Baldur - 02.02.1910, Blaðsíða 3

BALDUR, VII. ár,
nr, 21
VESTURFARAÆFINTÝRI.
Framhald.
EFHR
S. E. WHITE.
að hægja á sjer við verkið.
Svo
Það var okkur dálftill hgarljettir
er við sáum að eng'nn maður var
meiddur, en Texas Pjesi hafði
skotið alveg gegn um hausinn á
öðru klárgreyinu emigrantsins.
“Þið voruð heppin að missa
ekki meira” sagði Tim Prúði of-
boð rólegur og kurteis.
En þessi Tim Prúði var íri, og
jeg hafði verið honum nógu lengi
samtfða til þess að þekkja það, að
þegar hann sýndi þessa rósemi Og
kurteisi þá var mál til komið fyrir
einhvern að hlaupa f felur.
“Jeg vona, herra minn’’, segir
hann við emigrantinn, að þjer
gefið konunni yðar og barninu nóg
að drckka, En út af hestinum
yðar ætla jeg að biðja yður að
gjöra yður ekki oeinar áhyggjur,
Vinurinn okkar hjerna, hann
Texas Pjesi, hefir þar til gefið
sitt góða samþykki, að bæta yður
þann skaða með þvf að láta yður
fá hest úr rjettinni sinni”,
Tim gat talað hátt, snjalt og
skörulega þegar hann vildi það
við hafa.
Emigrantinn var að búa sig
til að segja eitthvað; en jcg gat
vikið honum til hliðar áður en
hann kom þvf út.
“Láttu hann alveg eiga sig”,
hvfslaði jeg að honum. “Hann
er reiður þegar hann ta’ar f þess-
um róm; og þegar hann er rciður
e. bezt að láta hann alveg afskifta-
lau an”.
Hann virtist skilja hvemig f
öllu lá, og svofórum við að kveikja
eid og hugsa um að búa til kveld-
matinn, en á meðan gekk Tim
Prúði um gólf með feikna regingj
Og þóttasvip.
Allt í einu var eins og honum
hefði dottið ráð f hug. Hann
gekk þangað sem Texas Pje>i lá
og leysti hann.
“Stattu upp hundurinn þinn”,
segir hann svo. “Taktu nú eftir
þvf, sem jeg segi þjer. Ef þú
reynir að hlaupa f burtu eða hefir
nokkuð á móti að gjöra það, sem
j-g ‘lopa þje’", þá skal jeg ekki
skjóta þig, en jeg skal þá fara mcð
þig þangað, sem jeg er vissum,
að þú kemst í klærnar á honum
Geronin.o *
Hann tók upp skóflu og grefil,
sem þar lá og ijet Texas Pjesa
befa það nokkur hundruð faðma
n.ður eftæ veginum, og skipaði
hontirn að grafa þar holu.
Tcxas Pjesi gróf rösklega stund-
korn, en 'T'im sat hjá á hestbaki,
með sexhleypu sfna f annari hendi
og nautasnöruna lausa f hinni.
Við stóðum þar álengdar emigrant-
inn og jeg, og þorðum ekki að
'cS?ja citt orð til þessara mála.
hæ.tti hann allt í einu að grafa,
“Hvað á þetta að þýða?” segir
hann “Það á þó ekki vænti jeg
að vera gröf hatida mjer?”
“Jeg ætla að sjá um að þúveitir
hestinum ferðamannsins sómasam
lega greftrun’’, segir Tim Prúði
ofboð hógværlega.
“Grafa hest!” nöldrar Texasl
Pjesi.
En meira sagði hann ekki.
Tim spenti sexhleypuna sfna.
“Kannske þú viljir nú hætta að
gapa og reynir heldur að svitna
öfurlitla ögn”, segir hann.
Texas Pjesi kepptist nú við að
grafa nokkra stund, þvf hann var
orðin lafhræddur við hógværðina,
sem skein út úr Tim. Hann var
nú búinn að grafa á að gizka
fjögur eða fimm fet niður, þá stökk
Tim af baki.
“Jeg held þetta dugi”, segir
hann. “Þú mátt nú koma upp.
Billy, láttu sexhleypuna þfna
gæta hans, drengur minn. En
þú, herra Texas Pjesi”, segir
hann, og napur kuldi lá f rómnum,
“þarna sjerðu nú gröfina. í
hana skulum við leggja klárinn.
Þvf næst ætla jeg að skjóta
þig og leggja þig þar lfka,
og setja svo yfir þig graf-
skrift, sem verði til Kughreyst-
ingar heiðvirðum ferðamönnum, er
um veginn fara, en þeim til
\i3vörunar, sem eru þfnir lfkar.
Jeg vil heldur stytta þjer stundir
sfax, en láta það bfða þangað til
seinna; svo þú getur nú reynt að
komast undan ef þjer þykir það
tltækilegt”.
Hann laut nú niðurtil að skoða
gröfina. Mjer fannst það taka
hann býsna lengi að virða hana
fyrir sjer, en þegar hann leit upp
aftur var allt annar svipur kominn
á andlitið á hoiium,
“Áfram!” sagði hann mjög
hvatskeytlega.
Við fórum nú heim aftur til
tjaldsins. Tim tók beztu hestana
úr hestarjettinni hans Texas Pjesa |
og spennti þá fyrir vagtiskrifli
t
t
t
t
*
U
HINAR AGÆTU
SHARPLES TUBDLAR
RJOMASKILVINDUR
standa nú Ný-íslendingum til tH-ða,
Verð þeirra, sem aðskilja 200 pund á klukkustund, er $40 (aðrar tegr ndib
sem afkasta jafn mikiu verki, kosta venjulega $65 til $7'j °g Þ^r sem dýrari eru
afkasta að sama skapi meira verki,
Sá sem hefir þær til sölu hjcr f nýlendunni er
G-ISXjX O-OXTSSOTsr.
JRNES P. O. MAN.
t
t
t
*
t
t
emigrantsins.
“Þarna”, segir hann við mann-
inn. “Þjer er nú bezt að halda
á stað. Taktu brennivfnskútinn
þarna undir vatn í nesti. Vcrtu
sæll”
Viðs&tum steinþegjandi stundar-S
korn eftir að vagninn fór á stað,
Þá gellur Tim við allt f einu:
‘ Mjer hefir dottið ráð í hug".
Ilann spratt upp.
“Komdu Billy”( segir hann við
mig. Við skulum binda hann j
Pjesa og skilja svo við hann. —!
En jeg skal koma aftur f fyrra- j
tnálið og Jeysa þig. Það skaðarl
skildumst við Texas Pjesa ríg
bundinn.
En jeg botnaði ekki vitundar-
baun f þvf hvað nú var á seiðí og
ljet undrun mína í Ijósi afdráttar-
laust, en Tim Prúði svaraði þvf
ekki einu orði. Hann bara hló f
kampinn. annað svar fjekk jeg
ekki út úr honum.
Við komum heim á búgarðinn
um miðnætti, en næsta morgun
sat Tim lengi á eintali með hús-
bónda okkar, og að þvf búnu var
okkur öllum boðið að hervæðast
skóflum og greflum og halda svo
f fylkingu upp til Texas Pjes?,
Við komum þangað laust fyrir
hádegi, ljetum karltetrið lausan
— vopnlausan þó — og fórum
svo að grafa þar sem Tim sagði
fyrir rjett hjá holunni hans Texas
Pjesa. Að þrem stundum liðnum
vorurn við búnir að búa þar til
einn þann bezta brunn, sem jeg
hefi sjeð á eyðimörkinni, og yfir
hann setti húsbóndinn spjald, en á
þvf voru þessi orð:
Almennings Brunnur.
— Vatn ókeypis,
“Heyrðu, þorparinn þinn”,
segir hann við Texas Pjesa.
“Settu nú upp hvað sem þjer
sýnist fyrir það, sem er þfn eign.
En ef mjer berst það nokkurn
tfma til eyrna, að þú þykist hafa
nokkur eignaráð yfir þessum
brunni, þá skal jeg svei mjer gefa
þjer ráðningu”,
Svo riðum við heim.
En þið skiljið það, að þegar
Tim Prúði var að virða fyrir sjer
i gröfina tók hann eftir þvf, að þar
bólaði á vatni; og þá datt honum
f hug, að það væri miklu laglegri
hefnd, að svifta þrælmennið þeim
atvinnuvegi, sem hann hafði, ’neld-
ur en að slá hann af eins og hvern
| annan húðarklár.
Endir.
THE LIVERPOOL &. LONDON &.
GLOBE INSURANCE CO.
w » »
Eitt sterkasta og áreiðanlegastaeldsábyrgðarfjelag í heimi.
^ ^ ^
Tryggir hús fyrir eldsvoða, bæði f Gimlibæ og grenndinni.
« & #
G. THORSTEINSSON, agent.
Gimli.
Man.
KÍNVERSKT S.ELGÆTI.
Hann: “Hefir hún ungfrú Blóma-
Eftir dálita stund fór Texas Pjesi þig ekki hót þó ekki fari rjett vel; rós þennan inndæla yfirlit frá föð-
—-----------— um j,jg þangað til, og þó þú
* Indfánahöfðingi, alræmdur svengist — og finnir til þorsta”.
Við riðum þaðan um sólarlag og
“Ganlois" segir frá dálftilli sögu
um sælgætið sem æðri matrciðslu-
menn Kfnvcrja búa til.
Monsieur de Montigny var
sendi herra Ffakka f Kfna. Ein-
hverju sinni var honum boðið i
veizlu hjá einum af hinum æðri
emba:ttismönnum Kínverja, og við
það tækifæri Var ekki neitt til
sparað að gjöra matinn sem að-
gengilegastan.
Monsieur de Montigny kom og
var býsna svangur, en þegar hann
var búinn að lesa matseðilinn,
varð hann allt f einu saddur. Á
matseðlinum var fyrst talið:
Hestanýru, leðurblökur, glóð-
steiktar göngulóur og hvftar mýs
steiktar.
Monsieur de Montigny snerti
ekki við matnum.
Húsbóndinn sá það og sagði
alúðlegur: “Jeg vona að þjer
lfkt næsta matartegund”.
Vonin vaknaði aftur hjá Mon-
sieur dc Montigny, en það stóð j
ekki lengi, þvf nú kom steiktur
hundur og soðnir krabbar.
Þó að Monsieur de Montigny
væri stillingarmaður, gat hann
ekki dulið hrollinn sem að honum
setti við þessa sýn.
“Ef þú snertir heldur
ANDVÖKUR
Stepfians G, Stephansonar
fást nú orðið keyptar hjcr á Gimli,
eins og fyr var um getið hjer f
blaðinu. Kosta$3.50.
Hr, B. B. Olson hefir á hendi
útsölu þeirra,
Reynið setn fyrst að kaupa þau
ljóðmæli, svo það verði ekki í úti-
deyfu.
“Jeg, jeg...... ” tautaði Mon-
sieur de Montigny,
“En hundurinn er þó vtnur
mannsins", sagði Kfnverjinn,
Sendiherrann flýtti sjer að
taka einn krabba.
“ÞJETTAR SAMAN.’’
gritnmdétrseggur.
ur sfnum eða móður sinni?”
Plún: “Nei, frá frænda sfnum,
Hann heldur lyfjabúð”,
“Mamma!” sagði heimasætan
með mikilli grcmju, “það vildi
jeg, að þú vildir hætta að hengja
páfagaukinn upp yfir frampallin-
itm á kvöldin.”
“Þvf þá, góða mfn"? spurði
móðirin undrandi.
“Jeg ski! ekki annað en að það
hafi verið strætisvagnstjóri sem
átti hann áður en þú keyptir
hann. Þegar hann er kominn, —
| þú veizt hver, — þá gargar hann
ekki j stundum 4 svo sem hverjum
þenna mat”, sagði húsbóndinn,
“þá sannarlega særirðu mig, þvf
jeg gizka á að þjer falli vel að
borða hundlnn".
tveimur mínútum. “Þjettar sam-
an, þjettar saman.” Plvernig
heldurðu matini verði við?