bfða cftir, fai|cgt af þjcr. Þjcr megið ekki j alvöru. Jeg sagði J7etta að cins í
skýrslu þcina f I2daga, þá eru. trða því sem hann segir) ungfrú ’ spaugi. En nú verðið þjer að
S" j Longvvorth. Hanrt hefir gaman j láta eins og þjer sjeuð að skemmta
in skeyti komin fiá þcim þá, svo | af að gjyra mig feiminn og hann j mjcr, enda þótt jcg sje komin til
veit hvemig hann á að fara að því. j,að tala utn viðskifti litla stund.
Jeg minntist ekki einu orði á að
látast vera annarstaðar“.
,,Gott,fyrst þiðeruð nú komnir,
vona jeg að þið skemmtið ykkur.
Þetta verður skrautlaus vinasam-
korna, sem ekki getur gjört neinn,
námuna, cn þar cð jeg ckkert Tiefi
sagt um námuna nema það sem
satt cr, þá getur skýrsfa hans naum-
ast c^ðið fiðruvfsi en gó®“..
„Þvf farið þjer þá ekki til! Amie-
rfku ?“
,.Ó, jeg er sem annar málsaðili,
og þcgar lýsing þeirra á námunni
verður samhíjóða minni lýsingu, þá
vona jeg að ekkcrt sje til fyrirstöðu
að mynda fjcíagið“.
„Var William valinn til þess;að
fara ?“,
1
Jcg vcit að það er ekki rjett að} ,,Ekki bcint valinn,. hanin ter .
tala um slfkt f kvöldsamkvæmum, upp á sfn cigin býti. Mdvikc var
„Jcg veit ckki. Mjer þætti: jafnvc] ckki hr. Kenyon, fciminn‘
en jeg er neydd til þess, aðrar
stundir hcfi jcg ekki. Jcg hefi
heyrt að þið hafið átt fund mcð
ykkur, enda þðtt jeg væri búinn
að scgja yður að jcg vildi vcra mcð,
Þcgar þcir litu lcngra inn f sal- j en svona farið þið viðskiftamcnn-
gaman að fara, en jeg cr alis óvan-
| ui samkvæmum hcldri manna, og jnri) siju þcil- Longworth yngri og | irnir mcð okkur stúlkurnar“
1 veit ekki hvað jcg á að scgja eða ; Melville. Þcir heilsuðu þcim og
var sjáanlegt að William gladdist
gjtöra þegar þangað cr komið“.
„Að svo miklu leyti jeg vcit, á
þessi samkoma ekki að vera neitt
fjarska skrautleg, hcldur að cins
kunningjamót, sem ungfrú Long-
worth ætlar að halda f
ekki eins mikið yfir komu þe'irra
og frænka hans.
„Frænkamfn“, sagði William,
„virðist að nota tækifæriðvið burt-
tilcfni af; f;;r hins 'tapaða fræhda* 1 til að slátra
þvf, að frændi hennar W illiam ; feita kálfinum. Af hvcrju veit jcg
; æilai til Ameifku. Jcg vil ekíti j ekki) nema cf það væri af gleði; þjer vissuð hve illa mjcr hefir liðið
; skjalla þig John, en jeg held að E- yfir þvf að losna við m;g mánaðar- [ núna nokkra daga, þá mynduð
,,í rauninni, ungfrú Longworth
— “ sagði Kenyon, en hún greip
framm í fyrir honum.
„Þjer fáið ekki að komá mcð
neinar skýringar, j.cg kom að eins
til að sneypa ýður mjer til skemmt-
unar'
,,Jeg hcki“, sagði fohn, ,,að cf
dith þætti verra cf þú kæmir ckki, [ tfma.
[ svo. erum við lfka fjelagar Willi-1 Edith hló
O'l
ams
og væri óþakklátt af okkui að; Wentworth byrjaði þcgar á mjög [ Field T
I þjer vorkenna mjer. Lásuð þjcr
gekk frá þcim. greinina ura mig í ,,Thc Financial
vcra ekki mcð“
|
Jæ-ja, jeg skal fara. Ætlar þú
að koma til mfn eða á jeg að koma
til þfn ?“
Iskcmmtilegu nmtalsefni við stúik-
„Nci, cn j.cg las svarið- yðar f
urnar sem eftif voru, en John var morgun og fannst það vera af-
utan við sig og lciddist. Alkí[bragð“.
einu varð hann þess var, að hann j ,,Ó, menn skyldu ávallt þekkja
,,Jcg skal koma hingað. Vcrtu : fylgd; Edith mcð augunum hvar [ báðar hliðar hvers máls áður en
tilbúinn kl. 8, svo ökum við frá
þínu heimili“
Hús Longworths var uppljóm-
Sem húu var, og þá stokkroðnaði menn dcema það“
hann og leit niður.
I I.ún lcit vnd-
islega út í kvöldklæðnað; sfnuin,
„V7ið stúlkumar höfum það nú
svona, við icsum það scm vinir
j að þetta kvöld, svo Kenyon hefði [ en J0hn fannst að fegurð hennar okkar skrifa án þcss að hlusta á
naumast þorað inn cf Wentworth i Qa ástúð fjarlægði hana meir cg I mótmælandann, og dœmum eftlr
I I J ö 0 I
meir frá sjer. Nu fór einhver að þvf.
hcfði ekki vcrið með honum, en
hann var miklu vanari slíkum sam- ] lcika á Pfan(5 og var það ljcttir fyr- j
komura og lqiddi John með sjer
En þjer skuluð ekki halda
að j«g ætli að hætta við að’sncypa
| ir John, þvf haiin sá að engirin gaf j yður. Mumð þjcr ckki að þjerlof-
Svo scttist þýzk- j uðuð mjcr að láta mig vita öðru
,,Jeg vcit ckki hvcrr
j UPP stiSann alveS óhilcað. Þegar j honum gætUr.
| inn í salinn kom tók Edith mjög
! vingjarnlega á móti þeim“. ,
,,Það var \ el gjöit af \ kkur að j hlj<3rna, svo ekki virtist með öllu j ekki eitt orð frá yður hcyrt. Svona
koma , sagðihún, „jcg var Hrædd j haéttulaust fyrir Pfanóið. Meðan
um að þið væruð önnum kafnir ogL þessu afskaplega hljóðroki stóð,
1
ur maður, mjiig yfirlætislegur, við j hverju hvernig fyrirtæki ykkar
j hljóðfærið og framle'ddi þrumandi! gengi, cn hjer hcTi jcg bcðið og
valinn“.
„Og þvf þá heldur Melvillc, en
þjer ?“
„Það á að rannsaka hvort mitnn
vitnisburður er sanriur, wgþvt gat
ekki k.omið til. mála. að vcija mig.
Vlelville er foTstfSðumaður postu-
lfnsgj;")rðannnarog.aðþví teyti sjer-
frœðingnr“.
„Er MelviUie vírmr yðar?“
„Nei„ jeg; l'iefi eMd sjpð hann fyr
cn á fundinum'
„.Mjcr líkar ekki andlit Melvil-
les“, sag'ði hán, og laut að John k
mcðan..
Kertyon leit á Melvilíe, scm sat
gagnvart þeim, cn þá sagði Edith:
,,Þjer megið ckki ifta á mcnn þeg-
ar um þá er talað, þvf þá grunar
þ.l að verið sje að tala tsm sig. Jeg
kann ckki við ancllit hans, hann er
of fríður tii þess ;>.ð mjcr geðjist að
honum“.
„Er þaðsvo?“ sagði John, , „þ£
ætti yður—“ Edith hló — lágum
inndælum hlátri, sem Jolm fannst
fcgurri cn nokkur hljóðfærasláttur,
, J.eg vcít hvað þjer ætluðuð að
scgja. Þjer ætluðuð að scgja : 'Þá
ætti yður að lftast á mig‘. Jæ-ja,
mjcr lí/.t vel á yður, og það er þess
vcgna að jeg hcfi svo mikinn áhuga
á námunni yðar og vini vðar
Wentworth. -— Jæja, svo frændi
minn ætlar til Amerfku upþ á eig-
in býti. Þjer ættuð að fara Uka“.
„Iívers vegna?“ sagði Kenyon,
hissa á þvf að hetini skyldi detta
-segið þjcr mjer nú alla söguna“
„Jcg veit varla sjálfur hvcrnig I sama í hug og Wentworth, áður
jeg gruna, gætuð ekki komið“.
cn jcg held þú ættir að fara til A- [ „Þjcr mcgið ckki fmynda yðuri hj4 honum.
^ekk Edith til Kenyons og settist j fyrirtæki okkar gengur, en jeg held j fyr þcnna sama dag.
| það gangi vcl. Frændi yðar ferl
mcríku, finna von Brcnt og fá for- neitt slfkt
um mig
sagði Went- j „Jeg hefi nú komið öllum hinum ! til Amerfku, eins og þjer vitið, til s
(Framhald).
kaupsrjcttinn endurnýjaðan. Við worth, „að jeg kæmi, var fyrir-; til að skcmmta sjcr“, sagði hún þcss að skoða og gcfa skýrslu um