Baldur - 30.12.1905, Blaðsíða 3

BALDUR 30. dks, 1905
Konungsdóttirin
um.

Næsta morgun kallaði hann á
Hjálmrek og sagði honum alla síig-
una ; fjekk honum nesti og nýja
skó og annan farkost. Heiman-
aftur og skal þá starftnu lokið“. langar til að reyna, hvort jeg geti KENNARAv.ntart,,
Hiálmrekur hló og skeytti engu frelsað konungsdótturina fögru“, 1 T , ,, „ r ,
J b 7 b 0 h ’ I Laufáss-skóla 3% mánuð, frá 1.
marz næstkomandi. Tilboð, sem
orðum kerlingar. Þegar gamla kon- j svaraði hann. ,,Reyndu það, son-
an kom og þessi þraut var óunnin j ur minn“, mælti gamla konan, ,,en
tiltaki menntastig og æfingu sem
P t j búnaðurinn var skammur og und- eins og sú fyrri, stundi hún við og fáirðu ekki unnið þrautirnar, rfður j kennar; verða meðtekin af undir-
Va’ ,ðn^a;maðUrrjinn bráður bugur að förinni. tautaði fyrir munni sjer: „Ekkijþað á lífi þfnu“. „Jeg veit það, j ^ ^ $ febr næ,tkomandi.
ann a 1 vo sonu. je ann<u j_jann var nfi brátt ferðbúinn og batnar enn, ekki batnar enii“. Þ<5 í móðir góð“, sagði Hans, „en lát!
Hans, en hinn Hjalmiekut. ílans að sen(ja vagn nieð sex hest- tok húti í höndina á honum, leiddi j heyra, hvað jeg á að vinna“. Þá
var góðut drengui og hveis manns | fyrir eftir foreldrum sínum ; j hann upp riðið og inn f stóra hall- j lagði kerling fyrir hann korna-
hugljúfi. Hjalmrekut iilui og o ] jlann þóttist þegar vera. 0i-Öinn kon- j arsalinn. Þar sátu þrjár lconur, j þrautina. Hans var ólatur og
hlutvandur. I aðit þv.ira u,in', ungur ] jct þann nú alldrembi- allar huldar þykkum slæðttm. j ncnnti vel að beygja sig. Þrfrj
Hjalm.eki hugastum, cn ljet sjer Dg svalaði skapi sfnu með þvf j ,,Kjós nú, sonur minn“, sagði hún, ; fjórðungar stundar runnu, og bakk- i
fatt um Hans finnast og lnfði hann , ^ --;ra f;j|u nlc;n C1- varð á vegi1 , ,cn gæt þess vel að kjósa rjett. 1 inn var enti eigi hálfttr. Þótti hon-
lu hi’i
i hans. Fuglana fældi hann úr limi Stundu sfðar kem jeg aftur“. j um þáfifvænt um með öllu, að hatín
Geysir. Man., 29. des. '05.
BjARNf JÓHANNSSON.
60 YEARS*
EXPERIENCE
útundan, þótt.hann væri í ölli
um betri og efnilegri.—Þannig er
því oft farið f heimi þessum.
j trjánna, er sátu þar og sungu skap- Hjálmrekur var jafn nær, þegar fengi leyst þessa þraut. En þeg-
ar hann varði minnst, varþarkom-
ara sfnum lof, hver með sfnu nefi ;' hún kom eins og þegar hún fór ;
Einhverju sinni gjfirði harðæri , , , . ^ , r , .
J bJ hvert dyr, er hann komst í færi en á tvær hættur hrópaðt hann
við, hrekkti hann með einhverju. j drembilega : „Jegkýsþessa þarna
mikið. Varð þá þröngt f búi iðn- (
aðarmannsins og komst hann í
fjárþrot. Æ, hugsaði hann með
j Fyrst mætti hann mauraflókki, og j til hægri handar“. Þá urpu þær
Trade Marks
Desicns
COPYRIGHTS &C.
Anyone sendlng n Bketch and descrlpUon mny
qutchly nscertain o'».r épinton free whetlier nn
mn f 1' i 1 r\ i QVíirt'i*A l'nAIlfíl bf'ir 1 : tnyention is probnbJy patentable. Communicn-
11111 'JU1UI ^Vdrira UldUId. 1 Cir tOKU , t,ouaBtrict.iySonfldentinl. HflítDBOOX on Patenu
að tfna saman kornin, og á skammri |
stundu var bakkinn fullur, Þegar j
sent tr<3e. Oldeat nizenoy íor securtng pRtents.
Patents talten throuK’n Munn & Co. recelve
tpecial notice, wit uout ebnrge, in tho
sjer : jeg verð þó að hjara á cin-
hverju
Oft hcfir vérið að þjer spurt og
til þfn leit&ð. Nú er komið til
þinna kasta. I'arðu á fund við-
skiftamanna þinna og bið þá kurt-
eislcga og vingjarnlega að greiða
þjer það, sem þú átt hjá þeim.
líann tók þetta ráð. Snemma
skemmti sjer við að láta hestinn j allar af sjer blæjunum. í miðið sat! garnla konan kom, varð hún hýr í
troða þá sundur undir hófunum. konungsdóttirin, fögur og yndis-
j Maurarnir, sem undan komust, j leg, en til beggja handa henni
urðu reiðir, skriðu á hann sjálfan i tveir hræðilegir drekar. Annar
bragði og mælti: ,,Vel er að ver-
ið“. Þá kom lyklaþrautin. Varp;
hún lyklunum tólf f tjörnina og j
A handsomely llluntrated weekly. J-.irgest cir
cylatlon of uny ocientiflc iournal. Terms, $3 n
year ; fo«r numths, $L 8old hy all newsdeíilers.
mmm New York
Bvauoh Offlce, 625 F 8t., WashiDKton. D. C.
Og hrossið og bitu þau. En liann þeirra þreif Iljálmrck f klærnar, \ bauð honum að sækja. En fíans
marði þá alla sundur og drap.
I varp honum út um gluggann ogjnáðiengum Iyklinum úr tjörninni.
Sfðan kom hann að tærri ogfag n'ður í hyldýpi tjarnarinnar.
urri tjörfi. Syntu á hcnni tólf cnd- Nú var ár liðið sfðan Hjálmrek- ! ur> f"ann hann hvergi botn. Loks-
Hversu langt sem hann kafaði nið-
ur. Hjálmrekur ginnti þær að bakk- j ur fór að heiman og ekkert hafði
, I anum og fjekk drepið ellefu, en sújtil hans spurst. Vagriinn með 6
morguns reis hann úr rckkju, fór j ;
, . j tólfta komst undan. hestunum kom ekki heldur til þess
heim til efnamannanna og drap að, ...
, _ , . „ Að lokum fann hann ljómandi1 að sækja foreldra hans eins og ráð-
dyrum. En hjer fór sem oftar, j
, r . . fallegt býflugnabú. Býflugurnar
að efni og skilvfsi hjeldust ekki í j
Ijek hanti eins og maurana. Þann-
hendur.
Enginn vildi skuldina greiða.
Iðnaðarmaðurinn kom heim að
kvöldi þreyttur og dapur í bragði
I
með tvær hendur tómar. Hann
gekk heim að veitingahúsinu, sett-,
ist aleinn að hurðarbaki hryggur í
huga og mælti ekki orð frá vörum,
því að hann hafði hvorki skap til
að spjalla við svallbræður sfna nje
þótti fýsilegt að sjá framan f hið ó"
lundarlega andlit konu sinnar. En
þótt honum væri þungt f skapi gat
hann ekki að sjer gjört, að hlusta
á það, sem talað var inni umhverf-
is hann. Þar var aðkominn maður
úr höfuðsiaðnum. Hafði hann frá
infirgu að segja, og meðal annars,
að töframaður nokkur, illur og ó-
o
sigrandi hefði numið f brautu með
ig var það hans mesta gleði að
kvelja og drepa aumingja saklausu
kvikindin.
gjört var. Faðirinn andvarpaði og
The Louise Bridge
Improvement & Invest
ment Co., Ltd.,
fa steig n arrerzluna rmen n,
ins hætti hann og settist fullur ör-
væntingar á tjarnarbakkann. Þáj j
komu tólf endurnar syndandi og i Ij ggp- verzla með hús og bœjar
bar hver gullroðinn lykil f nefinu
og köstuðu þeim f grasið hjá hon-
nagaði sig í handarbökin fyrir það um- íJannig var þcssi þraut unn-
að hafa ekki hcldur sent ónytjung- in- 1>eSar timinn var fttrunninn
inn hann Hans. í honum var þó kom kerling aftur> °g íciddi hann
| lítil eftirsjá, þá hefði ógæfan verið
inn f haliarsalinn. Þar beið hans !
lóðrr f Winnipeg.
j iffSr Innkalla landa og húsa
leigu. Taka að sjer að sjá um
og annast eignir manna f fjaer-
vcru þeirra.
Um sólarlag kom hann að fag-j minni og sorgin ljcttari. En aðjnfl sfðaSLa og urðugasta þiautin.j
urri og skrautlegri höll. í henni verða að sjá á bak augasteininum
sat konungsdóttirin f álögunum. 1 sfnum og efrirlætisgoðinu, þótti
Hliðin voru harðlokuð. Hann barði I honum óbærllegt.
freklega að dyrum, en enginn ^Faðir minn“, mælti Hans,
gegndi. Dauðaþögn og grafkyrrð ^Jeg ætla að fara og freista ham-
hvfldi yfir öllu. Þvf ákafara og j ingjunnar“. En faðir hans Ijet
harðara knúði hann hurðina, sem sem ]iann heyrði það ekki. Það
seinna var til dyra gengið. sem duglegum hyggindamanni er
Loksins laukst upp gluggi og;um*megn, cr lítil von að heimsk-
eldgömul kerling mcð náfölu and- inginn og ómennið megi farsæl-
liti leit út og spurði hann reiðulega ! lega til lykta ráða.
ei‘nQa' I'aðir hans synjaði hónum þvf
„Jeg cr kotninn ti! að. leysa um hest og fararbeinay En Hans
vandkvæði konungsdótturinnar“, ]jet það ekkj ham]a för sinni Hann
mælti Hjálmrekur, „Ijúktu upp;
fyrir mjer strax“.
,,Flas gerir
iinn“ svar-
lagði af stað á laun fótgangandi
sama veginn, sem bróðir hanshafði
áður farið. En hann ljet ekki
SjERSTöK KJöRKAUP
á eignum í norðurparti Wpg.,
sjerstaklega f námd við
, ,Louise Bridge. “
A. McLsnnan, W. K.IMcPliail,
Pros.
J. K. Hardy,
Sec. - Treas.
'i elefón:
Hans fór að skima kringum sig ogj
kom þá auga á hjúpuðu konurnar. :
Lá honum þá við að missa móðinn. j
Ilvaðan var nú hjálpar að vænta?!
Allt t einu kom býflugnasveimur j
fljúgandi inn um gluggann, sem I.
stóð opinn. Býflugurnar flugu aft-1
ur og fram innan um salinn, unsj
þær komu að konunum,’ þá flykkt- j
ust þær utan um þær og suðuðu I
og murruðu við andlit þeirra. En .
þær hurfu brátt frá þeim sem utarj *€€€'#*
sátu ; en umhverfis þá sem f mið-; Æ Æ
ið sat flugu þær allar suðandi og ; WINNIPEG #
iLouiseEridge, Higgin Ave., Hahi Street
3859. 3193. 8343.
i Office 433 Main Street,
Winnipeg.
uns cinhvcr I aoi Samla ko,ian- “Það er n^ur hugfallast, þótt útbúnaðuri
tfmi á morgun ; kom þú hingað f
sjer konungsdótturina fögru, og,
lagt það á hana, að húu skyldi sitja j enKann drengur mi
alla æfi f fangelsi ----1 a^
kæmj sem gæti frclsað’hana, mcð j LU“' 11 ll,u,'Bul‘ - r“‘ “'“s
þvfað leysa þrjár þrautir, sem ; fyrramálið“. Að svö mæltu lokaði
töframaðurinn legði fyrir hann. En ! hún glugganum og hvarf honum.
sá sem bæri giftu til þess, átti að Hjálmrckur kom ti! mótsins um
cignast konungsdóttirina, skraut- i moiguninn á álcveðnum tfma. V ar niosadyngja og honum sofnaðist
legu höllina hennar mcð ö'.lu henn- ! bar kerling fyrir og hjelt á bakka jafn yel og vært eins og hann væri
ar gulli og gimsteinum, Iðnaðar- kúfuðum af hiirfræi. Þegarminnst heima hjá sjer. Fuglar skógarins j
maðurinn hlýddi á þessa ræðu. í varði, sveiflaði hún bakkanum og hræddust hann eigi, en su igu hann
fyrstu gaf hann henni lftinti gaum,! s“ði fræinu út f allar áttir, tók hún f svefn fegurstu söngum sfnum,
en eftir því sem á söguna leið, síðan til orða og mælti : ,, I índu pegar hann kom til mauranna,
murrandi lágt: ,,Sú f miðið, sú í
miðið“. Angaði þaðan móti þeim ;
hunangslykt, því að konungsdóttir j
neytti þess jafnan, Stundin le:ð ogj
rmn v æi ‘ | kci'ling koni. Þá mælti Hans hug-;
enginn og hjelt leiðar sinnar glað-
ur og vongóður. Um kvöldið
#
' W
%
lagðist hann til svefns undir grænu
grenitrje. Ilvflan hans var rök
rakkur: ,,Jeg kýs þá sem f miðiðj ^
situr“, Varla hafði hann sleppt j #
orðinu, fyrr en drekarnir brugðu j #
við og flugu út um gluggann. Kon-1
ungsdóttirin varp af sjer hulunnj,
fagnaði lausninni og hinum fríða X’
BUSINESS
COLLEGE.
COR. PORT. AVE,
& FORT ST.,
WINNIPEG,
MAN.
■ tfguleora brúðguma, Hans sendi
ij#
liraðboða til ko iungsms mcð þess- •
ijin gleðitíðindum. En foreldra j fjjjj^
sfna ljet hann sækja í gullroðnumj^
Kennsludeildir:
!. Business Courje.
2. Shorthand & Typc-
writing.
3. Telegraphy,
4. Ensk tunga,
gjörðist hann forvitnari, tók að j UPP nd frækoiTim ; stundu semnai Voru þeir að cnda viðað rcisa nýja, . w
: vagni mcð scx hestum fyrir. Þeg- i Qi-rif a cfrir fai|Crrri =l-4|a-
velta þvf fvrir sjer, er hann heyrði, mnn jeg komn hmgað og skaltu þá j þúið sitt. Hann Ijet þá hlutlausa ’ ,, ‘ ‘ k
ar þau hittust öll, varð mikfll; Cta skvrslu í <5k'vnisv til
og hugsaði að lokum : Hjálmrekur; hafa lokið verkinu . En Hjálm- nn KnmSi uiíir,-, t ;<i . : W - “
G. W. Donaid,
sec,
;ða finnið
B. B. OLSON
Gimli.
og langaði að hjálpa þeim. Litl 1
sonur minn erskýr maður, og mun |rei,;:i þótti sem þctta mundi gaman maurana, sem skriðu á hann, hrissti
kunna að ráða þessar rún'r ogrcita' eitt °g Uct sJcr cíh' tif hugar koma hann gætilega af sjcr, cn drap þá
geithafurinn, þvf ekki mun hann i a® starfa a^ þvf.‘ í þess stað tók cíyji, jafnvel þótt þeir bitu hann.
deyja ráðalaus. Hann leysir þraut-! kann arf ganSa sjcr til skcmmtunar ^ Endurnar á tjörninni laðað: hann
ina og verður maður konungsdótt- °& Þegar gamla konan kom aftur, að bakkanum til þess að gcfa þcim
urinnar fögru og höfðingi lands og var bakkinn tómur sem lyrr. brauðmola. Hann kastaði inn í bý-
lýðs. Þessu hafði konungurinn, fað- ,, IIla hefir nú til tckist“, mælti! flugnabúið lifandi biómum, erhann
ir he-nnar, lýst yfir. Hann brá við, hún. Síðan tók hún úr vasa sfnum j hafði lcsið á leiðinni. Að iokum
>V.mdaði hcim og glcymdi skukl- , tólf lykla gulli roðna, og varp; kom hann til koaungshallarinnar
• I
'um sfmím, bágindum og basli sök hverjum að öðrum f tj'irn cina.; hcill á húfi og glaður f skapi. Ilannj
um nýju sögunnar, cr hann hafði | mikla, myrka og djúpa, semþar jdrap Ijett og kurtcislega á glugga-!
hevrt. Þegar hann kom heim, j var, og hjet Hallartjörn. „Kafaðu j hlerann. Þegar f stað spruttu dyrn
flýtti hann sjer áð- scgja kerlingu j niður cftir lyklum þessum“, mælti; ar upp og gamla konan komog!
sinni tfðindin. ' hön, ,,að stundu liðinni kcm jeg sjnirði hann um crindið. ,,i\íigi
þau hittust öll, varð mikill ^
fagnaðarfundur og efnt til kostu- :
legrar vcizlu mcð glcði og glaumi.
j Sfðan lifðu þau v’.ð allsnægtir og j !jv£
lin og Bcnsi '5átt os f
sæld og fv.ði. Og sjeu þau ekki
! dáin eru þau á lífi cnn þann dig fj 'j*
dag.
Svo kunnum vjcr ckk.i þessa;
sögu lengri.
Þau áttu börn cg buru o.s.frv.
U. ísi„
T)r. O. Stephensen
643 Ross St.
WINNIPEG, MAN.
Telefón nr. 1498.