Baldur - 20.07.1907, Side 2

V. ár, nr. 25
B A L D U R.
SOLMUNDSSON og THORARENSEN.
FASTEIGNASALAR.
KJÖRKAUP
á bœjarlóðum á G I M L I.
Við höfum nærfellt 30 bæjarlóðir til sölu, allar á góðum stöðum í
Gimli-bæjarstæði, er við seljum við lægra verði, en nokkur annar
g e t u r selt lóðir hjer, af þcirri einföldu ástæðu, að við, af hendingu,
náðum í kjörkaup á meiri hluta þessara Ióða. Nokkrar lóðir eru þeg-
ar seldar og hinar fara sömu leið bráðlega. Notið tækifærið sem
fyrst; ekki seinna vænna. Finnið okkur eða skrifið. Brjefutn svar-
að skýrt og skjótt. (4)
]2R GEFINN ÓT A
GIMLI, --- MANITOBA
OHAÐ YÍKUBLAÐ.
KOSTAR $1 UM ÁRIÐ.
DORGIST FYRIRFRAM
ÓTGEFENDUR:
THE GIMLI PRINTING &
PUBLISHING COMPANY
LIMITED.
utanAskrift til blaðsins :
3B_A.XjjDTTT?,,
C3-XXÆ3LI,
Verðá»máum anglýsingum er 25 cent
fvrir þumlungdálkelengdar. Afsláttnrer
gednn á atœrri auglýsiognm.Bem hirtast {
blaðinn yfir lengri tíma. Viðvíkjandi
alikum afslættiog öðrum f jármálum blaða
ins.ern menu beðuir að snúa sjer að ráðs
manninum.
V'e,v.'VVV
Skipbrotið.
Eftir J. R. MC MAHON
Einu sínni rak tvo skipbrots-
menn á land í eyðieyju. Annar
þeirra hjet Tómas og hinn Jón.
Það vildi svo til að Tómas bar
að landi f n&nd við skipsflakið og
rjett hj&þar sem mikið af varningi,
áhöldum og vistum frá skipinu,
haíði rekið á land. Þegar hann sá
allan þennan varning á þurru landi
rjett við fætur sjer, kraup hann
niður og þakkaði guði fyrir þá um-
hyggju sem hann bæri fyrir sjer.
Plann gjörði skrá yfir allt sem
hann hafði fundið, og yfir hana
ritaði hann : “Þetta er mfn eign“.
í þessu bili kom jón hlaupandi,
votur og lamaður, frá öðrum stað
& eyjunni, þar sem hann hafði
borizt á land. Hann var orðinn
I hræddur um að hann væri sá eini
sem komizt hefði af. Hann hafði
ekkert með sjer nema fötin sem
hann stóð í, og hann var orðinn
hræddur um að hann mundi svelta
í hel á þessari eyðieyju, þar sem
ekkert var til framfærslu nema
nokkrar viltar geitur, skjaldbökur
og nokkur kókóatrje. En það
giaðnaði yfir honum þegar hann
sá Tómas með allan varninginn og
verkfærin f kringum sig.
“Hamingjunni sje !of að við er-
um tveir á lífi,“ hrópaði Jón.
“Ó, ekki veitjegþað,“ sagði
Tómas gætilega.
“Með allan þennan varning
verður okkur borgið".
“Þetta er nú mfn eign“, sagði''
Tómas, “jeg fann þetta“.
Jóni varð bilt við. “Nú — en þú
þarft máske að fá mig til að hjálpa
þjer til að koma þvf á betri stað ? “
“Já“, sagði Tómas um sfðir,
“jeg skal gjalda þjer kaup fyrir
það. Ef þú berð það allt þarna
upp á hæðina — því jeg þarf að
hafa umsjónina á hendi — þá skal
jeg gefa þjer dálítið af brauði og
hálfan disk af skjaldbðkusúpu,,.
“Nú, jæja“, sagði Jón hæglát-
lega, “en fást ekki skjaldbökurnar
fyrir ekki neitt ? Hefir þú Ifka
eignarrjett á þeim ? “
“Vertu ekki að þessu rugli álf-
urinn þinn“, sagði Tómas. “Þú
þarft að fá að brúka öxina mfna,
pottinn minn og eldspfturnar mfn-
ar til þess að geta búið til skjald-
bökusúpu. Það er vin&ttubragð af
mjer að gefa þjer hálfan disk af
súpu þegar þú ert búinn að búa
hana til“.
JÓn hafði aldrei fengið neina
skóla fræðslu, og gat engu svarað.
það hafði æfinlega verið stríðsamt
fyrir honum að lifa, og hann var
orðinn vanur við að láta skipasjer.
Hann bar nokkurskonar virðingu
fyrir Tómasi af þvf honum fannst
hann vera sterkari og vitrari en
hann sjálfur, og sá að honum gekk
svo vel að eignast alla hluti aem
til varð náð.
Svo Jón varð undirsáti Tómasar,
og vann alla erfiðisvinnuna og
þungu verkin, bjó til matinn og
byggði kofa handa þeim. Fyrir
þetta fjekk hann það sem afgangs
var af mat Tómasar, og svo fjekk
hann leyfi til að byggja sjer skýli í
hæfilegri fjarlægð frá byrgi Tóm-
asar, og svo lærðist honum að taka
ofan fyrir húsbónda sfnum, og
kalla hann herra.
“Jcg vinn ekki lengur fyrir þig
svona", sagði Jón einu sinni með
þyrkingssvip.
“Þorparinn þinn“, kvað Tómas
og gekk aftur á bak inn í byrgi
sitt. “Jeg bjóst við þessu afþjer“.
Að vörmu spori kom hann út
aftur með skammbyssu f hendinni.
“.Hvers vegna ætti jeg að
vinna svona“, sagði Jón og dró
við sig orðin þegar hann sá skamm-
byssuna.
“Jón“, sagði húsbóndi hanshá-
tignarlega, “við erum að eins tveir
á þessari eyðieyju, og það er
skylda þfn að aðstoða mig; trúar-
brögðin þín ættu að segjaþjerþað.
Við þurfum að hjálpast að. Hvor-
ugur okkar getur komist af &n
hins,-----Jeg vona að þú skiljir
þetta.“
Jón sá skammbyssuna, og hann
var þegar farinn að verða svangur.
Hann fór aftur að vinna. Leif-
arnar smökkuðust honum aftur vel.
Allt gekk vel í nokkra mánuði.
Húsbóndinn var góður við undir-
sáta sinn og lofaði honum stund-
um að sitja í dyrunum hjá sjcr
þegar þeir töluðu saman. Hann
h!ó dátt að Jóni þegar hann var að
segja frá æfinni sem hann ætti f
kofa sínum og draumunum um fs-
jakana, sem minntu á, að Jón var
klæðlítill.
Undir umsjón Tómasar safnaði
Jón uppskerunni í geymsluhús
Tómasar, ásamt öðru sem að gagni
gat komið.
“Jæja, Jón“, sagði Tómas “jeg
held að sumarverkinu sje nú lokið.
Jeg hefi nægar byrgðir, og jeg
þarf þín nú ekki við næstu sex
mánuði“.
“Á hverju & jeg að lifa?“ hróp-
aði Jón, utan við sig.
* ‘Það kemur mjer ekki við ; jeg
borgaði þjer alit af fullt kaup“.
“En, herra, jeg fjekk að eins
nægan forða fyrir hvern dag en
ekki neitt til að geyma. Hvernig
á jeg að lifa f sex mánuði án þess
að hafa vinnu og mat ? ‘1
“Heyrðu mig kunningi, vertu
ekki með neina flónsku“, sagði
Tómas og handljek skammbyssu
sfna, þú getur sjeð að framleiðslan
hefir verið of mikil hjá okkur; það
er meira til af varningi en þörf er
á, og heldurðu að jeg fari svo að
borga þjer fyrir að framleiða
meira ? “
“Þú sagðir áður að við þyrftum
að vinna saman ! “
“Við þurftum þess, en viðþurf-
um þess ekki núna um nokkurn
tfma“, sagði Tómas og bandaði
Jóni frá sjer með skammbyssunni.
Næstu vikurnar lærði Jón að
hugsa töluvert, þegar hungrið fór
að þrengja að honum. Honum
fannst að regluleg samvinna gæti
veitt báðum lifibrauð. Hvað átti
það að þýða að segja að það væri
of mikil framleiðsla hjá þeim þegar
helmingur eyjarbúanna lifði við
sult. Ef Tómas vildi að eins lána
honum byssu og nokkur verkfæri,
þá gæti hann aflað sjer allrar þeirr-
ar fæðu sem hann þyrfti. Ef þeir
ynnu báðir saman og skiftu rjetti-
lega & milli sfn gætu þeir haft
gnægtir af öllu sem þeir þyrftu.og
jafnvel byggt sjer skip til að
bjarga sjer á f burtu.
í þessurn hugleiðingum kom Jón
þar að sem Tómas var fyrir.
“Mjer hefir hugkvæmst að við
þurfum að skifta sanngjarnlega
með okkur því sem til er“.
“Hvað! eignunum mfnum?“
sagði Tómas hamslaus, og reiður
yfir því að vera óvopnaður.
“Þetta tilheyrir mjer eins mikið
og þjer —jOg meira, af þvf jeg
vann verkin. Þú snuðaðir mig f
byrjuninni, og þú hefir flcgið mig
ávalt sfðan“'
“Ef þú amast við einkarjettind-
um mfnum — “ sagði Tómas —
en svo varð það ekki meira, því f
þvf bili rjeðst Jón á hann og barði
hann óþyrmilega,
Jón var hissa á þvf, hve auð-
veldlega honum tókst að fella
Tómas og reiður við sjálfan sig
fyrir að hafa ekki tekið það fyr f
höfuðið að ráðast á hann, því
Tómas sem var orðinn feitur af
sæilífi gat ekkert viðnám veitt, en
lá æpandi þar sem hann var kom-
inn.
“Guð hegnir þjer fyrir þetta“,
emjaði Tómas.
“Viltu haga þjer skikkanlega ?“
var a!lt sem Jón svaraði.
'*Nei“,sagði Tómas. “Þjer verð-
ur hegnt fyrir þctta f öðru lífi“.
Gimli, Man.,
JÓLfUS J. SóLMUNDSSON.
‘Jeg verð ekkert hungraðri fyrir
það“, sagði Jón og hjelt áfram að
!áta höggin dynja á hinum feita
búk Tómasar.
“Þetta er uppreist“, stundi
Tómas upp.
“Það lftur út fyrir það“, sagði
Jón.
“Við skulum ræða máliðbetur“.
“Við erum að ræða það núna.‘,
“Jeg skal gefa þjer vinnu“,
æpti Tómas.
“Of seint nú. Þú verður að
gefa mjer fullkomin rjettindi“.
“Jeg er þinn yfirmaður, eins og
bækurnar segja“.
“Geiturnar, skjaldbökurnar og
verkfærin segja það ekki“.
“Þú verður fordæmdur fyrir
þetta, Jón“.
“Það er þitt að finna til nú,
Tómas. Jeg er búinn að fá nóg
í bráðina“.
Jón hjelt áfram lengi lengi, án
þess að sinnislag Tómasar breytt-
17. júní 1907.
S. G. Thorarensen.
ist. Hann hjelt áfram um stund
enn þá, og fann þá að Tómasi var
farinn að breytast hugur, og þeg-
ar hann hafði bætt enn nokkrum
höggum við, kvaðst Tómas rciðu-
búinn að láta hann hafa fullt jafn-
rjetti,
Eftir þetta unnu þeir saman
eins og bræður og leið vel á eyj-
unni sinni þangað til þeim var
bjargað.
Hin blessaða
ráðstöfun.
Eftir CHARLES E. RUSSELL
Xá
framh.
D/aga ekki strætisvagnafjelög
fje úr höndum okkar með of háu
flutningsgjaldi, og stela þau ekki
allskonar sjerrjettindum með því
að múta bæjarstjórnunum í þessu
WINNIPEG FAIR
m
July 13th to 20th, 1907
Biggest Wheat Prizes in Canada
Horses and Cattle special features
Famous Hebburn Coiliery Band. England
Magnificent Fire Works
Greatest Race Programme in the West
Stake entries close May 23rd — Harness purses
July 2nd All others July ist.
G. H. GHEIG, Pres.
A. tV BELL. Sec‘y
G-.IF. nVE^G-IsrTJS SOHST
GÍMLl.
MAN.
\.
Verzlar með allskonar varning, sem hann selur með lægsta verði.svosem
Groceries
Hveitimjöl
Harðvöru
Farfa og olfu
Bygg‘nííapapplr
Vagna
Sl&ttuvjelar
Heyhrffur
Herfi og plóga
Sáningarvjelar og fleira.
Allar pantanir afgreiddar fljótt og vel. Vörur keyrðar heim til fólks
ef óskað er eftir því.
Jeg óska eftir viðskiftum yðar, og lofast til að skifta við yður
sanngjarnlega.
Yðar einlægur
G. P. Magnúson.