Baldur - 24.05.1907, Blaðsíða 2

2
BALDUR, 24. maí 1907.
GIMLI, --- MANITOBA
OHAÐ VIKUBLAÐ.
KOSTAR $1 UM ÁRIð.
BORGIS'r FYRIRFRAM
ÍÍTGEFENDUR :
THE GIMLI PRINTING &
PUBLISHING COMPANY
LIMITED.
UTANÁSKRIFT TIL BLAðSINS :
BALDUE,
G-IMLI,
ZMI_A_ISr.
Verðásmáum auglýsingum er 25 cent
f?rir þumluug dá'kslengdar. Afaláttur er
geSnn á stœrri aiíglýeingum, wiri birtaet í
laðinu yfir lengri t íma. Viðvíkjandi
■tík um afsliettiog öði'um f jármálum blað--
iia.eru menn beðnir að snúa ajer að ráð>-
mtnniuum.
FÖSTUDAGINN424. MAí. I9Ð7.S
Spiritism.
Ágrip af ræðu eftir sjera W, R.
Bennett, nýlega flutti f Con-
gregationalista-kyrkjunni í
Marion, Indiana.
Mig hefir æfinlega furðað á þvf,
hve trúræknu fólki hefir verið
gjarnt á að hafa á möti þvf, að það
sje reynt að sanna ódauðleika
mannsins. Það er eins og þetta
fólk hræðist þá hugsun, að hafa
nokkurt samneyti við vinina sem
horfnir eru. En hvað mig snertir,
þá skal mjer þykja vænt um allar
sannanir, sem vísindin geta komið
með fyrir þvf, að líf sje til eftir
dauðann.
Suma af yðuf furðar á, að nokk-
ur skuli efast um að til sje annað
lff, en þeir eru óneitanlega rnarg-
ir, og margar þúsundir meðbræðra
vorra langar til að fá vissu um að
vinir þeirra lifi — vissu, sem sje
stcrkari en blind trú.
Svo stórlega hefir traustið á vfs-
indalegar rannsóknir aukizt, og
svo ríkjandi er það orðið hjá hinu
upplýstara fólki, að menn eru ekki
lengur ánægðir með að láta ódauð-
leikahugmyndina vera ágizkun
eina ; menn eru ekki orðnir sáttir
með að eins‘stóra von‘. Vjer verð-
um að fá sannanir.ef það er mögu-
lcgt að fá þær — sannanir, sem
sje sterkari en sögusögn eins manns
sem lifði fyrir 2000 árum.
Hinn mikli vísindamaður, Mey-i
ers, álftur að sálin byrji ekki að |
verða til mðð líkamanum, og hætti'
ekki að verða til með nonum. Sál-
in þarf ekki líkamans við til að
geta lifað, heldur er hann áhald
hennar til að vinna með. “En“,
segir Meyers, “hún þarf ekki lík-
amans við við öll tækifæri; hún
hefir fleiri meðalvegi“. Margir
sálarfræðingar nú á dögum halda
því fram, að hægt sje að ná Ijós-
mynd af hngsun manna —að hugs-
un geti færzt í efnisgervi og orðið
sýnileg.
Við þetta tækifæri skal jeg að
eins brúka vottorð viðurkenndra
manna. Það væri alls ekki rjett
að taka orð allra fyrir góða vöru.
Jeg gæti lagt fram ótal vottorð, ef
jeg vildi nota allt sem mjer hefir
verið sagt um þetta efni. Það er
samt ekki tilgangurinn. En þeg-
ar vjer athugum orð annara eins
manna og William Jarries frá Har-
vard, James Hysjop, Frank Pod-
more, Frederick H. W. Meyers
og Dr. Hodges, þá getum vjer
farið að álfta að vjcr höfum öflug-
an vitnisburð.
Vjergetum gengið út fráþvf,að
þessir viðurkenndu vfsindamenn
sje ekki að rcyna að draga sjálfa
sig á tálar, nje að auðvelt sje að
gjöra þeim missýnYngar. Þeirhafa
fordæmt margt af því sem svo
kallaðir spiritistar hafa haldið fram
sem veruleika, og hafa að mestu
leyti gefið sig við að athuga til-
raunir einnar konu, að nafni Mrs.
Piper.
í rauninni hefir að eins einn al-
þekktur vísindamaður gefið sig við
að athuga ‘efnisffærsluna1 (materia-
lization), og sá maður er William
Crookcs, sá er fann upp Crookes-
pfpurnar sem brúkaðar eru v!ð X-
geislavjelina, en sálarfræðingafje-
lagið hefir ekki lagt mikið upp úr
þessum athugunum hans. Ea lesi
maður það sem Podmore, hinn at-
hugulasti af fjelagsmönnum, hefir
sagt viðvíkjandi rannsóknum Wil
liam Crookes, verður maður að
játa, að aðfinnslur hans eru f veik-
ara lagi. Crookcs gjörði margar
athuganir f sambandi við miðil,
sem sjerstak’ega varð fyrir álirif-
um anda sem nefndist ‘Katie', og
segist hann hafa í eigu sinni um
j O O
40 ljósmyndír af henni og miðl-
inum.
Fyrir mitt leyti vil jeg samt
ganga inn á það sem Dr. Hyslop
segir f grein sinni urn rannsóknir
sálarfræðingafjelagsins, að prettir
og fmyndanir cigi sjer svo oft stað
f sambandi við þær sjónir sern
mem þykist sjá, aðáþeim sje ein-
att lítið að byggja. Það sem þvf
er mest árfðandi að leggja áherzlu
á, er að fá áreiðanlega vitneskju
um hvar sá eða sú sje, sern fyrir-
brygðunum veldur.
Firðmök sálr.a tjelepathy) er nú
viðurkenndur veruleiki, ef trúa má
fremstu vísindamönnum nú á tím-
um. Hugur getur talaö við hug,
og fjarlægð tálmar því ekki.
Þetta hefir svo oft komið f ljós,
að það getur ekki verið hugarburð-
ur. Ef hugur getur þannig talað
við hug f fjarlægð, án nokkurra
sýnilegra áhalda, þá hefir hugur
manna eðli, sem menn hafa ekki
gjört sjer grein fyrir fram að þessu.
Sje þetta svo — og það virðist ó-
mótmælanlegt — þá fer manni að
skiljast, að mögulegt sje fyrirtvær
viðkvæmar sálir að ná hver til ann-
arar, í gegnum hina þunnu blæju
sem aðskilur þetta lff frá hinu, ef
um annað líf er að ræða.
Hingað til hcfir það verið álitið
ómögulegt að fá frjettir frá fram-
liðnum vinum, og vjer höfum hugs-
að, að annar heirr.ur væri gjörsam-
lega lokaður fyrir oss, meðan vjcr
erum hjer< Það hefir mikla þýð-
ingu að hafa bent á mögulegleik-
ana til að skyggnast yfir landa-
mæri lífs og dauða, og jeg er einn
af þeim sem viðurkenni þann
möguleika. Bilið milli verustöðv-
anna virðist mögulegt að brúa fyr-
ir aðstoð miðlanna. Látum oss
ekki verða biit við þessa hugsun.
Hún er í samræmi við aðra vís-
indalega reynslu, og f samræmi
við sumt af þvf sem vjer trúum.
Vjer tölum um Krist sem millilið
eða meðalgangara milli guðs og
vor, og að hann hafi haldið þvf
fram að hann ‘stjórnaðist1 af föð-
urnum.
Flestir gjöra sjer nú þá hug-
mynd um innblásíur, að hann sje
áhrif anda hinna framliðnu, oggeta
þeir stuðst við þá reynslu, seni
menn hafa í sambandi við fólk,
sem talar með skýrleik um hluti,
sem það ekki hefir áður haft
nokkra þekkingu á. Sum dæmin
eru mjög sláandi. í fyrra sumar
var t.d. stúlka í Chesterfield, sem
hjelt margar tölur um efni, sem
hún hafði enga fræðslu um. Hún
talaði um hvaða efni sem henni
var fyrir sett, og málið og hugsun-
in voru hvorutveggju framúrskar-
andi. Kunningi minn, sem var
viðstaddur, bað hana að tala um
mannfjelagsfræðislegt efni og trú-
mál, og gjörði hún það. Jeg hefi
vottorð tveggja manna, sem ekki
eru ‘spiritistar*, um, að ræða henn-
ar hafi verið hin bezta ræða sem
þeir hafi hlustað á. Þeim bar
saman um það, að á hennar aldri
víeri óhugsandi að nokkur hefði
getað aflað sjer, með nokkurri
þekktri aðferð, þá þekkingu sem
sýndi sig í tölu hennar. Þessir
menn voru báðir hagfræðingar, og
báðir sögðust þeir ekki treysta sjer
til að búa til aðra eins ræðu áheilli
viku, með bókasafn sjer til að-
stoðar. Stúlkan, sem ekki var 2o
ára að aldri, tahði f tvo klukku-
tfma undirbúningslaust.
Svona atvik eru stórmerkileg,
og benda til þess, að vjer sjeum
umkringdir af andlegum öflum,
sem vjer þekkjum ekki; rjett eins
og vjer erum umkringdir af öðrum
náttúruöflum, sem vjer ekki getum
gjört oss grein fyrir.
í þessu eru samt ekki merkjan-
ieg áhrif frá neinni sjerstakri per-
sónu, nje heldur sannar þetta til-
veru eftir dauðann. En nú lang-
ar mig til að segja frá þvf sem
kona ein, er jeg ber mikið traust
til, hefir sagt mjer. Móðir henn-
ar er miðill, en um það vita fáir.
Þetta fólk er efnað, og þcss vegna
hefir það enga freistingu til að afla
sjer fjár með tilraunum sfnum, sem
aldrei fara fram utan hcimilisins.
Móðir þessarar konu fellur f c'á-
G-.IP. LÆ_A_GrIESrU' S S03ST
GlMLl.-----------------MAN.
Verzlar með allskonar varning, sem hann selur með lægsta verði, svosem
Groceries ,
Hveitimjöl
Harðvöru
Farfa og olfu
Byggingapappfr
Vagna
Sláttuvjelar
Heyhrffur
Herfi og plóga
Sáningarvjelar og fleira.
Allar pantanir afgreiddar fljótt og vel. Vörur keyrðar heim til fólks
ef óskað cr eftir því.
Jeg óska eftir viðskiftum yðar, og lofast til að skifta við yður
sanngjarnlega.
Yðar einlægur
G. P. Magnússon.
dvala án þess hún gjöri tilraun til
þess, og f rauninni leitast hún við
að afstýra þvf. Á meðan hún er f
dvalanum og andinn(?) er, að áliti
hinna viðstöddu, að tala f gegnum
hana, hefir hún sjálf enga meðvit-
und um hvað hún segir eða gjörir,
og spyr ætíð á eftir hvað það hafi
#
verið. Það eru fáir spiritistar f
nágrenni þessa fóiks, og er þessu
því hreyft mjög Iftið. Mrs. X,
jeg ætla að kalla hana það, sagði
mjer frá ýmsu f þessu sambandi,
sem mætti skoðast firðmök sálna,
eða hugsanalestur ; en hún sag?i
mjer og frá ýmsu, sem ekki gæti
heimfærzt undir það. T. d. sagði
hún mjer frá þvf, að þær mæðg-
urnar hefðu kvöld citt setið inni
og verið að lesa. Varð Mrs, X
þá allt f einu vör við að móðir
hennar var fallin f dádvala, og á-
varpaði Mrs. X með: “Þekkirðu
mig?“ Mrs. X kvlaðst ekki þekkja
anda þann, og tók þá miðillinn
(móðir Mrs. X) blað, og hjelt því
upp að augunum eins og hún væri
nærsýn, og sagði: “Þekkirðu mig
ekki nú?“ “Nei“, Mrs. X var
engu nær. “Nú, jeg er Ike
Smith“. “Jeg hjelt þú værir ckki
farinn hjeðan“, sagði Mrs. X. “Ó,
jú, og jeg kom til að styrkja þig f
trúnni“. — Mrs. X var ekki
spiritisti.
Lltum nú á annað í þessu sam-
bandi. \írs. X hafði ekki sjeð j
Ike Smith frá þvf hún var lftil
stúlka, en hún mundi eftir aðhann
var nærsýnn. Þau höfðu verið
æskuvinir, en hún vissi' ekkert um
að hann var d&inn. Hún hjelt
þessum fyrirbrigðum leyndum í
marga daga. Loks sagði hún
samt móður sinni hvað hún hefði
sagt, kvöldið sem fyrirbrygðin
urou. Móðir hennar vissi ekkert
um að Smitli væri dáitin, og ljet f
ljós.að þettamundi hafa verið hug-
arburður. Þær þögðu yfir þessu
við aðra, en leituðu sjer upplýs-
inga um Ike Smith, og urðu þess
þá vísari að hann hafði dá;ð fyrir
þremur árum.
Ef þetta væri hið eina dæmi
sem jeg gæti til fært, þættist jeg
ekki hafa mikið að byggja á. En
tilraunirnar sem gjörðar hafa verið
með Mrs.Piper, margsanna að ein-
hverkrafturtalar f gegnum hana af
mcira en mannlegri þekkingu. Það
er að vfsu satt, að þeir sem eru
með henni f tilraununum, vita
sumt af þvf sem hún segir. En
Podmore, sem er hinn vægðarlaus-
asti af öllum rannsóknarmönnum,
sem við tilraunir þessar hafa feng-
izt, játar, að hún-segi ýmislegt, sem
enginn hinna viðstöddu geti með
nokkru móti vitað.
Hin áreiðanlegasta vitneskja,
sem menn hafa enn fengið í þess-
um efnum, hefir komið frá vin Dr.
Hodges, sem lofaðist til að gefa
vísbendingu ef annað líf væri til.
Dr. Hodges og margir aðrir stað-
hæfa að hann hafi, gegnum Mrs.
Paper sem miðil, gefið ýmislegt
til kynna sem sanni hver hann sje.
Fyrirbrygðin f þvf sambandi eru
of yfirgripsmikil, til þess hægt sje
að skýra frá þeim hjer, en þeim
sem vilja athuga þau ftarlega, vil
jeg benda á rit ‘Psychical Rese-
arch-fjelagsins‘. Vitnisburðurinn
virðist óneitanlega kröftugur“.
— Progressive Thinker.
Trúboð með hernaði.
Blaðíð Mclbourn Age bendir á
eftirtektavert dæmi um það, að
kristnir trúboðar á Suðurhafseyjun-
um hafi gjört sig uppvfsa að þvf, að
hafa gleymt aðfylgjamannúðarboð-
orðinu, og hafi komið þvf til vegar
að brezkt herskip hafi tekið sig til
og skotið á þorp, sem inr.lendir
menn bjuggu f. Frásögnin um
þetta atriði er á þessa leið :
“Þegar brezka herskipið Pro-
metheus var fyrir skemmstu statt
við Salómonseyjarnar, kom þvf
fregn um það, að nokkrir eyjar-
skeggjar hefðu verið óþekkir við
hvftan trúboða, sem var að starfa
að trúboði f nánd við Port Royal.
Skipverjar Ijettu þegar akkcrum
og færðu skip sit-t nær stöðvum
trúboðans, sem ekki Ijet standa á
sjer, en leitaði til skipsins tafar-
laust. Þegar hann var búinn að
leggja fram kvörtun sfna yfir þvf,
að nokkrir cyjarskeggjar hefði
skotið á landa sfna sem tilheyrðu
trúboðsstöðinni og með þvf truflað
trúboðsstaifsemina, lagði skipið
af stað mcðtrúboðann til þess stað-
ar, sem sagt var að óeirðanna
hcfði oiðið vart. Þegar þangað