Dagblaðið - 22.11.1914, Blaðsíða 2

34
DAOBL.
17. tbl.
Reuters-Bureau London.
London, 21. nóv.
Fremur dauft yfir bardögunum á öllu orustusvæðinu bæði í
Flandern og Frakklandi.
Báðir aðilar virðast bíða eftir úrslitum orustunnar miklu austurfrá.
Eftir JVlorgunblaðinu í Reykjavík 21. nóv. kl. 8 síðd.
Veiðlag.
Verðlagsnefndin hefir ákveðið hámark útsöluverðs í Eyjafjarð-
arsýslu og Akureyrarkaupstað á eftirgreindum vörutegundum,
sem hjer segir:
Hveiti................. 36 aurar kílógram.
Bankabygg.............. 38 — —
ValsaðiivHafrar... 50 — —
Verðið er miðað við smásölu og peningaborguu út í hönd.
Verðlagið öðlast gildi frá og með mánudegi 23, þ. m.
Petta birtist hjer með til eftirbreytni.
Skrifstofu Eyjafjarðarsýslu og Akureyrarkaupslaðar, 20. nóv. 1914.
Framhald frá fyrri síðu.
vantar þó næstum alveg ódyrar og
góðar alþýðubækur.
Greinin er nú orðin svo löng að
ekki veitir af að endurtekið sje
það sem er kjarni hennar, en það
er þetta: F*að sem fundið er að
landinu er sumpart óþarfa aðfinsl-
ur, af því sömu gallar eru á öðr-
um löndum, en sumpart eru það
ekki, þó mönnum sýnist svo, gall-
ar á landinu, heldur á þjóðinni.
Ekki gallar sem liggja í þjóðareðl-
inu, heldur menningarskortur, og
þessvegna gallar sem má laga.
Ó. F.
Ur bœnum og grendinni.
í gær kl. 1.15 síðdegis var endurhaldið
uppboð á fasteign Ouðlaugs heitins Ouð-
mundssonar, sýslumanns ásamt grjóti sem
var í flæðarmálinu fyrir framan hana.
Hæsta boð bauð Sig. Fanndal, kaupmað-
ur 10,000 kr. fyrir fasteignina. En Ragnar
kaupm. Ólafsson bauð hæst í grjótið fyrir
bæjarins hönd, 70 kr. Bæði þessi boð
bíða skiftaréttar.
E.s >Irma< fór í nótt til Reykjavíkur.
Með henni tóku sjer far Þórarinn Guð-
mundsson fiðluleikari og festarmey hans
frk, Anna ívarsdóttir.
Páll Einarsson.
Eggert Laxdal, yngri, fer með es. >Douro<
á morgun til Kaupmannahafnar.
Er í ráði að hann gangi í »TekniskSel-
skabs-Skole< þar í vetur til undirbúnings
framhaldsnámi við Listaháskólann.
Enginn vafi leikur á því, að í Eggert
býr listmálaraefni.
I valnum.
Einn af frjettariturum blaðsins ,Daily
Mail‘ átti 1. okt. tal við enskan her-
mann, er lá á sjúkrahúsi í París, allur
vafinn umbúðum og settur spelkum.
Hermaður þessi sagði eftirfarandi sögu
um þær þrautir og hörmungar, er
hann varð að líða á orustuvellinum:
Á mánudaginn kemur eru 3 vikur
síðan jeg særðist í fyrsta skifti. Jeg
var á leið yfir kornakur þegar kúla
kom í annan fótinn á mjer og braut
á mjer mjöðmina. Jeg hneig niður,
en mjer tókst þó að binda um fótinn
og að stöðva blóðrásina. Margir dauð-
ir Pjóðverjar láu í kring um mig og
einn lifandi þýskur undirforingi lá
rjett hjá mjer. Hann skildi dálítið í
ensku og gaf mjer brauðbita. Annan
mat fjekk jeg ekki í 5 daga.
Eftir að jeg varð fyrir skotinu komu
2 enskir liðsmenn til mín og reyndu
að drösla mjer áfram, en skothríðin
var svo áköf, að þeir urðu að sleppa
Forspjall
heldur Frímann B. Arngrímsson í
húsi Sigurðar Fanndals, sunnudags-
kvöldið 22. þ. m. kl. 6. Umrœðuefni:
Akureyrarbúar, Félagsmál
Og framtíö. Aðgangur 25 aurar.
mjer aftur. Þá kom þýskur sjúkravagn
og tók foringjann. Jeg bað hann að
segja þeim, sem með vagninn fóru,
að taka mig með, en þó hann hefði
verið svo vænn að gefa mjer brauðið,
þá vildi hann ekki gera það. Hann
sagði bara: »Þú ert óvinur.<
Þetta var nú fyrsta nóttin mín á
orustuvellinum. Næsti dagur var þriðju-
dagur. Þá varð jeg fyrir öðru skoti.
Kúla kom í vinstri hendina á mjer,
þar sem jeg lá á vellinunt. Þá sá jeg
gryfju, er ein af þessum stóru sprengi-
kúlum, er Þjóðverjar skjóta, hafði
gert í jörðina. Jeg velti mjer ofaii í
hana og þótti mjer nú vænkast ráðið
að fá að vera þar. Maxim-byssu hafði
verið komið í skotstellingu þeim meg-
in á kornakrinum sem jeg lá og kúl-
urnar úr henni þutu í sífellu yfir
gryfjuna og grófu sig inn í vegginn
hinu megin. Jeg var góða stund að
horfa á þær.
Þegar jeg hafði verið langan tíma
í gryfjunni skreið jeg loksins upp úr
henni til að leita mjer að vatni. Jeg
fann það í vatnsflöskum dauðra Þjóð-
verja, er lágu þar í kring, en mat
fann jeg engan. Þenna sama dag komu
tveir Englendingar til mín og reyndu
að nota riflana sína sem sjúkrabörur
til að bera mig á, en af því sprengi-
kúlurnar úr stóru þýsku fallbyssunum
fjellu ótt og títt og kúlnahríðin úr
Maxim-byssunum var svo voðaleg, þá
urðu þeir að hætta við það og skilja
mig eftir. Frh.
Samtíningur,
Fjöldi dýraverndunarfjelaga í ýmsum
löndum starfa nú að því um þessar mundir,
að gerður verði sá viðauki við Genfer-
sáttmálann svo nefnda, að hestar, sem slas-
ast í ófriði eða fá ólæknandi sár, sjeu þá
tafarlaust skotnir.
Þýskir hermenn, sem sendir voru móti
Rússum, voru bólusettir gegn kóleru.
Bretar báðu stjórnina í Washington að
láta rannsaka, hvort beitiskip Þjóðverja á
Atlanzhafinu fái ekki kol frá Bandaríkjun-
um. Það var gert og kom þá upp úr kaf-
inu að þýskt verslunarhús í New-York sá
skipunum fyrir kolum.