Baldur - 08.02.1905, Blaðsíða 3

BALDUR, 3. FF.ERÍAR 1905.
3
Orgelið.
Gamansaga.
,,Þetta skal, svei mjer,
seinasta kyrkjuferðin mín,
þetta h........gargan er
’hún‘. Það vissu allir við iiverja
hann átti með því.
,,Hún er frammi f eldhúsi að sjá.
um ketilinn“.
í sömu svipan kom Olöfinn með
ketilinn, hjelt um hölduna með
svuntunni sinni og setti hann á
' kondð Sólfið undir glugganum á vestur-
verða |
fyrst;
F A I Ð B E Z T U SKILYO DUN A
,, v rx ___________1: ,1 hlið baðstofunnar.
í kyrkjuna , sagði Jón gamh á
Felli. Hann fór úr sparijakkan-
um sfnum, fleygði honum út f
horn, sletti sjer niður á rúmið sitt
og strauk þreytulega hrukkótta
ennið.
Svo hjelt hann áfram :
,,Þú þurftir helzt að dást að
þcssu, Lauga, í brjefunum þfnum
að sunnan í fyrra vetur, þessu ár-
ans ekki-sin gargi og grenji. — Og
það í guðshúsi. Ekkert gott orð
heyrist, sem farið er með, og það
hjelt jeg þó, að manni yrði ckki
bannað, að heyra guðs orð úr því
,,Sæl vertu, heillin mín“, sagði
Jón, stóð upp og kyssti konuna
sína. Það gjörði hann ævinlega
þegar hann kom frá kyrkjunni,
svona til málamyndar. Olöfþurk-
aði sjer um munninn á svuntunni
sinni, saug upp í vinstri nösina,
dró vinstra augað f pung og kipr-
aði vinstra munnvikið saman.
,,Hvað er að frjetta frá kyrkj-
unni? Gott að heyra til prcsts-
ins ?“
,,Ó, svo sem ekki neitt aðfrjetta.
Það var nú Ifkt og vant er hjá
hve e L o
rp
maður fer til kyrkju, oggeldurþað Prestinum> alltaf Sott fijá honum,
scm gjalda ber til prests og kyrkju, 1)lcssuðum- E11 hitt hclv ....
■— já, slfkt og þvílíkt er sárgræti-
legt“.
Jón gamli stundi þungan, þurk-
aði sjer um nefið og munninn, tók
baukinn sinn, sló honum þrisvar
sinnum við borðröndina og tók ó-
sleitilega f ncfið.
,,Guð hjálpi þjcr að blóta svona,, /»V
maður, nýkominn frá kyrkjunni.
Hvað gengur á? Þú ert eins og
! þú sjcrt bálvotidur, Jón“.
,,Nú, jeg á við orgclið, bölvað
orgelið. Er ekki von að manni
sárni annað eins, að láta sóknar-
%
tss
%
tss
tss
tss
tss
tss
tss
<ss
tss
tss
tss
I
é
tss
tss
tss
I AG-EIOTJLTTJBAL
é
'SS
tss
tss
/é\
---- ■*' ■*- TÞ-yA.
T
T3
VJER
RTOIÆ-A-SIK:
SELJUM :
[L'\TIWDTJE.
THBESHIISTGr BELTS.
\V/
\í/
\»/
\»/
\»/
\»/
\»/
\»/
\»/
\»/
\»/
\»/
\»/
\»/
sg
w
\»/
\»/
w
\»/
\»/
\»/
STTOTIO'JST HOSEJÍ
MELOTTE CREAM SEPARATOR Co.
124 TPZRITNraiESS STEEET
,,Æ, láttu nú ekki svona, babbi“, | nefndina narra sig til að gefa 5
sagði Geirlaug, ,,þetta er bara krónur til að kaupa þetta, bara til
fyrst í stað. Þú getur ekki trúað 1 þess að hafa engin not af söngn-
hvað það cr skemmtilegt, þegar'um. Já, það er von að jeg segi

AMXXHTSTIIPÆIG!-
\»/
\»/
\»/
\»/
\»/
farið er að venjast því“.
„Venjast því, venjast því! Jú,
ætli maður venjist því ekki þó. —-
Nei, við gömlu mennirnir venjumst
þvf ekki, að guðsþjónustan sje af-
skræmd svona lfðilega, -— ykkur
unga fólkinu stendur auðvitað á
það, jeg held að allt' sje að verða
vitlaust, þcir kæfa allt f tómum
framförum, allt fyrir okkar pcn-
inga“. Jón var sárreiður og stapp-
aði niður f gólfið. ,,En þeim skal
ekki verða kápan úr því klæðinu,
jeg skal ekki stfga mfnum fæti inn
sama, þið viljið helzt aldrei hevra í kyrkjuna á meðan þetta óguðleik-
farið með gott orð“.
„Það cr ekkert annað cn hafa
nicð sjer sálmabókina sfna til kyrkj-
unnar. Jcg held að það sje ekki
byrðarauki að hcnni“.
,,Jú, þar komstu með það. ITeld-
urdu að jeg fari að leggja mjcr til
sálmabók ? Jeg held að jeg cigi
fullan rjett á að heyra það sem
sungíð er, þó jcg leggi mjer ckki
sjálfur til bók. Jeg vil hafa sálma
og söng, en ekkert bjevað arg og
garg. — Hvar eru gar.mamir
mfnir ?“
,,Hjcrna eru hvcrs-dags-fötin i
þfn, pabbi. Þú mátt ekki vera
svona mótfallin öllu því nýja. j
Þctta er gjört f beztu meiningu til
settist svo niður aftur og tók
ans gargan er f kyrkjunni. Svei
mjer þá, svo sannarlega scm jcg
stcnd hjer og hciti Jón“. Jón
slær byltningshögg í borðið af
rciði
til snæðings. Tvær
stórt steinbítsstykki hurfu á svip-
stundu.
,,Njamm, njamm, njamm, —-
hefir enginn komið f dag ? Njamm, I
njamm. Farðu úr sparifötunum, j
Lauga. Njam. Stcinbíturinn cr;
illa afvatnaður. Njatnm, njamm.
Kökurnar eru brcnndar. Njamm,
njamm. Og ckki nema það, að
! lofa manni ekki að heyra guðsorð".
Ug Jón gamli smjattaði f sffellu, j
bcit stórt skarð f kökuhelmin
„Hvernig lfzt þjer á organistann,
heillin mfn“, sagði hún við Jón.
,,Er það ekki dœmalaust myndar-
legur maður ?“
Ólöf leit til Geirlaugar, — hún
roðnaði og snjcri andlitinu út f
skuggann.
,, Myndarlcgur ?“ sagði Jón
gamli. „Já, sá er nú myndarlcg-
ur, þcssi ffni sláni. Jú, það hcld
jeg megi þó sjá hálsinn á.honum,
nógu hvftur cr hann, eða þá hcnd-
urnár, það cr jeg viss um að hann
hefir aldrei nokkurt ærlegt hand-
tak gjiirt með þeim alla sínahunds-
tíð".
,,Þvf talar þú svona um mann-
inn sem þú ekkert þekkir. Jeg
kartöflur og , . . . , „ , , ,
hefi cmnntt hcyrt alla hæla honum
hefði sjeð jörðunni fyrir birtu. En
þegar hann hafði sökkt fötunni í
brunninn og laut niður til að draga
hana upp, þá sá hann tunglið
spegla sig f vatninu.
,,Mikil ósköp 1“ hrópaði hann,
, ,máninn er þádottinn f brunninn“.
Og hann lofaði Allah að gjöra hvað
hann gæti 'til að bjarga hinum
fagra himinlampa. Tók hann þá
fötuna af króknum, sökkti honum
aftur niður f brunninn og ætlaði áð
krækja f mánann, cn krókurinn
festist á steini niðri í brunninum.
Hjelt þ.V Nasreddin að hann væri
fastur í tunglinu og togaði f af
öllum kröftum, þar til reipið slitn-
aði. Fjell hann þá afturábak, cn
fjekk um leið auga á tunglinu fyrir
ofan sig.
þess að bæta sönginn, svo
sjtt gaut augutium út undan sjer“.
versið sje ckki sungið mcð hverju
laginu".
Nú var Jóni nóg boðið.
„Til þcss að bæta sönginn ?
Bæta röddina, scm guð hcfir gcfið,
mcð þessum óhljóðum. Ertu vit-
laus stelpa ? Er þetta öll bœjar-
menntunin þfn ? Fjandinn hafi
öll heimsins or"el. — Hvarersalt-
o
fiskurinn minn ?“
,.Það er góði gállinn á þjer
| dúna, Jón, eða hitt þó hcldur“,
sagði Ólöf, hún var að þurka kaffi-
bollana, — með svuntunni sinni
auðvitað.
Svo fór hún inn að hjónarúminu,
tók þar upp úr horninu dálftinn
poka og loðbandi bundið fyrir op-
ið, og fór með utareftir. ITún
lcysti bandið, tók sykurmola úr
pokanum, smábeit hann sundur |
fyrir gáfur og dugnað“.
Geirlaug var kafrjóð út undir
eyru. „Ja, í bænum fjckk hann'
bczta orð, það heyrði jeg aila
scgja", sagði hún.
„Það er rjett, það er rjett, f bœn-
um, en hvað varðar mig um það
hvað þeir scgja f bœnum, þeir
í drcpa aldrei hendi sinni f kalt
I vatn, eru ekkert nema bölvað
montið og . ’ffnheitin', — það eru
þeirra ær og kýr“.
Og Jón saup í cinni lotu kaffið
niður f hálfan bollann.
, ,Þórður, sem hann verður kaupa-
maður hjá f sumar, hrósaði honum j
fyrir einstaka framgöngu og prúð- j
mennsku, og svo hvað hann—“ j
,,Mig varðar ekkert um hvaðþú i
segir, kona, hann má gjarnan hafa j
alia veraldarinnar mannkosti fyrir j
mjer, en hann er organisti og fjand- j
; inn hafi öll orgcl og alla organista“. j
þá þarna“,
gekk það,
samt' ‘.
guði sje lof. Þú er.t
hrópaði hann. ,,Illa
en upp hafði jeg þig
Kappkostaðu að varðveita gott
mannorð, því það er og vcrður æ
tfð bezti dýrgripurinn þinn.
ROSSER,
MAN.
HJBKiTA. OG. SELJA
STUTTHYRMINGS
NAUTGRIPI
OG
ENSK YORKS.HIRESVÍN.
Tr W
Sanngjarnt verð* og vægir skiL
málar.
*
* *
Skrifið þeim. eftir frekati upp-
lýsingum.
*
WIXXIPEG
^
m
m
M
H
w
M
o
o
W O
~ * 1 - 1 Og Jón saup f einum teig upp
Ge.rlaug tók þcgjandt disk með j mc8 t«nnunum| þ(5tt tennurnar | úr bollanum
væru nú dálftið skörðóttar, og lagði
molana á undirskál.
2!
O
>
H
r
r
w
>.
w
o
ö
M
r
e
in
>■
7^
O
ö
saltfiski og kartöflum, og annan
mcð kökum og smjöri, og sctti fyr-
ir föður sinn.
stíikk upp af rúminu
og rauk út tautandi.
Geirlaug
Gcirlaugog ntóðir hennar stíirðu
kaffið,
(Framh.)
sat á rúminu sínu, , uin stU!1d hvor á aðra, daprar f
Jón gamli tók npp sjálfskeiðing- horfði á allt og hristi höfuðið, hún : þra~ði þcgjandi.
inn sinn, rak oddinn f stærstu kar- var líka að borða saltfisk.
töfluna, hallaði höfðinu á bak aft- ,,Á jeg ekki að sjá um
ur lítið eitt, gapti grfðarlega, bar , mamma ?“ spurði hún.
kartöfluna að munni sjer og lýkur
þar frá henni að segja.
þjc
,,Hvar er hún?“ sagði Jón! kyrkjusultinum“.
„Ónei, Lauga mín, ekki núna,: ONTT" TT,.TrT
. . . JLNI ASREDDIN og TUNGL-
— þicr veitir ekkt al að ná úr þjer _... , . .
3

é
ea
tyggjandi, svo hann skildist naum-
ast. Þegar hann talaði um kon-
irna sfna, var hann vanur að sogja, hinni.
IÐ. Eitt fagurt tunglskinskvöld
gekk Nasreddin út að sækja vatn.
ölöf bar kaffið innarcftir, bollanaj Hann kinnkaði kolli til mánans,
f annara hendi og sykurskálina f I scm \*ar kær viuur hans, og lofaði
j guð fyrir hve dásamlega hann
í
í
%%%%%■ vS
Dr. O. STEPHENSEN
643 Ross St.
WINNIPEG.
Telefón nr. 14$$.
w
w
w
I
§
%
m
m
i
#
m
á
#
m
ii
é
! t
BUSINESS
COLLEGE.
COR. PORT. AVE.
& FORT ST.,
WINNIPEG,
MAN.
Kennsludeildir:
Business Course.
Shorthand & Type-
writing.
Telegraphy.
Ensk tunga.
* *
Skrifið eftir fallegri skóla-
skýrslu (ókcypis) til
G. YV. Donald
sCc.

m
#
m
m
m
m
f
m
m
m
&
w
•#
#
m
#
w
w
#
w
íf £
‘W eða finmð
jf
w
B. B. OLSON.
GlMLT.
i 3*8

W
V