Baldur - 05.04.1905, Blaðsíða 3

BALDUR, 5. ArRíL 1905,
3
innar, og fyrir framkvœmd þess-
arar hugsjónar berjast hinir beztu
og eðallyndustu karlar og konur,
fyllilega sannfærðir um að hún
komist í framkvœmd, og þegar
það er orðið, þá verði mannkynið
sælla en nokkru sinni áður.
Á þessum tfmum eru sósíalist-
stœrstu hugsæismennirnir. Þrátt
fyrir alla mótstiiðu af ýmsu tagi,
sem þeir verða fyrir, ósigur og
brugðnar vonir, eru þeir upplits-
djarfir og brosandi. Trúþeirraer
óraskanleg. Það sem aðrir álíta
fagran-draum, er fyrir þeirra sjón-
um veruleiki, sein við nálægjumst
meir og meir dag hvern.
Krókur á móti
bragði.
Eftlr Albert Wtjbster.
( ÞÝTT).
(Framhald).
Hvað átti nú til bragðs aítaka?
Mæðgurnar báru harm sinn í
hljóði. 111 torfæra hafði komið á
lffsleið þeirra. Eyðilegging ríkti
utan húss; sorgf hjcirtunum þeirra.
Svona voru kringumstæðurnar,
er Fields rcit hið annað brjcf sitt
til hinnar háttvirtu bankastjórnar,
biðjandi um launahækkun.
Föstudagurinn kom. Fundur
var haldinn og Fields vissi vel að
þá mundi verða útrætt um beiðni
hans.
Ivlukkan "Cllefu komu banka-
stjórarnir út úr fundarsalnum og
gengu hjá skrifborði Fields tveir
og þrfr f einu, ræðandi um og
hlæjandi að hinum lúalegustu
kjaftakinda sfjgum.
„Eftir útliti þcirra að dœma,
mætti hugsa, að þeir hcfðu gjör-
samlega gleymt þvf, að jeg væri
til á þessum hnetti,“ sagði Fields
við sjálfan sig.
En brátt kom sendisveinn og
lagði brjef á borðið hjá Fields.
,,Ó, mjer skjátlaðist,“ hugsaði
gjaldkerinn. ,,Skyldi jcg nú gcta
lcsið það, án þcss að mjer brcgði?“
Iíonum gafst nú tækifæri á að
reyna það. Brjefið ldjóðaði
þannig:
,,Hcrra—Fields,
„Gjaldkeri.
,,Kæri hcrra !
„Forseti og meðstjórnarmenn
ihf—bankans lcyfa sjcr hjcr með
að gjöra nokkrar athugasemdir við
kurtcisa brjcfið yðar viðvíðjandi
launahækkun.
Þcim cr ckki ljóst, af hvaða á-
stæðu þjer leggið n ý j a n skatt á
ráðvendni yðar, þótt eitthvað svip-
að óráðvendni kunni að eiga sjer
stað hjá vissum mönnum. Það er
almenn skoðun að ráðvendni sje
mjcög sjaldgæf meðal manna, en
það cr hreinn misskilningur. Hin
fullkomnasta ráðvendni er mjög
almenn.
Þeir geta heldur ekki annað, cn
fundið til þcss, að þjer gj irið nokk-
uð mikið úr vcrki því, cr þjer leys-
ið af hendi. Þeim virðist, að til
þess þurfi ekki nema dálitla æfing,
cn alls enga sjerlega vitsmuni.
En af því að starfi yðar er
nokkru margbrotnari og þýðingar-
meiri en vanalegra bók’naldara,
þá skal þess tekið fram, að laun
yðar eru n ú þ e g a r einum
fjórða parti hærri en þeirra.
í stuttu máli sagt: Þeir skoða
bankann sem cins konar peninga-
gjörðar vjel, og að þjer sjeuð einn
mikilhæfur hluti hennar; cn þeim
er ekki ljóst hvcrnig yður gat
komið til hugar,að reyna að hræða
þá með þvf, að þjer gætuð skaðað
þá með svikum og öðrum glæp-
samlegum verknaði,þar sem starfs-
aðferð þeirra með ávísanir og alIS-
konar peninga-verzlun $r alfull-
komin og óyggjandi. Þeir hafa
aldrei tapað einum einasta dollar
fyrir óráðvendni starfsmannasinna,
og þcir eru þcss fullöruggir, að allt
fyrirkomulagið sje þannig úr garði
gjört, að jafnvel hin slægvíslegasta
tilraun f þá átt af þjónanna hálfu,
$
/é\
/J\
/|V
/«s
/IS
/jS
/is
t
m
m
éS
/i\
/iS
/IV
/ts
/t\
/is
tis
/)S
/is
4S
/ÍV
/j\
/i\
/iS
«\

IMI IB Xj O T
T
S»
FÁIÐ BEZTU SKILYNDUNA M/
m m ® |/
I
\i/
M/
S/
V/
Sí/
\í/
Sí/
sj/
s/
\i/
w
s/
\i/
s»/
ð/
W
sj/
st/
Si/
\i/
s»/
w
VJER SELJUM :
El«.T OIMASKÍIL'VIÍTIjTJR,
TSEESHIÍsrGr BELTS,
AQEIOULTTTEAL
STTCTIOIT HOSE,
MEOTTE CREAM SEPARATOR Co.
124= TPIRXIISr CSSS 3TEEET
WIETEriPEG
gæti ekki gjört þeim hin minnstu
óþægindi. V
Ekki geta þeir heldur fallist á
þá hugsjón .yðar, að vaxandi starf- j
semi bankans veiti yður rjett tilj
hærri launa, þar sem starfstfmi yð- j
ar er ckki einni mfnútu lengri en
áður var hann, og að öll sú vinna,
er þjer voruð fær um að leysa af
hendi á þ e s s u m tíma, var
keyft af yður þegar í byrjun starf-
semi yðar fyrir bankan.
Viðvfkjandi hinni hreinskilnis-
legu sparning yðar um það, hvað
sjeu nœgileg laun, skal það vin-
sámlcga tekið fram, að það er jafn !
auðvelt, að hafa hemil á útgjöld-
Fields kom ekki dúr á auga
næstu nótt. Hann fann sárt til
þess, að hann hcfði vcrið stór-
smánaður, og cmbœtti það, cr
hann gegndi, lftillækkað eins og
framast mátti verða.
Undir morgun var hann búinn
að koma sjer niður á aðferð þcirri,
er hann áleit hina einu hæfilegu
1 og rjetttu, eins og á stóð.
,,Það reynir dálftið átaugarnar,“
sagði hann f hálfum hljóðum við
sjálfan sig. ,,Og þær þurfa að
hafa ákveðinn styrkleik. Og
unum, eins og að láta þau vaxa, ^tcrkar taúgar mundu eyðilcggja
yfir hófuð sjer. j mjg Qg vej{jar taugar mundu gjöra
Þeim cr ljúft og skylt að nota jhiðsama En jcg held, að jeg
þctta tækifæri til þcss, að láta f j s,arki fram úr þvf. Mjcr finnst
jeg sje fær um flestann sjó n ú.
Jafnvel gjaldkeri getur snú
ist, ef—“
Ijós ánægju þcirra yfir hinni ágætu
starfsemi yðar og glæsilegu hæfi-
leikum, og ljúka lofsorði á ná-
kvœmni þá og kostgæfni, er kem-
ur fram hjá yður við skyldustörf
yðar.
III.
Næsta mánudag
hafði banka-
Með bcztu óskum, vinsemd og, stjórnin aukafund með sjer til
%
ZB-AXTDTTIRS
PRENTSMID JAN
Leysir af liendi aliskonar prentun
svo sem:
REIKNINGSHAUSA

ij
virðing crum vjer yðar einlægir
vinir,
Forseti
og
mcðráðcndur
N—Bankans“.
Gjaldkeranum virtist ekki auð-
vclt, að rita brjcf, er betur væri
lagað til þcss, að gjöra viðtakanda
vitstola, cn þctta brjef banka-
stjórarinnar. Kurteisin í þvf virt-
ist honum viðbjóðslegt smjaður.
þcss, að yfirfara bœkur og reikn-
inga bankans. Það var von á
gæslustjóra bankans í næstu viku,
og áttu bœkur og önnur gögn
bankans að lcggjast undir yfirskoð-
un hans og dóm, og var það því
mjög árfðandi fyrir stjórnina, að
þessi stofnan þeirra stæðist þá eld-
raun vel. Samkvœmt lögum átti
slfk yfirskoðan að fara fram fimm
sinnum á ári. Ef gæslustjórin
varð var við, að einhver banki rak
Mishepnuðu tilraunir til að brjóta ekki starf sitt lögum samkvœmt,
á bak aftur atriði þau, er hann | var það skylda hans að ’loka1 slfk-
hafði tckið fram í sínu brjefi, svf- j um banka.
virðilegur flótti fyrir sannleikan- Þetta var ástæðan fyrir auka-
um; og það bcssalcyfi, er brjefrit- fu n d i n u m. Stjórnin yfirfðr
ararnir tóku sjcr, til að ræða per- allar bœkur og rcikninga og allt
sónulega hagi hans, hin argasta j stóð heima. Og upphæðirðar f
móðgan. Þeir nudduðu honum öryggis-skápunum voru sömuleiðis
þvf um nasir, og kvonfang hans eins og til stóð. Allt var f röð og
er í vœndum væri
OG MIRGT FLEIRA
"\7”ei,ðid er sanngjarnt. Sendið inn pantanir
ykkar það bráðasta og sannfœrisl; um
G-ott verkj T iátt verð, U~T~oð skil.
*•••••••••••*•••••• «:•••••••••••••••••••
E B. B. OLSON,
SAMNINGARITARI
OG
INNIvöLLUNARMAoUR.
GIMLI, MANITOBA.
] u m við, en
| ending ljetu
cklsi
kœmi hon-
þ c i m . Að
reglu.
,,Nú
er minn tfmi kominn,“j
þcir svo Iftið, að sagði Ficlds við sjálfan sig.
klappa á koll honum, eins og ó- Næsta dag kom stjórnin saman
dælum strákhnokka, er þeir vildu klukkan tfu, árdcgis, t.l þcss að j
að hcfði s:g hægan. j gegna vanastörfum sfnuin. j
Fari þcir bölvaðir! ] (Framhald).
Dr. O. STEPIÍENSEN
643 Ross St.
WINNIPEG.
Telcfón nr. 1498.
BONNAR &
HARTLEY
?
t
i
*
BAR KISTERS Etc.
P. O. Box 223,
VVINNIPEG, MAN.
tmrnrnmm
23T Mr. B O N N A R cr
hinn langsnjallasti málafærslu-
maður, sem nú er f
þessu fylki. &