Baldur - 07.01.1905, Blaðsíða 3

BALDUR, 7. jANtfAR 1905.
3
Krókaleiðar
Eftir Robert Barr.
(Framhald)
Um leið og hann sleppti orðinu
kom drengur ínn í skrifstofuna með
sfmrit f hcndinni. l>að var fáort.
,,Meðtekið sfmrit. Kenyon“.
,. Allt gengur vel“, sagði Wcnt-
worth. ,,Nú skal jeg sfmrita hon-
,,Jú, það er mitt nafn“.
,Jeg er símritari hjer og hefi j f/í

é
/\

til. Hann verði að vottfesta f
bankanum hver hann sje, svo hann
geti strax hafið peningana"
„Sparið þjer ekki peningana um j
of. Verið þjer vdss um að allt sjc j
greinilegt“.
, ,Jeg held þetta dugi — hvað
segið þjer?“
, ,Já, það dugar,“ sagði hún þcg- j
ar hún hafði lesið það.
„Hjerr.a er ávísunin. Á jeg að j
j geymt símrit til yðar síðan í morg-
j un, af þvf jeg fann yður ekki“.
j ,,Er það ávfðandi 7“
j „Jeg veit það ekki. Flest sím- é
rit eru árfðandi“. \éSs
Þeir urðu samferða á sfmritastöð- |||
ina og þar fjckk Kenyon að hcyra ^
é
éh
/iv
m
& svo:
, Jeg fer nú til hótelsins mfns,
sem er-----housc, þar bfð jeg uns
þjer gerið mjer orð“.
,,Það er ágætt, við vitum þá
hvar við eigum að finna yður“.
F Á T Ð Jí E y T U SKILVINDU N A
T lE .
IVÆ E L O
T
símritið sem krafðist svars.
Kenyon skrifaði nú sfmritið sem j
við vitum að Wentworth fjekk,
um og segja að peningarnar sjeu ! .. , _
ö . borgaði það og sagði svo:
é
m
m
é
m
VJER SELJUM:
THEESHHsTGr BELTS,
Af hverju sem það kom, þá AGHICTJLTIJEAL
fannst Kcnyon sfmrit þetta boða
eitthvað gott.
\St
\/
\l/
vt/
\l/
W
V/
\t/
vl/
w
\l/
w
\t/
\l/
\t/
VI/
VI/
VI/
V/
vl/
VI/
VI/
/IV
/V
Nú var barið að dyrum og hó- /V
/ V
/V
VI/
STJOTLOHSJ HOSB. |
I
telsþjónn kom inn.
,,Hjcrcr maður sem vill finnaj^
bfða hjer meðan þjer sjáið um send- j ychir“.
„Láttu hann koma“.
Inn kom von Brcnt og spurði:
„Nokkrar nýungar?“
John var í þvf skapi að hann
var tortrygginn gagnvart öllum, og!
svaraði:
,,Nci, ekkert“.
,,Það hryggir mig. Jcg vonaði j
að þjcr gætuð keypt námuna. j
Þjer munið að forkaupsrjetturinn
endar kl. 12 á morgun“.
,,Já, jcg veit það“.
„Vitið þjer að Longworth er f
Ottawa?“ »
,,Nei, jeg hefi verið fjarver-
ingu peninganna?"
„Sje yður það ekki á móti skapi,
væri bczt þjer biðuð hjer“.
Að einni stundu liðinni kom j
Wentworth aftur, ogstráði þágleð-
in geislum frá andliti hans alveg
eins og sól. „Nú er allt gjört sem
hægt er að gjöra. Peningarnir eru
nú undir hans yfirráðum“.
„Það er gott. Verið þjer sæll!“
sagði Edith brosandi og fór.

MELOTTE CREAM SEPARATOR Co.
124 HLíXISrCAlSS STEEET
■WXXsTXTIHdSCA
^<T;AI;<1;'il;-<7■Jfr ^'Z:'T'; ■ £1^71^-;
w
VI/
I
VI/
STÆRSTA UPPLAG I BŒNUM AF
oiFnsrTXiM:,
zr^istgkbs,
XXIV. KAPÍTULI.
Hafi nokkur maður vcrið til í
Canada, scm var f verra skapi cn
Kcnyon, þá var hann aumkunar-
vcrður. Þcgar hatm hafði sínurit-
að Wentworth, fór hann heim á
hótelið og fór að sofa, og þegar.
t
r
T
u
hann vaknaði um morguninn vissi |
hann að Wentworth var búinn að
fá símritið, en mögulegleikarnir fyr- j
ir Wentworth að fá pcninga, bjóst
hann við að yrðu engir. Samt af- í
rjeði hann að vcra kyr f Ottawa
þangað til forkaupsrjettartfmi sinn
væri liðinn, cn hugsaði sjer að
skyggnast eftir f náinunum hvort
hann gæti ekkert fengið að gjöra
þar, svo hann gæti unnið sjcr inn
pcnitiga til að borga með sinn part
af skrifstofuleigunni f Lundúnum.
Hann var svo sorgbitinn að hatin
— eins og allir aðrir Englendingar
myndu gjört hafir f hans sporum—
tók sjer fyrir langa göngu. Stund-
arkorn stóð hann kyrr á brúnni yf-.
ir Ottawaána og horfði á Chaudier-
fossinn, scm þyrlaði örsmáum
vatnsdropum upp f loftið. Þaðan
gekk hann eftir árbakkanum hins-
vegar, fram hjá stórum sögunar-
mýlnum og fjallháum viðarköstum. j
Loks kotn hann út f sveitina, þar
sem skógurinn erfast við hitiamjóu
ljelegu vegi. Hjcr og hvar voru
höggvin rjóður í skóginn og stóðu
þar á víð og dreif óálitlcgir bjálka- j
kofar. Þegar komið var undir
kvðíd fór Kenyon að svcngja, fór
því hcirn á álitlcgt bóndaheimili,
kcypti sjcr þar að borða og var þar
um nóttina.
Daginn eftir um háðegi kom |
hann til Ottawa, og inætir þar
uttdir cins manni scin spyr:
,,Er ekki nafn yðar Kenj-on ?“
andi“.
„Iíann kom í gærkvöldi og er
viðbúinn að kaupa námuna þcgar SJERLEGA VONDUÐ
yðar forkaupsrjettur er liðinn.
. j Mjer sárnar þctta, en vona að þjcr
ásakið mig ekki“.
„Nei, alls ekki. Það er mjer að
kenna sjálfum. Jeg hefi treystöðr-
um um of“.
,,Ef jeg vissi hvar þjer gætuð
. A..CD JiLi S.
fengið peninga, þá skyldi jeg vfsaj
!yðurá þá“.
, Jeg cr yður þakklátur, en það!
eina sem þjer getið gjört fyrir migj
er, að sjá um að úrið yðar gangi
ekki of íljótt á tnorgun. Jeg má-
ske finn yður á skrifstofunni fyrir
kl. 12, —cða, er það ckki þar,
sem maður 4 að fitma yður ?“
,,Jú. Jcg skal vera þar allan I
fyrri hlutann og ekki út fara fyr j
en eftir kl. 12“.
MOODY and SON,
COR. MANITOBA AVE. AND EVELIN ST.,
WEST SELKIRK, MAN
BONNAR &
HARTLEY
BARKISTERS Etc. ^
P. O. Box 223,
WINNIPEG, MAN.
Ferðaáætlun,
ROSSER,
MAN.
EÆKTA OG SELJA
STUTTHYRNINGS
N AUTGRIPi
og:
E.NSK YORKSHIRESVfN.
*
*
Sanngjamt verð og vægir skil
málar.
*
* *
Skrifið- þcim eftir frekati upp-
lýsingum.
-S'.ÍSvv'SSs
Póstsleðinn fcr frá Winnipcg
Beac’n 4 hverjum þriðjudegi og KOý1
Mr. B o N N A R er
,Það er ágætt. Jeg er yöur.
mjög þakkíátur fyrir sarnhyggð yð- j jggp
ar. Jegáekki ntarga vini, ogþað 1 hinn langsnjallasti málafærslu
—• nú, jcg cr yður þakklátur, það maður, scm nú er í
er allt. Enskir meftn eru ekki! Þcssu fylki.
!
mælskir þcgar þcir þurfa að þakka
fyrir eitthvað, eins og þjer vitið, j
I . . I
j en jeg meina það sem, jcg segi“. j
,,Jeg er víss um það. Verið
þjer saell. Vona að sjá yður á
morgun“.
Þcgar hatm var faritm, þoldi
Kenyon ckki við fyrir óþolinmæði.
Fór tii símritastöðvanna, en þar
var ckkert.
11 B. B. OLSON,1
i
«
SAMNINGARITARI
OG
INNKÖLLUNARMAðUR.
GIMLI, MANITOBA.
laugardegi, eftir að ’train4 kcmur,
og alla leið norður að íslendinga-
j fljóti; kemur þangað & hverju
! sunnudagskvöldi og mi&vikudags-
; kvöldi.
Fer frá íslendingafljóti á hverj-
j iim mánudagsmorgni og íimmtu-
: dagsmorgni; kcmur að Winnipeg
Beach hvcrn fíistudag og þriðjudag
svo snctnma, að alhægt er að ná f
train uppeftir frá B-each.
Sleði þessi er injög vel út búinn
fyrir ferðafólk, upphitaður og með
öil þau þægindi sem ferðafólk getur
ákosíð sjcr.
Ökumaðttrinn, hr. Gfsli Sig- !
VvINXIPEG
BUSIKESS
COLLEGE.
COR. PORT. AVE.
& FORT ST.,
WINNIPEG,
MAN.
m

„Jeg er hræddur um að hingað
komi ekki fleira f kvöld“, sagði
| sámritarinn, ,,en ef eitthvað kern-
ur, á jég þá að senda yður það ?“
(Framh.;
Dr,
O. STEPHENSEN
643 Ross St.
WINNIPEG.
Telefón nr. 149S.
mundsson, er einn af þcim ötulustu
og beztu mönnutn sem hr. Stefán
Sigurðsson hefir haft f sinni þjón-
ustu, og hann vcit hvenær hann
hcfir góðan mann, karlinn sá.
Sömuleiðis hefi jeg allt af í ferð- j
um miili Wpg Beach og Girnli, j
sloða, útbúinn til að fivtja fólk á
hvaða tfma setn vera viU.
B. ANDERSON,
MAIL CONTRACTOK.
I.
Kennsludeildir:
Rusiness Gourie.
Shoíthand & Type-
writing.
Xelcgraphy.
Ensk tunga.
■íí -*
é
m
Skrifið cftir fallegri s.kóla-
skýrslu (ókeypis) til
G. W. Donald,
scc.
cða finnið
B. B. OLSON.
Gimli.
#
W